Οι «χαμένες γενιές»

Η ανακοίνωση των βάσεων για την εισαγωγή στην Ανώτατη Εκπαίδευση αποτελεί μία σημαντική στιγμή για όλους τους νέους και τις νέες που πήραν μέρος στις εξετάσεις, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα. Και είτε πέτυχαν να μπουν σε κάποια σχολή, είτε όχι, είτε αναζητήσουν δουλειά, είτε ψάξουν να βρουν τι θα κάνουν στο άμεσο μέλλον, είναι βέβαιο ότι τα προβλήματα και οι δυσκολίες που θα συναντήσουν μπροστά τους είναι μεγάλα. Το γεγονός, εξάλλου, ότι αυτήν την περίοδο κάθε χρόνο δεκάδες χιλιάδες νέοι εργατικών - λαϊκών οικογενειών βρίσκονται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι, έχει καθιερώσει σχεδόν επετειακά μια αρθρογραφία στον αστικό Τύπο για «τους νέους που δεν μπορούν να βρουν δουλειά», που «πρέπει να τους βοηθήσουμε», που «δεν πρέπει να χαθούν» κ.λπ. Διαβάζουμε, για παράδειγμα, στο κύριο άρθρο της χτεσινής «Αυγής», κάτω από τον τίτλο «Οχι άλλες χαμένες γενιές»: «Για τον νέο είναι δύσκολο να προκαθορίσει την πορεία του και για την Πολιτεία ακόμη δυσκολότερο να διασφαλίσει τη σταθερότητα στις επιλογές του (...) Η Πολιτεία ωστόσο οφείλει να παράσχει στους νέους κάθε δυνατή βοήθεια και τα εφόδια μιας γενικής παιδείας (...) που θα τους καταστήσουν ικανούς να ανταπεξέλθουν στις αντιξοότητες που σίγουρα θα συναντήσουν ή να εκμεταλλευτούν τις "ευκαιρίες" που θα βρουν στο δρόμο τους (...) η ανεργία των νέων στην Ελλάδα ξεπερνά το 30% και βρίσκεται στην κορυφή της κλίμακας (...) εδώ χρειάζεται και το "αναγκαίο" σπρώξιμο, δηλαδή οι πολιτικές που θα στηρίζουν και θα "επιδοτούν" τη νεανική απασχόληση».

***

Ας δούμε, όμως, λίγο πιο συγκεκριμένα ποιο είναι το «σπρώξιμο» και η «βοήθεια» στους νέους και τις οικογένειές τους από το κράτος, ποιες είναι οι «ευκαιρίες» που έχουν δημιουργήσει γι' αυτούς οι προηγούμενες και η σημερινή κυβέρνηση: Χαμηλοί μισθοί, απλήρωτη εργασία, εναλλαγές μικρών περιόδων (υπο)απασχόλησης με μεγάλα διαστήματα ανεργίας, ευέλικτες και ελαστικές μορφές, είναι η πραγματικότητα στη ζούγκλα της αγοράς εργασίας, που πλήττει ιδιαίτερα τους νέους από τα λαϊκά στρώματα. Είναι ενδεικτικό ότι η Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου του Ιούνη του 2012, την οποία διατηρεί στο ακέραιο η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, προβλέπει μείωση κατά 22% στον κατώτατο βασικό μισθό για τους εργαζόμενους άνω των 25 ετών και κατά 32% για τους εργαζόμενους κάτω των 25 ετών. Ετσι, σήμερα ένας νέος που μπαίνει στην αγορά εργασίας, καλείται να δουλέψει για 510,95 ευρώ μεικτά ή 429,19 ευρώ καθαρά, αν βέβαια είναι από τους τυχερούς που θα βρουν μια θέση πλήρους απασχόλησης! Το ότι οι νέοι εργαζόμενοι αποτελούν ακόμα πιο φτηνό εργατικό δυναμικό, είναι και ένας από τους λόγους που προτιμώνται από τους εργοδότες, ακόμα κι αν πρόκειται να αντικαταστήσουν έναν παλιότερο εργαζόμενο, με μεγαλύτερη πείρα. Με βάση τα στοιχεία του συστήματος ΕΡΓΑΝΗ, από την ηλικιακή ομάδα 15 - 24 προήλθαν το 45,22% των προσλήψεων το 2014, το 48,29% το 2015 και το 33,4% το 2016. Αξίζει, ακόμα, να σημειωθεί ότι τους μήνες Ιούνη και Ιούλη της περιόδου 2013 - 2017 (εκτός από τον Ιούλη του 2015), τα θετικά ισοζύγια που καταγράφει το σύστημα (περισσότερες προσλήψεις από απολύσεις) οφείλονται αποκλειστικά, είτε στη συντριπτική τους πλειοψηφία, στις προσλήψεις εργαζομένων 15 - 24 ετών. Πέρα απ' όλα τα άλλα, το στοιχείο αυτό δείχνει και τον προσωρινό χαρακτήρα της απασχόλησης, καθώς τους μήνες αυτούς οι προσλήψεις γίνονται κυρίως στον τουριστικό κλάδο, όπου οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου απογειώνονται, με διάρκεια κάποιων μηνών, μέχρι και μιας μέρας!

***

Επίσης, με το πρόσχημα της μαθητείας και της πρακτικής άσκησης, πολλές από τις προσλήψεις γίνονται με ακόμα χειρότερους όρους: Αμοιβές που αναλογούν στο 75% του κατώτατου ημερομισθίου, με λειψή ασφάλιση, με παραβίαση στοιχειωδών όρων προστασίας των ωρών και ημερών εργασίας. Ιδιαίτερα την τουριστική περίοδο, καραβιές νέων ανθρώπων στελεχώνουν μεγάλες τουριστικές επιχειρήσεις που ελέγχονται από μονοπώλια, δουλεύοντας με όρους «αλόγων κούρσας». Με εξουθενωτικά ωράρια, ακόμα και χωρίς ρεπό, με αμοιβή που μετά βίας ξεπερνά σε πολλές περιπτώσεις τα 300 ευρώ, μένουν σε καταλύματα που εξασφαλίζει ο εργοδότης, σε άθλιες συνθήκες, στοιβαγμένοι, με ανεπαρκείς υποδομές. Η εργοδοτική τρομοκρατία γενικά οργιάζει, ενώ η κυβέρνηση έρχεται να επιδεινώσει κι άλλο την κατάσταση σε βάρος τους, προετοιμάζοντας για λογαριασμό του κεφαλαίου νέα εμπόδια στην απεργία και στη συνδικαλιστική δράση. Αυτό είναι το παρόν, αλλά κυρίως το μέλλον που επιφυλάσσουν στους νέους όσοι τώρα προσπαθούν να πείσουν ότι δεν θέλουν «άλλες χαμένες γενιές», είτε πέρασαν στο πανεπιστήμιο, είτε όχι. Για τους νέους και τις οικογένειές τους που μοχθούν για το μεροκάματο, καλύτερη «επένδυση στο μέλλον» δεν υπάρχει από την οργανωμένη συμμετοχή στο εργατικό κίνημα και στην προσπάθεια για την ανασύνταξή του, στο χτίσιμο της Κοινωνικής Συμμαχίας, στον αγώνα για τα σύγχρονα δικαιώματα και τις λαϊκές ανάγκες, σε σύγκρουση με το κεφάλαιο και τα κόμματά του, που κλαψουρίζουν με υποκρισία πάνω από το κουφάρι των εργατικών δικαιωμάτων για τις επόμενες «χαμένες γενιές»...