Ο
καβγάς που έχει ξεσπάσει από προχτές ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ και ΚΙΝΑΛ,
για το ποιος αντιγράφει ποιον στο προεκλογικό του πρόγραμμα, είναι
αποκαλυπτικός. Αλήθεια, τι σημασία έχει για τον λαό το ποιος
πρωτοσκέφτηκε τις νέες φοροαπαλλαγές, εισφοροαπαλλαγές, «μεταρρυθμίσεις»
και τα υπόλοιπα προνόμια, που θα δρομολογήσουν για το κεφάλαιο από την
επόμενη μέρα των εκλογών; Τι σημασία έχει για τον λαό ποιος θα συνεχίσει
να διατηρεί όλο το αντεργατικό πλαίσιο των προηγούμενων χρόνων, ποιος
θα το ενισχύσει και θα το επεκτείνει, ποιος θα του κάνει νέα μαθήματα
για να συνεχίζει να ζει με μειωμένες απαιτήσεις και δικαιώματα; Απολύτως
καμία...
Στην πραγματικότητα, όλοι χρησιμοποιούν το ίδιο σκονάκι...
Το σκονάκι των απαιτήσεων και των «θέλω» των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, του κεφαλαίου, όπως είναι αποτυπωμένα στις κατευθύνσεις της ΕΕ, στις μνημονιακές δεσμεύσεις, στα διάφορα σχέδια για μεγάλα κέρδη, στα «αιτήματα» των εργοδοτικών ενώσεων και επιμελητηρίων κ.ά. Οι «λύσεις» για να υπηρετηθούν αυτά τα σχέδια γνωστές και δοκιμασμένες και στην Ελλάδα, στην ΕΕ και αλλού: Εργασιακός μεσαίωνας, φορολεηλασία στον λαό, περικοπές δαπανών κ.λπ.
Ολοι, λοιπόν, «αντιγράφουν» από το «μεγάλο πρόγραμμα». Το πρόγραμμα που άλλωστε ήδη εφαρμόζουν, αφού μιλάνε οι πράξεις τους. Μαζί ψήφισαν το τρίτο μνημόνιο και τους εκατοντάδες εφαρμοστικούς νόμους, που οι συνέπειές τους για τα λαϊκά στρώματα επεκτείνονται σε βάθος δεκαετιών, μαζί δεσμεύονται ότι πάνω σε αυτά τα «κεκτημένα» θα χτίσουν.
Ολο, λοιπόν, και πιο ανεπαίσθητες και όλο και περισσότερο στα δευτερεύοντα είναι οι παραλλαγές του ίδιου αντιλαϊκού σχεδίου που παρουσιάζουν ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, γιατί τα περιθώρια ελιγμών και διαφοροποιήσεων δεν είναι μεγάλα.
Το πολιτικό συμπέρασμα είναι προφανές. Για τον λαό έχει σημασία ότι την επόμενη μέρα στις 8 Ιούλη η αντιλαϊκή - αντεργατική ατζέντα θα είναι εδώ, ότι η επόμενη κυβέρνηση θα πάρει τη σκυτάλη της από την προηγούμενη. Γι' αυτό και δεν έχει σημασία ποιος θα είναι ο συσχετισμός ανάμεσα στα κόμματα που αντιγράφουν το κοινό αντιλαϊκό πρόγραμμα.
Σημασία έχει η δύναμη του ΚΚΕ. Σημασία έχει να είναι ισχυρή η δύναμη που πρωτοστατεί στην οργάνωση των αγώνων, της αντίστασης στα «νέα κεφάλαια» που θα συνεχίζουν να φορτώνουν βάρη στις πλάτες του λαού, για να ξαλαφρώνουν τους επιχειρηματικούς ομίλους. Σημασία έχει η δύναμη της αντεπίθεσης, της φωνής που λέει ότι βγάζουμε μπροστά τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων, του λαού, της νεολαίας, της λαϊκής πλειοψηφίας.
Γιατί μόνο το ΚΚΕ έχει σχέδιο που στο επίκεντρό του δεν έχει τα κέρδη του κεφαλαίου, αλλά τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες. Γιατί μόνο το ανατρεπτικό σχέδιο του ΚΚΕ φωτίζει τον δρόμο για άλλη οργάνωση της κοινωνίας και της οικονομίας, με τους εργαζόμενους να έχουν στα χέρια τους την εξουσία και τα κλειδιά της οικονομίας.
Στην πραγματικότητα, όλοι χρησιμοποιούν το ίδιο σκονάκι...
Το σκονάκι των απαιτήσεων και των «θέλω» των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, του κεφαλαίου, όπως είναι αποτυπωμένα στις κατευθύνσεις της ΕΕ, στις μνημονιακές δεσμεύσεις, στα διάφορα σχέδια για μεγάλα κέρδη, στα «αιτήματα» των εργοδοτικών ενώσεων και επιμελητηρίων κ.ά. Οι «λύσεις» για να υπηρετηθούν αυτά τα σχέδια γνωστές και δοκιμασμένες και στην Ελλάδα, στην ΕΕ και αλλού: Εργασιακός μεσαίωνας, φορολεηλασία στον λαό, περικοπές δαπανών κ.λπ.
Ολοι, λοιπόν, «αντιγράφουν» από το «μεγάλο πρόγραμμα». Το πρόγραμμα που άλλωστε ήδη εφαρμόζουν, αφού μιλάνε οι πράξεις τους. Μαζί ψήφισαν το τρίτο μνημόνιο και τους εκατοντάδες εφαρμοστικούς νόμους, που οι συνέπειές τους για τα λαϊκά στρώματα επεκτείνονται σε βάθος δεκαετιών, μαζί δεσμεύονται ότι πάνω σε αυτά τα «κεκτημένα» θα χτίσουν.
Ολο, λοιπόν, και πιο ανεπαίσθητες και όλο και περισσότερο στα δευτερεύοντα είναι οι παραλλαγές του ίδιου αντιλαϊκού σχεδίου που παρουσιάζουν ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, γιατί τα περιθώρια ελιγμών και διαφοροποιήσεων δεν είναι μεγάλα.
Το πολιτικό συμπέρασμα είναι προφανές. Για τον λαό έχει σημασία ότι την επόμενη μέρα στις 8 Ιούλη η αντιλαϊκή - αντεργατική ατζέντα θα είναι εδώ, ότι η επόμενη κυβέρνηση θα πάρει τη σκυτάλη της από την προηγούμενη. Γι' αυτό και δεν έχει σημασία ποιος θα είναι ο συσχετισμός ανάμεσα στα κόμματα που αντιγράφουν το κοινό αντιλαϊκό πρόγραμμα.
Σημασία έχει η δύναμη του ΚΚΕ. Σημασία έχει να είναι ισχυρή η δύναμη που πρωτοστατεί στην οργάνωση των αγώνων, της αντίστασης στα «νέα κεφάλαια» που θα συνεχίζουν να φορτώνουν βάρη στις πλάτες του λαού, για να ξαλαφρώνουν τους επιχειρηματικούς ομίλους. Σημασία έχει η δύναμη της αντεπίθεσης, της φωνής που λέει ότι βγάζουμε μπροστά τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων, του λαού, της νεολαίας, της λαϊκής πλειοψηφίας.
Γιατί μόνο το ΚΚΕ έχει σχέδιο που στο επίκεντρό του δεν έχει τα κέρδη του κεφαλαίου, αλλά τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες. Γιατί μόνο το ανατρεπτικό σχέδιο του ΚΚΕ φωτίζει τον δρόμο για άλλη οργάνωση της κοινωνίας και της οικονομίας, με τους εργαζόμενους να έχουν στα χέρια τους την εξουσία και τα κλειδιά της οικονομίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου