Τις προηγούμενες μέρες έγινε πολλή συζήτηση για την "αυστηρή" -και
πλημμυρισμένη με εμφανή ιερή οργή- ανακοίνωση με την οποία η Ιερά
Σύνοδος ξεκαθαρίζει την στάση της απέναντι στην πολιτεία δείχνοντας τα
δόντια της. Επειδή κάτι τέτοιες ανακοινώσεις θα ήσαν για γέλια αν δεν
ήσαν τραγικές, ας σχολιάσουμε μερικά σημεία της, μπας και καταλάβουμε
πού το πάνε οι ογδόντα ιεράρχες:
(1) Οποιαδήποτε πρόταση αναθεώρησης του Συντάγματος απόκειται στην πρωτοβουλία της Βουλής. Επομένως η οποιαδήποτε συζήτηση γύρω από το θέμα αυτό θα γίνει με διακομματική Επιτροπή των Κοινοβουλευτικών Κομμάτων και όχι με εκπροσώπους της Κυβέρνησης.
- Πάλι καλά που η διοικούσα εκκλησία "επιτρέπει" στην βουλή να ασχοληθεί με την αναθεώρηση του συντάγματος. Από κει και πέρα, ομολογώ πως αδυνατώ να καταλάβω την βάση επί της οποίας οι ιεράρχες μιλούν για διάλογο, σάμπως και είναι υποχρεωμένη η βουλή να ζητήσει την γνώμη των ρασοφόρων επί του συντάγματος. Το ίδιο ακατανόητος είναι και ο τσαμπουκάς "εμείς δεν μιλάμε με την κυβέρνηση αλλά με διακομματική επιτροπή".
(2) Η Εκκλησία (...) δεν γνωρίζει τον όρο "χωρισμός" στην πνευματική της αποστολή, αφού δεν μπορεί να τον εφαρμόσει στην κοινωνία έστω και αν επιβληθή μονομερώς από την Πολιτεία με ιδεολογικούς όρους, γι’ αυτό την οριστική απάντηση στο ζήτημα αυτό την δίνει πάντοτε, "θάττον ή βράδιον" ο ίδιος ο ευλαβής ελληνικός λαός. Η Εκκλησία (...) δεν μπορεί να ζητήσει ποτέ τον χωρισμό από το λαό της, γιατί αυτό επιδιώκεται. Η Εκκλησία υπήρξε, είναι και θα υπάρχει μάνα αυτού του λαού με ό,τι αυτό σημαίνει.
- Εδώ οι ιεράρχες κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν. Ποιος θέλει να χωρίσει την εκκλησία από την κοινωνία και τον λαό της; Το ζητούμενο είναι να χωριστεί η πολιτεία από την εκκλησία κι απο κει και πέρα κοινωνία και εκκλησία ας ρυθμίσουν την σχέση τους όπως νομίζουν. Όσο για αυτή την απάντηση που δίνει "θάττον ή βράδιον" (αργά ή γρήγορα) ο ευλαβής ελληνικός λαός, κάνω λάθος ή όντως υποβόσκει εδώ κάποια απειλή για διεξαγωγή δημοψηφίσματος με κάλπες που θα στηθούν στις εκκλησίες, δηλαδή κάτι σαν εκείνη την ανοησία που είχε διεξαγάγει ο Χριστόδουλος για την αναγραφή τού θρησκεύματος στις ταυτότητες;
(3) Η Εκκλησία δεν θεωρεί ότι η νομική προσωπικότητα δημοσίου δικαίου (σ.σ.: η Εκκλησία είναι ΝΠΔΔ) χορηγεί στην Πολιτεία το δικαίωμα να νομοθετεί μονομερώς.
- Άλλο πάλι και τούτο! Δεν έχει δικαίωμα η πολιτεία να νομοθετεί δίχως να έχει κάνει πρωτύτερα κάποια συμφωνία με τα ΝΠΔΔ που επηρεάζονται από την ψήφιση κάποιου νόμου! Άρα κακώς οι κυβερνήσεις της τελευταίας οκταετίας έκλεισαν δεκάδες ΝΠΔΔ νομοθετώντας μονομερώς και χωρίς να έχει προηγηθεί διάλογος με τους εργαζομένους σε αυτά.
(4) H συνταγματική και διαπιστωτική αναγνώριση της ορθόδοξης χριστιανικής πίστης ως "επικρατούσας θρησκείας" διαδραματίζει ρόλο ενός πληθυσμιακού, ιστορικού και πολιτισμικού τεκμηρίου για τον νομοθέτη, τον δικαστή και την κρατική διοίκηση.
- Κατά πρώτον, δεν βλέπω να υπάρχει οποιοσδήποτε λόγος να επηρεάζει το έργο οποιουδήποτε κρατικού λειτουργού το τεκμήριο της "επικρατούσας θρησκείας". Αλίμονο αν π.χ. τα δικαστήρια έβγαζαν αποφάσεις επηρεασμένες από το θρήσκευμα των πολιτών που προσφεύγουν σ' αυτά. Και κατά δεύτερον δεν αντιλαμβάνομαι ποια ανάγκη επιβάλλει την διαπιστωτική αναγνώριση της "επικρατούσας θρησκείας" μέσα από το σύνταγμα. αφ' ης στιγμής το σύνταγμα ισχύει κατά τον ίδιο τρόπο για τους πάντες, ανεξαρτήτως θρησκεύματος.
(5) Η Εκκλησία της Ελλάδος έχει θεοΐδρυτη προέλευση, όπως αναγνωρίζει και το άρθρο 1 του Καταστατικού Χάρτου Της, η δε κοσμική Της έκφανση και λειτουργία υπό την μορφή κοσμικού οργανισμού έχει το ποίμνιό Της ως λαϊκή και δημοκρατική βάση της νομιμοποιήσεώς Της (...) δεν μπορεί να δεχθεί οποιαδήποτε συμβολική υποβάθμιση ή θεσμική υποτίμησή Της στο πλαίσιο είτε της αναθεωρήσεως του Συντάγματος είτε τροποποιήσεως της τυπικής, κοινής νομοθεσίας.
- Η λογική του παραλόγου: την Εκκλησία της Ελλάδος την ίδρυσε ο θεός, επειδή... έτσι γράφει το καταστατικό της!! Κι όποιος έχει αντίθετη γνώμη, ας ρίξει μια ματιά στο ποίμνιό της και να το βουλώσει. Εννοείται ότι, εφ' όσον είναι "θεοΐδρυτη", η εκκλησία δεν μπορεί να επιτρέψει σε κανέναν να την μειώσει, να την υποτιμήσει ή να την θίξει καθ' οιονδήποτε τρόπο διότι έτσι θα είναι σαν να μειώνει, να υποτιμά και να θίγει τον ίδιο τον θεό.
(6) Το ελληνικό Έθνος είχε μετά τον εκχριστιανισμό του έναν ιστορικά σταθερό πυρήνα, που περιλαμβάνει και την ορθόδοξη θρησκεία. Κατά συνέπεια, η αφαίρεση των στοιχείων θρησκευτικής ταυτότητας του Έθνους από το κείμενο του Συντάγματος θα αποτελούσε προσπάθεια εισαγωγής μίας νέας "εθνολογίας", καθώς αποκόπτει το Έθνος από ένα ουσιώδες περιεχόμενο του πυρήνα της ιστορικότητάς του, της ενεργού παράδοσής του και της παρούσης συλλογικής καθημερινότητάς του.
- Άντε πάλι το γνωστό κι από τα χρόνια της τουρκοκρατίας ποιηματάκι για την σχέση της πατρίδας με "του Χριστού την πίστη την αγία". Ένα επικίνδυνα απλοϊκό ποιηματάκι που ουσιαστικά αποδέχεται τους ιεράρχες ως εκπροσώπους όχι μόνο της εκκλησίας αλλά και ολόκληρου του ελληνικού έθνους. Κατ' επέκταση, όποιος τολμήσει να τα βάλει με την εκκλησία θα είναι σαν να τα βάζει με ολόκληρο το έθνος. Αν και αποτελεί πράγματι ζητούμενο η σχέση που μπορεί να έχει η εκκλησία με ένα έθνος του οποίου την επανάσταση αφόρισε εν τη γενέσει της...
Περιλαμβάνει κι άλλα ωραία η εν λόγω έμπλεως ιεράς οργής ανακοίνωση της ιεραρχίας αλλά δεν νομίζω ότι χρειάζεται να επεκταθούμε περισσότερο για να συμφωνήσουμε πως όλα τούτα θα ήσαν για γέλια αν δεν ήσαν τραγικά. Και η τραγικότητά τους έγκειται στο γεγονός ότι τα παίρνουν στα σοβαρά πολλοί εξ εκείνων από τους οποίους προσδοκούσαμε ότι θα δρομολογούσαν επί τέλους τις διαδικασίες για να τελειώνει ο τραγικός εναγκαλισμός κράτους και εκκλησίας και να αποδοθούν "τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ". Δυστυχώς, στην παρούσα περίοδο της επαναλαμβανόμενης κωλοτούμπας, η "ριζοσπαστική αριστερά" δεν δείχνει διατεθειμένη να δαγκώσει τα χέρια των ιεραρχών. Κάνει καλύτερα την δουλειά της φιλώντας τα.
Δεν θέλω να πω περισσότερα. Όποιος έχει όρεξη να ψάξει περισσότερο το θεματάκι της σχέσης εκκλησίας και έθνους, ας ρίξει μια ματιά σε μια σειρά τεσσάρων κειμένων που δημοσιεύθηκαν σε τούτο το ιστολόγιο πέρυσι τον Μάιο, με γενικό τίτλο "Εκκλησία και φασισμός".
(1) Οποιαδήποτε πρόταση αναθεώρησης του Συντάγματος απόκειται στην πρωτοβουλία της Βουλής. Επομένως η οποιαδήποτε συζήτηση γύρω από το θέμα αυτό θα γίνει με διακομματική Επιτροπή των Κοινοβουλευτικών Κομμάτων και όχι με εκπροσώπους της Κυβέρνησης.
- Πάλι καλά που η διοικούσα εκκλησία "επιτρέπει" στην βουλή να ασχοληθεί με την αναθεώρηση του συντάγματος. Από κει και πέρα, ομολογώ πως αδυνατώ να καταλάβω την βάση επί της οποίας οι ιεράρχες μιλούν για διάλογο, σάμπως και είναι υποχρεωμένη η βουλή να ζητήσει την γνώμη των ρασοφόρων επί του συντάγματος. Το ίδιο ακατανόητος είναι και ο τσαμπουκάς "εμείς δεν μιλάμε με την κυβέρνηση αλλά με διακομματική επιτροπή".
 |
| Η επιστολή (αντίγραφα πρώτης και τελευταίας σελίδας) με την οποία οι αγιορείτες παρακαλούν τον Χίτλερ να αναλάβει υπό την "υψηλήν προσωπικήν προστασίαν και κηδεμονίαν" του το Άγιο Όρος (17/7/1941). |
(2) Η Εκκλησία (...) δεν γνωρίζει τον όρο "χωρισμός" στην πνευματική της αποστολή, αφού δεν μπορεί να τον εφαρμόσει στην κοινωνία έστω και αν επιβληθή μονομερώς από την Πολιτεία με ιδεολογικούς όρους, γι’ αυτό την οριστική απάντηση στο ζήτημα αυτό την δίνει πάντοτε, "θάττον ή βράδιον" ο ίδιος ο ευλαβής ελληνικός λαός. Η Εκκλησία (...) δεν μπορεί να ζητήσει ποτέ τον χωρισμό από το λαό της, γιατί αυτό επιδιώκεται. Η Εκκλησία υπήρξε, είναι και θα υπάρχει μάνα αυτού του λαού με ό,τι αυτό σημαίνει.
- Εδώ οι ιεράρχες κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν. Ποιος θέλει να χωρίσει την εκκλησία από την κοινωνία και τον λαό της; Το ζητούμενο είναι να χωριστεί η πολιτεία από την εκκλησία κι απο κει και πέρα κοινωνία και εκκλησία ας ρυθμίσουν την σχέση τους όπως νομίζουν. Όσο για αυτή την απάντηση που δίνει "θάττον ή βράδιον" (αργά ή γρήγορα) ο ευλαβής ελληνικός λαός, κάνω λάθος ή όντως υποβόσκει εδώ κάποια απειλή για διεξαγωγή δημοψηφίσματος με κάλπες που θα στηθούν στις εκκλησίες, δηλαδή κάτι σαν εκείνη την ανοησία που είχε διεξαγάγει ο Χριστόδουλος για την αναγραφή τού θρησκεύματος στις ταυτότητες;
(3) Η Εκκλησία δεν θεωρεί ότι η νομική προσωπικότητα δημοσίου δικαίου (σ.σ.: η Εκκλησία είναι ΝΠΔΔ) χορηγεί στην Πολιτεία το δικαίωμα να νομοθετεί μονομερώς.
- Άλλο πάλι και τούτο! Δεν έχει δικαίωμα η πολιτεία να νομοθετεί δίχως να έχει κάνει πρωτύτερα κάποια συμφωνία με τα ΝΠΔΔ που επηρεάζονται από την ψήφιση κάποιου νόμου! Άρα κακώς οι κυβερνήσεις της τελευταίας οκταετίας έκλεισαν δεκάδες ΝΠΔΔ νομοθετώντας μονομερώς και χωρίς να έχει προηγηθεί διάλογος με τους εργαζομένους σε αυτά.
(4) H συνταγματική και διαπιστωτική αναγνώριση της ορθόδοξης χριστιανικής πίστης ως "επικρατούσας θρησκείας" διαδραματίζει ρόλο ενός πληθυσμιακού, ιστορικού και πολιτισμικού τεκμηρίου για τον νομοθέτη, τον δικαστή και την κρατική διοίκηση.
- Κατά πρώτον, δεν βλέπω να υπάρχει οποιοσδήποτε λόγος να επηρεάζει το έργο οποιουδήποτε κρατικού λειτουργού το τεκμήριο της "επικρατούσας θρησκείας". Αλίμονο αν π.χ. τα δικαστήρια έβγαζαν αποφάσεις επηρεασμένες από το θρήσκευμα των πολιτών που προσφεύγουν σ' αυτά. Και κατά δεύτερον δεν αντιλαμβάνομαι ποια ανάγκη επιβάλλει την διαπιστωτική αναγνώριση της "επικρατούσας θρησκείας" μέσα από το σύνταγμα. αφ' ης στιγμής το σύνταγμα ισχύει κατά τον ίδιο τρόπο για τους πάντες, ανεξαρτήτως θρησκεύματος.
(5) Η Εκκλησία της Ελλάδος έχει θεοΐδρυτη προέλευση, όπως αναγνωρίζει και το άρθρο 1 του Καταστατικού Χάρτου Της, η δε κοσμική Της έκφανση και λειτουργία υπό την μορφή κοσμικού οργανισμού έχει το ποίμνιό Της ως λαϊκή και δημοκρατική βάση της νομιμοποιήσεώς Της (...) δεν μπορεί να δεχθεί οποιαδήποτε συμβολική υποβάθμιση ή θεσμική υποτίμησή Της στο πλαίσιο είτε της αναθεωρήσεως του Συντάγματος είτε τροποποιήσεως της τυπικής, κοινής νομοθεσίας.
- Η λογική του παραλόγου: την Εκκλησία της Ελλάδος την ίδρυσε ο θεός, επειδή... έτσι γράφει το καταστατικό της!! Κι όποιος έχει αντίθετη γνώμη, ας ρίξει μια ματιά στο ποίμνιό της και να το βουλώσει. Εννοείται ότι, εφ' όσον είναι "θεοΐδρυτη", η εκκλησία δεν μπορεί να επιτρέψει σε κανέναν να την μειώσει, να την υποτιμήσει ή να την θίξει καθ' οιονδήποτε τρόπο διότι έτσι θα είναι σαν να μειώνει, να υποτιμά και να θίγει τον ίδιο τον θεό.
(6) Το ελληνικό Έθνος είχε μετά τον εκχριστιανισμό του έναν ιστορικά σταθερό πυρήνα, που περιλαμβάνει και την ορθόδοξη θρησκεία. Κατά συνέπεια, η αφαίρεση των στοιχείων θρησκευτικής ταυτότητας του Έθνους από το κείμενο του Συντάγματος θα αποτελούσε προσπάθεια εισαγωγής μίας νέας "εθνολογίας", καθώς αποκόπτει το Έθνος από ένα ουσιώδες περιεχόμενο του πυρήνα της ιστορικότητάς του, της ενεργού παράδοσής του και της παρούσης συλλογικής καθημερινότητάς του.
- Άντε πάλι το γνωστό κι από τα χρόνια της τουρκοκρατίας ποιηματάκι για την σχέση της πατρίδας με "του Χριστού την πίστη την αγία". Ένα επικίνδυνα απλοϊκό ποιηματάκι που ουσιαστικά αποδέχεται τους ιεράρχες ως εκπροσώπους όχι μόνο της εκκλησίας αλλά και ολόκληρου του ελληνικού έθνους. Κατ' επέκταση, όποιος τολμήσει να τα βάλει με την εκκλησία θα είναι σαν να τα βάζει με ολόκληρο το έθνος. Αν και αποτελεί πράγματι ζητούμενο η σχέση που μπορεί να έχει η εκκλησία με ένα έθνος του οποίου την επανάσταση αφόρισε εν τη γενέσει της...
 |
| Το "ελληνικόν έθνος" (διά του επισκόπου του) ευχαριστεί τον Χίτλερ για την "άκραν ευγένειαν" και τον "αληθή ιπποτισμόν" των "ηρωικών στρατευμάτων κατοχής". |
Περιλαμβάνει κι άλλα ωραία η εν λόγω έμπλεως ιεράς οργής ανακοίνωση της ιεραρχίας αλλά δεν νομίζω ότι χρειάζεται να επεκταθούμε περισσότερο για να συμφωνήσουμε πως όλα τούτα θα ήσαν για γέλια αν δεν ήσαν τραγικά. Και η τραγικότητά τους έγκειται στο γεγονός ότι τα παίρνουν στα σοβαρά πολλοί εξ εκείνων από τους οποίους προσδοκούσαμε ότι θα δρομολογούσαν επί τέλους τις διαδικασίες για να τελειώνει ο τραγικός εναγκαλισμός κράτους και εκκλησίας και να αποδοθούν "τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ". Δυστυχώς, στην παρούσα περίοδο της επαναλαμβανόμενης κωλοτούμπας, η "ριζοσπαστική αριστερά" δεν δείχνει διατεθειμένη να δαγκώσει τα χέρια των ιεραρχών. Κάνει καλύτερα την δουλειά της φιλώντας τα.
Δεν θέλω να πω περισσότερα. Όποιος έχει όρεξη να ψάξει περισσότερο το θεματάκι της σχέσης εκκλησίας και έθνους, ας ρίξει μια ματιά σε μια σειρά τεσσάρων κειμένων που δημοσιεύθηκαν σε τούτο το ιστολόγιο πέρυσι τον Μάιο, με γενικό τίτλο "Εκκλησία και φασισμός".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου