Περί βίας ο λόγος (ή θέλει η πουτάνα να κρυφτεί κι η χαρά δεν την αφήνει)

Περί βίας ο λόγος (ή θέλει η πουτάνα να κρυφτεί κι η χαρά δεν την αφήνει) 

του Alice in Victimland

Δηλώσεις στον ραδιοφωνικό σταθμό της Πάτρας Max fm, σχετικά με την υπόθεση των κατηγορουμένων για τη ληστεία στο Βελβεντό Κοζάνης, έκανε ο βουλευτής Αχαΐας της ΝΔ, Θανάσης Νταβλούρος. Ολόκληρη η δήλωσή του αναφέρει: «Ρεαλιστές κι ειλικρινείς να είμαστε, όταν κρινόμαστε από τον ελληνικό λαό. Όταν κάποιος επιχειρεί να θέσει στην κυριαρχία του νόμου άνθρωπο που λειτουργεί, όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση οι φερόμενοι ως δράστες με θέση σε ομηρία συνανθρώπων μας και με την κατοχή βαρέος οπλισμού, δεν μπορεί, όπως αντιλαμβάνεστε, να το πετύχει με την προσφορά λουλουδιών. Οφείλει και ο νόμος το προβλέπει. Προβλέπει την άσκηση του αναγκαίου μέτρου βίας, προκειμένου κάμψει την αντίσταση του κακοποιού. Και ο υποφαινόμενος (σ.σ. οι δηλώσεις έγιναν σε ραδιοφωνικό σταθμό), από άλλη θέση, προς άλλη κατεύθυνση, όταν είχε απέναντί του ανάλογες περιπτώσεις να αντιμετωπίσει και λοιδορήθηκε και κατηγορήθηκε για άσκηση βίας».

Ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, έχοντας χρηματίσει διοικητής της Ασφάλειας Πατρών, δεν άντεξε να βλέπει τους πρώην συνάδελφούς του να διαπομπεύονται, επειδή έκαναν σωστά τη δουλειά τους, γιατί δουλειά της Αστυνομίας είναι να βασανίζει κρατούμενους και 
προσαχθέντες και θα παρακαλούσα τις στρουθοκαμήλους, που θα βιαστούν να μιλήσουν για το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τη συνταγματική τους κατοχύρωση από τη Δημοκρατία μας, να ξαναχώσουν τα κεφάλια τους στη γη. Ειδάλλως, θα αναγκαζόμαστε κάθε φορά που θα μιλούμε για αστυνομική βία, να απαριθμούμε τα περιστατικά βασανισμού κρατουμένων στη ΓΑΔΑ και Α.Τ. όλης της επικράτειας ή κάθε φορά που θα μιλούμε για αστυνομική αυθαιρεσία, να ανατρέχουμε στις μη επιβληθείσες, από τις δικαστικές αρχές, ποινές σε αστυνομικούς και αξιωματικούς της ΕΛ.ΑΣ. που έστηναν χουντογλέντια, βασάνιζαν αντιφασίστες ή παρακολουθούσαν αδιάφοροι μια ζαρντινιέρα στη Θεσσαλονίκη να σηκώνεται και να χτυπά τον Αυγουστίνο Δημητρίου.

Τα βασανιστήρια, όπως προκύπτει από το χαρτομάνι που μαζεύεται στο Παρατηρητήριο του Ελνίσκι, συνεχίζουν να υιοθετούνται, από την ΕΛ.ΑΣ., ως μέθοδος απόσπασης πληροφοριών, ομολογιών ή, απλώς, προς τέρψιν των βασανιστών (βλ. βασανισμός αλλοδαπών στο Α.Τ. Ομόνοιας). Άλλωστε,  ο κ. Νταβλούρος, όντας τόσο ειλικρινής, ώστε να κινδυνεύει να χαρακτηριστεί αφελής, με τα… ταλαιπωρημένα ελληνικά του μας πληροφορεί, ότι η ΕΛ.ΑΣ., ως κατασταλτικός μηχανισμός, θα χρησιμοποιήσει τη βία απέναντι στον εχθρό λαό. Η τοποθέτησή του, μάλιστα, βρίσκεται σε απόλυτη σύμπλευση με την κυβέρνηση, από την πλευρά της οποίας ρητά και ανερυθρίαστα δηλώνεται, πως δύο είναι τα μέτωπα που καλείται να αντιμετωπίσει επί του παρόντος: η τρομοκρατία (προφανώς όχι αυτή που ασκεί η ίδια) και οι απεργίες. Η φτώχεια, η ανεργία, η φυγή των νέων στο εξωτερικό, η ανάδυση του φασισμού, ό τρόμος που σέρνουν κατά τις δολοφονικές περιπολίες τους πίσω απ’ τα άρβυλά τους οι νεοναζί τα βράδια, οι απλήρωτοι λογαριασμοί ρεύματος, οι ουρές στα συσσίτια των δήμων, η αυτοκτονία (σ.σ. η δεύτερη στρατιώτη σε λίγα 24ωρα) του Κίμωνα στο 616 Μ/Κ ΤΠ Ορεστιάδας Έβρου δεν συνιστούν για την κυβέρνηση «μέτωπα», είναι απλώς η ζωή που μας επιφυλάσσει. 

Υ.Γ. 1 (ρητορικό) προς τους κ.κ. Δένδια, Νταβλούρο, Κρανιδιώτη και τους ομοίους τους: Φαντάζομαι, ότι οι φωτογραφίες των συλληφθέντων για τη δολοφονία του μετανάστη στα Πετράλωνα δεν κρίθηκε σκόπιμο να δοθούν στη δημοσιότητα και φυσικά στην περίπτωσή τους η ΕΛ.ΑΣ. δεν προχώρησε στην άσκηση βίας (του προβλεπόμενου από το νόμο μέτρου βίας, κατά τη νταβλούρεια διατύπωση), για την απόσπαση ομολογιών. Εξάλλου, οι φωτογραφικοί φακοί και οι τηλεοπτικές κάμερες το 2008 δεν «συνέλαβαν» το δολοφόνο του Α. Γρηγορόπουλου, Ε. Κορκονέα, βασανισμένο, όπως σημάδια από χτυπήματα δεν έφεραν ούτε οι Καλαμπόκας και Μαραγκός, δολοφόνοι του Νίκου Τεμπονέρα. 

Υ.Γ. 2: Τέσσερα χρόνια μετά την απόπειρα δολοφονίας της Κωνσταντίνας Κούνεβα δεν έχει βρεθεί κανένας ένοχος, απ’ αυτούς που έριξαν βιτριόλι στο πρόσωπο της συνδικαλίστριας της ΠΕΚΟΠ, αναγκάζοντάς τη, μάλιστα, να το πιει. Για την ιστορία της υπόθεσης, ο οισοφάγος της Κωνσταντίνας, η οποία μετά την επίθεση υποβάλλεται σε απανωτές εγχειρήσεις, ενώ έχει χάσει το ένα της μάτι και δεν μπορεί να αναπνεύσει όταν είναι ξαπλωμένη, δεν πρόκειται να επανέλθει ποτέ, αφού είναι, ουσιαστικά, καμένος.

Υ.Γ.3: Έχουμε πόλεμο/ μην το γελάς μωρό μου.


Ευχαριστούμε τον συγγραφέα που μας εμπιστεύτηκε το κείμενό του.