ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ
Οι εργάτες δε χρωστάνε σε κανέναν
 |
Πίσω από αυτήν τη γραμμή, οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να προσδοκούν αποτελέσματα στην πάλη τους, δεν μπορούν οι εργατικοί αγώνες να έχουν προοπτική. Σ' αυτήν ακριβώς τη γραμμή πάλης, το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο δυναμώνει τη δράση του. Με σοβαρή, σχεδιασμένη δουλειά στους κλάδους και τόπους δουλειάς, ώστε να μπαίνουν εμπόδια στα σχέδια που φορτώνουν στους εργάτες τις συνέπειες της κρίσης (απολύσεις, διαθεσιμότητες, περικοπές μισθών κτλ.).
Αλλά και με συστηματική πολιτική δουλειά, ώστε να αποκαλύπτεται ο πραγματικός χαρακτήρας της κρίσης και οι αιτίες της, να «ζυμώνεται» στη συνείδηση των εργαζομένων το περιεχόμενο και ο προσανατολισμός που χρειάζεται να αποκτήσει η πάλη της εργατικής τάξης. Οχι για «να σώσει ό,τι προλάβει», αλλά για να ικανοποιήσει τις σύγχρονες και πραγματικές της ανάγκες. Δράση, δηλαδή, για την πολιτικοποίηση των εργατικών αγώνων, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για ριζικές πολιτικές αλλαγές. Για μια ανάπτυξη όπου τον πρώτο λόγο θα έχουν η εργατική τάξη και οι σύμμαχοί της.
Σ' αυτόν το σκοπό υποτάσσεται η πρόταση για 24ωρη απεργία που οι ταξικές δυνάμεις κατέθεσαν την περασμένη Δευτέρα στη ΓΣΕΕ, καλώντας σε πανεργατικό ξεσηκωμό ενάντια στην ανεργία και τις απολύσεις. Αυτόν το στόχο εξυπηρετούν οι αγώνες που βρίσκονται ήδη σε εξέλιξη σε κλάδους και τόπους δουλειάς, όπως στη «Φριγκογκλάς», στα σούπερ μάρκετ της Κεφαλονιάς, στον κλάδο του Μετάλλου και αλλού, ενάντια στις απολύσεις, στην εκ περιτροπής εργασία, στη μείωση των μισθών. Εκεί στοχεύει και το πλατύ κάλεσμα που απευθύνει το ΠΑΜΕ στους εργάτες και τους υπάλληλους, να συγκροτήσουν παντού Επιτροπές Αγώνα, να μαζικοποιήσουν τα ταξικά Συνδικάτα. Να δώσουν με το πλαίσιο του ΠΑΜΕ τη μάχη ενάντια στις συνέπειες της κρίσης που σπεύδουν να τους φορτώσουν οι εργοδότες.
Τώρα που όλοι πέφτουν πάνω στους εργάτες για να τους πείσουν με εκβιασμούς και ψέματα να δεχτούν αγόγγυστα να σφίξουν κι άλλο το ζωνάρι, τώρα είναι η ώρα που η εργατική τάξη όχι μόνο πρέπει να αρνηθεί τη νέα, ακόμα πιο άγρια, καταλήστευσή της, αλλά και να οπλιστεί με πολιτικά συμπεράσματα. Να μαχητικοποιηθεί, να δυναμώσει την ταξική της συσπείρωση και ενότητα, να κλιμακώσει και να βαθύνει την αναμέτρηση με την πολιτική που υπηρετεί την «ανταγωνιστικότητα» και τα συμφέροντα του κεφαλαίου.
Θέλουν τους εργάτες «προσαρμόσιμους»
Το τοπίο καθαρίζει όλο και περισσότερο. Στα πάνω από 1 δισ. ευρώ που θα δοθούν από το επιχειρησιακό σχέδιο του ΟΑΕΔ για να εξασφαλίσουν οι εργοδότες τσάμπα εργατικά χέρια, προστέθηκαν την περασμένη Δευτέρα πάνω από 3 δισ. ευρώ. Πρόκειται για κονδύλια, που, όπως ανακοίνωσε η υπουργός Απασχόλησης, θα αξιοποιηθούν - μέσα από το επιχειρησιακό πρόγραμμα «για την ανάπτυξη Ανθρώπινου Δυναμικού 2007-2013» - στην ίδια ακριβώς κατεύθυνση. Σε δράσεις που ανακυκλώνουν την ανεργία και εδραιώνουν τη μερική απασχόληση, συμβάλλοντας, μεταξύ άλλων, στην «ενίσχυση της προσαρμοστικότητας των εργαζομένων».
Συμμεριζόμενο την αγωνία της κυβέρνησης για το πώς θα θωρακιστεί η κερδοφορία του κεφαλαίου, το ΠΑΣΟΚ αναμασά τις γνωστές αντεργατικές του προτάσεις για «επιδότηση των ασφαλιστικών εισφορών των εισερχομένων στην αγορά εργασίας για 4 χρόνια» ή για τη δημιουργία «θέσεων κοινωνικής εργασίας».
Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, όσο κι αν προσπαθεί να πείσει για το αντίθετο, όχι μόνον ανέχεται, αλλά ενεργά προωθεί τη λογική που υπαγορεύει ότι τα πλήγματα που μετρούν οι εργάτες δεν μπορούν παρά να είναι ανάλογα με τα πλήγματα που μετρούν κι οι εργοδότες, διεκδικώντας - όπως αναφέρουν τα «15 σημεία» που παρουσίασε τον περασμένο Δεκέμβρη - «απαγόρευση των ομαδικών απολύσεων, αλλά και μεμονωμένων απολύσεων σε κερδοφόρες επιχειρήσεις». Δηλαδή, οι χιλιάδες εργάτες, που σε όλο τον κόσμο χάνουν τη δουλειά τους επειδή οι εργοδότες τους τσεπώνουν λιγότερα δισεκατομμύρια από αυτά που χρειάζονταν για να είναι ανταγωνιστικές, πρέπει να δείξουν κατανόηση.
Δεν είναι τυχαίο ότι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ΤΑΥΤΙΣΤΗΚΑΝ την περασμένη Πέμπτη στην επιχειρηματολογία τους ενάντια στα άμεσα μέτρα για την ουσιαστική προστασία των ανέργων που με πρόταση νόμου απαίτησε το ΚΚΕ. Στην ίδια συζήτηση, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ αναμάσησε τις προτάσεις του για το επίδομα της «ελάχιστα εγγυημένης εξαθλίωσης» και στη λογική της ΕΕ πρόκρινε τα ψευτοπρόγραμμα κατάρτισης και απασχόλησης για όσους στην ηλικία των 50 χρόνων πετιούνται εκτός παραγωγής. Ενώ και ο ΛΑ.Ο.Σ. συντονίστηκε πλήρως με την πολιτική των λεγόμενων «ενεργητικών πολιτικών για την απασχόληση».
Την ίδια στιγμή, η ΓΣΕΕ, πιστή στο ρόλο του υπονομευτή των συμφερόντων των εργαζομένων, ζήτησε τη δημιουργία ειδικού ταμείου από όπου θα χρηματοδοτούνται επιχειρήσεις που δοκιμάζονται ήδη ή θα δοκιμαστούν απ' την κρίση. Κινούμενη ακριβώς στην ίδια λογική, με την οποία προσπαθεί να σύρει τους κλωστοϋφαντουργούς του Λαναρά από τράπεζα σε τράπεζα για να σιγουρέψει ο μεγαλοβιομήχανος τα εκατομμύρια που του είχαν τάξει, ώστε να ολοκληρώσει την «εξυγίανση» της εταιρείας, πετώντας στο δρόμο πάνω από 400 άτομα...
Το ΠΑΜΕ καλεί σε πανεργατικό ξεσηκωμό
Στον αντίποδα, το ΠΑΜΕ, όχι μόνο πρωτοστατεί στην οργάνωση αγώνων με αιτήματα που ουσιαστικά και άμεσα στηρίζουν τους εργαζόμενους, αλλά δρα ακούραστα για να ωριμάσει η ταξική τους συνείδηση, να οπλιστούν με νέα πείρα:
- Οπως συμβαίνει στη «ΦΡΙΓΚΟΓΚΛΑΣ», όπου η πάλη για τη ματαίωση των 120 απολύσεων δένεται άρρηκτα με την προσπάθεια να αναδειχτεί η ανάγκη σύγκρουσης με την κυρίαρχη πολιτική, αφού τις απολύσεις τις επιβάλλει η αναζήτηση εργατικών χεριών σε περιοχές με χαμηλότερα μεροκάματα, όπως η Ασία.
- Στα «Τζάμπο», η πάλη για την ανάκληση της τρομοκρατικής απόλυσης φωτίζει την ανησυχία που προκαλεί στην εργοδοσία, όχι μόνο η μεμονωμένη αντίδραση ενός εργαζόμενου στα σχέδιά της, αλλά η δράση για να μπουν θεμέλια για τη συστηματική παρέμβαση των ταξικών δυνάμεων στους χώρους δουλειάς.
- Στον «Καρυπίδη», η αποφασιστικότητα και η επιμονή, με την οποία οι εργαζόμενοι, ενωμένοι, περιφρούρησαν τον πολυήμερο αγώνα τους, διεκδικώντας όλα όσα τους χρωστούσε η εργοδοσία και όχι ό,τι της περίσσευε, οδήγησαν στην καταβολή όλων των δεδουλευμένων. Απέδειξαν ότι ακόμα και σε συνθήκες κρίσης, οι εργάτες μπορούν να μετρούν κατακτήσεις, να ακυρώνουν προσπάθειες της εργοδοσίας να αμφισβητήσει ακόμα και τα αυτονόητα. Το ίδιο έγινε και με τον αγώνα που έδωσαν οι ναυτεργάτες, συσπειρωμένοι στα ταξικά τους συνδικάτα, κόντρα στην ηττοπάθεια που προσπάθησε ακόμα μια φορά να καλλιεργήσει η συμβιβασμένη πλειοψηφία της ΠΝΟ.
Τον ίδιο προσανατολισμό έχει η μάχη για τις κλαδικές συμβάσεις, που οι ταξικές δυνάμεις κλιμακώνουν σε μια σειρά κλάδους. Κόντρα σε κάθε προσπάθεια τρομοκρατίας, κάθε μέσο με το οποίο το κεφάλαιο και η κυβέρνηση προσπαθεί να πείσει τους εργάτες να «συμμορφωθούν», όπως έγινε με την απρόκλητη επίθεση με ρόπαλα και χημικά που δέχτηκαν οι οικοδόμοι την περασμένη Τετάρτη, από κατασταλτικές δυνάμεις που φρουρούσαν τα γραφεία των μεγαλοκατασκευαστών.
Αναστασία ΜΟΣΧΟΒΟΥ
ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ
28/12/2010
-- Μεθαύριο η μέρα δράσης για ανέργους και απολυμένους
7/6/2009
-- Για τον αγώνα στο εργοστάσιο του «Παπουτσάνη» στη Ριτσώνα
18/3/2009
-- ΑΤΙΤΛΟ
21/2/2009
-- Γενικευμένη επίθεση στο όνομα της κρίσης
18/2/2009
-- Συλλαλητήρια σε όλη τη χώρα στις 17 Μάρτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου