Προσπαθούν να κρύψουν τη γύμνια της πολιτικής τους

Με αφορμή το νόμο της κυβέρνησης για τη σταδιακή ένταξη όλων των προνηπίων στα νηπιαγωγεία και τις αντιδράσεις από την ΚΕΔΕ και την ΠΟΕ - ΟΤΑ, έχουμε καθήκον όλοι εμείς που εργαζόμαστε στην προσχολική φροντίδα και αγωγή να φέρουμε στο επίκεντρο αυτά για τα οποία αγωνιά πραγματικά κάθε συνάδελφος, εργαζόμενος στους παιδικούς σταθμούς. Κι αυτό αφορά όλους ανεξάρτητα τους εργαζόμενους, που κάνουν σπουδαίο έργο, δίπλα και μαζί με το παιδαγωγικό, που είναι στο επίκεντρο της όλης διαδικασίας και παίζει τεράστιο ρόλο στην ανάπτυξη και την κοινωνικοποίηση των παιδιών.
Στην κυριολεξία, παίρνουμε τα παιδιά από το χέρι, τα εντάσσουμε σε μια μεγαλύτερη ομάδα και τα βοηθούμε να κάνουνε τα πρώτα τους βήματα στη ζωή, έξω από την προστασία του σπιτιού τους. Ετσι, με τη στοχευμένη παιδαγωγική παρέμβαση, συνολικά με τη λειτουργία μέσα στους παιδικούς σταθμούς, τους δίνουμε τα εφόδια να σταθούν στα πόδια τους, προετοιμάζοντάς τα για ό,τι θα ακολουθήσει στη ζωή τους. Κάθε μικρό βήμα που κάνουν στην αυτονομία, την αυτοεξυπηρέτηση, στη συμπεριφορά, τη συνεργασία μεταξύ τους, στην ομιλία και τη σκέψη, είναι το θεμέλιο από το οποίο θα βγει το υλικό για τη συνολική τους ανάπτυξη.

***

Ομως, αυτό που πραγματικά μας θλίβει είναι ότι το όποιο έργο προσφέρουμε, δεν αφορά όλα τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών, αλλά μόνο εκείνα που καταφέρνουν κάθε χρόνο να βρουν μια θέση σε παιδικό σταθμό. Κάποια άλλα, τα «τυχερά» για φέτος (γιατί το καλοκαίρι θα ξανακάνουν αίτηση για να δουν αν θα έχουν την ίδια τύχη για του χρόνου), έρχονται με τη «δωροεπιταγή» - voucher στο χέρι, από την «ευαίσθητη» ΕΕ, που αφού έβαλε κάτω, μαζί με την κυβέρνηση, τα δημοσιονομικά, έδωσε από το ...περίσσιο κάτι λίγα για να κάνει «κοινωνική» πολιτική.
Μας θλίβει το γεγονός ότι, επειδή δεν υπάρχουν δομές, στην κυριολεξία στοιβάζουν τα παιδιά μέσα σε 25άρια, ακόμα και 30άρια τμήματα και δυστυχώς κάποιες φορές και 40άρια, με τους εργαζόμενους να αγωνιζόμαστε σε αυτές τις συνθήκες να ανταποκριθούμε στο, έτσι κι αλλιώς, σύνθετο και απαιτητικό έργο μας. Είναι θλιβερό, τη στιγμή που υπάρχουν τόσες ανάγκες, να είναι χιλιάδες οι επιστημονικά καταρτισμένοι συνάδελφοί μας που καταγράφονται στις λίστες του περιθωρίου και της ανεργίας. `Η να μπαινοβγαίνουν κάθε χρόνο, με κάθε είδους «ελαστικές» συμβάσεις, στους παιδικούς σταθμούς.
Αλλά και οι κτιριακές υποδομές σε πολλές περιπτώσεις είναι ακατάλληλες. Υπάρχουν ακόμα και παιδικοί σταθμοί που στεγάζονται σε ενοικιαζόμενες πολυκατοικίες.

***

Αλήθεια, μπροστά σε αυτήν την εικόνα, τι βολικό που είναι, για όποιον ευθύνεται γι' αυτήν, να μιλάει για τίτλους πτυχίων ή για «μοιρασιά» των παιδιών ανάμεσα στους δημοτικούς παιδικούς σταθμούς και τα νηπιαγωγεία. Τι όμορφα που προσπαθούν να καλύψουν τη γύμνια της πολιτικής που υπερασπίζονται, βάζοντάς μας να τσακωνόμαστε για όλα όσα είναι μακριά από την καθημερινότητά μας. Μια καθημερινότητα που αφορά όλους μας, τους εργαζόμενους, τα παιδιά και τις οικογένειές τους. Αλήθεια, τα «βαφτίσια» στους τίτλους των πτυχίων είναι το πρόβλημα για την παραπάνω κατάσταση; Η μοιρασιά των παιδιών και της φτώχειας μας είναι που θα λύσουν το πρόβλημα;
Πραγματικά, η ΚΕΔΕ προσπαθεί να βγει λάδι από τις ευθύνες που έχει γι' αυτήν την κατάσταση στους παιδικούς σταθμούς. Γιατί πρωτοστάτησε, σε συνεργασία με τις κυβερνήσεις, για να την υλοποιήσει, να τη διαμορφώσει και τώρα την υπερασπίζεται ως μια λειτουργία που συνάδει με τα ευρωπαϊκά πρότυπα! Κι επειδή τα έχουν κάνει όλα τόσο καλά, ζήτησαν και τα νηπιαγωγεία στην αρμοδιότητά τους...
Από την άλλη, η συνδικαλιστική πλειοψηφία στην ΠΟΕ - ΟΤΑ και ο ΠΑΣΥΒΝ προσπαθούν να μας πείσουν ότι αυτό που βιώνουμε καθημερινά υπάρχει μόνο στη σφαίρα της φαντασίας μας, αφού δεν έχουν βρει ούτε μια αράδα να γράψουν για τις συνθήκες που επικρατούν στους παιδικούς σταθμούς, τα χιλιάδες παιδιά που στερούνται μια θέση σ' αυτούς και τους χιλιάδες συναδέλφους μας που δουλεύουν με ημερομηνία λήξης. Αντίθετα, μας λένε ότι αυτό που θα φέρει την καταστροφή στα Εργασιακά μας και στην ανάπτυξη των παιδιών, είναι η δίχρονη υποχρεωτική φοίτηση των προνηπίων στα νηπιαγωγεία, ενώ σηκώνουν κουρνιαχτό για μια λέξη («φροντίδα») στον τίτλο του νέου Τμήματος που φτιάχνεται στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής...

***

Ολοι οι εργαζόμενοι στους παιδικούς σταθμούς, η λαϊκή οικογένεια, που στενάζουμε στο ασφυκτικό αυτό πλαίσιο, να βάλουμε στο επίκεντρο της πάλης μας τις σύγχρονες ανάγκες των παιδιών. Αυτό σημαίνει ότι το κάθε παιδί πρέπει να έχει μια θέση σε έναν παιδικό σταθμό και αυτό να του παρέχεται δωρεάν και με ευθύνη του κράτους, ανοίγοντας θέσεις για χιλιάδες συναδέλφους μας, αλλά και όλες τις αναγκαίες ειδικότητες, με μόνιμη σχέση εργασίας.
Σημαίνει ίδρυση νέων, σύγχρονων και ασφαλών παιδικών σταθμών για να καλύψουν τις ανάγκες που υπάρχουν. Ενιαίο, επιστημονικά αναβαθμισμένο πρόγραμμα, καθώς οι ανάγκες των παιδιών για ολόπλευρη ανάπτυξη, επιστημονικά τεκμηριωμένη, δεν μπορεί να είναι στην αρμοδιότητα της εκάστοτε δημοτικής αρχής. Επιστημονική, πανεπιστημιακού επιπέδου μόρφωση των παιδαγωγών, με περιοδικές επιμορφώσεις μας με ευθύνη του κράτους, ώστε να παρακολουθούμε τα σύγχρονα επιστημονικά δεδομένα της επιστήμης και να μπορούμε να τα εφαρμόζουμε.

Αννα ΠΛΙΑΤΣΙΚΑ
Βρεφονηπιοκόμος, μέλος της Εξελεγκτικής Επιτροπής του Συνδικάτου ΟΤΑ