Η
νέα κλιμάκωση της τουρκικής επιθετικότητας, πέρα από το ότι
επαναλαμβάνει τις πάγιες διεκδικήσεις και αμφισβητήσεις της τουρκικής
αστικής τάξης σε Ανατ. Μεσόγειο και Αιγαίο, έχει άμεση σχέση με τις
εξελίξεις στα Ενεργειακά, τις τεταμένες σχέσεις ΗΠΑ - Τουρκίας και
βέβαια με τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή και το ρόλο του Ισραήλ.
Απέναντι στο επικίνδυνο σκηνικό που διαμορφώνεται για τον ελληνικό και τους άλλους λαούς, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να θαμπώσει τη «μεγάλη εικόνα» των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων και ανταγωνισμών, όπου η ίδια συμμετέχει με αναβαθμισμένο ρόλο, ως «γεωπολιτικός μεντεσές» του αμερικανοΝΑΤΟικού σχεδιασμού, σε σχέση και με την Τουρκία.
Ταυτόχρονα, εξωραΐζει προκλητικά το ρόλο ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, τους οποίους παρουσιάζει ως «εγγυητές» τάχα των ελληνικών και κυπριακών κυριαρχικών δικαιωμάτων απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα. Η πραγματικότητα βεβαίως είναι τελείως διαφορετική.
Η ένταση στις σχέσεις ΗΠΑ - Τουρκίας κορυφώνεται, καθώς πλησιάζει η προγραμματισμένη παράδοση των πυραύλων «S-400» από τη Ρωσία και αντίστοιχα των πρώτων αμερικανικών πολεμικών αεροσκαφών «F-35».
Οι ΗΠΑ προειδοποιούν σε όλους τους τόνους ότι η εγκατάσταση των ρωσικών πυραύλων σε μια χώρα - μέλος του ΝΑΤΟ αποτελεί «σημείο χωρίς επιστροφή», ασκώντας πίεση στην Τουρκία να παραμείνει στο «δυτικό» στρατόπεδο και να διακόψει τη στρατιωτική συνεργασία με τη Ρωσία.
Στη βάση αυτή παζαρεύουν διάφορα σενάρια, στα οποία εντάσσονται η «επόμενη μέρα» στη Συρία, οι υδρογονάνθρακες της Ανατ. Μεσογείου, το Αιγαίο και η προβολή της ελληνικής ΑΟΖ στην Ανατ. Μεσόγειο, με την Τουρκία να επιδιώκει τη δημιουργία τετελεσμένων.
Ποια είναι η στάση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ απέναντι σε όλα αυτά; Προωθεί πιστά τον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό, με τη φιλοδοξία να επωφεληθεί από την κρίση στις σχέσεις ΗΠΑ - Τουρκίας και να αναβαθμίσει το ρόλο της ελληνικής αστικής τάξης στην περιοχή.
Ταυτόχρονα, με την ενθάρρυνση των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στρώνει το έδαφος για συμβιβασμούς, που θα διευκολύνουν την ανάπτυξη μεγάλων επενδύσεων στην Ανατ. Μεσόγειο και το Αιγαίο, κυρίως στον τομέα της Ενέργειας, από τις οποίες τα ελληνικά μονοπώλια προσδοκούν να αποκομίσουν οφέλη.
Γι' αυτό, από τη μια, η κυβέρνηση «πάει το γράμμα» στην Τουρκία με τις συχνές διμερείς επαφές και την ίδια ώρα αφήνει όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά για συνεκμετάλλευση του Αιγαίου, αναγνωρίζει εμμέσως κυριαρχικά δικαιώματα της Τουρκίας στην Ανατ. Μεσόγειο και συντάσσεται με τις θέσεις Αμερικανών και Ευρωπαίων για ισότιμο διαμοιρασμό του ενεργειακού πλούτου στην κυπριακή ΑΟΖ, ακόμα και χωρίς συνολική διευθέτηση του Κυπριακού, που βάζει την Τουρκία γερά στο παιχνίδι των υδρογονανθράκων στην περιοχή.
Επομένως, η εμπλοκή της Ελλάδας στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια εκθέτει τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας και το λαό σε μεγάλους κινδύνους, είτε η Ελλάδα αξιοποιηθεί ως «αιχμή του δόρατος» στην αντιπαράθεση ΗΠΑ - ΝΑΤΟ με την Τουρκία, είτε το Αιγαίο και η Ανατ. Μεσόγειος αποτελέσουν μέρος ενός ευρύτερου συμβιβασμού, που θα αποκαθιστά το ρόλο της Τουρκίας ως ισχυρής ΝΑΤΟικής συμμάχου των ΗΠΑ στην περιοχή.
Απ' αυτήν τη σκοπιά, όσο επικίνδυνη είναι η προσπάθεια της κυβέρνησης, με τη στήριξη της ΝΔ και των άλλων κομμάτων, να ταυτίσει τα συμφέροντα ισχυρών επιχειρηματικών ομίλων με αυτά του λαού, για να δικαιολογήσει την εμπλοκή της στα βρώμικα σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ και στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, άλλο τόσο προκλητικό είναι να καλλιεργεί εφησυχασμό ότι η αμερικανοΝΑΤΟική συμμαχία και η ισχυροποίηση του ρόλου της σε Αιγαίο και Ανατ. Μεσόγειο είναι εγγύηση για την ασφάλεια και τα κυριαρχικά δικαιώματα Ελλάδας και Κύπρου.
Μόνο η ένταση της αντιιμπεριαλιστικής πάλης και η αλληλεγγύη ανάμεσα στους λαούς μπορούν να εγγυηθούν την ειρήνη και την ευημερία, βάζοντας στο στόχαστρο σε κάθε χώρα την εξουσία του κεφαλαίου, που γεννάει ανταγωνισμούς, πόλεμο, φτώχεια και εκμετάλλευση.
Απέναντι στο επικίνδυνο σκηνικό που διαμορφώνεται για τον ελληνικό και τους άλλους λαούς, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να θαμπώσει τη «μεγάλη εικόνα» των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων και ανταγωνισμών, όπου η ίδια συμμετέχει με αναβαθμισμένο ρόλο, ως «γεωπολιτικός μεντεσές» του αμερικανοΝΑΤΟικού σχεδιασμού, σε σχέση και με την Τουρκία.
Ταυτόχρονα, εξωραΐζει προκλητικά το ρόλο ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, τους οποίους παρουσιάζει ως «εγγυητές» τάχα των ελληνικών και κυπριακών κυριαρχικών δικαιωμάτων απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα. Η πραγματικότητα βεβαίως είναι τελείως διαφορετική.
Η ένταση στις σχέσεις ΗΠΑ - Τουρκίας κορυφώνεται, καθώς πλησιάζει η προγραμματισμένη παράδοση των πυραύλων «S-400» από τη Ρωσία και αντίστοιχα των πρώτων αμερικανικών πολεμικών αεροσκαφών «F-35».
Οι ΗΠΑ προειδοποιούν σε όλους τους τόνους ότι η εγκατάσταση των ρωσικών πυραύλων σε μια χώρα - μέλος του ΝΑΤΟ αποτελεί «σημείο χωρίς επιστροφή», ασκώντας πίεση στην Τουρκία να παραμείνει στο «δυτικό» στρατόπεδο και να διακόψει τη στρατιωτική συνεργασία με τη Ρωσία.
Στη βάση αυτή παζαρεύουν διάφορα σενάρια, στα οποία εντάσσονται η «επόμενη μέρα» στη Συρία, οι υδρογονάνθρακες της Ανατ. Μεσογείου, το Αιγαίο και η προβολή της ελληνικής ΑΟΖ στην Ανατ. Μεσόγειο, με την Τουρκία να επιδιώκει τη δημιουργία τετελεσμένων.
Ποια είναι η στάση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ απέναντι σε όλα αυτά; Προωθεί πιστά τον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό, με τη φιλοδοξία να επωφεληθεί από την κρίση στις σχέσεις ΗΠΑ - Τουρκίας και να αναβαθμίσει το ρόλο της ελληνικής αστικής τάξης στην περιοχή.
Ταυτόχρονα, με την ενθάρρυνση των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στρώνει το έδαφος για συμβιβασμούς, που θα διευκολύνουν την ανάπτυξη μεγάλων επενδύσεων στην Ανατ. Μεσόγειο και το Αιγαίο, κυρίως στον τομέα της Ενέργειας, από τις οποίες τα ελληνικά μονοπώλια προσδοκούν να αποκομίσουν οφέλη.
Γι' αυτό, από τη μια, η κυβέρνηση «πάει το γράμμα» στην Τουρκία με τις συχνές διμερείς επαφές και την ίδια ώρα αφήνει όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά για συνεκμετάλλευση του Αιγαίου, αναγνωρίζει εμμέσως κυριαρχικά δικαιώματα της Τουρκίας στην Ανατ. Μεσόγειο και συντάσσεται με τις θέσεις Αμερικανών και Ευρωπαίων για ισότιμο διαμοιρασμό του ενεργειακού πλούτου στην κυπριακή ΑΟΖ, ακόμα και χωρίς συνολική διευθέτηση του Κυπριακού, που βάζει την Τουρκία γερά στο παιχνίδι των υδρογονανθράκων στην περιοχή.
Επομένως, η εμπλοκή της Ελλάδας στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια εκθέτει τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας και το λαό σε μεγάλους κινδύνους, είτε η Ελλάδα αξιοποιηθεί ως «αιχμή του δόρατος» στην αντιπαράθεση ΗΠΑ - ΝΑΤΟ με την Τουρκία, είτε το Αιγαίο και η Ανατ. Μεσόγειος αποτελέσουν μέρος ενός ευρύτερου συμβιβασμού, που θα αποκαθιστά το ρόλο της Τουρκίας ως ισχυρής ΝΑΤΟικής συμμάχου των ΗΠΑ στην περιοχή.
Απ' αυτήν τη σκοπιά, όσο επικίνδυνη είναι η προσπάθεια της κυβέρνησης, με τη στήριξη της ΝΔ και των άλλων κομμάτων, να ταυτίσει τα συμφέροντα ισχυρών επιχειρηματικών ομίλων με αυτά του λαού, για να δικαιολογήσει την εμπλοκή της στα βρώμικα σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ και στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, άλλο τόσο προκλητικό είναι να καλλιεργεί εφησυχασμό ότι η αμερικανοΝΑΤΟική συμμαχία και η ισχυροποίηση του ρόλου της σε Αιγαίο και Ανατ. Μεσόγειο είναι εγγύηση για την ασφάλεια και τα κυριαρχικά δικαιώματα Ελλάδας και Κύπρου.
Μόνο η ένταση της αντιιμπεριαλιστικής πάλης και η αλληλεγγύη ανάμεσα στους λαούς μπορούν να εγγυηθούν την ειρήνη και την ευημερία, βάζοντας στο στόχαστρο σε κάθε χώρα την εξουσία του κεφαλαίου, που γεννάει ανταγωνισμούς, πόλεμο, φτώχεια και εκμετάλλευση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου