Αυτοί «κουμπώνουν», ο λαός να «κουμπώνεται»...

Αυτοί «κουμπώνουν», ο λαός να «κουμπώνεται»...

Την περασμένη Δευτέρα, ο Παναγιώτης Κουρουμπλής, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, εκπροσώπησε το κόμμα του στην κοπή της πίτας της Πανελλήνιας Ενωσης Φαρμακοβιομηχανίας. Στο χαιρετισμό του είπε μεταξύ άλλων: «Εμείς εκτιμούμε ότι ο τομέας της παραγωγής αξιόπιστου ελληνικού φαρμάκου είναι ένας τομέας που δίνει στην Ελλάδα συγκριτικό πλεονέκτημα. Διαθέτει η χώρα υψηλή τεχνογνωσία, άλλωστε αυτό το αποδεικνύουν οι προσπάθειες των ελληνικών εταιρειών και η δυνατότητά τους να ανταγωνίζονται με αξιόπιστο τρόπο και να μπαίνουν σε αγορές της Ευρώπης και αλλαχού (...) Απαιτείται δίπλα σε αυτές τις προϋποθέσεις μια πολιτική βούληση που θα 'ρθει σε σύγκρουση - είναι αναγκαίο στο πλαίσιο της ίδιας της λειτουργίας της αγοράς - να 'ρθει σε σύγκρουση και με ξένα συμφέροντα (...) Ως αυριανή διακυβέρνηση της χώρας είμαστε αποφασισμένοι να αναπτύξουμε αυτό το συγκριτικό πλεονέκτημα της χώρας (...)».

***

Το Δεκέμβρη του 2013, ο υπεύθυνος Ενέργειας της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ και βουλευτής Μεσσηνίας Θανάσης Πετράκος, μαζί με το βουλευτή Βοιωτίας Γιάννη Σταθά επισκέφθηκαν τις εγκαταστάσεις της βιομηχανίας «Αλουμίνιον της Ελλάδος» στη Βοιωτία. Σημειώνουμε ότι η επιχείριση βρίσκεται στα «μαχαίρια» με τη ΔΕΗ, από την οποία, όπως και άλλες επιχειρήσεις στον κλάδο του Μετάλλου, ζητάει να μειώσει το κόστος του ρεύματος. Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ συναντήθηκαν με το σωματείο και τη διεύθυνση του εργοστασίου. Σύμφωνα με δικό τους δελτίο Τύπου, τους έγινε ενημέρωση «για τα προβλήματα και τις προοπτικές του εργοστασίου». Τι είπαν οι ίδιοι; Αντιγράφουμε από το δελτίο Τύπου: «Οι βουλευτές τόνισαν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ στηρίζει έμπρακτα την βιομηχανία της χώρας και τις θέσεις εργασίας που απασχολούνται σε αυτή (...) O ΣΥΡΙΖΑ προτείνει μια σειρά μέτρων ώστε να την καταστήσουν βιώσιμη και ανταγωνιστική στην παγκόσμια αγορά. Βασικά στοιχεία της πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ είναι (...) Το σταθερό οικονομικό περιβάλλον των επιχειρήσεων αυτών. Η δραστική μείωση του ενεργειακού κόστους».

***

Το Σεπτέμβρη του 2008, ο κλωστοβιομήχανος Λαναράς, με τις πλάτες σωματείων όπου πλειοψηφούσε συνδικαλιστικά ο ΣΥΡΙΖΑ, έσερνε τους εργαζόμενους να διαδηλώνουν με αίτημα να εγγυηθεί η κυβέρνηση για την εκ νέου δανειοδότησή του, προκειμένου να σώσει τάχα τις θέσεις εργασίας. Βέβαια, το σχέδιο ανασυγκρότησης των επιχειρήσεών του, με βάση το οποίο διεκδικούσε τα δάνεια, προέβλεπε δεκάδες απολύσεις και συρρίκνωση των εργοστασίων, ενώ είχε κλείσει ήδη μονάδες ή τις μετανάστευσε στη Βουλγαρία. Αυτό σε τίποτα δεν εμπόδισε τον τότε κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ, Παναγιώτη Λαφαζάνη, να δηλώσει για την απόφαση της κυβέρνησης της ΝΔ να «παγώσει» προσωρινά τη χρηματοδότηση του Λαναρά: «Είναι παντελώς αυθαίρετη και αδικαιολόγητη, ενώ οδηγεί στο κλείσιμο τα "Ενωμένα Κλωστήρια" σε μια περίοδο που ακολουθούν, κατά κοινή αναγνώριση, επιτυχημένη πορεία για την εξυγίανση και την κερδοφορία».

***

Τα θυμηθήκαμε όλα αυτά με αφορμή τη συνέντευξη που έδωσε πρόσφατα ο πρόεδρος του ΣΕΒ, στην οποία ρωτήθηκε μεταξύ άλλων για το αν ανησυχεί με το ενδεχόμενο να κυβερνήσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Οπως είπε, ο ΣΕΒ δεν έχει πρόβλημα να συνεργαστεί με οποιονδήποτε σχηματίσει κυβέρνηση, επειδή ανεξάρτητα από τη «ρητορική» και τα «ιδεογράμματα» του κάθε κόμματος, «έχει κι η σύγχρονη οικονομική πραγματικότητα ορισμένα, ας πούμε, "δόγματα". Ενα από αυτά λέει ότι (...) η προοπτική μιας νέας ανάπτυξης μπορεί να προέλθει σήμερα μόνο από τις δυνάμεις της παραγωγικής οικονομίας. Ποια κυβέρνηση μπορεί να το αγνοήσει αυτό και να επιτύχει;». Με απλά λόγια, ο πρόεδρος του ΣΕΒ λέει ότι ο καπιταλισμός έχει τους δικούς του νόμους, τους οποίους, όποιος ορέγεται να τον διαχειριστεί, δεν μπορεί να τους υπερβεί. Οι διαβεβαιώσεις που δίνουν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ με κάθε ευκαιρία, ότι η ενίσχυση των καπιταλιστών με προνόμια και χρήμα είναι προτεραιότητα αν κυβερνήσουν, «κουμπώνουν» άψογα με τις διαπιστώσεις του ΣΕΒ. Γι' αυτό οι εργαζόμενοι έχουν χίλιους λόγους να «κουμπώνονται» όταν ακούν τον ΣΥΡΙΖΑ (και οποιονδήποτε άλλον) να λέει ότι μια δική του κυβέρνηση θέλει και μπορεί να ασκήσει φιλολαϊκή διαχείριση στο έδαφος του καπιταλισμού...