«Συνεργάσιμοι»...
Στο
πλέγμα των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων, που κρίνονται αναγκαίες στην
πορεία ανάκαμψης του εγχώριου κεφαλαίου, εντάσσεται ο νέος «Κώδικας
Δεοντολογίας» των τραπεζών, που διαμορφώθηκε από την Τράπεζα της Ελλάδας
και δημοσιεύτηκε, προχτές, στην «Εφημερίδα της Κυβερνήσεως». Πρόκειται
για μια ακόμη παρέμβαση στο πλαίσιο της εφαρμογής των «προαπαιτούμενων»
μέτρων του τρίτου μνημονίου, η οποία έρχεται να «κουμπώσει» με τις
προηγούμενες νομοθετικές παρεμβάσεις της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, με
κατεύθυνση την πλήρη απελευθέρωση των πλειστηριασμών ακόμη και για την
πρώτη κατοικία των λαϊκών νοικοκυριών.
Σε αυτό το πλαίσιο, εντείνονται οι εκβιασμοί και οι απειλές, ενώ τα λαϊκά νοικοκυριά υποχρεώνονται να «συμφωνήσουν» σε εξατομικευμένα μνημόνια συνεργασίας με τις τράπεζες, ανάλογα με το όποιο διαθέσιμο εισόδημα: «Ο αποχαρακτηρισμός του δανειολήπτη ως συνεργάσιμου μπορεί να έχει ως συνέπεια τον αποκλεισμό του από ειδικές ευεργετικές διατάξεις της νομοθεσίας», αναφέρεται χαρακτηριστικά στον νέο «Κώδικα Δεοντολογίας», ανοίγοντας διάπλατα την προοπτική των πλειστηριασμών.
Με βάση το νόμο της συγκυβέρνησης, πέρα από τα εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια, τα οικονομικώς ανήμπορα λαϊκά νοικοκυριά, προκειμένου να τύχουν δικαστικής προστασίας, όπου αυτή προβλέπεται, πρέπει να έχουν, με τη βούλα των τραπεζών, το χαρακτηρισμό του «συνεργάσιμου δανειολήπτη». Σε διαφορετική περίπτωση, τα δικαστήρια θα απορρίπτουν την αίτηση, με ανοιχτό πλέον το ενδεχόμενο των πλειστηριασμών.
Ο νόμος της συγκυβέρνησης προβλέπει ότι «ο οφειλέτης είναι συνεργάσιμος δανειολήπτης βάσει του Κώδικα Δεοντολογίας Τραπεζών. Το σχέδιο διευθέτησης οφειλών θα προβλέπει ότι ο οφειλέτης θα καταβάλλει το μέγιστο της δυνατότητας αποπληρωμής του και ότι θα καταβάλλει ποσό τέτοιο ώστε οι πιστωτές του δε θα βρεθούν, χωρίς τη συναίνεσή τους, σε χειρότερη οικονομική θέση από αυτήν στην οποία θα βρίσκονταν σε περίπτωση αναγκαστικής εκτέλεσης (σ.σ. πλειστηριασμού)».
Σχετικά και απόλυτα η λαϊκή στέγη βρίσκεται στο έλεος των τραπεζών. Στη βάση των χαμηλότερων εισοδηματικών και περιουσιακών κριτηρίων που νομοθέτησε η σημερινή κυβέρνηση, και με πρόσθετη προϋπόθεση τη «συνεργασία» του δανειολήπτη με την τράπεζα κλιμακώνονται οι εκβιασμοί απέναντι σε ανήμπορα λαϊκά νοικοκυριά, τα οποία επιχειρούν να στριμώξουν σε νέες συνεννοήσεις με τις τράπεζες, ακόμη και με την παραχώρηση του ακινήτου και με τη διαμονή σε αυτό με την πληρωμή ενοικίου. Με το συγκεκριμένο μέτρο, στηρίζονται οι ισολογισμοί των τραπεζών, στις οποίες θα ανήκει η ακίνητη ιδιοκτησία των πελατών τους. Ως «εναλλακτικές» λύσεις εμφανίζονται, μεταξύ άλλων, η «εθελοντική» πώληση του ακινήτου σε τρίτους, επίσης η «εθελοντική παράδοση» του ακινήτου στην τράπεζα, ενώ υπό προϋποθέσεις προβλέπονται ρυθμίσεις, όπως αυτές που ήδη εφαρμόζουν οι τράπεζες (χρονική μετακύλιση, μείωση επιτοκίων κ.ά.).
Την ίδια ώρα, η διαχείριση των «κόκκινων» επιχειρηματικών δανείων ανοίγει δρόμους για μαζικές αναδιαρθρώσεις βιώσιμων επιχειρήσεων, αλλά και κλάδων της οικονομίας και της παραγωγής που χαρακτηρίζονται για τα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα. Σε αυτό το επίπεδο, ο «Κώδικας Δεοντολογίας», προβλέπει τη δυνατότητα για «συμφωνία ανταλλαγής χρέους με μετοχικό κεφάλαιο», δηλαδή τη συμμετοχή των τραπεζών στις επιχειρήσεις, ή ακόμη και την πλήρη ανάληψη της ιδιοκτησίας από τις τράπεζες. Αυτές, με τη σειρά τους, και αφού προηγουμένως τις εξυγιάνουν και τις απαλλάξουν από «βαρίδια» θα τις μεταβιβάσουν στη συνέχεια σε άλλους ενδιαφερόμενους επενδυτές. Σύμφωνα με τον «Κώδικα Δεοντολογίας», η «λειτουργική αναδιάρθρωση επιχείρησης» μπορεί να περιλαμβάνει ενέργειες όπως η αλλαγή της διοίκησης, η πώληση περιουσιακών στοιχείων, ο περιορισμός του κόστους κ.ά.
Σε κάθε περίπτωση, στρατηγικού χαρακτήρα ζήτημα για το εγχώριο κεφάλαιο είναι αυτό της διαχείρισης των «κόκκινων» δανείων, γεγονός που φαίνεται να συνδέεται με την υπό διαμόρφωση δευτερογενή αγορά τραπεζικών δανείων. Αυτή, με τη σειρά της, έρχεται να «κουμπώσει» με τις γενικότερες αναδιαρθρώσεις σε κλάδους της οικονομίας και της παραγωγής, με τις νέες επιχειρηματικές συμφωνίες, που στοχεύουν στη μεγαλύτερη συγκέντρωση της επιχειρηματικής πίτας και των κερδών.
Σε αυτό το πλαίσιο, εντείνονται οι εκβιασμοί και οι απειλές, ενώ τα λαϊκά νοικοκυριά υποχρεώνονται να «συμφωνήσουν» σε εξατομικευμένα μνημόνια συνεργασίας με τις τράπεζες, ανάλογα με το όποιο διαθέσιμο εισόδημα: «Ο αποχαρακτηρισμός του δανειολήπτη ως συνεργάσιμου μπορεί να έχει ως συνέπεια τον αποκλεισμό του από ειδικές ευεργετικές διατάξεις της νομοθεσίας», αναφέρεται χαρακτηριστικά στον νέο «Κώδικα Δεοντολογίας», ανοίγοντας διάπλατα την προοπτική των πλειστηριασμών.
Με βάση το νόμο της συγκυβέρνησης, πέρα από τα εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια, τα οικονομικώς ανήμπορα λαϊκά νοικοκυριά, προκειμένου να τύχουν δικαστικής προστασίας, όπου αυτή προβλέπεται, πρέπει να έχουν, με τη βούλα των τραπεζών, το χαρακτηρισμό του «συνεργάσιμου δανειολήπτη». Σε διαφορετική περίπτωση, τα δικαστήρια θα απορρίπτουν την αίτηση, με ανοιχτό πλέον το ενδεχόμενο των πλειστηριασμών.
Ο νόμος της συγκυβέρνησης προβλέπει ότι «ο οφειλέτης είναι συνεργάσιμος δανειολήπτης βάσει του Κώδικα Δεοντολογίας Τραπεζών. Το σχέδιο διευθέτησης οφειλών θα προβλέπει ότι ο οφειλέτης θα καταβάλλει το μέγιστο της δυνατότητας αποπληρωμής του και ότι θα καταβάλλει ποσό τέτοιο ώστε οι πιστωτές του δε θα βρεθούν, χωρίς τη συναίνεσή τους, σε χειρότερη οικονομική θέση από αυτήν στην οποία θα βρίσκονταν σε περίπτωση αναγκαστικής εκτέλεσης (σ.σ. πλειστηριασμού)».
Σχετικά και απόλυτα η λαϊκή στέγη βρίσκεται στο έλεος των τραπεζών. Στη βάση των χαμηλότερων εισοδηματικών και περιουσιακών κριτηρίων που νομοθέτησε η σημερινή κυβέρνηση, και με πρόσθετη προϋπόθεση τη «συνεργασία» του δανειολήπτη με την τράπεζα κλιμακώνονται οι εκβιασμοί απέναντι σε ανήμπορα λαϊκά νοικοκυριά, τα οποία επιχειρούν να στριμώξουν σε νέες συνεννοήσεις με τις τράπεζες, ακόμη και με την παραχώρηση του ακινήτου και με τη διαμονή σε αυτό με την πληρωμή ενοικίου. Με το συγκεκριμένο μέτρο, στηρίζονται οι ισολογισμοί των τραπεζών, στις οποίες θα ανήκει η ακίνητη ιδιοκτησία των πελατών τους. Ως «εναλλακτικές» λύσεις εμφανίζονται, μεταξύ άλλων, η «εθελοντική» πώληση του ακινήτου σε τρίτους, επίσης η «εθελοντική παράδοση» του ακινήτου στην τράπεζα, ενώ υπό προϋποθέσεις προβλέπονται ρυθμίσεις, όπως αυτές που ήδη εφαρμόζουν οι τράπεζες (χρονική μετακύλιση, μείωση επιτοκίων κ.ά.).
Την ίδια ώρα, η διαχείριση των «κόκκινων» επιχειρηματικών δανείων ανοίγει δρόμους για μαζικές αναδιαρθρώσεις βιώσιμων επιχειρήσεων, αλλά και κλάδων της οικονομίας και της παραγωγής που χαρακτηρίζονται για τα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα. Σε αυτό το επίπεδο, ο «Κώδικας Δεοντολογίας», προβλέπει τη δυνατότητα για «συμφωνία ανταλλαγής χρέους με μετοχικό κεφάλαιο», δηλαδή τη συμμετοχή των τραπεζών στις επιχειρήσεις, ή ακόμη και την πλήρη ανάληψη της ιδιοκτησίας από τις τράπεζες. Αυτές, με τη σειρά τους, και αφού προηγουμένως τις εξυγιάνουν και τις απαλλάξουν από «βαρίδια» θα τις μεταβιβάσουν στη συνέχεια σε άλλους ενδιαφερόμενους επενδυτές. Σύμφωνα με τον «Κώδικα Δεοντολογίας», η «λειτουργική αναδιάρθρωση επιχείρησης» μπορεί να περιλαμβάνει ενέργειες όπως η αλλαγή της διοίκησης, η πώληση περιουσιακών στοιχείων, ο περιορισμός του κόστους κ.ά.
Σε κάθε περίπτωση, στρατηγικού χαρακτήρα ζήτημα για το εγχώριο κεφάλαιο είναι αυτό της διαχείρισης των «κόκκινων» δανείων, γεγονός που φαίνεται να συνδέεται με την υπό διαμόρφωση δευτερογενή αγορά τραπεζικών δανείων. Αυτή, με τη σειρά της, έρχεται να «κουμπώσει» με τις γενικότερες αναδιαρθρώσεις σε κλάδους της οικονομίας και της παραγωγής, με τις νέες επιχειρηματικές συμφωνίες, που στοχεύουν στη μεγαλύτερη συγκέντρωση της επιχειρηματικής πίτας και των κερδών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου