Η
προσπάθεια να υποβαθμιστεί η προχτεσινή εκδήλωση της εσθονικής
προεδρίας της ΕΕ δεν είναι τυχαία. Ο χυδαίος αντικομμουνισμός που
ξέρασαν οι συμμετέχοντες στο συνέδριο και στις παράλληλες εκδηλώσεις,
φτάνοντας στο σημείο να ταυτίζουν το «Κεφάλαιο» του Μαρξ με το ναζιστικό
μανιφέστο «Ο Αγών μου» του Χίτλερ, αποκαλύπτει τις πραγματικές
προθέσεις των διοργανωτών και επαληθεύει τον αντιδραστικό χαρακτήρα της
ΕΕ, που έχει για επίσημη ιδεολογία τον αντικομμουνισμό.
Ειδικά σε ό,τι αφορά την κυβέρνηση, κανένας δεν πρέπει να ξεγελαστεί από την προσπάθειά της να εμφανιστεί δικαιωμένη για την επιλογή της να μη συμμετάσχει στο αντικομμουνιστικό «συνέδριο», επειδή σε αυτό εκπροσωπήθηκαν με υπουργούς Δικαιοσύνης μόνο 8 από τα 27 κράτη - μέλη της ΕΕ.
Οι αντικομμουνιστικές εκδηλώσεις στο Ταλίν είχαν την επίσημη σφραγίδα της ΕΕ, στο πλαίσιο της «Μέρας Μνήμης για τα θύματα όλων των ολοκληρωτικών και αυταρχικών καθεστώτων», που καθιέρωσε με ψήφισμά του το Ευρωκοινοβούλιο και σε αυτές εκπροσωπήθηκε η πλειοψηφία των κρατών - μελών (Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία κ.ά.) σε διπλωματικό επίπεδο, όπως είχε κάνει πέρυσι και η ελληνική κυβέρνηση στην Μπρατισλάβα. (Συνέχεια στη σελίδα 3)
Με αυτά ως δεδομένα, η προσπάθεια της κυβέρνησης να υποβαθμίσει το θέμα συγκαλύπτει τους κινδύνους που κρύβουν για το λαό η ένταση του αντικομμουνισμού στην ΕΕ και η εξίσωση του κομμουνισμού με το ναζισμό, η μεθοδική αναθεώρηση της Ιστορίας, για την οποία μάλιστα η ΕΕ διαθέτει αφειδώς χρήμα και μέσα, στηρίζοντας και οικονομικά ένα πολυπλόκαμο δίκτυο από «επιστήμονες», πανεπιστήμια, ιδρύματα, ινστιτούτα και ΜΚΟ στα κράτη - μέλη.
Αλλωστε, ακόμα και το επιχείρημα ότι υπήρξε υποαντιπροσώπευση από τα κράτη - μέλη της ΕΕ στο αντικομμουνιστικό «συνέδριο», χρησιμοποιείται από την κυβέρνηση για να αποδείξει ότι δεν είναι απομονωμένη (!) από τους «εταίρους» της.
Από εκείνους, δηλαδή, με τους οποίους συναποφασίζει την κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής, στο όνομα της ανάκαμψης του κεφαλαίου, στα απόνερα του αντικομμουνισμού, που είναι προπομπός νέων αντιλαϊκών - αντεργατικών μέτρων και παραπέρα περιστολής λαϊκών δικαιωμάτων και ελευθεριών.
Εξίσου προκλητικό και επικίνδυνο για το λαό είναι το επιχείρημα που αναπαρήγαγε μερίδα του Τύπου, ότι το περιεχόμενο του «συνεδρίου» στην Εσθονία δεν αντανακλά τις επίσημες κατευθύνσεις του ψηφίσματος του Ευρωκοινοβουλίου το 2009, επειδή εκεί καταγγέλλονταν τα «εγκλήματα του σταλινισμού» και όχι γενικά του κομμουνισμού. Την ίδια διάκριση επιχείρησε να κάνει και η κυβέρνηση τις προηγούμενες μέρες, αναζητώντας άλλοθι για τη μη συμμετοχή της στις εκδηλώσεις της εσθονικής προεδρίας.
Αυτό που κρύβουν είναι ότι η «σταλινολογία» είναι η αιχμή του δόρατος στην προσπάθεια των αναθεωρητών της Ιστορίας να εξισώσουν τον κομμουνισμό με το ναζισμό, να παρουσιάσουν ως «απολυταρχία» και «ολοκληρωτισμό» την πρώτη ιστορικά προσπάθεια να οικοδομηθεί ο σοσιαλισμός.
Οτι βάση του αντικομμουνιστικού παροξυσμού είναι η διαστρέβλωση της Ιστορίας, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά την πρώτη περίοδο της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στην ΕΣΣΔ και την ανυπέρβλητη συμβολή του λαού της στην ήττα του ναζισμού.
Υπάρχει όμως και ένα σημείο στο οποίο συναντιούνται ο χυδαίος αντικομμουνισμός της ΝΔ με την προσπάθεια της κυβέρνησης να αναζητήσει άλλοθι αριστεροσύνης στην αντιλαϊκή της πολιτική, μέσω ...Εσθονίας: Και οι δύο συμφωνούν ότι αυτά που προέχουν τώρα είναι η «καθημερινότητα», η οικονομία και ο στόχος της ανάκαμψης. Και ότι τα ζητήματα της Ιστορίας έχουν κριθεί σε παρελθόντα χρόνο.
Τίποτα απ' αυτά δεν είναι αλήθεια. Ο αντικομμουνισμός είναι το αναγκαίο «συμπλήρωμα» της επίθεσης που ετοιμάζουν από κοινού τα κόμματα του κεφαλαίου, υπηρετώντας την ίδια στρατηγική της ανάκαμψης και της καπιταλιστικής κερδοφορίας.
Στόχο έχει να βάλει εμπόδια στην οργάνωση της εργατικής τάξης, να χτυπήσει τους κομμουνιστές που πρωτοστατούν στην ανασύνταξη του κινήματος και στη συγκρότηση της Κοινωνικής Συμμαχίας, να κρύψει ότι υπάρχει διέξοδος για το λαό από αυτό το σάπιο σύστημα της εκμετάλλευσης, των ιμπεριαλιστικών πολέμων, της φτώχειας και της προσφυγιάς. Με αυτό το βλέμμα χρειάζεται να δει ο λαός όλους όσοι πρωταγωνίστησαν σ' αυτόν τον τελευταίο γύρο της αντικομμουνιστικής έξαρσης και να βγάλει ουσιαστικά συμπεράσματα.
Ειδικά σε ό,τι αφορά την κυβέρνηση, κανένας δεν πρέπει να ξεγελαστεί από την προσπάθειά της να εμφανιστεί δικαιωμένη για την επιλογή της να μη συμμετάσχει στο αντικομμουνιστικό «συνέδριο», επειδή σε αυτό εκπροσωπήθηκαν με υπουργούς Δικαιοσύνης μόνο 8 από τα 27 κράτη - μέλη της ΕΕ.
Οι αντικομμουνιστικές εκδηλώσεις στο Ταλίν είχαν την επίσημη σφραγίδα της ΕΕ, στο πλαίσιο της «Μέρας Μνήμης για τα θύματα όλων των ολοκληρωτικών και αυταρχικών καθεστώτων», που καθιέρωσε με ψήφισμά του το Ευρωκοινοβούλιο και σε αυτές εκπροσωπήθηκε η πλειοψηφία των κρατών - μελών (Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία κ.ά.) σε διπλωματικό επίπεδο, όπως είχε κάνει πέρυσι και η ελληνική κυβέρνηση στην Μπρατισλάβα. (Συνέχεια στη σελίδα 3)
Με αυτά ως δεδομένα, η προσπάθεια της κυβέρνησης να υποβαθμίσει το θέμα συγκαλύπτει τους κινδύνους που κρύβουν για το λαό η ένταση του αντικομμουνισμού στην ΕΕ και η εξίσωση του κομμουνισμού με το ναζισμό, η μεθοδική αναθεώρηση της Ιστορίας, για την οποία μάλιστα η ΕΕ διαθέτει αφειδώς χρήμα και μέσα, στηρίζοντας και οικονομικά ένα πολυπλόκαμο δίκτυο από «επιστήμονες», πανεπιστήμια, ιδρύματα, ινστιτούτα και ΜΚΟ στα κράτη - μέλη.
Αλλωστε, ακόμα και το επιχείρημα ότι υπήρξε υποαντιπροσώπευση από τα κράτη - μέλη της ΕΕ στο αντικομμουνιστικό «συνέδριο», χρησιμοποιείται από την κυβέρνηση για να αποδείξει ότι δεν είναι απομονωμένη (!) από τους «εταίρους» της.
Από εκείνους, δηλαδή, με τους οποίους συναποφασίζει την κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής, στο όνομα της ανάκαμψης του κεφαλαίου, στα απόνερα του αντικομμουνισμού, που είναι προπομπός νέων αντιλαϊκών - αντεργατικών μέτρων και παραπέρα περιστολής λαϊκών δικαιωμάτων και ελευθεριών.
Εξίσου προκλητικό και επικίνδυνο για το λαό είναι το επιχείρημα που αναπαρήγαγε μερίδα του Τύπου, ότι το περιεχόμενο του «συνεδρίου» στην Εσθονία δεν αντανακλά τις επίσημες κατευθύνσεις του ψηφίσματος του Ευρωκοινοβουλίου το 2009, επειδή εκεί καταγγέλλονταν τα «εγκλήματα του σταλινισμού» και όχι γενικά του κομμουνισμού. Την ίδια διάκριση επιχείρησε να κάνει και η κυβέρνηση τις προηγούμενες μέρες, αναζητώντας άλλοθι για τη μη συμμετοχή της στις εκδηλώσεις της εσθονικής προεδρίας.
Αυτό που κρύβουν είναι ότι η «σταλινολογία» είναι η αιχμή του δόρατος στην προσπάθεια των αναθεωρητών της Ιστορίας να εξισώσουν τον κομμουνισμό με το ναζισμό, να παρουσιάσουν ως «απολυταρχία» και «ολοκληρωτισμό» την πρώτη ιστορικά προσπάθεια να οικοδομηθεί ο σοσιαλισμός.
Οτι βάση του αντικομμουνιστικού παροξυσμού είναι η διαστρέβλωση της Ιστορίας, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά την πρώτη περίοδο της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στην ΕΣΣΔ και την ανυπέρβλητη συμβολή του λαού της στην ήττα του ναζισμού.
Υπάρχει όμως και ένα σημείο στο οποίο συναντιούνται ο χυδαίος αντικομμουνισμός της ΝΔ με την προσπάθεια της κυβέρνησης να αναζητήσει άλλοθι αριστεροσύνης στην αντιλαϊκή της πολιτική, μέσω ...Εσθονίας: Και οι δύο συμφωνούν ότι αυτά που προέχουν τώρα είναι η «καθημερινότητα», η οικονομία και ο στόχος της ανάκαμψης. Και ότι τα ζητήματα της Ιστορίας έχουν κριθεί σε παρελθόντα χρόνο.
Τίποτα απ' αυτά δεν είναι αλήθεια. Ο αντικομμουνισμός είναι το αναγκαίο «συμπλήρωμα» της επίθεσης που ετοιμάζουν από κοινού τα κόμματα του κεφαλαίου, υπηρετώντας την ίδια στρατηγική της ανάκαμψης και της καπιταλιστικής κερδοφορίας.
Στόχο έχει να βάλει εμπόδια στην οργάνωση της εργατικής τάξης, να χτυπήσει τους κομμουνιστές που πρωτοστατούν στην ανασύνταξη του κινήματος και στη συγκρότηση της Κοινωνικής Συμμαχίας, να κρύψει ότι υπάρχει διέξοδος για το λαό από αυτό το σάπιο σύστημα της εκμετάλλευσης, των ιμπεριαλιστικών πολέμων, της φτώχειας και της προσφυγιάς. Με αυτό το βλέμμα χρειάζεται να δει ο λαός όλους όσοι πρωταγωνίστησαν σ' αυτόν τον τελευταίο γύρο της αντικομμουνιστικής έξαρσης και να βγάλει ουσιαστικά συμπεράσματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου