Μπορείς να ευαισθητοποιήσεις όσους μένουν απαθείς στη φρίκη του πολέμου;

Κατιούσα

Έχει γεμίσει η αρχική μου σελίδα (timeline) με εικόνες διαμελισμένων παιδιών από την Συρία. Αναρωτιέμαι σε τι εξυπηρετεί όλο αυτό. Στην ευαισθητοποίηση της μάζας θα ισχυριστούν αυτοί που τις ανεβάζουν. Μα είναι τόσο βλακώδης αυτή η αιτιολογία.
Σε ένα μέσο όπως το ΦΒ, οι χρήστες έχουν συγκεκριμένο προφιλ, έχουν συγκεκριμένους φίλους που ακολουθούν, συγκεκριμένο τύπο αναρτήσεων, ανάλογα με αυτό που τους ενδιαφέρει. Αρα, πρώτο γεγονός είναι πως πιθανότατα δεν θα δουν οι φίλοι την εικόνα. Το δεύτερο και σημαντικότερο είναι πως αν κάποιος τύχει και την δει, κατά 99% θα την προσπεράσει, θα την δει χωρίς να την επεξεργαστεί για λίγα κλάσματα του δευτερολέπτου και θα παει παρακάτω, στο ρολό που έφαγε ο Όσκαρ, στο συλλαλητήριο για την Μακεδονία κλπ.

Ετσι λειτουργεί το ΜΕΣΟ (Facebook). Μάθετε μπαλίτσα επιτέλους. Οι άνθρωποι που δεν ενδιαφέρονται για τον πόλεμο στην Συρία, δεν έπεσαν από τον ουρανό. ΔΕΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΘΗΚΑΝ ΠΟΤΕ για κανένα πολεμο που συμβαίνει σε αλλη χώρα, ούτε καν στη γειτονική Σερβία. Βρισκονται εδώ για κάνουν σκρολ ντάουν και να περνάει η ώρα τους με πράγματα που τους ενδιαφέρουν, τα υπόλοιπα τα απορρίπτει η μνήμη τους αμέσως. Είναι η λειτουργία της μνήμης σε συνδυασμό με τον απίστευτα τεράστιο όγκο της πληροφορίας που είναι αδύνατο να επεξεργαστεί την εικόνα, να σταματήσει, να ψαχτεί και να επιλέξει να ενημερωθεί με κίνητρο μια φωτογραφία.
Για τον Θεό δηλαδή. Μην είστε ούγκανοι αναπαράγοντας τη μαλακία “έτσι είναι ο κόσμος, αυτά συμβαίνουν, εσύ αν θέλεις να κρυφτείς πίσω από το δάχτυλό σου εγώ θα επιμένω να σου δείχνω την φρίκη”. Το μόνο που δείχνει αυτή η τακτική είναι η αδυναμία για πραγματική παρέμβαση στην κοινωνία. Δεν θα σε ακούσει κανείς φίλε και φίλη μου επειδή αναρτάς νεκρά παιδάκια. Ίσα ίσα που θα σε κάνουν ανφολοου και δεν θα έχεις πια καμία επαφή.
Είναι άλλο πράγμα η ενημέρωση και η συζήτηση και άλλο το “θα σε σοκάρω για να μάθεις εσύ αναίσθητε νοικοκυραίε”.