Να σπάσει ο φαύλος κύκλος του «μικρότερου κακού»

MotionTeam

Τα ψευτοδιλήμματα ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, που αναπαράγουν σε διάφορες εκδοχές τη λογική του «μικρότερου κακού», «έσπασαν κόκαλα» την προεκλογική περίοδο. Ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ είχε την αμέριστη στήριξη της ΝΔ στη διαμόρφωση τέτοιων διλημμάτων, καλώντας το λαό να αποδεχτεί το «μικρότερο κακό» ως βασικό κριτήριο ψήφου, αλλά και ως το απόλυτο μέτρο για την αποτίμηση της πολιτικής του.
Η κυβερνητική προσπάθεια διαμόρφωσης άλλοθι στην εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής με τα λεγόμενα «αναπτυξιακά μέτρα ελάφρυνσης», που ανακοίνωσε προεκλογικά, αναδείχτηκε σε βασικό πεδίο αντιπαράθεσης το τελευταίο 20ήμερο πριν από τις κάλπες. Η ΝΔ αντιμετώπισε αρχικά αυτήν την προσπάθεια ως «παροχές που υπονομεύουν την οικονομία», τελικά όμως τα ψήφισε ιδιαίτερα μετά τα εύγε και τα μπράβο που πήρε ο ΣΥΡΙΖΑ από τμήματα του κεφαλαίου.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έστησε δόκανο αξιοποιώντας την αμηχανία της ΝΔ, που προσπαθεί να δηλώσει σε όλους τους τόνους την πίστη της στις αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις στην Υγεία, στην Πρόνοια, στα Εργασιακά κ.λπ., στα μέτρα στήριξης του κεφαλαίου (φοροαπαλλαγές, διευκολύνσεις κ.ά.), να εμφανιστεί ως βασιλικότερη του βασιλέως, την ίδια στιγμή όμως που ο ΣΥΡΙΖΑ τις υλοποιεί ήδη, ενώ τις καμουφλάρει με «φιλολαϊκή προβιά».
Κυνικά, σε μια από τις τελευταίες συνεντεύξεις του, ο Αλ. Τσίπρας έκανε «ταλιράκια» το προεκλογικό δίλημμα της κυβέρνησης, απευθυνόμενος στους συνταξιούχους: «Αν θεωρείτε λίγα αυτά που σας δίνω, ψηφίστε Μητσοτάκη για να μην πάρετε τίποτα!».
Ούτε λίγο ούτε πολύ, ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση ζητάνε από τους χαμηλοσυνταξιούχους των 300 και 400 ευρώ να τους πουν κι «ευχαριστώ» για μερικά ευρώ που τους δίνουν ως επίδομα το χρόνο, μοιράζοντας στους πιο φτωχούς τα ψίχουλα που πέφτουν από το τραπέζι της καπιταλιστικής κερδοφορίας, όταν με την πολιτική του ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κυριολεκτικά ρημάξει τις συντάξεις, πιάνοντας το νήμα από εκεί που το άφησαν οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ!

Φύγε εσύ, έλα εσύ...

Εκεί οδηγεί τελικά η λογική του «μικρότερου κακού»: Στην αποδοχή και αθώωση της αντιλαϊκής πολιτικής που σάρωσε τα προηγούμενα χρόνια εργατικά και λαϊκά δικαιώματα.
Δίνει συγχωροχάρτι στα κόμματα των μνημονίων και θεωρεί «περασμένα - ξεχασμένα» όσα χάθηκαν την περίοδο της κρίσης με την αντιλαϊκή πολιτική τους. Και το κυριότερο, η αποδοχή αυτής της λογικής δίνει άλλοθι και το «πράσινο φως» στην οποιαδήποτε κυβέρνηση να συνεχίσει την ίδια αντιλαϊκή πολιτική, ώστε την επόμενη φορά που θα τεθεί το δίλημμα στο λαό, ο πήχης να βρίσκεται ακόμα πιο κάτω.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Στις εκλογές του Γενάρη του 2015, το περίφημο «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης» παρουσιάστηκε ως το «μικρότερο κακό» απέναντι στα μνημόνια και την πολιτική που θέριζε μισθούς και δικαιώματα. Θυμίζουμε ότι στο «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης» υπήρχαν μέτρα - συνθήματα, όπως η επιστροφή της 13ης και 14ης σύνταξης, η επαναφορά του κατώτερου μισθού στα 751 ευρώ για όλους και άλλα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε κυβέρνηση και μέσα σε λίγους μήνες, στο δημοψήφισμα του Ιούλη, επανέφερε το ψευτοδίλημμα με πυρήνα το «μικρότερο κακό», καλώντας το λαό να διαλέξει ανάμεσα στο δικό του «μνημόνιο - light» και στο «άγριο» μνημόνιο Γιούνκερ.
Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Τον Αύγουστο, αμέσως μετά το «ΟΧΙ» στο δημοψήφισμα, ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε το 3ο μνημόνιο, μαζί με τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι, ράντισε με το δηλητήριο της απογοήτευσης και του συμβιβασμού τον όποιο ριζοσπαστισμό αναπτυσσόταν έως τότε σε ευρύτερα λαϊκά στρώματα και έριξε ακόμα πιο χαμηλά τον πήχη των απαιτήσεων για το λαό.
Κάπως έτσι φτάσαμε σήμερα να λοιδορείται ακόμα και η σκέψη για επιστροφή όσων έχασαν οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα την περίοδο της κρίσης (σε αυτό συμφωνούν και συμπράττουν όλα τα αστικά κόμματα) και να συζητάμε για το «μικρότερο κακό» πάνω σε μέτρα όπως το ψευτοεπίδομα στις ρημαγμένες συντάξεις, η κατάργηση του υποκατώτατου μισθού, με ταυτόχρονη επιδότηση των εργοδοτικών εισφορών και άλλα παρόμοια.
Τηρουμένων των αναλογιών, εκεί που βρέθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ το 2015, είχε βρεθεί προηγουμένως η ΝΔ, η οποία διαφημίστηκε ως το «μικρότερο κακό» απέναντι στο μνημονιακό ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 2012, με τα «Ζάππεια» των φοροελαφρύνσεων «για να ανασάνει ο λαός» και ενώ η ΝΔ συμμετείχε ήδη στη συγκυβέρνηση Παπαδήμου!
Θυμίζουμε ορισμένες από τις εξαγγελίες της ΝΔ εκείνης της περιόδου, με τις οποίες κέρδισε τις εκλογές: Αποκατάσταση συντάξεων και πολυτεκνικών επιδομάτων στα επίπεδα του 2009. Αποκατάσταση των ζημιών από το «κούρεμα» στους ομολογιούχους και στα ασφαλιστικά ταμεία. Επέκταση του επιδόματος ανεργίας σε δεύτερο χρόνο. Και έκτακτο επίδομα ανεργίας στους αυτοαπασχολούμενους που είδαν τα καταστήματά τους να κλείνουν. Να μην πέσουν άλλο οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα. Σταδιακή άνοδος του αφορολόγητου από τις 5.000 στις 8.000 ευρώ για την επόμενη χρονιά και στις 10.000 για τη μεθεπόμενη. Αντικατάσταση του «χαρατσιού» από νέο ΕΤΑΚ πιο διευρυμένο και πιο δίκαιο. Σταδιακή μείωση των φορολογικών συντελεστών - συμπεριλαμβάνονται ΦΠΑ και φόρος στην εστίαση. Επίσπευση ανακήρυξης ΑΟΖ, ώστε να αξιοποιηθεί ο ενεργειακός πλούτος κ.ά. Το τι ακολούθησε για το λαό, με την εκλογή της ΝΔ, είναι γνωστό...
Αλλά και το 2009, για να μείνουμε στα όρια της κρίσης, το ΠΑΣΟΚ είναι αυτό που προβλήθηκε ως το «μικρότερο κακό» απέναντι στην κυβέρνηση της ΝΔ, η οποία προκήρυξε πρόωρες εκλογές, αναγγέλλοντας «επώδυνα αλλά αναγκαία μέτρα», όταν ο Γ. Παπανδρέου δημιουργούσε «ρεύμα διακυβέρνησης», με το «λεφτά υπάρχουν».

Πάντα μεγαλύτερο, πάντα χειρότερο

Τι προκύπτει απ' όλα τα παραπάνω; Οτι ο εγκλωβισμός στη λογική του «μικρότερου κακού» και η επιλογή του οδηγούν πάντα σε ένα μεγαλύτερο. Και ότι το επόμενο «μικρότερο κακό» είναι πάντα μια χειρότερη εκδοχή του προηγούμενου. Γιατί; Επειδή η αποδοχή του δίνει έδαφος στο κεφάλαιο να κλιμακώνει διαρκώς την αντιλαϊκή επίθεση, φέρνοντας κάθε φορά σε χειρότερη θέση τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα.
Κάπως έτσι, η κυβερνητική εναλλαγή στη βάση του «μικρότερου κακού» λειτουργεί ως ελιξίριο για το αστικό σύστημα και διασφαλίζει τη συνέχεια της αντιλαϊκής πολιτικής.
Η παράσταση παραμένει ίδια, ενώ στους πρωταγωνιστικούς ρόλους εναλλάσσονται παλιές καραβάνες με νέες εφεδρείες της αστικής τάξης.
Ο λαός σήμερα έχει την πείρα να δει πού τον οδήγησε όλα αυτά τα χρόνια η λογική του «μικρότερου κακού». Διάλεξε τις «παραχωρήσεις κρατικών υποδομών μέσα από συμπράξεις» του ΣΥΡΙΖΑ, αντί για το «ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας» των ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, για να διασφαλίσει τάχα τα εργασιακά και άλλα δικαιώματα, αλλά σήμερα βλέπει τις εργασιακές σχέσεις στα 14 περιφερειακά αεροδρόμια να πάνε από το κακό στο χειρότερο, τα λιμάνια να παραδίνονται σε μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, η παραπέρα ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ να προχωράει σε βάρος των εργαζομένων της επιχείρησης και την ενεργειακή φτώχεια να αυξάνεται.
Διάλεξε τον νόμο Κατρούγκαλου, στη θέση του νόμου Λοβέρδου - Κουτρουμάνη και την Αχτσιόγλου στη θέση του Βρούτση, για να βλέπει σήμερα τις συντάξεις ρημαγμένες και την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ να εφαρμόζει τους μνημονιακούς νόμους των προηγούμενων για τον κατώτερο μισθό, παγιώνοντας μια ζούγκλα χωρίς προηγούμενο στην αγορά εργασίας.

Με σημαία τις σύγχρονες ανάγκες

Το «μικρότερο κακό» επομένως είναι βασικό στοιχείο του δρόμου που μας έφερε έως εδώ. Τα πράγματα θα ήταν καλύτερα για το λαό αν τα κάλπικα διλήμματα και οι αυταπάτες που σκορπούν τα κόμματα του κεφαλαίου, έβρισκαν πιο ισχυρό ανάχωμα τα προηγούμενα χρόνια. Από καλύτερες θέσεις θα πάλευε σήμερα, αν είχαν γίνει μεγαλύτερα βήματα στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, στη συμπόρευση εργαζομένων, αυτοαπασχολούμενων, αγροτών για τη συγκρότηση της Κοινωνικής Συμμαχίας, στην αντιπαράθεση με την αντιλαϊκή πολιτική του κεφαλαίου, της ΕΕ και των κομμάτων τους.
Είναι ευκαιρία λοιπόν, μπροστά και στις εκλογές, ο λαός να δώσει απάντηση και αυτήν τη φορά να κάνει τη διαφορά! Αυτό προϋποθέτει ισχυρό ΚΚΕ παντού, και στις τρεις κάλπες, για ισχυρή λαϊκή αντιπολίτευση την επόμενη μέρα. Προϋποθέτει την οργάνωση της αντεπίθεσης, που στη σημαία της θα γράφει «ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών», κόντρα στη μιζέρια και την απογοήτευση του συμβιβασμού με το «μικρότερο κακό».