Κανένα όφελος για το λαό

Η συνάντηση του πρωθυπουργού με τον Γάλλο Πρόεδρο, που κατά τους κυβερνητικούς κύκλους επιβεβαιώνει τη «στρατηγική εταιρική σχέση» με τη Γαλλία, κάθε άλλο παρά προσφέρεται για πανηγυρισμούς για το λαό.
Αντίθετα, και αυτή η συμμαχία, όπως και οι υπόλοιπες «λυκοφιλίες» που γίνονται με κριτήριο τα συμφέροντα της αστικής τάξης, είναι σε βάρος των λαϊκών συμφερόντων, αποτελεί έναν ακόμα λόγο επαγρύπνησης και κινητοποίησης για τον ίδιο.
Η «στρατηγική» αυτή σχέση έρχεται να προσθέσει μια ακόμα ψηφίδα στην εμπλοκή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια που βάζει το λαό μας σε μεγάλους κινδύνους, αλλά και να «σφυρηλατήσει» τον επόμενο κρίκο στη μακρά αλυσίδα των αντιλαϊκών μέτρων, που αποτελεί την άλλη όψη των ίδιων σχεδιασμών του κεφαλαίου.
Τα σχέδια για τη δημιουργία ενός «νέου πλαισίου στρατηγικής συνεργασίας στα θέματα ασφαλείας», που θα περιλαμβάνει «βιομηχανική συνεργασία και κοινές επιχειρήσεις στη θάλασσα και στη στεριά» και το οποίο θα εξειδικεύσουν οι υπουργοί Αμυνας των δύο χωρών το αμέσως επόμενο διάστημα, μιλάνε από μόνα τους.
Πέρα απ' όλα τα άλλα, βάζουν την Ελλάδα στο επίκεντρο σκληρών ανταγωνισμών για τους εξοπλισμούς και την «αμυντική» βιομηχανία, για την πίτα των τεσσάρων δισ. ευρώ, λεφτά του λαού που ξοδεύονται για τις ΝΑΤΟικές ανάγκες και όχι για την άμυνα της χώρας.
Ακόμα πιο πολύ, μιλάει από μόνη της η συνοδεία της φρεγάτας «Σπέτσες» σε γαλλικό αεροπλανοφόρο για τις επιχειρήσεις του στη Μ. Ανατολή και τη Β. Αφρική, η συμμετοχή στην αποστολή στα Στενά του Ορμούζ απέναντι στο Ιράν, με γαλλική πρωτοβουλία, οι συνεκπαιδεύσεις με γαλλικές στρατιωτικές δυνάμεις αυτές τις μέρες σε σενάρια αποβάσεων, η παρουσία γαλλικών πολεμικών πλοίων στα λιμάνια της χώρας κ.ά.
Από αυτήν τη σκοπιά, τα λόγια του πρωθυπουργού ότι «η Αθήνα καλωσορίζει την παρουσία γαλλικών ναυτικών δυνάμεων στην Ανατολική Μεσόγειο, ως εγγυητών της ειρήνης» καμιά σχέση δεν έχουν με την πραγματικότητα. Η ενίσχυση της στρατιωτικής παρουσίας της Γαλλίας στην περιοχή μεγαλώνει το φορτίο της έντασης, απειλεί με μεγαλύτερους κινδύνους τους λαούς.
Τα επιχειρήματα της κυβέρνησης και των υπόλοιπων αστικών κομμάτων ότι τα αντιτιθέμενα συμφέροντα της Γαλλίας με την Τουρκία στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Λιβύη ή τα ισχυρά συμφέροντα των γαλλικών ενεργειακών και άλλων μονοπωλίων στην περιοχή αποτελούν ταυτόχρονα και «ασπίδα» για το λαό - με τον πρωθυπουργό μάλιστα να συναντάει και τον πρόεδρο της «Total» - είναι πέρα ως πέρα επικίνδυνα και πρέπει να πάρουν απάντηση.
Είναι αυτά τα συμφέροντα - με τα οποία δένουν και τη δική τους «τύχη» οι ντόπιοι επιχειρηματικοί όμιλοι - που «τραβάνε» σαν τον μαγνήτη τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και δρομολογούν ταυτόχρονα τους «επώδυνους συμβιβασμούς» της συνδιαχείρισης και συνεκμετάλλευσης σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας.
Χαρακτηριστικό, άλλωστε, για το τι σημαίνουν οι «λυκοφιλίες» των καπιταλιστών για τους λαούς, είναι πως την ίδια ώρα που Μακρόν και Ερντογάν αντάλλασσαν «βαριές κουβέντες» για τη Λιβύη, το γαλλικό ελικοπτεροφόρο, που τώρα βρίσκεται στην Ελλάδα και παρουσιάζεται από τους κυβερνητικούς κύκλους ότι «στέλνει μήνυμα» στην Τουρκία, πραγματοποιούσε κοινές ασκήσεις με φρεγάτες του «ΝΑΤΟικού συμμάχου» Τουρκίας.
Το ίδιο ξένη και απέναντι στα λαϊκά συμφέροντα είναι και η «συναντίληψη» που διαπίστωσαν η ελληνική και η γαλλική κυβέρνηση και στα υπόλοιπα θέματα: Στη συζήτηση για το μέλλον της Ευρωένωσης, που σηματοδοτεί αλλαγές προς το αντιδραστικότερο για την ιμπεριαλιστική ένωση και μνημόνια διαρκείας για τους λαούς, με στόχο τη θωράκιση της καπιταλιστικής κερδοφορίας και «ανταγωνιστικότητας».
Στα σχέδια για το Προσφυγικό - ενόψει και της αναθεώρησης προς το χειρότερο της πολιτικής της ΕΕ - με τους δύο να συμφωνούν στην πολιτική καταστολής και διπλού εγκλωβισμού των κατατρεγμένων από τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις.
Στη «στήριξη των επενδύσεων» των γαλλικών μονοπωλίων, με έμφαση στους τομείς που ιεραρχεί το «Ευρωπαϊκό Πράσινο Σύμφωνο», για να βρουν κερδοφόρες διεξόδους τα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια, «στήριξη» που μεταφράζεται σε ένταση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, των ιδιωτικοποιήσεων, της ενεργειακής φτώχειας αλλά και των σφοδρών καπιταλιστικών ανταγωνισμών.
Η μόνη συμμαχία που μπορεί να διασφαλίσει τα λαϊκά συμφέροντα είναι εκείνη των εργαζομένων, αγροτών, αυτοαπασχολούμενων, απέναντι στη στρατηγική και τις συμμαχίες των καπιταλιστών. Είναι η αλληλεγγύη και η κοινή πάλη του λαού μας με τους υπόλοιπους λαούς, απέναντι στα ιμπεριαλιστικά σχέδια και την εμπλοκή σε αυτά.
Τα χτεσινά μεγάλα συλλαλητήρια σε όλη την Ελλάδα ενάντια στη Συμφωνία για τις βάσεις, για να μη συμμετάσχουν οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις σε ιμπεριαλιστικές αποστολές στο εξωτερικό, για αποδέσμευση από τις λυκοσυμμαχίες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, με το λαό νοικοκύρη στον τόπο του, στέλνουν μήνυμα συνέχισης του αγώνα σε αυτήν την κατεύθυνση.