Ο λαός να πετάξει στα σκουπίδια την προπαγάνδα του εφησυχασμού

Κατασκοπευτικό αεροπλάνο των ΗΠΑ στο αεροδρόμιο Ηρακλείου, την ίδια στιγμή που ...η κυβέρνηση δεν συμμετέχει στο ιμπεριαλιστικό έγκλημα (φωτ. «ekriti.gr»)

Η προσπάθεια της κυβέρνησης να εφησυχάσει το λαό για την επικίνδυνη όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών στην ευρύτερη περιοχή απογειώθηκε, μετά και το τελευταίο χτύπημα ΗΠΑ, Βρετανίας και Γαλλίας εναντίον της Συρίας. Η καλλιέργεια κλίματος εφησυχασμού, διαστρέβλωσης της πραγματικότητας και αποπροσανατολισμού από την ουσία των εξελίξεων γίνεται για να στρατευτεί ο λαός στα επικίνδυνα σχέδια, για να μπουν εμπόδια στην πάλη του ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και την ελληνική εμπλοκή. Παρακάτω, καταγράφουμε σχολιασμένα ορισμένα από τα βασικά επιχειρήματα που χρησιμοποίησε η κυβέρνηση, μέσω επίσημων και ανεπίσημων «καναλιών».

Χτύπημα ...απεμπλοκής

-- Γιατην επιδρομή στη Συρία έλεγαν ότι είναι το «αποχαιρετιστήριο χτύπημα» των ΗΠΑ, ότι ήταν «χειρουργικό» και ότι έγινε «πολύ κακό για το τίποτα», ότι τώρα το λόγο έχουν οι διπλωμάτες...
Το «επιχείρημα» μιας υποτιθέμενης αποκλιμάκωσης κυκλοφόρησε σε διάφορες εκδοχές, διανθισμένο και με ψυχαναλυτικού τύπου προσεγγίσεις για τη στάση Ντ. Τραμπ, όπως για τη νευρικότητά του λόγω των σκανδάλων που αποκαλύπτονται στις ΗΠΑ.
Οι αφηγητές του ΣΥΡΙΖΑ επιχείρησαν να σκιαγραφήσουν μια «μαγική εικόνα» για τη Συρία, αλλά και την ευρύτερη περιοχή, σε προφανή πλήρη αντίθεση με την πραγματικότητα της όξυνσης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, που περνάνε σε νέα πιο επικίνδυνη φάση.
Αραγε, δεν υπάρχουν για τον ΣΥΡΙΖΑ οι αντιθέσεις των ΗΠΑ - ΕΕ - Ρωσίας; Δεν υπάρχει η επέμβαση στη Συρία από κάμποσες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις; Την ίδια στιγμή, «φωνάζει» η κλιμάκωση του πολέμου σε σχέση με τους προηγούμενους μήνες, τώρα που, όπως φαίνεται, μπαίνουμε στην τελική ευθεία του ξεκαθαρίσματος λογαριασμών. Αλλωστε, στη Συρία πλέον έχει εισβάλλει και η Τουρκία με χερσαίες δυνάμεις, ενώ ενεργότερο ρόλο διεκδικούν Γαλλία και Μ. Βρετανία, που συμμετείχαν στους βομβαρδισμούς μαζί με τις ΗΠΑ.
Αυτήν την όξυνση, όπως και τη δική της εμπλοκή στους ανταγωνισμούς, η κυβέρνηση έχει πολλούς λόγους να την αποσιωπά, όμως ο λαός έχει κάθε συμφέρον να βλέπει τη «μεγάλη εικόνα» και τη δυναμική των εξελίξεων. Στη Συρία βρίσκεται σε εξέλιξη μια σφοδρή ιμπεριαλιστική σύγκρουση για την διανομή σφαιρών επιρροής, πηγών και δρόμων Ενέργειας, διαύλων του παγκόσμιου εμπορίου, με επίκεντρο τη Μέση Ανατολή και την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.
Οι αντιθέσεις που συσσωρεύονται στην περιοχή και τα ανταγωνιστικά συμφέροντα, γίνεται όλο και πιο δύσκολο να διευθετηθούν με τη διπλωματία. Αυτό μαρτυράει άλλωστε και η τόσο μεγάλη συγκέντρωση στρατιωτικών δυνάμεων στην περιοχή από τόσα πολλά κράτη, που προδίδουν προετοιμασία για γενίκευση της ιμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης και σε καμιά περίπτωση «εκτόνωση» και επιστροφή στη διπλωματία...

Η «μη συμμετοχή»

-- «Η Ελλάδα δεν συμμετέχει στην επέμβαση»!Οπότε δεν συντρέχει κανένας λόγος ανησυχίας...
Αυτό ήταν το κυρίαρχο επιχείρημα - ψέμα που έριξε από την πρώτη στιγμή το Μέγαρο Μαξίμου. Πρόκειται για προκλητική τοποθέτηση - κοροϊδία κατάμουτρα στον ελληνικό λαό, που βλέπει την πολυεπίπεδη εμπλοκή της χώρας, η οποία με ευθύνη της κυβέρνησης έχει μετατραπεί σε απέραντη αμερικανοΝΑΤΟική βάση, που προσφέρει χρήσιμες υπηρεσίες στην ιμπεριαλιστική επιδρομή, όπως καταγράφεται και σε προηγούμενες σελίδες του «Ριζοσπάστη». Στην πραγματικότητα, η εμπλοκή της Ελλάδας απορρέει απ' το στόχο που υπηρετεί με ζήλο η κυβέρνηση για «γεωστρατηγική αναβάθμιση» της αστικής τάξης, για την επίτευξη του οποίου έχει γίνει σημαιοφόρος στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια.
Ομως η Ελλάδα, στο πλαίσιο των «συμμαχικών της υποχρεώσεων», είναι εκ των πραγμάτων μπλεγμένη στους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς, διαθέτοντας βάσεις, στρατιωτικούς και τεχνική υποστήριξη. Πολύ περισσότερο που η κυβέρνηση έχει υπογράψει συμφωνίες έντασης της εμπλοκής, όπως αυτές με τις ΗΠΑ, για αναβάθμιση της στρατιωτικής συνεργασίας.
Την ώρα, επίσης, που τα κυβερνητικά επιτελεία διακινούσαν τα περί «μη συμμετοχής», υπέγραφαν φαρδιά - πλατιά τόσο τη ΝΑΤΟική ανακοίνωση για την επίθεση, όσο και αυτή του Συμβουλίου Εξωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ, που έδωσε πλήρη κάλυψη στο χτύπημα. Πληροφορίες, μάλιστα, θέλουν αυτονόητη την υποστήριξη της Ελλάδας στις επιχειρήσεις του αεροπλανοφόρου των ΗΠΑ «Χ. Τρούμαν» που καταφτάνει στη Μεσόγειο. Οχι τυχαία, άλλωστε, κυβερνητικά στελέχη αναπαρήγαγαν ένα προς ένα τα προσχήματα των ΑμερικανοΝΑΤΟικών, περί χρήσης «χημικών» από τη συριακή κυβέρνηση, περί «κέντρων παραγωγής» όπλων μαζικής καταστροφής κ.λπ. Προσχήματα ίδιας κοπής και αξίας με άλλα, άλλων επεμβάσεων παλιότερα που αποδείχτηκαν κατασκευασμένα, αφού όμως είχαν κάνει τη βρώμικη δουλειά για τους ιμπεριαλιστές.

Οι «εγγυήσεις» ΝΑΤΟ - ΕΕ

-- Η Ελλάδα είναι «πυλώνας σταθερότητας» στην περιοχή, «έχουμε διεθνή ερείσματα», «τα σύνορα της χώρας είναι και ευρωπαϊκά σύνορα», «στο Αιγαίο δεν υπάρχουν γκρίζες ζώνες» κ.λπ.
Τα επιχειρήματα αυτά διακινήθηκαν περισσότερο μετά και την τοποθέτηση του Γάλλου Προέδρου, Εμ. Μακρόν, στο Ευρωκοινοβούλιο, όπου δήλωσε ότι «θέση της Γαλλίας είναι η υποστήριξη της Ελλάδας», αλλά και μετά την αυστηρή τάχα σύσταση των επιτελείων της ΕΕ προς την Τουρκία για απελευθέρωση των δύο Ελλήνων στρατιωτικών.
Η αναγόρευση βεβαίως του Εμ. Μακρόν, δηλαδή της Γαλλίας που πρωτοστάτησε στο βομβαρδισμό της Συρίας, εκτινάσσοντας την ένταση στην περιοχή και φέρνοντας πιο κοντά το ενδεχόμενο γενίκευσης της ιμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης - στο πλαίσιο της οποίας εντάσσεται και η όξυνση της τουρκικής επιθετικότητας - σε εγγυητή της ασφάλειας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας, είναι από μόνη της αρκούντως αποκαλυπτική και αυταπόδεικτη η ...αξία της.
Στην πραγματικότητα, λυκοσυμμαχίες τύπου ΕΕ και ΝΑΤΟ συνιστούν παράγοντες ανασφάλειας και αστάθειας και όχι το αντίθετο, όπως διατείνεται η κυβέρνηση, καθησυχάζοντας το λαό και προτρέποντάς τον να τους εναποθέσει την προστασία του.
Οι «πλάτες» της ΕΕ που επικαλείται η κυβέρνηση, είναι οι ίδιες «πλάτες» που έδωσαν πλήρη κάλυψη στο νέο χτύπημα στη Συρία το περασμένο Σάββατο.
Να μην ξεχνάμε, άλλωστε, πως το «γκριζάρισμα» του Αιγαίου φέρει ΝΑΤΟική υπογραφή. Ενώ, μέσα στη βδομάδα που μας πέρασε, ο γγ του ΝΑΤΟ βάφτιζε ξανά «διμερή ζητήματα» Ελλάδας - Τουρκίας τις τουρκικές διεκδικήσεις, δεδομένου ότι «η Τουρκία είναι στρατηγικής σημασίας σύμμαχος», που δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να περάσει στο απέναντι «στρατόπεδο» των ανταγωνισμών.
Και τι απαντούσε η κυβέρνηση διά του Δ. Τζανακόπουλου; Οτι «το ΝΑΤΟ δεν είναι φόρουμ επίλυσης διαφορών των μελών της συμμαχίας»!
Αποδεικνύεται, δηλαδή, κόντρα στους κυβερνητικούς ισχυρισμούς ότι το ΝΑΤΟ, η ΕΕ και τα καπιταλιστικά κράτη - μέλη τους έχουν κερδίσει με το σπαθί τους τον τίτλο των μακελάρηδων των λαών, που δεν διστάζουν να αξιοποιούν ή να δημιουργούν τεχνητές αντιθέσεις, να υποδαυλίζουν αλυτρωτισμούς και εθνικισμούς, προκειμένου να προωθήσουν τα συμφέροντα των μονοπωλίων που εκπροσωπούν και να τα επιβάλλουν και με τα όπλα. Αυτοί οι οργανισμοί δεν μπορούν να εγγυηθούν καμιά ασφάλεια στους λαούς.

Η «εσωτερική εκτόνωση»

-- «Το τουρκικό πολιτικό σύστημα επενδύει στον εθνικισμό και προσπαθεί να κάνει εξαγωγή στην ευρύτερη περιοχή των πολύ δύσκολων εσωτερικών προβλημάτων (...) Η ένταση στο Αιγαίο είναι βαλβίδα εσωτερικής εκτόνωσης, οφείλεται στις επικείμενες εκλογές»...
Μετά την ανακοίνωση της απόφασης της τουρκικής κυβέρνησης για πρόωρη προσφυγή στις κάλπες, κυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ επιδόθηκαν σε νέα προσπάθεια εφησυχασμού του λαού και συγκάλυψης των πραγματικών αιτιών για τα όσα συμβαίνουν στην περιοχή, υποστηρίζοντας εμμέσως πλην σαφώς ότι τυχόν κλιμάκωση της τουρκικής επιθετικότητας θα οφείλεται στη συγκυρία των πολιτικών εξελίξεων στο εσωτερικό της γειτονικής χώρας. Οτι δηλαδή θα «πουλήσει» νταηλίκι στην κοινή γνώμη της Τουρκίας ο Ερντογάν, με την ελπίδα να το εξαργυρώσει στην κάλπη, το οποίο δεν πρέπει να μας ανησυχεί, αφού θα τελειώσει μαζί με την προεκλογική περίοδο.
Η κυβέρνηση σκόπιμα αγνοεί την κινητήρια δύναμη της τουρκικής επιθετικότητας, που αφορά την προσπάθεια της εκεί αστικής τάξης να αναβαθμίσει τη θέση της στην περιοχή, διεξάγοντας ένα πολυεπίπεδο παζάρι: Από τα σύνορά της με Συρία και Ιράκ, μέχρι τις σχέσεις της με την ΕΕ, αλλά και την επιρροή της στα Βαλκάνια. Μπορεί η προεκλογική περίοδος στην Τουρκία να κρατήσει περίπου 60 μέρες, όμως η διεκδίκηση πλουτοπαραγωγικών πηγών, δρόμων μεταφοράς Ενέργειας και εμπορευμάτων, είναι μόνιμα στοιχεία στις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις. Αυτά είναι που καθορίζουν τις εξελίξεις και όχι το ...πώς ξύπνησε ο τάδε ή ο δείνα πρωθυπουργός.
Ο λαός πρέπει να κάνει στην άκρη όσους καλλιεργούν τον επιζήμιο εφησυχασμό προκειμένου να αποσπάσουν τη συναίνεσή του ή ακόμα και να τον ωθήσουν να στηρίξει τα επικίνδυνα πολιτικοστρατιωτικά σχέδια. Να απαντήσει με οργάνωση της πάλης, να διατρανώσει την αντίθεση στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και την αλληλεγγύη του στους λαούς που χτυπιούνται.