Ευρωπαϊκή Ενωση: Αντικομμουνισμός μέχρι το μεδούλι...

Από το αντικομμουνιστικό μνημόνιο του Συμβουλίου της Ευρώπης το 2005, έως το ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου τον Απρίλη του 2009 περί «Ευρωπαϊκής Συνείδησης και Ολοκληρωτισμού», την ανακήρυξη από την ΕΕ της 23ης Αυγούστου σε «Μέρα Μνήμης των θυμάτων του ναζισμού και του σταλινισμού», την προσπάθεια να αντικατασταθεί η 9η Μάη από μέρα γιορτασμού της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών σε «μέρα της Ευρώπης», δηλαδή της ΕΕ, κι όλες τις άλλες αντικομμουνιστικές διακηρύξεις κι αποφάσεις της ΕΕ, έχουμε μια προκλητική πλαστογράφηση της ιστορικής αλήθειας.
Επιχείρηση που χρηματοδοτείται με εκατοντάδες εκατομμύρια από τον προϋπολογισμό της ΕΕ, όπως συμβαίνει με το «Σπίτι της Ιστορίας», ή το πρόγραμμα «Ευρώπη για τους πολίτες», που απευθύνονται κατά κύριο λόγο σε σχολεία, μαθητές, Οργανισμούς Τοπικής Διοίκησης, ΜΚΟ.
Στο στόχαστρο αυτών των σχεδίων είναι οι νεανικές συνειδήσεις, ώστε να δηλητηριαστούν συστηματικά με τον αντικομμουνισμό, τη συκοφάντηση των χωρών όπου οικοδομήθηκε ο σοσιαλισμός, τη δικαιολόγηση ή τον εξωραϊσμό των ναζιστικών - φασιστικών εγκλημάτων. Για παράδειγμα, δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη η πρόσφατη ενορχηστρωμένη προσπάθεια - που προβλήθηκε ακόμη και από το γνωστό τραγουδιστικό διαγωνισμό - εξύμνησης των Τατάρων που συνεργάστηκαν με τους ναζί και τη συκοφάντηση της περιόδου που επικεφαλής του σοβιετικού κράτους ήταν ο Στάλιν.

Αφίσες όπως αυτή έχουν περίοπτη θέση ανάμεσα στα εκθέματα που φιλοξενεί το «Σπίτι της Ευρωπαϊκής Ιστορίας»

Ο στόχος δεν είναι μόνο το παρελθόν, αλλά κυρίως το μέλλον, ώστε να στιγματιστεί η κομμουνιστική ιδεολογία και δράση, ως προπομπός για να χτυπηθεί συνολικά το εργατικό - λαϊκό κίνημα, να χειραγωγηθούν και να αφοπλιστούν οι συνειδήσεις των νέων γενιών.
Στις χώρες που γνώρισαν το σοσιαλισμό, οι εργαζόμενοι που σήμερα βρίσκονται αντιμέτωποι με την άγρια αντιλαϊκή πολιτική του εκμεταλλευτικού καπιταλιστικού συστήματος, προβληματίζονται σοβαρά κάνοντας τη σύγκριση των κατακτήσεών τους στα δύο συστήματα.

Ξεπλένουν το ναζισμό - φασισμό

Δεύτερη, σοβαρή πλευρά της αντικομμουνιστικής εκστρατείας της ΕΕ είναι η δικαιολόγηση στις λαϊκές συνειδήσεις του εγκληματικού χαρακτήρα του ναζισμού - φασισμού, η απόκρυψη του γεγονότος ότι ο φασισμός αποτελεί το αποτρόπαιο γέννημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
Ο φασισμός υπήρξε πάντοτε το οπλισμένο χέρι των καπιταλιστών απέναντι στο εργατικό - λαϊκό κίνημα και τους κομμουνιστές, τέτοιο είναι και σήμερα. Η ιστορική πείρα έχει αποδείξει ότι είναι αδύνατο να ξεριζωθεί ο φασισμός αν δεν ξεριζωθεί ο ίδιος ο καπιταλισμός, γιατί είναι η πιο απάνθρωπη, απαίσια και αποκρουστική μορφή του. Ο αντικομμουνισμός, οι διώξεις ενάντια στα ΚΚ και τους κομμουνιστές συνοδεύουν πάντοτε τα άγρια αντιλαϊκά μέτρα που παίρνονται σήμερα σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ και πάνε χέρι - χέρι με τη στήριξη ρατσιστικών, εθνικιστικών, φασιστικών κομμάτων.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ το Νοέμβρη του 2015 απείχαν από το Ψήφισμα που υιοθέτησε η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ «ενάντια στην ηρωοποίηση (glorification) του ναζισμού, του νεοναζισμού και άλλων πρακτικών που υποβοηθούν την κλιμάκωση σύγχρονων μορφών ρατσισμού, φυλετικών διακρίσεων, ξενοφοβίας και μισαλλοδοξίας σχετιζόμενες με αυτόν».
Μάλιστα, τη στάση της αποχής - σε πλήρη σύμπλευση με όλες τις άλλες κυβερνήσεις της ΕΕ - τήρησε και η ελληνική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ που κρατάει «αριστερή» ταμπέλα, όπως πριν από ένα χρόνο είχε κάνει στο ίδιο ψήφισμα και η κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ. Το επιχείρημά τους, ότι «ανησυχούν» μήπως τα μέτρα του Ψηφίσματος θίγουν τα δικαιώματα της ελεύθερης έκφρασης και του συνέρχεσθαι, είναι προκλητικά ψεύτικο.
Σε μια σειρά χώρες της ΕΕ έχουν ψηφιστεί νόμοι που απαγορεύουν και ποινικοποιούν τη δράση των κομμουνιστών, την κομμουνιστική ιδεολογία, ακόμη και τη χρήση των κομμουνιστικών συμβόλων. Δεν είδαμε σε αυτές τις περιπτώσεις καμία ευαισθησία, ούτε από τον ΣΥΡΙΖΑ, ούτε από τις άλλες κυβερνήσεις των χωρών της ΕΕ και πολύ περισσότερο από την ΕΕ.
Το αντίθετο μάλιστα: Η ΕΕ και οι άλλες κυβερνήσεις στηρίζουν και ενθαρρύνουν τις διώξεις ενάντια στους κομμουνιστές και τα ΚΚ. Παρά τις δεκάδες Ερωτήσεις που κατέθεσε προς τα όργανα της ΕΕ η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ σχετικά με μέτρα που παίρνονται σε διάφορα κράτη - μέλη της ΕΕ ενάντια στους κομμουνιστές, δεν βρήκαν να πουν ούτε μια λέξη όλα αυτά τα χρόνια.
Για να αναφερθούμε μόνο στο πιο πρόσφατο παράδειγμα: Σε απάντησή της η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σε Ερώτηση του ΚΚΕ για τις εγκληματικές επιθέσεις φασιστικών συμμοριών ενάντια στον Γραμματέα της Ενωσης Λενινιστικής Κομμουνιστικής Νεολαίας της Ουκρανίας, τον Α' Γραμματέα της Επιτροπής Πόλης Κιέβου και άλλα στελέχη της Οργάνωσης, κάνει πως δεν ξέρει τίποτε, ενώ προκλητικά υποστηρίζει ότι «η συμφωνία σύνδεσης ΕΕ - Ουκρανίας βασίζεται σε κοινές αξίες, ιδίως στον πλήρη σεβασμό των δημοκρατικών αρχών, του κράτους δικαίου, της χρηστής διακυβέρνησης, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών», τη στιγμή που η ίδια η ζωή έχει αποδείξει ότι η συγκεκριμένη συμφωνία όχι μόνο νομιμοποιεί τις συστηματικές επιθέσεις κρατικής καταστολής, αλλά και επικυρώνει τους ήδη ψηφισμένους αντικομμουνιστικούς νόμους και την απαγόρευση της πολιτικής δράσης των κομμουνιστών μετά τη δίκη - παρωδία που αποφάσισε την απαγόρευση του ΚΚ Ουκρανίας τον περασμένο Δεκέμβρη.
Ενα τελευταίο και πλέον πρόσφατο παράδειγμα από το Ευρωκοινοβούλιο, όπου στις 14 Ιούνη οργανώθηκε έκθεση για να τιμηθεί ο γνωστός συνεργάτης των ναζί Κροάτης καρδινάλιος Alojzije Stepinac, υποστηρικτής του καθεστώτος των Ουστάσα, στη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής της Γιουγκοσλαβίας, εγκληματίας πολέμου καταδικασμένος για τη συμμετοχή του στο πογκρόμ κατά των Σέρβων, Εβραίων, Αθίγγανων κ.ά. εθνοτήτων.

Εκεί όπου παλινορθώθηκε ο καπιταλισμός

Να δούμε όμως και την κατάσταση σε μια σειρά χώρες στην ΕΕ, ιδίως αυτές όπου παλινορθώθηκε ο καπιταλισμός μετά την επικράτηση της αντεπανάστασης:

• Γνωστοί φασίστες αναρριχώνται σε κυβερνητικές θέσεις. Χρηματοδοτείται η αναβίωση φασιστικών κομμάτων και συμμοριών, την ίδια στιγμή που οργιάζει ο αντικομμουνισμός.
• Στις χώρες της Βαλτικής τα αστικά κόμματα συγκυβερνούν με νοσταλγούς του φασισμού, ενώ τα ΚΚ είναι παράνομα, τα κομμουνιστικά σύμβολα έχουν ποινικοποιηθεί, η κομμουνιστική πολιτική δράση συνιστά ποινικό αδίκημα.
• Στη Λετονία η βουλή επισήμως αποκατέστησε τα SS και απένειμε συντάξεις σε επιζώντα μέλη τους. Αντίθετα, η ένοπλη αντίσταση κατά των ναζί θεωρείται έγκλημα. Πρώην παρτιζάνοι, όπως ο 80χρονος Βασίλι Κονονόφ, οδηγήθηκαν στα δικαστήρια, κατηγορούμενοι ότι στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο σκότωσαν συνεργάτες των Γερμανών!
• Χιλιάδες εγκληματίες πολέμου και ένοπλοι συνεργάτες των ναζί έχουν αναγορευτεί σε σύμβολα της «εθνικής αντίστασης»! Πρόκειται για όσους πολέμησαν το 1941-'44 στο πλευρό των χιτλερικών, ως οπλίτες των Waffen SS, της λεγόμενης «Βοηθητικής Αστυνομίας» (Schummo), της εσθονικής μεραρχίας των SS, πρωταγωνιστώντας στα ναζιστικά εγκλήματα: κάψιμο χωριών, μαζικές εκτελέσεις αμάχων και, κυρίως, στο Ολοκαύτωμα των Εβραίων και των Τσιγγάνων. Τέλος, στις χώρες αυτές εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι που - είτε οι ίδιοι είτε οι γονείς τους - εγκαταστάθηκαν τον τελευταίο μισό αιώνα στην περιοχή ως εργαζόμενοι στο πλαίσιο της Σοβιετικής Ενωσης, χαρακτηρίστηκαν «ανιθαγενείς» και στερούνται από κάθε πολιτικό και τα στοιχειώδη κοινωνικά δικαιώματα.
• Ανάλογη είναι η κατάσταση και σε άλλες χώρες, στην Πολωνία, την Τσεχία, τη Σλοβακία, τη Ρουμανία κ.ά., με πολύπλευρη προσπάθεια ποινικοποίησης του κομμουνισμού, απαγόρευσης μέχρι και των κομμουνιστικών συμβόλων. Στην Πολωνία, για παράδειγμα, μέλη και στελέχη του ΚΚ Πολωνίας καταδικάστηκαν πρόσφατα σε ποινές φυλάκισης έως και 9 μήνες, γιατί θεωρήθηκε έγκλημα η διάδοση των ιδεών τους μέσω της εφημερίδας και της ιστοσελίδας του ΚΚ Πολωνίας, με τις σαθρές κατηγορίες περί «δημόσιας προώθησης ολοκληρωτικού συστήματος». Καθόλου τυχαία, στην Πολωνία έγινε τον περασμένο Ιούλη η ετήσια Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ, με αιχμή, μεταξύ άλλων, την εγκατάσταση της αντιπυραυλικής Ασπίδας στην Ανατολική - Κεντρική Ευρώπη, σε συνδυασμό με την αναβάθμιση της παρουσίας των ΝΑΤΟικών δυνάμεων στο Αιγαίο και τη Μαύρη Θάλασσα, σε ανταγωνισμό με τη Ρωσία.

Οι λαοί χρειάζεται να βγάλουν συμπεράσματα

Τα συμπεράσματα είναι προφανή. Η ΕΕ, αστικές κυβερνήσεις και τα κόμματα της αστικής διαχείρισης πρωτοστατούν στον αντικομμουνισμό, την παραχάραξη και το ξαναγράψιμο της Ιστορίας, τις διώξεις ενάντια στα ΚΚ και τους κομμουνιστές, την ποινικοποίηση της δράσης τους και της κομμουνιστικής ιδεολογίας. Νερό όμως στο μύλο του αντικομμουνισμού χύνουν και τα οπορτουνιστικά κόμματα και τα νεόκοπα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα του ΚΕΑ, ταυτιζόμενα με την προπαγάνδα της ΕΕ για «ολοκληρωτικά καθεστώτα» και «σταλινικά εγκλήματα».
Ο αντικομμουνισμός οξύνεται όσο πιο άγρια γίνεται η επίθεση των επιχειρηματικών ομίλων της ΕΕ ενάντια στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, για να προωθήσουν τις θέσεις τους στο σφοδρό μονοπωλιακό ανταγωνισμό με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα και ισχυρά καπιταλιστικά κράτη. Αυτονόητη συνέπεια της αντικομμουνιστικής εκστρατείας είναι η δικαιολόγηση, ο εξωραϊσμός και η αθώωση του ναζισμού - φασισμού.
Αυτό είναι το πρόσφορο έδαφος πάνω στο οποίο αναπτύσσονται τα ρατσιστικά, φασιστικά κόμματα σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ. Δεν είναι, άλλωστε, διόλου τυχαίο ότι τα κόμματα αυτά χρησιμοποιούν ατόφιο όλο το αντικομμουνιστικό οπλοστάσιο της ΕΕ για να επιτεθούν ενάντια στην κομμουνιστική ιδεολογία και τους κομμουνιστές, για να προβάλλουν τις σάπιες και αποκρουστικές φασιστικές αντιλήψεις τους.
Οι λαοί της Ευρώπης μπορούν να βγάλουν συμπεράσματα. Τα δικαιώματα και οι ελευθερίες τους, όσο η εξουσία βρίσκεται στα χέρια των μονοπωλίων, βρίσκονται σε διαρκή κίνδυνο, σε ασφυκτικό περιορισμό, γιγαντώνονται οι κατασταλτικοί μηχανισμοί σε εθνικό επίπεδο και στην ΕΕ.
Γι' αυτό και το ζήτημα της πάλης για την κατάργηση των αντικομμουνιστικών διώξεων, την υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων συνδέεται αναπόσπαστα με την πάλη για να περάσει η εξουσία στα χέρια του λαού, ώστε απαλλαγμένος από τα δεσμά κάθε καπιταλιστικής διακρατικής ένωσης να ανοίξει το δρόμο για την πραγματική λαϊκή ελευθερία και κυριαρχία σε μια οικονομία και κοινωνία στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών.