Γράφει ο Νίκος Μόττας //
Από χθες η αστική τάξη των ΗΠΑ θρηνεί την απώλεια ενός διαπρεπούς εκπροσώπου του διεθνούς ιμπεριαλισμού. Ο επονομαζόμενος και «χασάπης της Βαγδάτης», Τζορτζ Χέρμπερτ Μπους, άφησε την τελευταία του πνοή πλήρης ημερών σε ηλικία 94 ετών.
Απ’ τους πρώτους που έτρεξαν να πλέξουν το εγκώμιο του εκλιπόντος ήταν η θλιβερή μαριονέτα της αντεπανάστασης ονόματι Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, ο οποίος εξήρε τις πολιτικές ικανότητες του Μπους και θυμήθηκε το πόσο σκληρά εργάστηκαν από κοινού για να επέλθει το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Άλλωστε, έχοντας συνδετικό κρίκο τον αντικομμουνισμό, αμφότεροι υπήρξαν συνέταιροι στην κλιμάκωση των αντεπαναστατικών ανατροπών στην ΕΣΣΔ και τις σοσιαλιστικές χώρες της ανατολικής Ευρώπης την περίοδο 1989-1991.
Κι’ αν ο τιποτένιος πρωτομάστορας της Περεστρόϊκα έχει να θυμάται τον «συνεργάτη Μπους», οι λαοί που έζησαν στο πετσί τους τη βαρβαρότητα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού σίγουρα δεν πρόκειται να ξεχάσουν τον εγκληματία Τζορτζ Μπους.
Όπως για παράδειγμα ο λαός του Παναμά που θρήνησε περισσότερους από 2000 νεκρούς κατά την αμερικανική εισβολή στη χώρα το Δεκέμβρη του 1989. Για την ιστορία, να θυμίσουμε ότι η τότε κυβέρνηση Μπους είχε χρησιμοποιήσει ως πρόσχημα για την στρατιωτική επέμβαση την… «αποκατάσταση της δημοκρατίας» και την σύλληψη του προέδρου Μανουέλ Νοριέγκα τον οποίο οι ΗΠΑ κατηγορούσαν για συμμετοχή σε εμπόριο ναρκωτικών. Ο πραγματικός ωστόσο λόγος δεν ήταν άλλος από τον έλεγχο της διώρυγας του Παναμά και τα τεράστια κέρδη που αυτός συνεπάγονταν. Ο δε Νοριέγκα, που στο παρελθόν είχε υπάρξει πολιτικό δημιούργημα και σύμμαχος των ΗΠΑ, είχε μετεξελιχθεί σε «μαύρο πρόβατο» για τους αμερικανούς.
Αμερικανικά στρατεύματα στο Κουβέϊτ, 1991.
Αμερικανικά στρατεύματα στο Κουβέϊτ, 1991.
Στον Παναμά, ο πρόεδρος Μπους έδωσε ενα πρώτο δείγμα της περιβόητης «νέας τάξης πραγμάτων» και του γκανγκστερικού τρόπου που, από τότε και στο εξής, θα δρούσε ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός. Ο πόλεμος του Κόλπου που ακολούθησε (Αύγουστος 1990- Φλεβάρης 1991) έκανε σαφείς τις προθέσεις των ΗΠΑ να βάλουν για τα καλά χέρι στις πλουτοπαραγωγικές πηγές και τους δρόμους μεταφοράς ενέργειας της Μέσης Ανατολής.
Ήταν τότε που ο λαός του Ιράκ βίωσε 43 μέρες ανελέητων βομβαρδισμών από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους της, κατά τη διάρκεια της επιχείρησης «Καταιγίδα της Ερήμου». Το αποτέλεσμα ήταν περισσότεροι από 25.000 νεκροί άμαχοι, με τις συνολικές απώλειες (από τις επιπτώσεις του πολέμου) να υπολογίζονται σε περίπου 100.000 άνδρες, γυναίκες και παιδιά.
Σχετικές εκθέσεις, αμερικανών και μη, εμπειρογνωμόνων κάνουν λόγο για διάπραξη πληθώρας εγκλημάτων πολέμου, όπως βομβαρδισμός κατοικημένων περιοχών, νοσοκομείων, σχολείων κλπ. Το ιμπεριαλιστικό αιματοκύλισμα του Ιράκ είχε στηρίξει έμπρακτα και η τότε κυβέρνηση του Κων/νου Μητσοτάκη, προσφέροντας τη βάση της Σούδας και άλλες διευκολύνσεις. Για τις «υπηρεσίες» της προς τους αμερικανούς ιμπεριαλιστές, η ελληνική κυβέρνηση είχε λάβει δημοσίως τα εύσημα από το Μπους κατά την επίσκεψη του στην Κρήτη τον Ιούλη του 1991.
Ο λαός του Ιράκ έζησε δύο φορές τη φρίκη: την πρώτη φορά το 1991 επί προεδρίας Τζ. Μπους του πρεσβύτερου και το 2003 επί προεδρίας του Τζ. Μπους του νεότερου. Και στις δύο περιπτώσεις, το πρόσχημα ήταν η αντιμετώπιση του “αιμοσταγούς δικτάτορα” που άκουγε στο όνομα Σαντάμ Χουσεϊν. Τον ίδιο Σαντάμ, οι ΗΠΑ είχαν φροντίσει στα μέσα της δεκαετίας του 1970 να τον ενισχύσουν στην προσπάθεια του να ανέλθει στην εξουσία. Ο ίδιος ο Τζορτζ Μπους είχε παίξει σημαντικό ρόλο σε αυτήν την προσπάθεια τόσο ως επικεφαλής της CIA, όσο και αργότερα ως αντιπρόεδρος των ΗΠΑ επί προεδρίας Ρίγκαν.
Ο Τζ. Μπους με τον χιλιανό δικτάτορα Πινοσέτ το 1990.
Ο Τζ. Μπους με τον χιλιανό δικτάτορα Πινοσέτ το 1990.
Να τι σημείωνε ο δημοσιογράφος Τεντ Κόπελ στο τηλεοπτικό δίκτυο ABC το 1992: «Είναι ολοένα και πιο ξεκάθαρο ότι ο Τζορτζ Μπους, λειτουργώντας κυρίως παρασκηνιακά κατά τη δεκαετία του 1980, πρωτοστάτησε στην χρηματοδότηση και στρατιωτική ενίσχυση του καθεστώτος Σαντάμ στο Ιράκ».
Όταν πλέον ο ιρακινός ηγέτης έπαψε να εξυπηρετεί τα συμφέροντα των ΗΠΑ, τότε κινήθηκαν οι διαδικασίες της ιμπεριαλιστικής επέμβασης του 1991.
Ασφαλώς, τα έργα και οι ημέρες του μακελάρη Μπους δεν σταματούν εδώ. Τόσο ως διευθυντής της CIA όσο και ως αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Ρίγκαν, ο Μπους έπαιξε σημαντικό ρόλο σε μια σειρά σκοτεινές υποθέσεις. Πρωτοστάτησε στη χρηματοδότηση και στήριξη ακροδεξιών παραστρατιωτικών οργανώσεων στη Λατινική Αμερική (βλ. Κόντρας στη Νικαράγουα) και διατήρησε, μέχρι τέλους, φιλικές σχέσεις με τον φασίστα δικτάτορα Πινοσέτ.
Όπως συνέβη και με προκατόχους και συναδέλφους του- όπως ο Νίξον, ο Ρίγκαν, η Θάτσερ και άλλοι- ο Τζορτζ Μπους θα μείνει στην ιστορία ως άλλος ένας δολοφόνος των λαών, πιστός υπηρέτης του μεγάλου κεφαλαίου και των μονοπωλίων με μια πολιτική κληρονομιά βουτηγμένη στο αίμα αθώων.
____________________________________________________________________________