7 Δεκ 2011

Η αστικοδημοκρατική ιδεολογία


«Οι μονόλογοι του ερημίτη της Σαντορίνης»
(Γ' Μέρος)
Η πολιτική ισότητα, η ισονομία, η κοινωνική δικαιοσύνη αποδείχνονται οιχτρή και αξιοθρήνητη απάτη, ένα παραμύθι για πολύ απλοϊκούς. Οι πολιτικές λεφτεριές, ο μηχανισμός της αστικής δημοκρατίας, του κοινοβουλευτισμού, της λαϊκής εκπροσώπησης, της έκφρασης της κοινής γνώμης με τον τύπο, ξεσκεπάζονται σαν όργανα της κυρίαρχης κεφαλαιοκρατίας, που κρατάει όλη τη δύναμη στα χέρια της, κινάει σαν νευρόσπαστα τους πολιτικούς άντρες και εξαγοράζει τα όργανα της κοινής γνώμης και υποτάσσει και το σχολείο και το πανεπιστήμιο και την καθέδρα και τον άμβωνα και όλο το μηχανισμό της «δημοκρατίας» στα συμφέροντά της. Ολα έχουνε γίνει αξία εμπορέψιμη και ανταλλάξιμη και προπάντων οι συνειδήσεις. Ελάχιστες συνειδήσεις αντέχουνε στον καταθρυμματισμό από το φοβερό οδοστρωτήρα του καπιταλισμού. Η χρυσή σφύρα συντρίβει όλους τους θεούς. Η αντινομία ανάμεσα στην υλική και πνεματική πρόοδο, τα υλικά και πνεματικά μέσα, που διαθέτει ο άνθρωπος παρά την ηθική ποιότητα των τάξεων που κυβερνούν, γίνεται κάθε μέρα πιο χτυπητή και περισσότερο ολέθρια στ' αποτελέσματά της. Και η οικονομική και ηθική αναρχία και διάσπαση αντικαθρεφτίζεται στον ιδεολογικό τομέα. Η αστικοδημοκρατικήιδεολογία βρίσκεται σε αποσύνθεση. Η ιδεολογική ενότητα της αστικής τάξης έχει συντριφτεί και απ' όλες τις μεριές όλοι οι άνεμοι φυσούν και όλοι οι μυστικισμοί ξυπνούν. Η αδυναμία της αστικής διανόησης να ξεκαθαρίσει το έδαφος των κοινωνικών επιστημών, που ζωγραφίσαμε παραπάνω, είνε ένα χαραχτηριστικό σημάδι αυτής της ιδεολογικής διάσπασης. Και όσον καιρό η κυριαρχία της κεφαλαιοκρατίας είνε ασφαλισμένη, όσον καιρό ο μηχανισμός της αστικής δημοκρατίας μ' όλες τις αντιθέσεις δουλεύει αποτελεσματικά για τα συμφέροντα της κεφαλαιοκρατίας, όσον καιρό ο αγώνας του προλεταριάτου κινιέται μέσα σε πλαίσια που δεν απειλούν να γκρεμίσουνε το οικοδόμημα της αστικής κοινωνίας, όσο η δύναμη της κεφαλαιοκρατίας και η εκμεταλλευτική της δράση μέσα στα καπιταλιστικά κράτη και στις αποικιακές και μισοαποικιακές χώρες υπερνικάει εύκολα, καταπνίγει μαλακά ή σκληρά και παροχετεύει σε δρόμους ακίντυνους την αντιθετική ενέργεια των νέων δυνάμεων, που ξυπνούν και επιζητούν να πραγματοποιήσουν την οικονομική δημοκρατία, σαν μόνη αληθινή βάση ανθρώπινου πολιτισμού, παραμένει και η πρόσοψη του αστικού πολιτισμού ανέγγιχτη.
Η αστικοδημοκρατική ιδεολογία απλώνεται σαν φανταχτερή σκέπη μπροστά στα μάτια των λαών και οι ίδιοι οι αστοί φαίνονται να πιστεύουνε, ή καμώνονται πως πιστεύουνε στα ωραία ιδανικά, που ύψωσαν στην περίοδο του απολυτρωτικού αγώνα τους και του δημιουργικού ανεβάσματός των και που τόρα έχουν γίνει στην πραγματικότητα για το μέγιστο μέρος του λαού κούφια και ξεγελαστικά ψέματα.
Το ιμπεριαλιστικό στάδιο του καπιταλισμού και ο κλονισμός
της καπιταλιστικής οικονομίας και της αστικής κυριαρχίας
Η εξασφαλισμένη όμως αυτή και απόλυτη κυριαρχία της κεφαλαιοκρατίας και της αστικής τάξης αρχίζει να κλονίζεται πολύ βαθιά στις αρχές του σημερινού αιώνα από τρεις πλευρές. α) Πρώτα, από τις αντιθέσεις που γεννιούνται ανάμεσα στις ίδιες τις μεγάλες καπιταλιστικές χώρες εξ αιτίας την ανισόχρονη ανάπτυξη του εκβιομηχανισμού στις χώρες αυτές και την ανισόχρονη εμφάνισή τους στην παγκόσμια αγορά, όπου διεκδικούν τις πρώτες ύλες και το καταναλωτικό κοινό. Τα παλαιότερα και προχωρημένα ιμπέρια της Αγγλίας, της Αμερικής και της Γαλλίας έχουνε μοιραστεί τις περισσότερες και κυριότερες πηγές για πρώτες ύλες και τις πιο αποδοτικές καταναλωτικές αγορές. Εχουνε δημιουργήσει μεγάλα αποικιακά κράτη και εκμεταλλεύουνται άμεσα την εργασία εκατομμυρίων «χρωματιστών» λαών της Αφρικής, της Ασίας, της Ωκεανίας και έμμεσα την εργασία εκατομμυρίων «λευκών» στην Ευρώπη, Αμερική και Ασία με την κεφαλαιοκρατική τους διείσδυση. Οι νεώτερες μεγαλοβιομηχανικές χώρες, Γερμανία, Ιαπωνία και τελευταία η Ιταλία, βρίσκουνε παντού το δρόμο κλεισμένο μπροστά τους.
Η τεράστια συγκέντρωση του κεφαλαίου στις μεγάλες Ιμπεριαλιστικές χώρες, την Αγγλία, την Αμερική, τη Γαλλία και η ασυγκράτητη ορμή του κεφαλαίου αυτού για ανάπτυξη και κυριαρχία της παραγωγής, η κοινωνικοποίηση της παραγωγής και η δημιουργία των εθνικών και υπερεθνικών βιομηχανικών και τραπεζιτικών τραστ, δημιουργεί την τρίτη περίοδο του καπιταλισμού, την τραπεζιτική, όπου το σημαντικότερο ρόλο παίζει το συγκεντρωμένο τραπεζιτικό κεφάλαιο, εξωθώντας παντού το συγκεντρωμένο και ορθολογισμένο εκβιομηχανισμό στα ακρότατα όρια, αναπτύσσοντας τεράστια το εμπόριο και τα συγκοινωνιακά μέσα και θέτοντας κάτω από τον έλεγχό του όλες τις επιχειρήσεις, όλη την παραγωγή, το εμπόριο, τη συγκοινωνία και τις κυβερνήσεις, που έχουν ανάγκη από δάνεια για τους κολοσσιαίους εξοπλισμούς των. Μα η γοργή εκβιομηχάνιση των νέων μεγάλων καπιταλιστικών χωρών Γερμανίας, Ιαπωνίας και Ιταλίας, που γίνεται με την ίδια τη βοήθεια του τραπεζιτικού κεφάλαιου της Αμερικής και της Αγγλίας και της Γαλλίας, οξύνει τις αντιθέσεις αναμεταξύ τους. Η αντίθεση αυτή πρώτα πρώτα απέναντι στον πιο δραστήριο και πιο προχωρημένο γερμανικό ιμπεριαλισμό, μόλις αυτός άρχισε να γίνεται επικίντυνος για τους παλιούς ιμπεριαλισμούς, δημιούργησε τον πρώτο μεγάλο παγκόσμιο πόλεμο του 1914 -1918.
Ο συγκλονισμός, που δημιούργησε η πρωτόφαντη στην ιστορία πολεμική αυτή σύγκρουση είχε το αναπάντεχο για τους καπιταλιστές αποτέλεσμα να γκρεμιστεί το σάπιο φεουδαρχικοκαπιταλιστικό καθεστώς της τσαρικής Ρωσίας, που είτανε το πιο αδύνατο ανάμεσα στα σύγχρονα κυριαρχικά καθεστώτα, γιατί βρισκότανε στο τέλος της φεουδαρχικής και στην αρχή της καπιταλιστικής του ανάπτυξης. Και το καθεστώς αυτό γκρεμίστηκε σύρριζα από τη δύναμη εκείνη, που απειλεί ν' αναποδογυρίσει όλα τα καπιταλιστικά καθεστώτα, τη δύναμη του προλεταριάτου σε συμμαχία με τη μεγάλη αγροτική τάξη της απέραντης ρωσικής γης.
Η Oχτωβριανή επανάσταση, η επικράτησή της, η στερέωσή της, η δημιουργία σοσιαλιστικής εκβιομηχάνισης και σοσιαλιστικής αγροτικής οικονομίας στη Σοβιετική Ενωση ύψωσε φοβερό μπροστά στα μάτια των καπιταλιστών τον κίντυνο για την ανατροπή της κεφαλαιοκρατικής, κυριαρχίας σ' όλο τον κόσμο, τον κίντυνο της παγκόσμιας επανάστασης και από την άλλη μεριά δυνάμωσε τα επαναστατικά κινήματα του προλεταριάτου σε όλες τις χώρες.
β) Αυτή είνε η δεύτερη πλευρά απ' όπου απειλείται η αστικοκαπιταλιστική κυριαρχία, η προλεταριακή επανάσταση. Και ο φόβος αυτός και ο άμεσος κίντυνος έσπρωξε την κεφαλαιοκρατία και όλη την αστική τάξη προς τα δεξιά.
γ) Η τρίτη πλευρά απ' όπου αντιμετωπίζει μεγάλους κιντύνους η κεφαλαιοκρατική κυριαρχία είνε τα απολυτρωτικά, τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα και των αποικιακών και των μισοαποικιακών χωρών, που δυναμώνονται από την ανάπτυξη ντόπιας βιομηχανίας και γενικά από τη γοργή ή την αργή μετατροπή της φεουδαρχικής ή μισοφεουδαρχικής οικονομίας σε καπιταλιστική και σε τούτες τις χώρες προπάντων μετά τον παγκόσμιο πόλεμο. Τούτο φανερώθηκε στην Κίνα, στις Ιντίες, στην Τουρκία, στην Περσία, στο Αφγανιστάν, στη νότια Αμερική και στις ανατολικές χώρες της Ευρώπης. Γι' αυτό οι μεταπολεμικές οικονομικές κρίσεις του καπιταλισμού έγιναν πολύ βαθύτερες και συγκλονιστικότερες και απειλητικότερες.
Οι τρεις αυτοί κίντυνοι, που διατρέχει ο καπιταλισμός σε τούτο το στάδιό του, το ιμπεριαλιστικό, είχανε τεράστια αποτελέσματα και κυριαρχούνε την παγκόσμια ζωή στον εικοστόν αιώνα προπάντων στη μεταπολεμική περίοδο.
Αύριο: Η φασιστική ιδεολογία


Σελίδα 28

ByΦιλιππος Ανθης στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

TOP READ