Ασυμβίβαστα συμφέροντα και στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής

«

Η Ελλάδα (...) στη βάση μιας πατριωτικής (...) πολυδιάστατης πολιτικής (...) έχει καταστεί πυλώνας σταθερότητας και ειρήνης στα Βαλκάνια και την Ανατολική Μεσόγειο». Αυτά αναφέρει στην εφημερίδα «Νέα Σελίδα» η αν. υπουργός Εξωτερικών, Σία Αναγνωστοπούλου, επιχειρώντας να συσκοτίσει την ουσία και τα αποτελέσματα της εξωτερικής πολιτικής της κυβέρνησης.

Η αλήθεια είναι ότι πίσω από τον πατριωτισμό και τους άλλους προσδιορισμούς κρύβεται ο βασικός στόχος, η προώθηση των συμφερόντων των μονοπωλιακών ομίλων και η διαχείριση της καπιταλιστικής ανάπτυξης για τους λίγους. Για την επίτευξη αυτού του στόχου οι κυβερνώντες επιδίωξαν να αναλάβουν το ρόλο του «μεντεσέ» εντός του ευρωατλαντικού στρατοπέδου, παίζουν με τη φωτιά της επιδείνωσης των σχέσεων Δύσης - Τουρκίας, στο φόντο της όξυνσης του ανταγωνισμού Δύσης - Ρωσίας, Κίνας, Ιράν. Παράλληλα, «έστρωσαν» στους επιχειρηματίες και στις ευρωατλαντικές δομές το «κόκκινο χαλί» της εξυπηρέτησης συμφερόντων ξένων προς τους λαούς. Μάλιστα, για την ευόδωση των υπηρεσιών τους δεν δίστασαν:

• Να αναγνωρίσουν «μακεδονική» γλώσσα και ταυτότητα στη συμφωνία των Πρεσπών, που «μαγειρεύτηκε» για την ένταξη της γειτονικής χώρας σε ΝΑΤΟ - ΕΕ.
• Συνέχισαν τη διαπραγμάτευση του Κυπριακού στη βάση της Διζωνικής - Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, η οποία φέρνει τη διχοτόμηση της Κύπρου, για τη συνεκμετάλλευση του θαλάσσιου πλούτου της από ξένα μονοπώλια και την εκχώρηση των κυριαρχικών της δικαιωμάτων στη Δύση.
• Προώθησαν τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης με την Αγκυρα, παρότι αυτή εντάσσει στις διαπραγματεύσεις όλες τις διεκδικήσεις της.
• Μαζί με την Κύπρο εμβάθυναν τη στρατιωτική - ενεργειακή συνεργασία με Αίγυπτο - Ισραήλ, στο πλαίσιο των τριμερών σχημάτων συνεργασίας, εγκλωβίζοντας τη χώρα στις επικίνδυνες επιδιώξεις των ΗΠΑ - ΕΕ να μειώσουν τη ρωσική - ιρανική επιρροή στην περιοχή.
• Επέτρεψαν στον «διαβολικά καλό» Ντ. Τραμπ και σε ΝΑΤΟ - ΕΕ να χρησιμοποιούν τη χώρα μας και τα τριμερή σχήματα συνεργασίας ως μοχλό πίεσης στην Τουρκία, προκειμένου να την επανευθυγραμμίσουν στην πολιτική τους (η οποία περιλαμβάνει τη συνδιαχείριση του Αιγαίου και της Κύπρου).

Παρά λοιπόν τα λεγόμενα της κας Αναγνωστοπούλου, η πολιτική ΣΥΡΙΖΑ συνέβαλε: 1) Στην όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. 2) Στην αντιπαράθεση της χώρας με παγκόσμιες (Ρωσία) και περιφερειακές (Ιράν) δυνάμεις. 3) Στην περαιτέρω αμφισβήτηση των κυριαρχικών της δικαιωμάτων. 4) Στην αύξηση του κινδύνου εκδήλωσης ελληνο-τουρκικού «επεισοδίου». Με αυτά τα δεδομένα καταλήγουμε ότι η προσφορά του ΣΥΡΙΖΑ περιορίζεται στην επιβεβαίωση της θέσης του ΚΚΕ πως κεφάλαιο και λαός έχουν ασυμβίβαστα συμφέροντα και στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής.