- Συντάκτης: Διότιμος
“Καλός είναι στη θεωρεία ο κομμουνισμός αλλά στην πράξη απέτυχε”.
Αυτό ακούγεται διαρκώς εδώ και δεκαετίες τόσο από τους εχθρούς του όσο
και άσπονδους φίλους του. Κι αν δει κανείς τα πράγματα από μακρυά αυτό
φαίνεται λογικό.
Το πρώτο σοσιαλιστικό κράτος ξεκίνησε
ηρωικά, συνέχισε θριαμβευτικά με τη συντριβή του φασισμού, εξέπληξε με
την κατάκτηση του διαστήματος και τελικά ανατράπηκε. Ύστερα από τρεις
σχεδόν δεκαετίες δεν επιτρέπεται πια να βλέπει κανείς τα πράγματα
απλοϊκά..
Ο πόλεμος που εδώ και ενάμιση αιώνα είχε εξαπολύσει ο γερασμένος πια καπιταλισμός στο νεογέννητο αντικαταστάτη του ήταν ανελέητος, μεθοδικός και πολυδιάστατος. Για να επιβιώσει ο καπιταλισμός, έπρεπε τα πυρά ενάντια στο σοσιαλισμό να βάλουν τόσο από έξω όσο κι από μέσα. Τα εξωτερικά πυρά, οικονομικά και πολεμικά δεν έδωσαν τα προσδοκώμενα αποτελέσματα. Τα εσωτερικά πυρά έπρεπε να προστεθούν στις δυσκολίες που αντιμετώπιζε ο σοσιαλιστικός σχεδιασμός της οικονομίας. Έχει πια αποδειχθεί ότι μετά το Β' Παγκόσμιο πόλεμο μια σειρά λαθεμένες οικονομικές επιλογές στη Σοβιετική Ένωση μπόλιασαν με καπιταλιστικές μεθόδους το σοσιαλιστικό σχεδιασμό της οικονομίας ακυρώνοντας την κομμουνιστική προοπτική του.
Τις δυσκολίες όμως αυτές θα μπορούσε ο νέος άνθρωπος που είχε γεννηθεί αργά ή γρήγορα να τις αντιμετωπίσει και να συνεχίσει την οικοδόμηση της νέας κοινωνίας. Αυτός, ο νέος άνθρωπος ο σοσιαλιστικός έπρεπε να τσακιστεί. Ο καπιταλισμός έπρεπε να εισχωρήσει στη συνείδηση του νέου ανθρώπου, στις σκέψεις, τις αντιλήψεις, τη γνώση, τους οραματισμούς, τους πόθους του. Έπρεπε να λειτουργήσει σαν Δούρειος Ίππος προκειμένου να χειραγωγηθούν οι μάζες, να εξανδραποδιστούν οι σοβιετικοί λαοί , να σταματήσουν να είναι πρωταγωνιστές στη διαμόρφωση της ζωής και της ιστορίας τους. Να χτυπηθεί και να αδρανοποιηθεί ο νους και η ψυχή των πρωτοπόρων και των ονομαζόμενων "αδιάφθορων" αυτής της κοινωνίας ώστε να πάψουν να αποτελούν ανάχωμα στις επιθέσεις, να μην μπορεί πια να αναχαιτιστεί η σήψη και η διάβρωση από μια δύναμη ικανή να αντισταθεί στις έξωθεν καπιταλιστικές πιέσεις και να τις αντιπαλέψει.
Φως σ αυτές τις σκέψεις ρίχνει το παρακάτω κείμενο, το οποίο διαβάζουμε στο βιβλίο του Γιώργου Πολυμερίδη, "Επιστημονικός Σοσιαλισμός. Κριτική στους επικριτές του", που γράφτηκε το 1945 από έναν πράκτορα του ιμπεριαλισμού, τον τότε διευθυντή της CIA Άλαν Ουέλς Ντάλες και είναι πραγματικά αποκαλυπτικό των προθέσεων και των στοχεύσεων της απέναντι πλευράς του Ατλαντικού για την επιστροφή της ανθρωπότητας από την ελευθερία στην ανελευθερία και από τον πολιτισμό στη βαρβαρότητα:
“Ο πόλεμος θα τελειώσει. Όλα κάπως θα καταλαγιάσουν,θα κατασταλάξουν και θα τακτοποιηθούν. Κι εμείς θα ρίξουμε όλες τις δυνάμεις, όλο το χρυσό, όλη την υλική δύναμη για την εξαπάτηση και την αποβλάκωση των ανθρώπων.
Το ανθρώπινο μυαλό, η συνείδηση είναι επιδεκτικά στην αλλαγή. Σπέρνοντας εκεί το χάος θα αντικαταστήσουμε τις ανθρώπινες αξίες με διαστρεβλωμένες στις οποίες θα πιστεύουν. Πώς θα γίνει αυτό; Θα βρούμε ομοϊδεάτες, δικούς μας συμμάχους και αρωγούς στην ίδια τη Ρωσία. Επεισόδιο το επεισόδιο θα διαδραματίζεται μια τεράστιας κλίμακας τραγωδία για τον αφανισμό
της αυτοσυνείδησης του πιο ανυπότακτου λαού της γης. Από τη φιλολογία και την τέχνη βαθμιαία θα αφαιρέσουμε την κοινωνική τους ουσία, θα ξεμάθουμε τους ζωγράφους, θα τους αφαιρέσουμε την επιθυμία να ασχολούνται με την απεικόνιση και την έρευνα αυτών των προτσές που συντελούνται στα βάθη της καρδιάς των λαϊκών μαζών. Η λογοτεχνία, τα θέατρα, ο κινηματογράφος θα απεικονίζουν και θα εξυμνούν τα πιο χαμηλά, τα πιο χαμερπή αισθήματα των ανθρώπων Εμείς με κάθε τρόπο θα υποστηρίζουμε και θα προβάλλουμε τους λεγόμενους ζωγράφους που θα καλλιεργούν και θα μπάζουν στην ανθρώπινη συνείδηση τη λατρεία του σεξ, της βίας, του σαδισμού, της προδοσίας. Στη διεύθυνση του κράτους θα δημιουργήσουμε το χάος και την αταξία. Η γραφειοκρατία και η ασυνείδητη εργασία θα αναδειχθούν σε αρετές.
Η τιμιότητα και ο σεβασμός θα γελοιοποιούνται και θα αχρηστευτούν, θα μετατραπούν σε υπολείμματα του παρελθόντος. Τη βλακεία και την αυθάδεια, το ψέμα και την απάτη, το μεθύσι, την ναρκομανία, τα κτηνώδη πάθη, την αναίδεια, την προδοσία, τον εθνικισμό και την εχθρότητα ανάμεσα στους λαούς, όλα αυτά θα τα καλλιεργήσουμε. Μόνο λίγοι, πολύ λίγοι άνθρωποι θα το αισθανθούν ή θα καταλάβουν το τί γίνεται. Όμως αυτούς τους ανθρώπους θα τους απογοητεύσουμε, θα τους γελοιοποιήσουμε, θα βρούμε τρόπους να τους συκοφαντήσουμε και να τους κάνουμε σκουπίδι της κοινωνίας. Θα αφαιρέσουμε τις πνευματικές ρίζες του μπολσεβικισμού, θα καταστρέψουμε και θα χαλάμε τις βάσεις της ηθικής.
Με τον τρόπο αυτό θα κλονίζουμε από γενιά σε γενιά, θα προκαλούμε τη διάβρωση και θα απομακρύνουμε τον λενινιστικό φανατισμό. Με τους ανθρώπους θα καταπιαστούμε ακόμα από τα παιδικά τους και εφηβικά τους χρόνια. Το κύριο στοίχημα θα είναι η νεολαία. Θα της στερήσουμε την τιμιότητα. Από τη νεολαία θα κάνουμε κυνικούς και χυδαίους ανθρώπους, βλάκες και κοσμοπολίτες.
Να, έτσι θα το κάνουμε.”
Η διεστραμμένη αυτή πολεμική ενάντια στη συνείδηση του σοσιαλιστικού ανθρώπου δεν έπαψε να λειτουργεί και μετά την ανατροπή των σοσιαλιστικών καθεστώτων. Συνεχίζεται και αναβαθμίζεται με τη χρήση των νέων τεχνολογιών στα ΜΜΕ και των νέων χημικών ουσιών που επηρεάζουν τη νοημοσύνη, διότι ο σοσιαλισμός δεν είναι μια εγκεφαλική δημιουργία κάποιων επαναστατημένων εγκεφάλων. Είναι ιστορική αναγκαιότητα, είναι η συνειδητή επιλογή του ανθρώπου που αγωνίζεται για τη χειραφέτησή του. Γι αυτό και δεν πρέπει να τρέφουμε καμία αυταπάτη: Ούτε ο αγώνας του ανθρώπου για το σοσιαλισμό-κομμουνισμό καταργείται, ούτε οι υπερασπιστές του καπιταλισμού θα πάψουν να χρησιμοποιούν τα πιο σύγχρονα εγκληματικά μέσα για την ανακοπή της πορείας του.
Ο πόλεμος που εδώ και ενάμιση αιώνα είχε εξαπολύσει ο γερασμένος πια καπιταλισμός στο νεογέννητο αντικαταστάτη του ήταν ανελέητος, μεθοδικός και πολυδιάστατος. Για να επιβιώσει ο καπιταλισμός, έπρεπε τα πυρά ενάντια στο σοσιαλισμό να βάλουν τόσο από έξω όσο κι από μέσα. Τα εξωτερικά πυρά, οικονομικά και πολεμικά δεν έδωσαν τα προσδοκώμενα αποτελέσματα. Τα εσωτερικά πυρά έπρεπε να προστεθούν στις δυσκολίες που αντιμετώπιζε ο σοσιαλιστικός σχεδιασμός της οικονομίας. Έχει πια αποδειχθεί ότι μετά το Β' Παγκόσμιο πόλεμο μια σειρά λαθεμένες οικονομικές επιλογές στη Σοβιετική Ένωση μπόλιασαν με καπιταλιστικές μεθόδους το σοσιαλιστικό σχεδιασμό της οικονομίας ακυρώνοντας την κομμουνιστική προοπτική του.
Τις δυσκολίες όμως αυτές θα μπορούσε ο νέος άνθρωπος που είχε γεννηθεί αργά ή γρήγορα να τις αντιμετωπίσει και να συνεχίσει την οικοδόμηση της νέας κοινωνίας. Αυτός, ο νέος άνθρωπος ο σοσιαλιστικός έπρεπε να τσακιστεί. Ο καπιταλισμός έπρεπε να εισχωρήσει στη συνείδηση του νέου ανθρώπου, στις σκέψεις, τις αντιλήψεις, τη γνώση, τους οραματισμούς, τους πόθους του. Έπρεπε να λειτουργήσει σαν Δούρειος Ίππος προκειμένου να χειραγωγηθούν οι μάζες, να εξανδραποδιστούν οι σοβιετικοί λαοί , να σταματήσουν να είναι πρωταγωνιστές στη διαμόρφωση της ζωής και της ιστορίας τους. Να χτυπηθεί και να αδρανοποιηθεί ο νους και η ψυχή των πρωτοπόρων και των ονομαζόμενων "αδιάφθορων" αυτής της κοινωνίας ώστε να πάψουν να αποτελούν ανάχωμα στις επιθέσεις, να μην μπορεί πια να αναχαιτιστεί η σήψη και η διάβρωση από μια δύναμη ικανή να αντισταθεί στις έξωθεν καπιταλιστικές πιέσεις και να τις αντιπαλέψει.
Φως σ αυτές τις σκέψεις ρίχνει το παρακάτω κείμενο, το οποίο διαβάζουμε στο βιβλίο του Γιώργου Πολυμερίδη, "Επιστημονικός Σοσιαλισμός. Κριτική στους επικριτές του", που γράφτηκε το 1945 από έναν πράκτορα του ιμπεριαλισμού, τον τότε διευθυντή της CIA Άλαν Ουέλς Ντάλες και είναι πραγματικά αποκαλυπτικό των προθέσεων και των στοχεύσεων της απέναντι πλευράς του Ατλαντικού για την επιστροφή της ανθρωπότητας από την ελευθερία στην ανελευθερία και από τον πολιτισμό στη βαρβαρότητα:
“Ο πόλεμος θα τελειώσει. Όλα κάπως θα καταλαγιάσουν,θα κατασταλάξουν και θα τακτοποιηθούν. Κι εμείς θα ρίξουμε όλες τις δυνάμεις, όλο το χρυσό, όλη την υλική δύναμη για την εξαπάτηση και την αποβλάκωση των ανθρώπων.
Το ανθρώπινο μυαλό, η συνείδηση είναι επιδεκτικά στην αλλαγή. Σπέρνοντας εκεί το χάος θα αντικαταστήσουμε τις ανθρώπινες αξίες με διαστρεβλωμένες στις οποίες θα πιστεύουν. Πώς θα γίνει αυτό; Θα βρούμε ομοϊδεάτες, δικούς μας συμμάχους και αρωγούς στην ίδια τη Ρωσία. Επεισόδιο το επεισόδιο θα διαδραματίζεται μια τεράστιας κλίμακας τραγωδία για τον αφανισμό
της αυτοσυνείδησης του πιο ανυπότακτου λαού της γης. Από τη φιλολογία και την τέχνη βαθμιαία θα αφαιρέσουμε την κοινωνική τους ουσία, θα ξεμάθουμε τους ζωγράφους, θα τους αφαιρέσουμε την επιθυμία να ασχολούνται με την απεικόνιση και την έρευνα αυτών των προτσές που συντελούνται στα βάθη της καρδιάς των λαϊκών μαζών. Η λογοτεχνία, τα θέατρα, ο κινηματογράφος θα απεικονίζουν και θα εξυμνούν τα πιο χαμηλά, τα πιο χαμερπή αισθήματα των ανθρώπων Εμείς με κάθε τρόπο θα υποστηρίζουμε και θα προβάλλουμε τους λεγόμενους ζωγράφους που θα καλλιεργούν και θα μπάζουν στην ανθρώπινη συνείδηση τη λατρεία του σεξ, της βίας, του σαδισμού, της προδοσίας. Στη διεύθυνση του κράτους θα δημιουργήσουμε το χάος και την αταξία. Η γραφειοκρατία και η ασυνείδητη εργασία θα αναδειχθούν σε αρετές.
Η τιμιότητα και ο σεβασμός θα γελοιοποιούνται και θα αχρηστευτούν, θα μετατραπούν σε υπολείμματα του παρελθόντος. Τη βλακεία και την αυθάδεια, το ψέμα και την απάτη, το μεθύσι, την ναρκομανία, τα κτηνώδη πάθη, την αναίδεια, την προδοσία, τον εθνικισμό και την εχθρότητα ανάμεσα στους λαούς, όλα αυτά θα τα καλλιεργήσουμε. Μόνο λίγοι, πολύ λίγοι άνθρωποι θα το αισθανθούν ή θα καταλάβουν το τί γίνεται. Όμως αυτούς τους ανθρώπους θα τους απογοητεύσουμε, θα τους γελοιοποιήσουμε, θα βρούμε τρόπους να τους συκοφαντήσουμε και να τους κάνουμε σκουπίδι της κοινωνίας. Θα αφαιρέσουμε τις πνευματικές ρίζες του μπολσεβικισμού, θα καταστρέψουμε και θα χαλάμε τις βάσεις της ηθικής.
Με τον τρόπο αυτό θα κλονίζουμε από γενιά σε γενιά, θα προκαλούμε τη διάβρωση και θα απομακρύνουμε τον λενινιστικό φανατισμό. Με τους ανθρώπους θα καταπιαστούμε ακόμα από τα παιδικά τους και εφηβικά τους χρόνια. Το κύριο στοίχημα θα είναι η νεολαία. Θα της στερήσουμε την τιμιότητα. Από τη νεολαία θα κάνουμε κυνικούς και χυδαίους ανθρώπους, βλάκες και κοσμοπολίτες.
Να, έτσι θα το κάνουμε.”
Η διεστραμμένη αυτή πολεμική ενάντια στη συνείδηση του σοσιαλιστικού ανθρώπου δεν έπαψε να λειτουργεί και μετά την ανατροπή των σοσιαλιστικών καθεστώτων. Συνεχίζεται και αναβαθμίζεται με τη χρήση των νέων τεχνολογιών στα ΜΜΕ και των νέων χημικών ουσιών που επηρεάζουν τη νοημοσύνη, διότι ο σοσιαλισμός δεν είναι μια εγκεφαλική δημιουργία κάποιων επαναστατημένων εγκεφάλων. Είναι ιστορική αναγκαιότητα, είναι η συνειδητή επιλογή του ανθρώπου που αγωνίζεται για τη χειραφέτησή του. Γι αυτό και δεν πρέπει να τρέφουμε καμία αυταπάτη: Ούτε ο αγώνας του ανθρώπου για το σοσιαλισμό-κομμουνισμό καταργείται, ούτε οι υπερασπιστές του καπιταλισμού θα πάψουν να χρησιμοποιούν τα πιο σύγχρονα εγκληματικά μέσα για την ανακοπή της πορείας του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου