– Πιστεύετε ότι με το κλείσιμο της εφημερίδας αποκτήσατε εχθρούς, από το δημοσιογραφικό μέρος που δούλευε σε σας;Απόσπασμα από τη συνέντευξη που έδωσε η Μάνια Τεγοπούλου στο Γιώργο Χρονά και το περιοδικό “Οδός Πανός“, μιλώντας για την Ελευθεροτυπία και το διάστημα που βρέθηκε στο τιμόνι της εφημερίδας (αποσπάσματα από τη συνέντευξη δημοσιεύτηκαν στη Lifo).
-Όχι, είχα αποκτήσει ήδη.
– Τους ξέρατε;
-Πολύ καλά. Τους μισούς τους είχα απολύσει. Κάποιος έχει βγάλει και βιβλίο τώρα τελευταία. Και τον θείο μου απέλυσα.
-Αυτό σημαίνει δύναμη, εκ μέρους σας ή όσφρηση του μέλλοντος να συμβεί;
-Αυτό σημαίνει ότι μου έσπαγαν τα αρχίδια.
Τη στιγμή που η κυβέρνηση ψάχνει να βρει τους καλούς εργοδότες και να τους διαφημίσει δωρεάν, ενώ κάποιοι δοξάζουν το Μαρινάκη και το Σαββίδη για τη γαλαντομία τους να σώσουν ιστορικές εφημερίδες (όπως το “Έθνος” και “το Βήμα”) και να γίνουν οι μιντιάρχες της νέας εποχής, η Μάνια Τεγοπούλου που ήταν “αριστερό αφεντικό” σε ένα “εναλλακτικό μαγαζί”, έρχεται να τους προσγειώσει κι εκφράζει με τον πιο απροκάλυπτο, προκλητικό τρόπο, τη λογική του αφεντικού, που πιστεύει πως κινεί τον κόσμο με τα λεφτά του. Μπορεί να έχει σούζα τους υπαλλήλους του, να σπάει πλάκα μαζί τους, ή να τους απολύει απλώς επειδή “του τη σπάνε”. Με τα λεφτά του μπορεί να φέρεται όπως νομίζει, να αλλάζει γεννητικά όργανα και να πηδάει χωρίς σάλιο το προσωπικό του. Κι αν αυτό το κάνει ακόμα και με συγγενικά ή ισχυρά πρόσωπα, ας φανταστούμε πόσο εύκολα το κάνει στα αδύναμα γρανάζια της μηχανής.
Κι όχι, αυτή δεν είναι η εξαίρεση, αλλά ο κανόνας της λογικής του αφεντικού, που πιστεύει πως του ανήκει ο κόσμος και τα “ομιλούντα εργαλεία” που πληρώνει για να έχει στη δούλεψή του. Κι αυτή ευδοκιμεί στη σημερινή αγορά εργασίας, σε μικρά και μεγάλα αφεντικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου