Καθ' οδόν: ... στη Βενεζουέλα

Καθ' οδόν: ... στη Βενεζουέλα

Πλανόδιος με ζαχαρωτά σε δρόμο του Καράκας. Στον τοίχο πίσω γράφουν: «Η ωραία επανάσταση είναι η σοσιαλιστική»...

ΠΛΑΤΑΝΙΑΣ

Οταν κάποιος αποφασίσει να συμμετάσχει σε μια μπριγάδα αλληλεγγύης, χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, δίνει και σε μας την ευκαιρία, να πάρουμε λίγο από το «άρωμα», πώς είναι να ζεις δύσκολα αλλά περήφανα, χτίζοντας τη σοσιαλιστική κοινωνία του αύριο. Οι σκέψεις και οι εντυπώσεις της Μαριάνθης Αλειφεροπούλου - Χαλβατζή, μέλους της Μπριγάδας της Ελληνικής Επιτροπής Διεθνούς Δημοκρατικής Αλληλεγγύης, που βρέθηκε τον Αύγουστο στη χώρα του Μπολίβαρ, αποτυπώνονται στο σημερινό μας φύλλο.

Να δυναμώσουμε την αλληλεγγύη μας

Με φορτωμένα τα «μπαγκάζια του μυαλού» μας εμπειρίες, εικόνες, περισσότερη γνώση για το τι γίνεται σήμερα στη Βενεζουέλα, πείσμα και ελπίδες, αφήσαμε τη Μεγάλη Σαβάνα, την Ουπάτα, με τον κομμουνιστή δήμαρχο που μας φιλοξένησε, το χωριό Los Ross, όπου η μπριγάδα μας έβαψε το σχολείο, το Καράκας με τις απίστευτες αντιθέσεις, τις απέραντες φτωχογειτονιές σκαρφαλωμένες στους γύρω λόφους, τους συντρόφους μας εκεί και γυρίσαμε στην πατρίδα μας, δίνοντας την υπόσχεση, να κάνουμε όσο μπορούμε πιο πολύ γνωστή την «Μπολιβαριανή διαδικασία», που συντελείται σήμερα στη Βενεζουέλα, τις επεμβάσεις και τα εμπόδια που βάζει ο ιμπεριαλισμός. Να δυναμώσουμε την αλληλεγγύη μας, να παλέψουμε μαζί για τη μόνη διέξοδο που υπάρχει σήμερα για τους λαούς μας, το σοσιαλισμό.

Υλοποιώντας αυτήν την υπόσχεση, της πρώτης μπριγάδας εθελοντικής εργασίας της Ελληνικής Επιτροπής Διεθνούς Δημοκρατικής Αλληλεγγύης και σαν πρώτο βήμα, επιχειρώ αυτές τις σκέψεις.

Στον παλμό της καρδιάς της νεολαίας

Η συμμετοχή της μπριγάδας μας στο 16ο Παγκόσμιο Φεστιβάλ Νεολαίας και Φοιτητών (ΠΦΝΦ) ήταν μια ξεχωριστή εμπειρία. Μας έδωσε τη δυνατότητα όχι μόνο να ζήσουμε μέσα στο βουερό, αγωνιστικό πολύχρωμο, πολύγλωσσο μελίσσι της νεολαίας από όλο τον κόσμο, αλλά μέσα από τις πλούσιες εργασίες του να ενημερωθούμε για τις εξελίξεις και τους αγώνες των εργατικών - λαϊκών και νεολαιίστικων κινημάτων στη Λατινική Αμερική, στην Αφρική, στην Ασία, στην Ευρώπη σε κάθε άκρη της Γης και ιδιαίτερα στη Βενεζουέλα.

Μια φτωχογειτονιά στο Καράκας και στο βάθος νέα σπίτια, στα πλαίσια του κυβερνητικού προγράμματος για ανθρώπινες εργατικές - λαϊκές κατοικίες

ΠΛΑΤΑΝΙΑΣ

Να ζήσουμε στον παλμό της καρδιάς της νεολαίας που σκέπτεται, αντιστέκεται, ονειρεύεται και παλεύει ενάντια στον πόλεμο, στον ιμπεριαλισμό, στην εκμετάλλευση του ανθρώπου από τον άνθρωπο. Να επικοινωνήσουμε με όλους τους τρόπους έκφρασης, τη συζήτηση, τα συνθήματα, το τραγούδι, το χορό, τη διαδήλωση, τα μάτια, τις χειρονομίες, να κάνουμε το φεστιβάλ αρένα μιας παγκόσμιας, ισχυρής, ελπιδοφόρας, αντιιμπεριαλιστικής αλληλεγγύης. Η τελική διακήρυξη αποτελεί όπλο στα χέρια του παγκόσμιου νεολαιίστικου κινήματος.

Μέσα από τις ομιλίες του Προέδρου Τσάβες, αλλά και στελεχών της κυβέρνησης, κατανοήσαμε τις προσπάθειες που γίνονται σήμερα στον πολιτικό - οικονομικό και ιδεολογικό τομέα για την αλλαγή της κοινωνίας, με όραμα και στόχο το σοσιαλισμό. Την προώθηση της συνεργασίας σε όλα τα επίπεδα των χωρών της Καραϊβικής και της Λατινικής Αμερικής, την υπογραφή της Συμφωνίας ALBA, της πετρο - καρίμπε, τη διανομή των λατιφούντιων στους ακτήμονες αγρότες, για τα κοινωνικά προγράμματα αντιμετώπισης της φτώχειας, της αρρώστιας, του αναλφαβητισμού της εγκληματικότητας. Είναι γνωστό ότι η Βενεζουέλα, μια χώρα πλούσια σε πετρέλαιο, ορυκτό πλούτο, εύφορη για ανάπτυξη γεωργίας και κτηνοτροφίας, λόγω της μακρόχρονης καταλήστευσής της από τους κατακτητές και τους ιμπεριαλιστές, μαστίζεται ακόμα από τον αναλφαβητισμό τη μαζική απόλυτη φτώχεια και την έλλειψη υποδομών για την κάλυψη των λαϊκών αναγκών.

Κόσμος υποδέχεται την μπριγάδα σε δρόμο του Καράκας

ΠΛΑΤΑΝΙΑΣ

Εχοντας ήδη αυτή την πολύτιμη εμπειρία και πληροφορίες, αλλά και την πρώτη άμεση γνωριμία της δουλιάς των αποστολών των κοινωνικών προγραμμάτων στους τομείς της καταπολέμησης του αναλφαβητισμού, της εκπαίδευσης, της Υγείας, της διατροφής στις εξαθλιωμένες πολυπληθείς συνοικίες στο Καράκας, φορτώσαμε το μικρό λεωφορειάκι με τα πράγματα που είχε συγκεντρώσει ο ελληνικός λαός και φύγαμε για το νότο. Μετά από δεκατέσσερις ώρες ταξίδι, μέσα από παρθένα δάση, βοσκότοπους, τεράστια θολά ποτάμια, χωριά και παραγκουπόλεις με γυμνά τούβλα και τσίγκους, πετρελαιοπηγές και εγκαταστάσεις ηλεκτρικής ενέργειας, πανέμορφα ουράνια τόξα και τροπικές βροχές, φτάσαμε σχεδόν μεσάνυχτα στην Ουπάτα. Αυτό δεν πτόησε όμως καθόλου τους νεολαίους να μας περιμένουν σε μια όμορφη γιορτή υποδοχής με συνθήματα, τραγούδια, κιθάρες, καλό φαΐ και ολόζεστη αγκαλιά.

Συμμετέχοντας στην Μπολιβαριανή Διαδικασία

Το πρόγραμμα της μπριγάδας ήταν πλούσιο. Εκτός από το βάψιμο του σχολείου περιείχε συνάντηση με τον δήμαρχο, με στελέχη και υπηρεσίες του δήμου, συζήτηση με την κομματική οργάνωση του PCV (του KK) της Ουπάτα. Επισκέψεις σε χωριά Ινδιάνων, ορυχεία χρυσού και σιδήρου, σχολεία, συναντήσεις με τους αντίστοιχους φορείς, αγροτοκτηνοτροφικούς συνεταιρισμούς. Ιδιαίτερα γνωρίσαμε, μέσα από τις ειδικές αποστολές, την κοινωνική δουλιά που γίνεται για την καταπολέμηση του αναλφαβητισμού, της μαζικής φτώχειας του λαού, της παροχής ιατρικών υπηρεσιών για πρώτη φορά στα χωριά, στις παραγκουπόλεις και τις εξαθλιωμένες συνοικίες του Καράκας, για την αντιμετώπιση της πείνας με κρατικά συσσίτια, την αλλαγή της συνείδησης της νεολαίας και του λαού σε αγωνιστική, περήφανη και συλλογική - κοινωνική κατεύθυνση. Η μαζική συμμετοχή του λαού, της νεολαίας και του στρατού σε αυτά τα προγράμματα είναι η δύναμη, η ελπίδα και το οχυρό της γιγάντιας αυτής προσπάθειας.

Αντιιμπεριαλιστικό δικαστήριο, στα πλαίσια του 16ου Παγκόσμιου Φεστιβάλ Νεολαίας και Φοιτητών στο Καράκας

ΠΛΑΤΑΝΙΑΣ

Είδαμε τη λεηλατημένη από τους αποίκους και τους ιμπεριαλιστές πλούσια γη της Βενεζουέλας. Το δίκαιο πείσμα του αγρότη, του εργάτη των ορυχείων, του αγράμματου που έμαθε να διαβάζει να θέλει να γίνει ανεξάρτητος και κυρίαρχος στη χώρα του. Ακούσαμε την παθιασμένη, ερωτική, ανατρεπτική, λατινοαμερικάνικη μουσική, χορέψαμε στους ρυθμούς της, αισθανθήκαμε την αυθεντική ολόθερμη αγάπη τους, κλάψαμε αλλά και κραυγάσαμε μαζί τους τα συνθήματα του αγώνα και της νίκης.

Είδαμε και νιώσαμε το ένστικτο που γίνεται συνείδηση, το ξύπνημα του γίγαντα λαού της Βενεζουέλας. Είδαμε την αμέριστη, συντροφική, συγκινητική και διαπαιδαγωγητική αλληλεγγύη και συμπαράσταση της σοσιαλιστικής Κούβας και του περήφανου λαού της. Την έμπρακτη βοήθειά της, με τα δοκιμασμένα σε αυτήν προγράμματα, αλλά κυρίως με το ανθρώπινο δυναμικό. Είκοσι χιλιάδες είναι μόνο οι Κουβανοί γιατροί που παρέχουν υπηρεσίες πρωτοβάθμιας Υγείας, κάτω από απίστευτα δύσκολες συνθήκες. Η αναγνώριση ήταν φανερή και συγκινητική, όχι μόνο από τον ίδιο τον Τσάβες και από στελέχη της κυβέρνησης, αλλά και από τα λαϊκά στρώματα.

Ο σοσιαλισμός η μόνη προοπτική για τους λαούς

Η θέση του Τσάβες, που την επανέλαβε πολλές φορές στις ομιλίες του, ότι ο σοσιαλισμός είναι σήμερα η μόνη διέξοδος για τη λύση των τεράστιων προβλημάτων του λαού της Βενεζουέλας, της Λατινικής Αμερικής και του κόσμου, δεν αποτελεί πλέον μόνο δική του πεποίθηση, ούτε πολύ περισσότερο μόνο του Κομμουνιστικού Κόμματος Βενεζουέλας, αλλά, ανεξάρτητα από το βάθος της συνείδησης, αποτελεί όραμα και προοπτική της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού και της νεολαίας της. Το γεγονός αυτό, αποτέλεσμα βασανιστικών εμπειριών, μελέτης της θεωρίας του επιστημονικού σοσιαλισμού, αλλά και του ζωντανού παραδείγματος της σοσιαλιστικής και αδερφής Κούβας, αποτελεί σήμερα το νέο φάντασμα που ξαναζωντανεύει απειλητικό πάνω από το κεφάλι του αμερικανικού και παγκόσμιου ιμπεριαλισμού.

«Οχι στον Ιμπεριαλισμό... ούτε με σάλτσα». Εύλογο το μήνυμα της αφίσας του ΛαΙκού Συντονιστικού του Καράκας, της Βενεζουέλας. Και συμπληρώνεται: «Ενότητα, Οργάνωση και Ιδεολογική Ανάπτυξη»

Το πρόγραμμα της μπριγάδας έκλεισε στο Καράκας, σε μια πολύ σημαντική συνάντηση με τον Οργανωτικό Γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος, όπου διευκρινίσαμε απορίες και είδαμε με την καθαρή ματιά του Κόμματος το βάθος της Μπολιβαριανής Διαδικασίας και της ταξικής πάλης που διεξάγεται εκεί. Τους κινδύνους, τις πολύμορφες επεμβάσεις, τις δυσκολίες που δημιουργεί ο αντίπαλος, την προσπάθεια που κάνει το Κομμουνιστικό Κόμμα και η νεολαία του να ανταποκριθεί στις τεράστιες ανάγκες και ευθύνες. Συναισθανθήκαμε το βάρος και της δικής μας ευθύνης στα πλαίσια της διεθνιστικής αλληλεγγύης και του προλεταριακού διεθνισμού.

Είναι ανάγκη, το επόμενο διάστημα, οι εμπειρίες που είχαμε, να συστηματοποιηθούν, να καταγραφούν και να γίνουν γνωστές στον ελληνικό λαό, σε φορείς και σε κινήματα, έτσι ώστε να μεγαλώσει η αλληλεγγύη μεταξύ των λαών μας, να λειτουργήσουν ωφέλιμα αμφίδρομα. Σήμερα, κάτω και από το βάρος των εντυπώσεων, της συγκίνησης, αλλά και της ανάγκης μιας πρώτης καταγραφής θα μιλήσω με τους στίχους που έγραψα και διαβάστηκαν εκεί σαν αποχαιρετιστήρια ανάμνηση και υπόσχεση μαζί στους συντρόφους μας, την τελευταία βραδιά στην Ουπάτα της Βενεζουέλας. (Τη λέξη «ανεξημέρωτε» τη δανείστηκα από τον Τσάβες, όταν είπε ότι οι Αμερικανοί δεν κατάφεραν να τον εξημερώσουν στην προσπάθειά τους να τον αφομοιώσουν).

Λατινοαμερικάνε αδερφέ μου

παιδί του Μπολίβαρ, του Χοσέ Μαρτί και του Γκεβάρα

«ανεξημέρωτο» εγγόνι της αρχέγονης γριάς Ινδιάνας

με τις βαθιές ρυτίδες και τη θεόκλειστη πεισμωμένη καρδιά

Ιθαγενή προδομένε αδερφέ μου

ξένοι, ληστές και βάρβαροι

αλυσοδέσανε και βίασαν τη γη σου.

Ανάξιοι της αθωότητας και του ερωτισμού της

ασέλγησαν επάνω στο παρθένο της το σώμα

κουρσέψανε τα σπλάχνα της και το χρυσό της

ρουφήξανε το αίμα και την ομορφιά της.

Ιθαγενή «ανεξημέρωτε» αδερφέ μου

Χρόνια και χρόνια άπληστοι λήστευαν το κορμί σου

μα μένει απόρθητη η ινδιάνικη ψυχή σου

απάτητα τα δάση τα παρθένα και οι Ανδεις σου

αγέραστο και ρωμαλέο το κορμί σου

εφηβική και ζωφόρα η γονιμότητά σου

αμόλυντη και αλώβητη η ομορφιά σου

πάναγνη η λαγνεία και ο ερωτισμός σου

ορμητικοί οι καταρράχτες της εξέγερσής σου.

Ιθαγενή, εξεγερμένε αδερφέ μου

παιδί και γω της ίδιας μάνας γης

όπου μαζί βυζάξαμε το φως της και τα χρώματά της

που ατενίσαμε τα ίδια αστέρια στον απέραντο ουρανό της

που ονειρευτήκαμε τη λευτεριά και την ειρήνη

ήρθα να κοινωνήσουμε μαζί το νέκταρ της επανάστασής μας

μαζί να ρίξουμε κατάστηθα στο βάρβαρο κατακτητή

τα ποτισμένα στο φαρμάκι του δίκιου μίσους βέλη σου

και να καλπάσουμε, αδερφέ,

στην αχανή φωτόλουστη σαβάνα του μέλλοντος

γυμνοί απάνω στα ατίθασα άλογα να αλαλάξουμε

τον ύμνο της ζωής και της ελευθερίας.