Γράφει ο Νίκος Μόττας //
«Πιστεύω ότι ο κομμουνισμός είναι στέρεος. Κυκλοφορεί μέσα στο ανθρώπινο αίμα. Ο Μαρξ δεν εφεύρε έτσι μια φιλοσοφία, αλλά την άντλησε από την ανθρώπινη πραγματικότητα. Είναι όνειρο ανθρώπινο, όνειρο δικό μας, το να υπάρξει μια κοινωνία ελεύθερη και οι άνθρωποι να ζουν με ισότητα και δικαιοσύνη». Τα λόγια αυτά ανήκουν σε έναν άνθρωπο της τέχνης και του θεάτρου, που στο διάβα της ζωής του δίδαξε αξιοπρέπεια. Έναν εξαιρετικό ηθοποιό ο οποίος, πέραν της τέχνης την οποία τίμησε με την σεμνή παρουσία του, υπηρέτησε τον ίδιο τον άνθρωπο.
Πρόκειται για εκείνον τον ηθοποιό που, εκτός από ακούραστος εργάτης του θεάτρου και του κινηματογράφου, υπήρξε παράδειγμα ανήσυχου και ονειροπόλου αγωνιστή. «Εγώ ευτυχώς δεν έχω πάψει να ονειρεύομαι. Δεν έχω πάψει να θέλω. Βέβαια αυτό κοστίζει κόπους, διαψεύσεις. Ομως αυτό δε με πειράζει. Το να αγωνίζεται κανείς είναι κι αυτό μια ηδονή» σημείωνε σε μια απ’ τις συνεντεύξεις του.
Ο ίδιος είχε επιλέξει το μετερίζι απ’ το οποίο αγωνίζονταν. Το μετερίζι αυτό ήταν το ΚΚΕ. «Ημουν, είμαι και θα είμαι κομμουνιστής. Κολακεύομαι να πιστεύω ότι το αξίζω να είμαι κομμουνιστής και γι’ αυτό θα αγωνιστώ, όσο μου το επιτρέπουν τα μέσα μου και οι ικανότητές μου, για την ουσιαστική αλλαγή και την ανατροπή του καπιταλισμού».
Και, πράγματι, ήταν κομμουνιστής με όλη την σημασία της λέξης. Διότι πυξίδα του, τόσο στην καλλιτεχνική του πορεία όσο και στην κοινωνική του ζωή, υπήρξε το ενδιαφέρον και η αγωνία για τον άνθρωπο. «Αν είσαι άνθρωπος σωστός μέσα σου», έλεγε σε συνέντευξη του στην ΕΡΤ το 1995, «είσαι κατ’ ανάγκην κομμουνιστής».
Σε αυτές τις αρχές και τα πιστεύω του παρέμεινε ακλόνητος. Όταν άλλοι της γενιάς του λοξοδρομούσαν και εγκατέλειπαν τον ταξικό αγώνα την περίοδο των αντεπαναστατικών ανατροπών, εκείνος συνέχισε να «τραβά κουπί». Έτσι λειτουργούσε. Αυτή ήταν η στάση ζωής του.
Αυτός ήταν ο Βασίλης Διαμαντόπουλος. Ο εξαίσιος ηθοποιός, ο αταλάντευτος κομμουνιστής, ο σπουδαίος άνθρωπος, που «έφυγε» απ’ τη ζωή σαν σήμερα, στις 5 Μάη 1999.
Βασίλης Διαμαντόπουλος:  Μεγάλος εργάτης του θεάτρου και του κινηματογράφου, ανήσυχος και αγωνιζόμενος άνθρωπος, σεμνός κομμουνιστής