Γράφει ο Αλέκος Χατζηκώστας //
Στην Εφημερίδα των Συντακτών (1-2 Ιουνίου) σε άρθρο του Γιώργου Ν. Οικονόμου με τίτλο «Ο μύθος της Οκτωβριανής Επανάστασης» γράφονται ανάμεσα στ’ άλλα και τα εξής: «…από τον Φεβρουάριο μέχρι τον Οκτώβριο 1917 η Ρωσία ήταν η πιο ελεύθερη χώρα στον κόσμο. Αυτή η κατάσταση άρχισε να ανατρέπεται και οδήγησε στην πιο ανελεύθερη χώρα του κόσμου, από τις εμμονές και τις ιδεοληψίες των Μπολσεβίκων και του Λένιν…Ο Λένιν και οι Μπολσεβίκοι εξαφάνισαν κάθε μορφή άμεσης δημοκρατίας που είχε αρχίσει να συγκροτείται στα ποικίλα σοβιέτ. Επιπλέον κατήργησαν κάθε μορφή ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ατομικών ελευθεριών που είχαν αρχίσει να κατακτώνται…Συνεπώς τον Οκτώβριο 1917 δεν έγινε καμία επανάσταση, αλλά μια μονομερής κίνηση των Μπολσεβίκων για την κατάληψη της εξουσίας, ένα πραξικόπημα με πολλές φάσεις που ανέτρεψε τη δημοκρατική επανάσταση ή οποία είχε ξεκινήσει τον Φεβρουάριο του 1917..»
Πρόκειται για ανιστόρητα και κυρίως συκοφαντικά «επιχειρήματα» για την επανάσταση που άλλαξε την πορεία της ανθρωπότητας και που δεν διαθέτουν καμία «πρωτοτυπία» μια και νωρίτερα από διάφορες πλευρές είχαν υιοθετηθεί παρόμοιες «εκτιμήσεις». Απλά τώρα, μετά τις ανατροπές που συνέβησαν εκεί και την καπιταλιστική παλινόρθωση επαναπροβάλονται με στόχο να «πείσουν» με βάση τη λογική «δρυός πεσούσης..»
  1. Ο ίδιος ο «αρχισυνωμότης» Β.Ι. ΛΕΝΙΝ τόνιζε: «Η εξέγερση δεν μπορεί να βασιστεί στη συνωμοσία ούτε σ’ ένα κόμμα, αλλά στην πρωτοπόρα τάξη… Η εξέγερση πρέπει να βασιστεί στην επαναστατική κίνηση του λαού». Και αυτή η κίνηση των μαζών υπήρξε κλιμακούμενη τους μήνες που ακολούθησαν την αστικοδημοκρατική επανάσταση του Φλεβάρη με επικεφαλής τους Μπολσεβίκους. Να τι έγραψε ένας ένθερμος αντίπαλος του Μπολσεβικισμού, που υπήρξε επίσης αυτόπτης μάρτυς και ιστορικός της Ρωσικής Επανάστασης, ο Μενσεβίκος Σουχάνοφ.  «… όλη η Ρωσία … ήταν συνεχώς σε διαδήλωση εκείνες τις ημέρες. Οι επαρχίες είχαν κάνει καθημερινή τους συνήθεια τις διαδηλώσεις…Οι Μπολσεβίκοι δουλεύουν επίμονα και ασταμάτητα. Είναι μέσα στις μάζες, στους πάγκους των εργοστασίων, καθημερινά χωρίς παύση. Δεκάδες ομιλητές, μικροί και μεγάλοι, μιλούν στην πόλη, στα εργοστάσια και στους στρατώνες κάθε ευλογημένη μέρα. Για τις μάζες έχουν γίνει οι δικοί τους άνθρωποι γιατί είναι πάντοτε εκεί, αναλαμβάνοντας από τις λεπτομέρειες μέχρι τις σημαντικότερες υποθέσεις του εργοστασίου και του στρατώνα. Έχουν γίνει η μόνη ελπίδα… Η μάζα ζει κι αναπνέει μαζί με τους Μπολσεβίκους».
  2. Αν δεχτούμε τα «επιχειρήματα» του αρθρογράφου περί «πραξικοπήματος» τότε πώς η Προσωρινή Κυβέρνηση ανατράπηκε (αν και διέθετε και τον κρατικό μηχανισμό) και που υποτίθεται είχε την λαϊκή απήχηση από μία ασήμαντη μειοψηφία , αυτή των Μπολσεβίκων; Πώς θα μπορούσαν οι Μπολσεβίκοι να «παραπλανήσουν» τον λαό στους επόμενους 9 μήνες; Μήπως τελικά γιατί η αστική Προσωρινή Κυβέρνηση χρεοκόπησε μην μπορώντας να λύσει ακόμη και ζητήματα αστικοδημοκρατικού χαρακτήρα; Ας θυμηθούμε ότι το Μπολσεβίκικο Κόμμα πήρε την εξουσία τον Οκτώβρη με πρόγραμμα «Ειρήνη, Ψωμί και Γη». Να σημειώσουμε ακόμη ότι η ανάπτυξη του Μπολσεβίκικου Κόμματος αυτήν τη περίοδο ήταν εξαιρετικά γοργή. Από μόνον 8000 μέλη το Φεβρουάριο έφθασε τα 177000 στο 6ο Συνέδριο του Ιουνίου. Να προσθέσουμε ακόμη ότι στις δημοτικές εκλογές του Ιουνίου οι Μπολσεβίκοι πήραν το 21% των ψήφων, και τον Αύγουστο, ενώ το Κόμμα ακόμη υπέφερε από τις συνέπειες των Ημερών του Ιουλίου (πραξικόπημα Κορνίλοφ), πήραν το 33% (Το Νοέμβριο το ποσοστό έγινε 45%). Στη Μόσχα, τον Ιούνιο, κέρδισαν λίγο πάνω από το 12%. Το Σεπτέμβριο είχαν την απόλυτη πλειοψηφία με 51% των ψήφων. Οι μάζες είχαν τη δυνατότητα να αποκτήσουν εμπειρία των προγραμμάτων των Μενσεβίκων και των Σοσιαλεπαναστατών στην πράξη –και τα παραμέρισαν. Οι ψήφοι δηλαδή για τους Μπολσεβίκους υποψηφίους στα σοβιέτ ανέβαιναν σταθερά σε σημείο που, τον Σεπτέμβριο, είχαν κερδίσει την πλειοψηφία στο Πέτρογκραντ, τη Μόσχα, το Κίεβο, την Οδησσό κι όλες τις μεγάλες πόλεις.
  3. Βεβαίως, με τα περί πραξικοπήματος και ο συγκεκριμένος αρθρογράφος αποκαλύπτει ουσιαστικά τον φόβο του για τη δυνατότητα ο λαός, η εργατική τάξη να ανατρέψουν την εξουσία του κεφαλαίου, μέσα από νέες εξεγέρσεις και ξεσηκωμούς. Κανένα όμως πραξικόπημα δεν εκπλήρωσε ποτέ αυτό που εκπλήρωσαν όλες οι επαναστάσεις στην Ιστορία, και της Οκτωβριανής περιλαμβανομένης: Την αλλαγή τάξης στην εξουσία. Αυτό δηλαδή που ξορκίζουν οι κάθε λογής-αντικειμενικά- απολογητές του καπιταλισμού. Και κάτι ακόμη. Κανένα «πραξικόπημα» δεν θα μπορούσε ν’ αντέξει τόσα χρόνια και κυρίως επεμβάσεις από μέρους των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, Β. Παγκόσμιο Πόλεμο κ.α Όσο δε αφορά τα περί «κατάργησης δικαιωμάτων και ελευθεριών» απλά αποτελούν «αραχνιασμένα επιχειρήματα» αυτών που θέλουν να κρύψουν τις τεράστιες κατακτήσεις-κοινωνικές-οικονομικές-πολιτικές-πολιτιστικές κ.α που είχαν στην ΕΣΣΔ μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση και που καμία «αστικοδημοκρατική επανάσταση» δεν μπορούσε (ούτε ήθελε) να προσφέρει στο λαό παρά μόνο στους…καπιταλιστές! Η πρώτη επιτυχημένη σοσιαλιστική επανάσταση, είναι φωτεινός φάρος και για το σήμερα , απόδειξη ότι ο καπιταλισμός δεν θα είναι αιώνιος, παρά το προσωρινό πισωγύρισμα!