Σε σχετική έρευνα που δημοσιεύτηκε στην
«ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ» (Η έρευνα έγινε από το ΕΚΚΕ σε συνεργασία με
την διαΝΕΟσις στην Ελλάδα την περίοδο Σεπτέμβρη – Οκτώβρη 2017) είχε
ενδιαφέροντα ευρήματα που όμως δεν έγιναν αντικείμενο συζήτησης και
κυρίως προβληματισμού. Και όμως θα έδιναν
απαντήσεις και σε εκλογικές συμπεριφορές τόσο στις ευρωεκλογές που
προηγήθηκαν όσο και στις βουλευτικές που ακολουθούν.
Ανάμεσα στα ευρήματα διαβάζουμε:
– Το 77% πιστεύει ότι « ο ανταγωνισμός είναι καλός για τους ανθρώπους»
– Το 43% πιστεύει ότι «χρειαζόμαστε μεγαλύτερες εισοδηματικές διαφορές ως κέντρο ατομικής προσπάθειας»
Και άλλα ευρήματα είναι – δυστυχώς- παρόμοιας κατεύθυνσης.
Ορισμένες σκέψεις
1. Τα ευρήματα επιβεβαιώνουν τα λόγια του Κ. Μαρξ και Φ. Ενγκελς στη «Γερμανική Ιδεολογία»: «Οι ιδέες της κυρίαρχης τάξης είναι σε κάθε εποχή είναι κυρίαρχες ιδέες. Με άλλα λόγια, η τάξη που είναι κυρίαρχη υλική πνευματική δύναμη της κοινωνίας, είναι ταυτόχρονα η κυρίαρχη πνευματική δύναμη της δύναμη. Η τάξη που έχει στη διάθεση της τα μέσα της υλικής παραγωγής διαθέτει ταυτόχρονα τα μέσα πνευματικής παραγωγής, έτσι ώστε μιλώντας γενικά, οι ιδέες αυτών που δεν έχουν τα μέσα της πνευματικής παραγωγής υποτάσσονται σ’ αυτά. Οι κυρίαρχες ιδέες δεν είναι τίποτα άλλο από την ιδεατή έκφραση των κυρίαρχων υλικών σχέσεων, είναι οι κυρίαρχες υλικές σχέσεις που συλλαμβάνονται σαν ιδέες, άρα είναι η έκφραση των σχέσεων που κάνουν μια τάξη κυρίαρχη, επομένως οι ιδέες της κυριαρχίας της…».
2. Τα ευρήματα δείχνουν – έστω και «φωτογραφικά» – τις συνέπειες της σφοδρής καπιταλιστικής κρίσης που σάρωσε και τη χώρα μας σε επίπεδο κοινωνικής συνείδησης. Αποδεικνύουν δηλαδή ότι αυτή επιδρά αντιφατικά δημιουργώντας δυνατότητες αλλά και πρόσθετες δυσκολίες στα μυαλά των ανθρώπων. Εδώ κυριαρχούν προφανώς οι δυσκολίες στην «ανάπτυξη» σε ταξική κατεύθυνση της κοινωνικής συνείδησης των λαϊκών μαζών.
3. Τα ευρήματα καταγράφουν την «υποχώρηση» των προοδευτικών ιδεών, ως συνέπεια της υποχώρησης του λαϊκού κινήματος και ευρύτερα σε παγκόσμιο επίπεδο του κομμουνιστικού κινήματος, μετά και τις ανατροπές των σοσιαλιστικών καθεστώτων. Δείχνουν ανάγλυφα αυτό που έστω και «αδόκιμα» χαρακτηρίζεται ως «συντηρητική αναδίπλωση της ελληνικής κοινωνίας»
4. Δείχνουν , έστω και όχι ολοκληρωμένα, τη «ζημιά» που έκανε η «κυβερνώσα αριστερά» και στις συνειδήσεις των λαϊκών στρωμάτων με τη συκοφάντηση ουσιαστικά αξιών όπως η συλλογικότητα, αλληλεγγύη, οργανωμένη πάλη κ.α
5. Η κατάσταση φυσικά δεν θα πρέπει να σημαίνει, από όσους και όσες παλεύουν για τη ριζική αλλαγή της κοινωνίας, αναδίπλωση, υποχώρηση, απογοήτευση, αλλά ακριβώς το αντίθετο. Καλή μελέτη της κοινωνικής πραγματικότητας , «συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης» δουλειά επίμονη και κοπιαστική, μέσα στο λαό (για την ανασυγκρότηση του λαϊκού κινήματος), προβολή ολόπλευρα των αξιών –ιδανικών , θέσεων και προγράμματος για τη δυνατότητα- ρεαλιστικότητα ενός άλλου δρόμου για το λαό και τον τόπο, αυτό της σοσιαλιστικής κοινωνίας Η πορεία της ανθρωπότητας- παρά τα ιστορικά ζικ- ζακ ή πισωγυρίσματα δεν μπορεί να έχει στις σημαίες της «ο θάνατος σου η ζωή μου» αλλά «ένας για όλους, όλοι για έναν». Ο σκληρός- αδυσώπητης ανταγωνισμός των καπιταλιστικών ομίλων δεν μπορεί να είναι «πρότυπο» για τα λαό, αλλά ένα ακόμη δείγμα ότι ο καπιταλισμός δεν ανθρωπεύει, δεν θεραπεύεται γι’αυτό και θα πρέπει να ανατραπεί!
Ανάμεσα στα ευρήματα διαβάζουμε:
– Το 77% πιστεύει ότι « ο ανταγωνισμός είναι καλός για τους ανθρώπους»
– Το 43% πιστεύει ότι «χρειαζόμαστε μεγαλύτερες εισοδηματικές διαφορές ως κέντρο ατομικής προσπάθειας»
Και άλλα ευρήματα είναι – δυστυχώς- παρόμοιας κατεύθυνσης.
Ορισμένες σκέψεις
1. Τα ευρήματα επιβεβαιώνουν τα λόγια του Κ. Μαρξ και Φ. Ενγκελς στη «Γερμανική Ιδεολογία»: «Οι ιδέες της κυρίαρχης τάξης είναι σε κάθε εποχή είναι κυρίαρχες ιδέες. Με άλλα λόγια, η τάξη που είναι κυρίαρχη υλική πνευματική δύναμη της κοινωνίας, είναι ταυτόχρονα η κυρίαρχη πνευματική δύναμη της δύναμη. Η τάξη που έχει στη διάθεση της τα μέσα της υλικής παραγωγής διαθέτει ταυτόχρονα τα μέσα πνευματικής παραγωγής, έτσι ώστε μιλώντας γενικά, οι ιδέες αυτών που δεν έχουν τα μέσα της πνευματικής παραγωγής υποτάσσονται σ’ αυτά. Οι κυρίαρχες ιδέες δεν είναι τίποτα άλλο από την ιδεατή έκφραση των κυρίαρχων υλικών σχέσεων, είναι οι κυρίαρχες υλικές σχέσεις που συλλαμβάνονται σαν ιδέες, άρα είναι η έκφραση των σχέσεων που κάνουν μια τάξη κυρίαρχη, επομένως οι ιδέες της κυριαρχίας της…».
2. Τα ευρήματα δείχνουν – έστω και «φωτογραφικά» – τις συνέπειες της σφοδρής καπιταλιστικής κρίσης που σάρωσε και τη χώρα μας σε επίπεδο κοινωνικής συνείδησης. Αποδεικνύουν δηλαδή ότι αυτή επιδρά αντιφατικά δημιουργώντας δυνατότητες αλλά και πρόσθετες δυσκολίες στα μυαλά των ανθρώπων. Εδώ κυριαρχούν προφανώς οι δυσκολίες στην «ανάπτυξη» σε ταξική κατεύθυνση της κοινωνικής συνείδησης των λαϊκών μαζών.
3. Τα ευρήματα καταγράφουν την «υποχώρηση» των προοδευτικών ιδεών, ως συνέπεια της υποχώρησης του λαϊκού κινήματος και ευρύτερα σε παγκόσμιο επίπεδο του κομμουνιστικού κινήματος, μετά και τις ανατροπές των σοσιαλιστικών καθεστώτων. Δείχνουν ανάγλυφα αυτό που έστω και «αδόκιμα» χαρακτηρίζεται ως «συντηρητική αναδίπλωση της ελληνικής κοινωνίας»
4. Δείχνουν , έστω και όχι ολοκληρωμένα, τη «ζημιά» που έκανε η «κυβερνώσα αριστερά» και στις συνειδήσεις των λαϊκών στρωμάτων με τη συκοφάντηση ουσιαστικά αξιών όπως η συλλογικότητα, αλληλεγγύη, οργανωμένη πάλη κ.α
5. Η κατάσταση φυσικά δεν θα πρέπει να σημαίνει, από όσους και όσες παλεύουν για τη ριζική αλλαγή της κοινωνίας, αναδίπλωση, υποχώρηση, απογοήτευση, αλλά ακριβώς το αντίθετο. Καλή μελέτη της κοινωνικής πραγματικότητας , «συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης» δουλειά επίμονη και κοπιαστική, μέσα στο λαό (για την ανασυγκρότηση του λαϊκού κινήματος), προβολή ολόπλευρα των αξιών –ιδανικών , θέσεων και προγράμματος για τη δυνατότητα- ρεαλιστικότητα ενός άλλου δρόμου για το λαό και τον τόπο, αυτό της σοσιαλιστικής κοινωνίας Η πορεία της ανθρωπότητας- παρά τα ιστορικά ζικ- ζακ ή πισωγυρίσματα δεν μπορεί να έχει στις σημαίες της «ο θάνατος σου η ζωή μου» αλλά «ένας για όλους, όλοι για έναν». Ο σκληρός- αδυσώπητης ανταγωνισμός των καπιταλιστικών ομίλων δεν μπορεί να είναι «πρότυπο» για τα λαό, αλλά ένα ακόμη δείγμα ότι ο καπιταλισμός δεν ανθρωπεύει, δεν θεραπεύεται γι’αυτό και θα πρέπει να ανατραπεί!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου