Το μπαράζ αποπροσανατολισμού... δείκτης για το τι φέρνουν αμέσως μετά

Το μπαράζ αποπροσανατολισμού... δείκτης για το τι φέρνουν αμέσως μετά

Η τακτική του αποπροσανατολισμού των εργαζομένων και του λαού από τα οξυμένα προβλήματά τους και πολύ περισσότερο από τις πραγματικές τους αιτίες προφανώς και δεν είναι κάτι καινούργιο για τις κυβερνήσεις του κεφαλαίου, πόσο μάλλον για την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος τη χρησιμοποίησε κατά κόρον ήδη από όταν ήταν ακόμα στην αντιπολίτευση, για να μπορέσει να αναλάβει τελικά το τιμόνι της αστικής διακυβέρνησης.
Το σχετικό μπαράζ κινήσεων αποπροσανατολισμού, ωστόσο, που ξεδιπλώνει με έναν ιδιαίτερα συγχρονισμένο τρόπο αυτήν την περίοδο η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, όχι μόνο δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητο από τα εργατικά - λαϊκά στρώματα, αλλά ίσα ίσα, με βάση και την πείρα τους, μπορεί να αποτελέσει έναν ακόμα ασφαλή δείκτη για την κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης, με την οποία θα βρεθούν αντιμέτωπα το αμέσως επόμενο διάστημα.

Τίποτα δεν είναι τυχαίο...

Ανακεφαλαιώνοντας τις σχετικές παρεμβάσεις του τελευταίου διαστήματος, βλέπουμε ότι από την όλη ιστορία που έστησε η κυβέρνηση με τον εκλογικό νόμο, περάσαμε γρήγορα στις εξαγγελίες του πρωθυπουργού την περασμένη Δευτέρα για τη συνταγματική αναθεώρηση, αλλά και στη νέα παράσταση που έδωσε ο ίδιος μόλις δύο μέρες μετά, ενώπιον του Κυβερνητικού Συμβουλίου Κοινωνικής Πολιτικής, μιλώντας για τη συγκρότηση ενός «νέου κοινωνικού κράτους για όλους».
Κάθε άλλο παρά τυχαίο...
-- Την ώρα που οι ενώσεις του κεφαλαίου και οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί, όπως ο ΣΕΒ και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, αποκαλύπτουν όλο και με λιγότερες περικοκλάδες τον αντεργατικό χαρακτήρα των νέων ανατροπών που συζητούνται στα Εργασιακά για την «ανταγωνιστικότητα» του κεφαλαίου...
-- Την ώρα που ένα ένα μπαίνουν σε εφαρμογή τα αντιλαϊκά μέτρα που ψηφίστηκαν όλο το τελευταίο διάστημα και τα εργατικά - λαϊκά νοικοκυριά αρχίζουν να βιώνουν στην πράξη πια τις συνέπειές τους...
-- Την ώρα που αυξάνονται οι «αβεβαιότητες» και οι «κίνδυνοι» που διαπιστώνουν όλοι οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί για την πορεία ανάκαμψης της διεθνούς καπιταλιστικής οικονομίας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τις προβλέψεις ανάκαμψης των κερδών του εγχώριου κεφαλαίου...
-- Την ώρα που προωθείται η βαθύτερη εμπλοκή της χώρας σε επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και ανταγωνισμούς στην ευρύτερη περιοχή...
-- Την ώρα που η κυβέρνηση είναι αναγκασμένη να δίνει διαρκώς ανοιχτές διαβεβαιώσεις για την απαρέγκλιτη εφαρμογή των μέτρων που έχει ανάγκη το κεφάλαιο και των δεσμεύσεων που έχει αναλάβει έναντι των διεθνών συμμάχων του...
...οι δόσεις του αποπροσανατολισμού του λαού - μέσα από πρωτοβουλίες που φυσικά υπηρετούν και άλλες ανάγκες του συστήματος - πρέπει να είναι όσο πιο ισχυρές γίνεται, πρέπει πραγματικά η σχετική επιχείρηση να φτάσει σε νέα επίπεδα...

Η «Νέα Μεταπολίτευση» και η «επαναθεμελίωση της δημοκρατίας»

Οπως συμβαίνει πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις, κομβικό στοιχείο σε αυτήν την επιχείρηση αποπροσανατολισμού είναι η προσπάθεια να «κουκουλωθούν» με κάθε τρόπο οι πραγματικές αιτίες των προβλημάτων του λαού και φυσικά η πραγματική διέξοδος από αυτά.
Κάπως έτσι, μετά τις διάφορες... τρέλες του προηγούμενου διαστήματος, όπως ότι για την καπιταλιστική κρίση φταίνε τάχα οι «νεοφιλελεύθερες εμμονές», οι «εθελόδουλοι πολιτικοί», το ότι «καταναλώναμε περισσότερα από όσα παράγαμε» κ.ο.κ. (τρέλες βέβαια που χρησιμοποιούνται ως «επιχειρήματα» ακόμα και σήμερα), ήρθε ο Αλ. Τσίπρας με την ομιλία του για τη συνταγματική αναθεώρηση για να απογειώσει το «δούλεμα» σε βάρος του λαού για τα αίτια της καπιταλιστικής κρίσης: «Η οικονομική κρίση ήταν τελικά το αποτέλεσμα της ήττας της μεταπολίτευσης» (!) αναφώνησε χαρακτηριστικά.
Και αφού, βέβαια, η αιτία της καπιταλιστικής κρίσης και των δεινών που αυτή φέρνει στο λαό δεν είναι το ίδιο το βαθιά σαπισμένο καπιταλιστικό σύστημα, αλλά η... «ήττα της μεταπολίτευσης», έρχεται ως... λογικό επακόλουθο και το λανσάρισμα της απάτης από τον πρωθυπουργό ότι «η απάντηση στα σημερινά προβλήματα (...) δεν μπορεί παρά να είναι το πέρασμα σε μια Νέα Μεταπολίτευση»...
Την ίδια ώρα, δηλαδή, που γενικεύει την αντιλαϊκή επίθεση για λογαριασμό του κεφαλαίου, η κυβέρνηση λανσάρει τα συνθήματα της «νέας μεταπολίτευσης», της «νέας Ελλάδας», του «κοινού καλού» κ.ο.κ., συνθήματα που με χαρακτηριστική ευκολία ανταλλάσσουν τα αστικά κόμματα μεταξύ τους, ακριβώς γιατί συντελούν στο «κουκούλωμα» του ταξικού χαρακτήρα της πολιτικής που τσακίζει το λαό, στην απόκρυψη της αλήθειας ότι δεν μπορεί να υπάρχει «κοινό καλό» για τα κέρδη των μονοπωλίων και τα λαϊκά δικαιώματα.
Στο ίδιο μήκος κύματος, η κυβέρνηση μιλά για «νέο ξεκίνημα» και πλασάρει ως λύση στο λαό την «επαναθεμελίωση της δημοκρατίας», όταν όλες αυτές οι κορόνες σταματάνε έξω από τους χώρους δουλειάς, καταρρέουν μπροστά στις αποφάσεις της ΕΕ και του ΝΑΤΟ για ένταση της καταστολής στο εσωτερικό και κλιμάκωση των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων σε όλο τον κόσμο, γίνονται «αέρας» όταν οι «κατεπείγουσες» ανάγκες του κεφαλαίου οδηγούν όλες τις κυβερνήσεις του να παραβιάζουν συστηματικά, με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου και fast track διαδικασίες, ακόμα και όσα προβλέπονται για τη λειτουργία του αστικού κοινοβουλίου...

Ο «πάτος του βαρελιού»...

Ολα τα παραπάνω, βέβαια, με όσα περιτυλίγματα κι αν πλασαριστούν, δεν είναι αρκετά αν δεν «ντυθούν» με ορισμένες κάλπικες υποσχέσεις που να παραπέμπουν σε ορισμένα ψίχουλα - «αντισταθμίσματα» στις τεράστιες απώλειες που έχουν υποστεί οι εργαζόμενοι και ο λαός στο εισόδημα και τα δικαιώματά τους, υποσχέσεις για ορισμένα μέτρα ανακούφισης, πάντα συνδεδεμένες βέβαια με την «οικονομική ανάκαμψη» και τις «αντοχές της οικονομίας».
Σε αυτό το πλαίσιο, τόσο μέσα από τη διαδικασία της συνταγματικής αναθεώρησης, όσο και μέσα από τις παραστάσεις του πρωθυπουργού για το «νέο κοινωνικό κράτος», η κυβέρνηση τολμά να αραδιάζει διάφορα περί «αποτελεσματικής προστασίας και διεύρυνσης των κοινωνικών δικαιωμάτων», την ίδια ώρα που όχι μόνο διατηρεί στο ακέραιο όλα τα αντιλαϊκά μέτρα των προκατόχων της, αλλά προσθέτει συνεχώς και νέα βάρη στην πλάτη του λαού, ακριβώς γιατί αυτό απαιτούν οι ανάγκες του κεφαλαίου.
Εκεί, βέβαια, που η πρόκληση σε βάρος του λαού χτυπάει «κόκκινο», είναι στις επαναλαμβανόμενες αναφορές του πρωθυπουργού στο ότι η κυβέρνηση, παρά τους «πενιχρούς πόρους», κάνει «κοινωνική πολιτική»... «ξύνοντας κυριολεκτικά τον πάτο του βαρελιού»!
Ο μόνος «πάτος που ξύνει» η κυβέρνηση είναι ο πάτος του πορτοφολιού των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων, με την κλιμάκωση της αντιλαϊκής φοροληστείας και την ακόμα μεγαλύτερη περικοπή όποιων κρατικών κονδυλίων έχουν απομείνει για την κάλυψη λαϊκών αναγκών, ακριβώς για να πανηγυρίζει μετά για την υπέρβαση των στόχων στα ματωμένα πρωτογενή πλεονάσματα και να δίνει συνεχώς νέες φοροαπαλλαγές και νέα προνόμια κάθε είδους στο μεγάλο κεφάλαιο...

Να αξιοποιήσει ο λαός την πείρα του

Στόχος της κυβέρνησης γι' αυτήν τη συντονισμένη επιχείρηση αποπροσανατολισμού του λαού, την οποία ξεδίπλωσε μέσα στο κατακαλόκαιρο, είναι να την «τεντώσει» όσο πάει και στη συνέχεια.
Σε αυτήν την κατεύθυνση δείχνει άλλωστε και η ίδια η πολύμηνη διαδικασία «διαλόγου» που επέλεξε για τη συνταγματική αναθεώρηση, την οποία - πέρα από τα συνεχιζόμενα παζάρια της με τα άλλα αστικά κόμματα - θα επιδιώξει παράλληλα να την αξιοποιήσει και για να καλλιεργήσει ένα κλίμα «λαϊκής συναίνεσης» στις αντιδραστικές αλλαγές που προωθεί για την παραπέρα θωράκιση του αστικού πολιτικού συστήματος και την προσαρμογή του στις σύγχρονες ανάγκες του κεφαλαίου.
Μόνο που ο λαός δεν έχει καμιά δουλειά να εγκλωβιστεί σε τέτοιου είδους μεθοδεύσεις. Την ώρα που η κυβέρνηση προετοιμάζει τα νέα βάρβαρα μέτρα και προχωρά στην εφαρμογή όσων έχουν ήδη ψηφιστεί, οι εργαζόμενοι και ο λαός χρειάζεται να αντιτάξουν τη δική τους πάλη, ενάντια στην αντιλαϊκή επίθεση διαρκείας, στο δρόμο της συσπείρωσης, της ρήξης και της ανατροπής.
Κόντρα στη συντονισμένη επιχείρηση αποπροσανατολισμού, ο λαός μπορεί να αξιοποιήσει την πείρα του, να βάλει στο στόχαστρο της πάλης του τον πραγματικό αντίπαλο, το κεφάλαιο, την εξουσία του και τις λυκοσυμμαχίες του. Μπορεί να συγκεντρώσει δυνάμεις και να ανοίξει δρόμο για την πραγματική διέξοδο, για την κοινωνία που δε θα περιμένει... το ξύσιμο του πάτου του βαρελιού, αλλά θα είναι ο ίδιος ιδιοκτήτης όλου του πλούτου που παράγει!