Ευρωπαϊκές πασαρέλες...

Ευρωπαϊκές πασαρέλες...

Δεόντως εκμεταλλεύεται η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ το πασαπόρτι που της έδωσε το Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς, χρίζοντας τον επικεφαλής της υποψήφιό του για την προεδρία της Κομισιόν. Με αυτό ανά χείρας ξεκίνησε την προεκλογική του εκστρατεία απ' το Παρίσι. Διατύπωσε το στόχο γρήγορης προώθησης ρύθμισης του χρέους ώστε να αποδεσμευτούν κονδύλια, που σήμερα κατευθύνονται στην εξυπηρέτησή του, με στόχο να στηρίξουν την «ανάπτυξη», δηλαδή τη δραστηριότητα των ελληνικών καπιταλιστικών επιχειρήσεων.
Χωρίς περιστροφές έθεσε το ζήτημα της «ανάπτυξης που χρειάζεται η Ελλάδα» σε σύναξη των εκπροσώπων του γαλλικού Τύπου, ενημερώνοντάς τους - προς άρση τυχόν παρεξηγήσεων - πως το κόμμα του δεν μιλά «για διαγραφή χρέους μόνο της Ελλάδας, αλλά για μια βιώσιμη λύση αμοιβαία αποδεκτή». Ητοι συνεννοήσεις και διευθετήσεις εντός της λυκοσυμμαχίας που θα επιτρέψουν στην ελληνική αστική τάξη να ανασάνει, και ταυτόχρονα να διαχειριστεί την ακραία φτώχεια με ψίχουλα. Ακριβώς αυτό ήταν το περιεχόμενο της «ευχής» που έκανε αρκετές φορές «...για μια Ευρώπη της κοινωνικής συνοχής, της αλληλεγγύης και της δημοκρατίας».

***

Ο ΣΥΡΙΖΑ αφού με συνοπτικές διαδικασίες αναγνώρισε το σύνολο του χρέους που φόρτωσε το κεφάλαιο στις πλάτες του λαού, δίνει τώρα και διαβεβαιώσεις στους δανειστές πως οι αστοί της χώρας, το κράτος τους και το πολιτικό τους προσωπικό δεν είναι μπαταχτσήδες! Αλλωστε, δεν θα το πληρώσουν απ' την τσέπη τους. Θα βάλουν το λαό να ματώνει για την αποπληρωμή του στο διηνεκές.
Απηχώντας απόψεις τμήματος του ελληνικού κεφαλαίου, ο Αλ. Τσίπρας στο Παρίσι είπε ακόμα: «Και, σήμερα, ο νεοφιλελευθερισμός και ο σιδηρούς βραχίων του - η λεγόμενη "Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα" - έχουν υψώσει ένα νέο "τείχος χρήματος" στην Ευρώπη - που δεν είναι παρά ένα πιστό αντίγραφο της Bundesbank. Ενα "τείχος χρήματος" που δεν σταθεροποιεί αλλά, αντίθετα, απειλεί την Ευρωζώνη και ευνοεί τους εθνικούς οικονομικούς και πολιτικούς ανταγωνισμούς από τους οποίους απαλλάχτηκε η Ευρώπη με αιματηρό τρόπο με δύο πολέμους που ξέσπασαν (...) Σήμερα πρέπει να επανιδρύσουμε την Ευρώπη. Γκρεμίζοντας αυτό το νέο τείχος της διαίρεσης ανάμεσα στον πλούσιο Βορρά με τα εμπορικά πλεονάσματα και το φτωχό Νότο με τα εμπορικά ελλείμματα. Ανάμεσα σε δανειστές και δανειζόμενους».
Γνωρίζουν πως ανισόμετρα θα συνεχίζει να αναπτύσσεται ο καπιταλισμός στα κράτη - μέλη που συνθέτουν την ΕΕ, πως ανισότιμες θα παραμείνουν οι σχέσεις μεταξύ τους. Διαμηνύουν όμως πως το χάσμα βάθυνε στη διάρκεια της καπιταλιστικής κρίσης. Θέτουν ζήτημα πως η ΕΕ, με την ένταξη στην οποία συνέδεσε τα συμφέροντά του το ελληνικό κεφάλαιο, δεν τα υπηρετεί πλέον αποτελεσματικά έτσι όπως σήμερα λειτουργεί, κι αυτό θα πρέπει να αναστραφεί. Πώς; Αλλάζοντας το μείγμα διαχείρισης που κυριαρχεί στην ΕΕ, με τη διαμόρφωση μιας συμφωνίας σε επίπεδο ΕΕ για την αναδιάρθρωση του χρέους κ.λπ.

***

Τέτοιον «αναπροσανατολισμό της πολιτικής της ΕΕ» θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ, υιοθέτηση και απ' την ΕΕ ενός άλλου μείγματος διαχείρισης που, όπως αποδεικνύει η περίπτωση των ΗΠΑ, είναι εξίσου αντιλαϊκό με το εφαρμοζόμενο σήμερα. Αλλωστε, τι κρύβεται πίσω από τις καταγγελίες του Τσίπρα για την «Ευρώπη της λιτότητας που διχάζει σε Βορρά και Νότο»; Κρύβεται το αίτημα: Δώστε χρήμα στο κεφάλαιο. Γιατί οι λαοί στενάζουν από αντιλαϊκά μέτρα και αναδιαρθρώσεις, από την ανεργία, την ανασφάλεια και σε Βορρά και σε Νότο. Γι' αυτούς ο Τσίπρας ζήτησε ...«κοινωνική συνοχή», δηλαδή μέτρα στοχευμένα στην απόσπαση της συναίνεσής τους σε μια πολιτική που τους τσακίζει και ακόμα παραπέρα θα διασφαλίζει ότι η αγανάκτηση δεν θα μετουσιωθεί σε πάλη ταξική.
Δεν μπόρεσε να κρύψει την απογοήτευσή του απ' το γεγονός ότι η κυβέρνηση Ολάντ δεν θα του κάνει παρέα στη διεκδίκηση αυτού του άλλου μείγματος διαχείρισης, που «οι σοσιαλιστές απορρίπτουν την προοδευτική παρακαταθήκη τους και συνδιαχειρίζονται τη νεοφιλελεύθερη συναίνεση με την κυρία Μέρκελ». Η όποια όμως «προοδευτική παρακαταθήκη» των σοσιαλδημοκρατών χάνεται στο βάθος των δεκαετιών πολύ πριν το 1914, ενώ ειδικά τα τελευταία 30 χρόνια έχουν πρωταγωνιστήσει στην προώθηση των αναδιαρθρώσεων σε όλη την ΕΕ. Ομως, ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει να αναδειχθεί σε «σοσιαλδημοκρατία στη θέση της σοσιαλδημοκρατίας» - άλλωστε ένα τμήμα της το έχει στο κόμμα του, όπως υπάρχει και στο Die Linke και στο κόμμα του Μελανσόν - γι' αυτό και το κάλεσμα στους σοσιαλδημοκράτες να αποφασίσουν «αν είναι με την Ευρώπη των αγορών και του κεφαλαίου ή με την Ευρώπη των λαών»!
Μόνιμη φυσικά επωδός όλων των παραπάνω ήταν η προσπάθεια εξωραϊσμού της ΕΕ, τόσο που έφτασε στο σημείο να ισχυριστεί, στο έμπα του 2014, με τον καπιταλισμό να κραυγάζει ότι ξεπέρασε τα ιστορικά του όρια, πως είναι δυνατόν να αναβαπτιστεί η ιμπεριαλιστική ΕΕ «στις αρχές και τις αξίες του Διαφωτισμού, στα πολιτικά προτάγματα της Γαλλικής Επανάστασης»..!