Στην ταξική σύγκρουση η προοπτική
Είναι τραγικό για τους ευρωπαϊκούς λαούς και την ήπειρό τους. Η Ευρώπη μέχρι το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν το θέατρο πολέμων. Στην αρχή ήταν ο πόλεμος μεταξύ των εθνών που ήταν ο κύριος μοχλός της ευρωπαϊκής καπιταλιστικής ανάπτυξης. Μετά το 1900 υπήρξαν δυο πολεμικές συγκρούσεις μεταξύ ομάδων - «μπλοκ» εθνών με πρωτόγνωρα καταστροφικά αποτελέσματα. Μάταια οι ευρωπαϊκοί λαοί περίμεναν ότι το καθεστώς της πείνας, του φόβου και των πολέμων θα έδινε τη θέση του σε μια νέα κοινωνία ειρήνης και προόδου. Το αποτέλεσμα του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου ήταν ότι ο καπιταλισμός εξακολούθησε να υπάρχει. Μόνο που τώρα είχε χάσει το ανατολικό μέρος της Ευρώπης που είχε διαλέξει το σοσιαλιστικό τρόπο ανάπτυξης.
Τώρα τη θέση των καπιταλιστικών ευρωπαϊκών πολέμων πήρε ο «ψυχρός πόλεμος» όπως ονομάστηκε. Στην πραγματικότητα ήταν η «ψυχρή» σύγκρουση μεταξύ δύο κοινωνικών συστημάτων, του καπιταλιστικού και του σοσιαλιστικού, ήταν δηλαδή μια ταξική σύγκρουση σε επίπεδο ενώσεως κρατών σε δυο αντίπαλα «μπλοκ». Η εξέλιξη και το φινάλε αυτής της σύγκρουσης είναι γνωστά στις γενικές τουλάχιστον αιτίες. Αυτό που απέμεινε - κι εδώ βρίσκεται το τραγικό - είναι η επιβολή του καπιταλισμού με την απόλυτη κυριαρχία του κεφαλαίου. Αυτή η κυριαρχία δεν επαναλαμβάνει τον προηγούμενο κακέκτυπο εαυτό της. Τώρα έχει σηκωθεί ένα τείχος που εμποδίζει κάθε προσπάθεια ομαλής ευρωπαϊκής εξέλιξης σε σημείο «πνιγμού». Η ευρωπαϊκή αστική τάξη των δυο παγκοσμίων πολέμων και της δημιουργίας της καπιταλιστικής οικονομικής ένωσης (ΕΟΚ) στην αρχή και τώρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης του κεφαλαίου και του μιλιταρισμού δείχνει να εμποδίζει την ίδια την εξέλιξη της Ευρώπης. Αυτό που ξεκίνησε ως προσπάθεια ενιαίας Ευρώπης σύμφωνα με τα συμφέροντα του κεφαλαίου, έφτασε να γίνει μάστιγα για κάθε παραπέρα εξέλιξη. Στην μεγαλο-αστική προοπτική του χρηματιστικού κεφαλαίου υπάρχει μόνο το σκοτάδι μιας πανευρωπαϊκής και μετέπειτα παγκόσμιας κυβέρνησης που οι λαοί θα γίνουν αγέλες ανθρώπων χωρίς ρίζες, παρελθόν και μέλλον.
Μια χαβούζα λαών που το κυνήγι του χρήματος από τα υψηλότερα ταξικά κλιμάκια θα διαχέεται μέχρι τα φτωχότερα λαϊκά στρώματα και θα ταυτίζεται απόλυτα με την υλική, ηθική και πνευματική αθλιότητα και το θάνατο. Με την προσπάθεια καθολικής επιβολής μέχρι την ψυχική αντίσταση του ανθρώπου, το κεφάλαιο δείχνει να ανανεώνει τον οικονομικό του κύκλο. Μαζί του καταδικάζει τους ευρωπαϊκούς λαούς και την ήπειρό του σε μόνιμη καχεξία εμποδίζοντας κάθε παραπέρα ανάπτυξη υπέρ των λαών. Αυτό οδηγεί στην καίρια ερώτηση: Είναι δυνατόν να σταματήσει οριστικά εδώ η ευρωπαϊκή εξέλιξη; Οριστικά όχι. Ομως στα άμεσα και μετέπειτα χρόνια η ευρωπαϊκή μεγαλο-αστική τάξη δείχνει ικανή να ποδηγετεί και να εξουσιάζει. Αμέσως προκύπτει η επόμενη καθοριστική ερώτηση: Οι ευρωπαϊκοί λαοί; Το ευρωπαϊκό προλεταριάτο; Εδώ βρίσκεται ένα άλλο κομμάτι της αστικής επιβολής. Είναι ο μηχανισμός συνδικαλιστικών ηγεσιών που «πνίγουν» έντεχνα κάθε πηγαία εργατολαϊκή αντίσταση. Είναι κι η διαμόρφωση απεργοσπαστικών μηχανισμών σε ανερχόμενη ένταση. Μπροστά σε αυτή την αρνητική πραγματικότητα, η στήλη επαναλαμβάνει τη μόνιμη ώθησή της για συνεχή δημιουργία και ανάπτυξη εργατικών και λαϊκών επιτροπών, που προετοιμάζουν την ταξική σύγκρουση. Είναι ένας αναγκαίος επίμονος αγώνας μέχρι την αφύπνιση των λαών.
Αντώνης ΔΑΜΙΓΟΣ
ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ
6/2/2011
-- Η κοινωνική ιδιοκτησία και ο κεντρικός σχεδιασμός νομοτέλειες του σοσιαλισμού
24/12/2010
-- Ταξική απάντηση στον πόλεμο
12/12/2010
-- Διακήρυξη της Τσουάνι
29/1/2006
-- Επιδίωξη μεγάλης δύναμης και ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις
2/3/2003
-- Μπροστά στο νέο ιμπεριαλιστικό πόλεμο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου