Οι εργαζόμενοι να πάρουν θέση μάχης στο «διά ταύτα», στη σύγκρουση με το κεφάλαιο και την εξουσία του

Οι εργαζόμενοι να πάρουν θέση μάχης στο «διά ταύτα», στη σύγκρουση με το κεφάλαιο και την εξουσία του

Αποσπάσματα από τις ομιλίες της Αλ. Παπαρήγα, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ, σε εκδηλώσεις της ΚΟ Κρήτης του ΚΚΕ

Eurokinissi

Στην πλατεία Αγίου Τίτου πραγματοποιήθηκε η συγκέντρωση και το λαϊκό γλέντι στο Ηράκλειο

Στο πλαίσιο της πολιτικής της δραστηριότητας με σύνθημα «Καμία ανοχή, καμιά υποταγή στην αντιλαϊκή πολιτική. Υπάρχει άλλος δρόμος: Λαϊκή Συμμαχία για τη Λαϊκή Εξουσία», η ΚΟ Κρήτης του ΚΚΕ πραγματοποίησε με επιτυχία συγκεντρώσεις - λαϊκά γλέντια σε Ηράκλειο και Χανιά, στις 24/6 και 25/6 αντίστοιχα.
Ακολουθούν αποσπάσματα από τις ομιλίες της Αλέκας Παπαρήγα, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ, η οποία ήταν η ομιλήτρια και στις δύο εκδηλώσεις.

***

Ολα τα αστικά κόμματα, τα κόμματα που διαχειρίζονται τα συμφέροντα των καπιταλιστών, όπως είναι και ο ΣΥΡΙΖΑ, υποστηρίζουν να μπει ένα τέλος στα μνημόνια, να έλθει η πολυπόθητη για το κεφάλαιο ανάκαμψη.
Το αναπτυξιακό μοντέλο της κυβέρνησης, αλλά και των άλλων κομμάτων, είναι απολύτως προσαρμοσμένο στις επιταγές και την ακόρεστη αδηφαγία των επιχειρηματικών καπιταλιστικών μεγαθηρίων, ελληνικών και ξένων, στις δεσμεύσεις της ΕΕ και στην επιθετική στρατηγική του πολεμοκάπηλου ΝΑΤΟ.
Τόσο στην ΕΕ όσο και στην παγκόσμια καπιταλιστική αγορά, εκδηλώνονται μεγάλες αντιθέσεις και συγκρούσεις ανάμεσα στα διάφορα επιχειρηματικά συγκροτήματα και στα ιμπεριαλιστικά κράτη, παλαιά και νέα. Ο ανταγωνισμός είναι αδυσώπητος, γεμάτος κυριολεκτικά με πολιτικές συνωμοσίες και πολεμικές αιματηρές συγκρούσεις.

Eurokinissi

Η Αλ. Παπαρήγα μίλησε σε Ηράκλειο και Χανιά

Η ελληνική κυβέρνηση αποδέχεται την ανάπτυξη τεσσάρων ενισχυμένων πολυεθνικών ταγμάτων σε Βαλτική και Πολωνία, στο πλαίσιο της επικίνδυνης συγκέντρωσης ΝΑΤΟικών δυνάμεων στην Ανατολική Ευρώπη.
Το «ατού», απέναντι στους επενδυτές, που προβάλλει η κυβέρνηση, και το οποίο το στηρίζουν και όλα τα άλλα κόμματα, ΝΔ και λοιποί, είναι ότι προσφέρει φθηνή εργατική δύναμη, συνθήκες εργασιακής γαλέρας, προκλητικά προνόμια και κίνητρα, φοροαπαλλαγές στο κεφάλαιο, ακόμα και ολόκληρη σχεδόν την κρατική περιουσία (που ανήκει βεβαίως στο λαό), για εκμετάλλευση μέχρι 99 χρόνια.
Δεν πρέπει να χαθεί καθόλου χρόνος, τώρα ακριβώς υπάρχουν προϋποθέσεις ο λαός με αποκρυσταλλωμένα συμπεράσματα να κάνει τη διαφορά, να περάσει από την παθητικότητα, τη βουβή ή έστω εκφρασμένη αγανάκτηση, στη σχεδιασμένη αντεπίθεση με κλιμάκωση, με προοπτική.

Η καπιταλιστική ανάπτυξη μονιμοποιεί τη λαϊκή φτώχεια

Ολα τα κόμματα, και επικεφαλής η κυβέρνηση με την μεγάλη ικανότητα εξαπάτησης του λαού, προβάλλουν ότι πρέπει να δοθεί βάρος στα πλεονεκτήματα που διαθέτει η χώρα: Στον τουρισμό, στον αγροτοδιατροφικό τομέα, στις υποδομές επικοινωνίας και μεταφορών, στη γεωστρατηγική της θέση για την Ενέργεια και το ΝΑΤΟ. Η Κρήτη μάλιστα θεωρείται «φιλέτο».

Από τη συγκέντρωση - λαϊκό γλέντι στα Χανιά, που έγινε στα Μεσκλά

Οταν βγάζουν πύρινους λόγους για την τουριστική ανάπτυξη της Ελλάδας δεν αναφέρονται στις διακοπές, στην αναψυχή του λαού, ούτε καν στις διακοπές και την αναψυχή των λαών της Ευρώπης, που και αυτοί έχουν, ανεξάρτητα από κρίση, χάσει κατακτήσεις. Δεν αναφέρονται στην εξασφάλιση δωρεάν διακοπών ή έστω πολύ φθηνών σε λαϊκές κατασκηνώσεις, λόγου χάρη, για τα νέα ζευγάρια, τους μαθητές, φοιτητές και σπουδαστές, για τις οικογένειες των ανέργων, των φτωχών εργατικών - λαϊκών στρωμάτων, για τον ιαματικό τουρισμό των χρονίως πασχόντων κ.λπ.
Οι εξαγγελίες απευθύνονται στους απανταχού μεγιστάνες του πλούτου, στους νεόπλουτους των πρώην σοσιαλιστικών και νυν καπιταλιστικών χωρών, στους Κινέζους πολυεκατομμυριούχους και άλλους, στα 5άστερα και πάνω ξενοδοχειακά συγκροτήματα. Τα έσοδα από αυτόν τον τουρισμό δεν θα τα χαρεί ο λαός, αλλά οι ιδιοκτήτες των ξενοδοχειακών και των άλλων σχετικών με το τουρισμό συγκροτημάτων και υποδομών. Για τους εργαζόμενους στον κλάδο τίποτε δεν πρόκειται να αλλάξει και αν αλλάξει θα είναι προς το χειρότερο.
Οταν λένε για ανάπτυξη της αγροτικής διατροφής, εννοούν τη στήριξη ελληνικών και ξένων καπιταλιστικών επιχειρήσεων, την ίδια ώρα που πάνω από 400.000 αγροτικές οικογένειες εκδιώκονται από την παραγωγή τους και οι περισσότεροι κι από την ίδια τη γη τους.
Εννοούν την προκλητική ενίσχυση επιχειρήσεων που θα πάρουν στα χέρια τους ένα μεγάλο μέρος της γης και της παραγωγής, για εξαγόμενα κυρίως προϊόντα, ενώ ταυτόχρονα θα εισάγονται άφθονα αγροτικά προϊόντα μέχρι και από τη μακρινή Λατινική Αμερική. Την ίδια ώρα, τα συσσίτια θα γίνουν μέσο διατροφής κακής ποιότητας για νέες εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες.
Οταν λένε για έργα υποδομής δεν εννοούν την ανάγκη μαζικού εκσυγχρονισμού και ίδρυσης νέων λαϊκών κατοικιών, πρόβλημα οξυμένο στα αστικά κέντρα. Εννοούν δρόμους για τη γρήγορη μεταφορά των εμπορευμάτων σε μια Ελλάδα - πύλη διακίνησης προϊόντων σε ευρωπαϊκές χώρες. Εννοούν καζίνο, περίκλειστες παραλίες, ελικοδρόμια. Δρόμους με διόδια εννοείται.
Δεν αμφισβητούμε ότι μπορεί η ανάκαμψη να συνοδευτεί με άνοδο της παραγωγικότητας και ανταγωνιστικότητας, για το λαό αυτό σημαίνει μονιμοποίηση της ανεργίας, νέα, απόλυτη και σχετική μείωση του μισθού και της σύνταξης, των κοινωνικών παροχών.
Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι το δικό της αναπτυξιακό μοντέλο προβλέπει κάποια δάνεια και σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις, σε νέες μορφές συνεργασίας και συνεταιρισμών, και όχι μόνο στους μεγάλους. Πρόκειται για το πιο ωμό ψέμα της τελευταίας περιόδου. Πάντα δίπλα στα μονοπώλια που αυγάτιζαν τα κέρδη τους υπήρχαν κυρίως μεσαίες επιχειρήσεις, συνεταιριστικές, υπεργολάβοι που συμπλήρωναν τις ανάγκες των μονοπωλίων, με βοηθητικές δουλειές, καλλιεργούσαν έδαφος προκειμένου τα καπιταλιστικά μεγαθήρια να διεισδύσουν βαθιά, παντού.
Η μεγάλη μάζα των αυτοαπασχολουμένων θα μείνει έξω από αυτό το πάρτι της ανάπτυξης και του ΣΥΡΙΖΑίικου παραγωγικού μοντέλου.

Οι αγώνες να φέρνουν σε δύσκολη θέση την καπιταλιστική εργοδοσία

Οι εργαζόμενοι πρέπει να κάνουν ενιαίο αγώνα και για άμεσα αιτήματα, αλλά και να βγάλουν πολιτικά συμπεράσματα, να πάρουν θέση μάχης στο «διά ταύτα».
Και το «διά ταύτα» είναι να παλέψουν, να δρομολογήσουν με τη δική τους στάση εξελίξεις που θα φέρουν στην ημερήσια διάταξη τη σύγκρουση με τη μεγάλη καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, με την οργάνωση της καπιταλιστικής οικονομίας, με την εξουσία, με το κράτος του κεφαλαίου. Να αποκτήσουν ετοιμότητα όταν θα διαμορφωθεί ένα σύνολο προϋποθέσεων και παραγόντων, να προχωρήσουν τη σύγκρουση έως το τέλος, ώστε να γίνουν κύριοι του πλούτου που παράγουν, των μέσων που χρησιμοποιούν στην παραγωγική διαδικασία, να γίνουν κύριοι της οργάνωσης της οικονομίας και της κοινωνίας συνολικά, δηλαδή να παλέψουν, να πάρουν την εξουσία στα χέρια τους, αυτό που λέμε Λαϊκή Εξουσία. Να οργανώνουν την παραγωγή με στόχο τις ανάγκες, να πάρουν στα χέρια τους το σύνολο των συνθηκών ζωής τους. Να απαλλάξουν την Ελλάδα από τα ιμπεριαλιστικά δεσμά της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, της στρατηγικής συμφωνίας με τις ΗΠΑ.
Φυσικά, δεν έχουμε αυταπάτες ότι είναι δυνατόν σήμερα η μεγάλη πλειοψηφία του λαού, μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, να κατασταλάξει σε όλα τα παραπάνω, να έλθει σε βαθιά ρήξη με την κυρίαρχη ιδεολογία και πολιτική.
Και εκεί που η αστική ιδεολογία δεν έχει μεγάλες δυνατότητες διείσδυσης, εκεί κάνει τη συμπληρωματική δουλειά ο αντικομμουνισμός αλλά και ρεφορμισμός, ο οπορτουνισμός, ο ρατσισμός, ο εθνικισμός, ο σοβινισμός, κ.λπ.
Ο λαός πρέπει να αντεπιτεθεί, δεν υπάρχει άλλο φάρμακο παρά οι αγώνες. Μιλάμε για αγώνες που φέρνουν σε δύσκολη θέση την καπιταλιστική εργοδοσία και την εκάστοτε κυβέρνηση, τα κόμματα του συστήματος.
Η αστική τάξη και τα κόμματά της, οι μηχανισμοί του κράτους έχουν δυνατότητα να παρεμβαίνουν, να συκοφαντούν, να ξεφουσκώνουν αγώνες, να τους αξιοποιούν προς όφελος του ενός ή του άλλου αστικού κόμματος, της αστικής διαχείρισης. Στην υπονόμευση των αγώνων παίρνουν μέρος και ορισμένα site της λεγόμενης «κοινωνικής δικτύωσης», ενώ ρίχνεται σ' αυτήν την κατεύθυνση ένα μεγάλο μέρος της αστικής διανόησης.
Αποδείχτηκε ότι το σύστημα όχι μόνο απορρόφησε τη λαϊκή δυσαρέσκεια του 2012, αλλά απέκτησε νέο σύμμαχο, τον δήθεν αδιάλλακτο εχθρό των μνημονίων ΣΥΡΙΖΑ, που κατάφερε να περνάει νέα μνημόνια, να δίνονται νέα προνόμια στους επιχειρηματικούς ομίλους, χωρίς η λαϊκή αντίδραση να χρησιμοποιεί τη δύναμή της.
Οι αγώνες για να φέρουν αποτελέσματα έχουν σήμερα πολύ περισσότερες απαιτήσεις. Το σύστημα έχει γίνει τώρα ακόμα πιο επιθετικό, ανελαστικό, σαπίζει σε βάθος, η στρατηγική και τακτική του κινήματος δεν μπορεί να εμπνέεται από την ανεπεξέργαστη πείρα και τις προσωπικές αναμνήσεις, που συνδέονται με τη μεταπολεμική καπιταλιστική ανάπτυξη της 10ετίας του '70 και του '80, ούτε καν της 10ετίας του '90.
Σήμερα απαιτείται ανασύνταξη και ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, συμμαχία του με τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα της πόλης και του χωριού.
Βεβαίως, οι αγώνες έχουν και πρέπει να προτάσσουν άμεσα συγκεκριμένα αιτήματα πάλης, που τα επεξεργάζονται οι εργαζόμενοι, συλλογικά, στους τόπους δουλειάς, στους κλάδους.
Οι αγώνες πρέπει να έχουν πόδια πάνω απ΄όλα εκεί που πονάει ο εχθρός του λαού, η αστική τάξη και τα κόμματά της, στον τόπο δουλειάς, στο εργοστάσιο, στον κλάδο, να ενώνουν μαχητικά όλα τα τμήματα της εργατικής τάξης. Να συσπειρώνουν την εργατική τάξη και τους συμμάχους της, που είναι οι φτωχοί αυτοαπασχολούμενοι που ξημεροβραδιάζονται στα μικρομάγαζα, η φτωχή αγροτιά, οπωσδήποτε οι μισοπρολετάριοι, προπαντός να προσελκύουν τις βασανισμένες ήδη νεότερες ηλικίες.

Διδαγμένοι από τη μάχη που χάθηκε, πιο ώριμοι για να κερδίσουμε τον πόλεμο

Οταν εμείς βροντοφωνάζουμε ότι οι αγώνες, η γραμμή συσπείρωσης πρέπει να δίνουν προοπτική - και προοπτική είναι η εργατική, η λαϊκή εξουσία, δηλαδή η σοσιαλιστική οργάνωση της κοινωνίας - μας απαντάνε όλα τα κόμματα του συστήματος, από δεξιά έως αριστερά, ότι δεν έχει νόημα μια τέτοια προοπτική, αφού σήμερα πουθενά δεν επιζεί ο σοσιαλισμός.
Η νίκη της αντεπανάστασης δεν δικαιώνει σε τίποτε τον καπιταλισμό. Με την έλλειψη του αντίπαλου δέους, έβγαλε πλήρως τη μάσκα του.
Σήμερα, είμαστε όλοι και όλες πολύ πιο ώριμοι, διδαγμένοι από την πρώτη αυτή απόπειρα. Χάθηκε μια μάχη, όχι ο πόλεμος.
Το σοσιαλισμό τον απεχθάνονται και τον συκοφαντούν, η αστική τάξη, τα κόμματά της, οι συνοδοιπόροι και σύμμαχοί της, οι κάθε λογής «πρώην», γιατί το ταξικό, το πολιτικό τους συμφέρον είναι ασύμβατο με το σοσιαλισμό. Ενδιαφέρονται να προλάβουν την εργατική, τη λαϊκή χειραφέτηση, να τσακίσουν το κίνημα πριν σηκώσει κεφάλι, για να συνεχίσουν ανενόχλητοι.
Δεν απαιτούμε όσοι και όσες μπαίνουν στον αγώνα να συμφωνήσουν σε όλα μαζί μας, τους καλούμε να προβληματίζονται, να παρατηρούν, να ξεχωρίζουν τη φωνή και το συμφέρον του καπιταλιστή και του πολιτικού του υπηρέτη από τη φωνή και το συμφέρον του εργάτη, του φτωχού αγρότη, του φτωχού εμπόρου, επαγγελματία, βιοτέχνη, επιστήμονα, του άνεργου, της άνεργης, της εργατικής - λαϊκής οικογένειας.
Το ερώτημα που αργά ή γρήγορα θα κληθούν όλοι και όλες να απαντήσουν είναι: Πάλη για αλλαγή διαχειριστών ή για αλλαγή τάξης στην εξουσία;
Για να απαντηθεί σωστά, την κατάλληλη στιγμή αυτό το ερώτημα απαιτείται προετοιμασία σήμερα, χτες.
Ο ελληνικός λαός σήμερα ξέρει καλά ότι, ανεξάρτητα αν συμφωνεί ή όχι σε όλα μαζί μας, μπορεί να μας εμπιστεύεται.
Εμείς και στις πιο δύσκολες στιγμές δεν πάψαμε να πιστεύουμε ότι ο πρωταγωνιστής των εξελίξεων θα είναι πάντα ο λαός. Ο δικός μας ρόλος είναι ακριβώς αυτός: Με ενότητα λόγων και έργων, να συμβάλλουμε να αναδειχθεί στην πράξη ο επαναστατικός ρόλος της εργατικής τάξης, του κινήματός της, επίσης η μεγάλη σημασία της συμμαχίας της με τις λαϊκές δυνάμεις που έχουν συμφέρον να καταργηθεί η εξουσία των μονοπωλίων.
Στο δρόμο για τα 100χρονα δίνουμε καθημερινούς αγώνες, σ' αυτούς τους αγώνες ο λαός πρέπει να πάρει μαζικά μέρος, καμία καθυστέρηση, καμία αναβολή. Ο αντίπαλος τρέχει, μπορούμε να του αφαιρέσουμε δυνατότητες, να του αφαιρέσουμε δυνάμεις.
Αυτός είναι ο δρόμος διεξόδου, οφείλουμε να τον τραβήξουμε έως το τέλος, έως τη νίκη, έως την εργατική, τη λαϊκή εξουσία.