Η ένταξη στην ΕΟΚ έπληξε και τη βιοτεχνία
Συνέντευξη του Κλεάνθη Κυζιλή, προέδρου της Ομοσπονδίας Βιοτεχνών Υποδηματοποιών Ελλάδας
Απανωτά πλήγματα δέχτηκαν οι μικρές επιχειρήσεις και ειδικότερα οι βιοτεχνίες στον κλάδο της υποδηματοποιίας, τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια. Ενδεικτικά είναι και τα στοιχεία που παραθέτει στη συνέντευξή του στο "Ρ" ο Κλεάνθης Κυζιλής, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Βιοτεχνών - υποδηματοποιών Ελλάδας.
- Ποιες είναι οι ιδιαιτερότητες του κλάδου υποδηματοποιίας στην Ελλάδα σε σχέση με την υπόλοιπη βιομηχανική και βιοτεχνική παραγωγή και ποια είναι η εξέλιξή του τα τελευταία χρόνια;
- Πριν πούμε ποιες είναι οι ιδιαιτερότητες του κλάδου θα πρέπει να πω δυο λόγια για την ιστορία του κλάδου. Κατ' αρχάς, πριν από 15 χρόνια κατείχε μια από τις καλύτερες θέσεις στην παγκόσμια αγορά. Τη δε εσωτερική την κάλυπτε κατά 100%. Σε διάκριση, λοιπόν, με άλλους κλάδους, οι οποίοι είχαν πριν από μας πληγεί από τις εισαγωγές το ελληνικό παπούτσι, και μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '80 μπορούσε και αντιστεκόταν αξιόλογα στις εισαγωγές υποδημάτων από χώρες της ΕΟΚ, αλλά και από τρίτες χώρες. Η εικόνα αυτή άλλαξε και γίνεται για πρώτη φορά αρνητική, δηλαδή, οι εξαγωγές λιγότερες από τις εισαγωγές το 1986. Από τότε έχουμε αλματώδη αύξηση των εισαγωγών και παράλληλα μείωση των εξαγωγών, με αποτέλεσμα σήμερα να εισάγονται 23 εκατομ. ζευγάρια παπούτσια από χώρες της Ευρώπης και από τρίτες χώρες. Ενώ, οι εξαγωγές μας έχουν πέσει κάτω από 2,5 εκατομ. Αυτό είχε ως συνέπεια να πληγούν κυρίως οι μικρές επιχειρήσεις, αλλά δεν άφησε ανέγγιχτες και τις μεγάλε,ς εάν υπολογίσουμε ότι με τα μέτρα της ΕΕ, αυτό που λέμε εμείς βιομηχανία υποδημάτων στη χώρα μας στην παγκόσμια αγορά λέγεται μικρή επιχείρηση. Σήμερα στον κλάδο της υποδηματοποιίας οι μικρές επιχειρήσεις που απασχολούν από ένα έως δέκα άτομα είναι το 70%, οι επιχειρήσεις που απασχολούν από 10 μέχρι 40 είναι το 20% και υπάρχουν γύρω στις 20 με 30 επιχειρήσεις που απασχολούν από 40 άτομα και πάνω. Το 1984 στη χώρα μας υπήρχαν 2.450 μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις. Σήμερα δεν ξεπερνούν τις 1.300. Εχει, λοιπόν, καταστραφεί το 55%. Το 1984 ακόμα απασχολούσαν 18.000 εργαζόμενους, σήμερα δεν ξεπερνάνε τις 8.000. Η παραγωγή του κλάδου μας συνολικά στις αρχές της δεκαετίας του '80 ήταν γύρω στα 30 εκατομ. ζευγάρια. Σήμερα δεν υπερβαίνει τα 13 εκατομ.
- Πού αποδίδετε το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια έχουν εκλείψει οι πολύ μεγάλες, αλλά και οι πολύ μικρές επιχειρήσεις υποδηματοποιίας;
- Κατ' αρχάς θα ήθελα να πω πού βρίσκεται ο κλάδος από άποψη δομής. Στην Ελλάδα το 80% των επιχειρήσεων είναι εγκαταστημένες μέσα σε κατοικημένους χώρους. Αυτό το γεγονός είναι απαγορευτικό για την ανάπτυξη αυτών των επιχειρήσεων, εκτός όλων των άλλων δυσκολιών που αντιμετωπίζουν. Η ανασφάλεια της επαγγελματικής στέγης, οι μικροί και ακατάλληλοι χώροι που είναι εγκαταστημένες οι επιχειρήσεις μας δε μας επιτρέπουν να χρησιμοποιήσουμε, ακόμα κι αν μπορούσαμε σύγχρονο τεχνολογικό εξοπλισμό. Εδώ, μπαίνει πολύ επιτακτικά το πρόβλημα της επαγγελματικής στέγης και της δημιουργίας βιοτεχνικών χώρων, όπου θα μπορούν να εγκατασταθούν οι συνάδελφοι χωρίς το άγχος της έξωσης και να μπορούν, ακόμα, με βεβαιότητα να κάνουν οποιαδήποτε επένδυση θελήσουν, μια και δε θα υπήρχε η αβεβαιότητα του αύριο από άποψη στέγης. Το δεύτερο πρόβλημα που αντιμετώπισαν και αντιμετωπίζουν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις και του κλάδου μας είναι το πρόβλημα της χρηματοδότησης. Παρά τις εξαγγελίες όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων για βοήθεια με πριμοδοτημένα δάνεια, στην ουσία δεν έγινε τίποτα από αυτά. Το τρίτο που αντιμετωπίσαμε είναι η δαμόκλεια σπάθη της εφορίας, με αποκορύφωμα στις μέρες μας τα "αντικειμενικά κριτήρια". Θα μου επιτρέψετε να αναφερθώ για λίγο στις μεγάλες επιχειρήσεις. Γιατί, δεν άντεξαν κι αυτές στον ανταγωνισμό που δέχτηκαν από τις μεγάλες πολυεθνικές που κατέκλυσαν τη χώρα μας. Σας είπα στην αρχή πως αυτό που λέμε εμείς στην Ελλάδα μεγάλη επιχείρηση για τα μέτρα της ΕΕ υπολογίζεται μικρή ή το πολύ μεσαία. Ετσι, λοιπόν, κι αυτές οι επιχειρήσεις αντιμετώπισαν αθέμιτο ανταγωνισμό, εκτοπίστηκαν από τη θέση που κατείχαν στην παγκόσμια αγορά με αποτέλεσμα πολλές επώνυμες επιχειρήσεις να οδηγηθούν στο κλείσιμο.
- Τι πρέπει να γίνει για την ανάκαμψη της βιοτεχνίας στον κλάδο;
- Η Ομοσπονδία μας από πολύ νωρίς επισήμανε τις δομικές αδυναμίες που έχει ο κλάδος της υποδηματοποιίας. Εγκαιρα πρόβαλε τη θέση της δημιουργίας βιοτεχνικών πάρκων. Δεύτερον, της παραγωγής πρώτων υλών μια και οι πρώτες ύλες που εισάγονται συμμετέχουν γύρω στο 60% για την παραγωγή ενός παπουτσιού. Αυτό, βέβαια, μας υποχρεώνει να πληρώνουμε σχεδόν διπλάσια τιμή από τους συναδέλφους της Ιταλίας, της Ισπανίας, της Γερμανίας κλπ. Ακόμα, επισημάναμε πως η όλη νομοθεσία που διέπει το συνεταιρίζεσθαι είναι απαγορευτική στη συνένωση μικρών επιχειρήσεων. Ακόμα, έγκαιρα προβάλαμε την ανάγκη για προβολή των ελληνικών υποδημάτων μέσω των εκθέσεων στο εξωτερικό και στη χώρα μας. Πρέπει να πω, πως στην Αττική δεν υπάρχει επίσημος κρατικός εκθεσιακός χώρος, όταν στην Ιταλία οι περισσότερες μεγάλες πόλεις έχουν και κάποιον ανάλογο εκθεσιακό χώρο. Απ' όλ' αυτά όμως, δυστυχώς, και παρά τις επανειλημμένες υποσχέσεις για θετική αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων, δεν είχαμε καμιά ουσιαστική ανταπόκριση από το επίσημο κράτος. Μετά απ' όλα αυτά δεν είναι δύσκολο να κατανοήσουμε, γιατί ο κλάδος της υποδηματοποιίας δεν έχασε μόνο τις αγορές που κατείχε στο εξωτερικό, αλλά σε λίγα χρόνια θα χάσει και την εσωτερική αγορά. Αρκεί να πω ότι η ανάγκη συνολικά των Ελλήνων για υποδήματα είναι 28 εκατομ. το χρόνο. Εάν σκεφτείτε ότι τα 23 είναι εισαγόμενα αντιλαμβάνεστε ότι η ελληνική παραγωγή σε λίγο θα μείνει έξω και από την ντόπια αγορά.
ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ
Σελίδα 16
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου