Η
χτεσινή ομιλία του πρωθυπουργού στο υπουργικό συμβούλιο επιτείνει το
κλίμα εφησυχασμού απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα και τις
επικίνδυνες εξελίξεις στην περιοχή και γι' αυτό πρέπει να σημάνει
«καμπανάκι» στο λαό. Οπως και οι τελευταίες παρεμβάσεις του υπουργού
Αμυνας για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Πολύ περισσότερο που η κυβέρνηση στηρίζει τον εφησυχασμό στην «ομόθυμη στάση των Ευρωπαίων εταίρων» απέναντι στην Τουρκία, αλλά και στο γεγονός ότι «η Ελλάδα είναι μια χώρα ισχυρή και ασφαλής, με ισχυρές διεθνείς συμμαχίες, ισχυρά ερείσματα και ως εκ τούτου δεν υπάρχει κανένας λόγος ανησυχίας», όπως έλεγε χτες ο πρωθυπουργός.
Η κυβέρνηση παρουσιάζει τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ ως παράγοντες «σταθερότητας», ως «εγγυητές» των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας και της διασφάλισης των συνόρων στην ευρύτερη περιοχή, όταν αποδεδειγμένα οι δυνάμεις αυτές, με τη συμμετοχή και της Ελλάδας, πρωτοστατούν σε ανταγωνισμούς και σχέδια που μόνο δεινά προμηνύουν για τους λαούς.
Η ελληνική εμπλοκή σ' αυτούς τους ανταγωνισμούς συνιστά παράγοντα όξυνσης και των σχέσεων Ελλάδας - Τουρκίας, που αξιοποιείται πολύμορφα στις αντιπαραθέσεις και στα παζάρια για νέες διευθετήσεις στην περιοχή, κυρίως ανάμεσα σε ΗΠΑ - Τουρκία - Ρωσία.
Απ' αυτήν τη σκοπιά, με δεδομένη την αντιφατικότητα στις σχέσεις ΗΠΑ - Τουρκίας και την όξυνση της αντιπαράθεσης ΗΠΑ - ΝΑΤΟ με τη Ρωσία, ο ρόλος του «μεντεσέ» που επιδιώκει να παίξει η Ελλάδα σε ευρύτερους σχεδιασμούς και αντιθέσεις μπορεί ανά πάσα στιγμή να μπλέξει το λαό σε μεγάλες περιπέτειες.
Εξίσου προκλητική και επικίνδυνη είναι η προσπάθεια που κάνει η κυβέρνηση να παρουσιάσει την τουρκική επιθετικότητα ως «εξαγωγή» μιας εσωτερικής πολιτικής κρίσης στη γείτονα χώρα. Υποβαθμίζει έτσι τις επικίνδυνες εξελίξεις και τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, τις συμμαχικές ανακατατάξεις και τα σχέδια αλλαγής συνόρων που προωθούνται σε όλη την περιοχή της Μέσης Ανατολής και όχι μόνο, το γεγονός ότι σε αυτό το πλαίσιο η τουρκική αστική τάξη ανοιχτά αμφισβητεί σύνορα, κυριαρχικά δικαιώματα και συμφωνίες.
Τις τελευταίες μέρες, η κυβέρνηση οξύνει τη ρητορική της απέναντι στην Τουρκία. Καλλιεργεί την αίσθηση ότι η ίδια στηρίζεται σε γερές «συμμαχικές» πλάτες, ενώ η Τουρκία «απομονώνεται» διεθνώς, αξιοποιώντας τις αντιθέσεις της Τουρκίας με ΗΠΑ, Γαλλία αλλά και με το Ισραήλ. Η πραγματικότητα βεβαίως είναι πως στόχος αυτής της διαπάλης είναι η Τουρκία να μείνει εντός του ΝΑΤΟικού πλαισίου και όχι έξω από αυτό, και όχι βεβαίως η αντιμετώπιση της τουρκικής αμφισβήτησης συνόρων και συνθηκών. Ολα αυτά είναι αντικείμενο παζαριών και διαπραγματεύσεων όπου η ελληνική κυβέρνηση παίρνει ενεργό ρόλο.
Ετσι «δικαιολογεί» η κυβέρνηση την ακόμα μεγαλύτερη εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, υλοποιώντας τη συμφωνία με τις ΗΠΑ για νέες βάσεις, ανάπτυξη της στρατιωτικής συνεργασίας, νέες συμφωνίες με τα αμερικανικά μονοπώλια για την αγορά πολεμικού υλικού, με την αρμόδια Επιτροπή της Βουλής να αποφασίζει νέο γύρο εξοπλισμών για τις Ενοπλες Δυνάμεις, με κονδύλια που ξεπερνούν το 1 δισ. ευρώ.
Ταυτόχρονα, απευθύνει μήνυμα «εθνικής συναίνεσης», συστράτευσης δηλαδή του λαού με τους στόχους και τα συμφέροντα της αστικής τάξης, για τα συμφέροντα της οποίας βαθαίνει η ιμπεριαλιστική εμπλοκή.
Μπροστά στις εξελίξεις, κανείς δεν δικαιούται να κλείνει τα μάτια. Ο εφησυχασμός από την πλευρά της κυβέρνησης γίνεται για να συγκαλύψει και τις δικές της τεράστιες ευθύνες στο επικίνδυνο σκηνικό που διαμορφώνεται στη «γειτονιά».
Απάντηση από τη σκοπιά του λαϊκού συμφέροντος είναι να δυναμώσει η πάλη ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τα σχέδια αλλαγής συνόρων, για την απεμπλοκή της χώρας από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και ανταγωνισμούς, τις στρατιωτικές αποστολές και επεμβάσεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.
Καμιά εμπιστοσύνη δεν πρέπει να δείξει ο λαός στην κυβέρνηση και στα άλλα κόμματα της αστικής τάξης, γιατί έχουν μεγάλες ευθύνες για το γεγονός ότι ο λαός εκτίθεται στον κίνδυνο πολεμικής εμπλοκής. Το καθήκον της υπεράσπισης της εδαφικής ακεραιότητας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων από το λαό πρέπει να συνδυαστεί με την πάλη ενάντια στο βάρβαρο σύστημα, που γεννά εκμετάλλευση, φτώχεια και πόλεμο.
Πολύ περισσότερο που η κυβέρνηση στηρίζει τον εφησυχασμό στην «ομόθυμη στάση των Ευρωπαίων εταίρων» απέναντι στην Τουρκία, αλλά και στο γεγονός ότι «η Ελλάδα είναι μια χώρα ισχυρή και ασφαλής, με ισχυρές διεθνείς συμμαχίες, ισχυρά ερείσματα και ως εκ τούτου δεν υπάρχει κανένας λόγος ανησυχίας», όπως έλεγε χτες ο πρωθυπουργός.
Η κυβέρνηση παρουσιάζει τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ ως παράγοντες «σταθερότητας», ως «εγγυητές» των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας και της διασφάλισης των συνόρων στην ευρύτερη περιοχή, όταν αποδεδειγμένα οι δυνάμεις αυτές, με τη συμμετοχή και της Ελλάδας, πρωτοστατούν σε ανταγωνισμούς και σχέδια που μόνο δεινά προμηνύουν για τους λαούς.
Η ελληνική εμπλοκή σ' αυτούς τους ανταγωνισμούς συνιστά παράγοντα όξυνσης και των σχέσεων Ελλάδας - Τουρκίας, που αξιοποιείται πολύμορφα στις αντιπαραθέσεις και στα παζάρια για νέες διευθετήσεις στην περιοχή, κυρίως ανάμεσα σε ΗΠΑ - Τουρκία - Ρωσία.
Απ' αυτήν τη σκοπιά, με δεδομένη την αντιφατικότητα στις σχέσεις ΗΠΑ - Τουρκίας και την όξυνση της αντιπαράθεσης ΗΠΑ - ΝΑΤΟ με τη Ρωσία, ο ρόλος του «μεντεσέ» που επιδιώκει να παίξει η Ελλάδα σε ευρύτερους σχεδιασμούς και αντιθέσεις μπορεί ανά πάσα στιγμή να μπλέξει το λαό σε μεγάλες περιπέτειες.
Εξίσου προκλητική και επικίνδυνη είναι η προσπάθεια που κάνει η κυβέρνηση να παρουσιάσει την τουρκική επιθετικότητα ως «εξαγωγή» μιας εσωτερικής πολιτικής κρίσης στη γείτονα χώρα. Υποβαθμίζει έτσι τις επικίνδυνες εξελίξεις και τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, τις συμμαχικές ανακατατάξεις και τα σχέδια αλλαγής συνόρων που προωθούνται σε όλη την περιοχή της Μέσης Ανατολής και όχι μόνο, το γεγονός ότι σε αυτό το πλαίσιο η τουρκική αστική τάξη ανοιχτά αμφισβητεί σύνορα, κυριαρχικά δικαιώματα και συμφωνίες.
Τις τελευταίες μέρες, η κυβέρνηση οξύνει τη ρητορική της απέναντι στην Τουρκία. Καλλιεργεί την αίσθηση ότι η ίδια στηρίζεται σε γερές «συμμαχικές» πλάτες, ενώ η Τουρκία «απομονώνεται» διεθνώς, αξιοποιώντας τις αντιθέσεις της Τουρκίας με ΗΠΑ, Γαλλία αλλά και με το Ισραήλ. Η πραγματικότητα βεβαίως είναι πως στόχος αυτής της διαπάλης είναι η Τουρκία να μείνει εντός του ΝΑΤΟικού πλαισίου και όχι έξω από αυτό, και όχι βεβαίως η αντιμετώπιση της τουρκικής αμφισβήτησης συνόρων και συνθηκών. Ολα αυτά είναι αντικείμενο παζαριών και διαπραγματεύσεων όπου η ελληνική κυβέρνηση παίρνει ενεργό ρόλο.
Ετσι «δικαιολογεί» η κυβέρνηση την ακόμα μεγαλύτερη εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, υλοποιώντας τη συμφωνία με τις ΗΠΑ για νέες βάσεις, ανάπτυξη της στρατιωτικής συνεργασίας, νέες συμφωνίες με τα αμερικανικά μονοπώλια για την αγορά πολεμικού υλικού, με την αρμόδια Επιτροπή της Βουλής να αποφασίζει νέο γύρο εξοπλισμών για τις Ενοπλες Δυνάμεις, με κονδύλια που ξεπερνούν το 1 δισ. ευρώ.
Ταυτόχρονα, απευθύνει μήνυμα «εθνικής συναίνεσης», συστράτευσης δηλαδή του λαού με τους στόχους και τα συμφέροντα της αστικής τάξης, για τα συμφέροντα της οποίας βαθαίνει η ιμπεριαλιστική εμπλοκή.
Μπροστά στις εξελίξεις, κανείς δεν δικαιούται να κλείνει τα μάτια. Ο εφησυχασμός από την πλευρά της κυβέρνησης γίνεται για να συγκαλύψει και τις δικές της τεράστιες ευθύνες στο επικίνδυνο σκηνικό που διαμορφώνεται στη «γειτονιά».
Απάντηση από τη σκοπιά του λαϊκού συμφέροντος είναι να δυναμώσει η πάλη ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τα σχέδια αλλαγής συνόρων, για την απεμπλοκή της χώρας από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και ανταγωνισμούς, τις στρατιωτικές αποστολές και επεμβάσεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.
Καμιά εμπιστοσύνη δεν πρέπει να δείξει ο λαός στην κυβέρνηση και στα άλλα κόμματα της αστικής τάξης, γιατί έχουν μεγάλες ευθύνες για το γεγονός ότι ο λαός εκτίθεται στον κίνδυνο πολεμικής εμπλοκής. Το καθήκον της υπεράσπισης της εδαφικής ακεραιότητας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων από το λαό πρέπει να συνδυαστεί με την πάλη ενάντια στο βάρβαρο σύστημα, που γεννά εκμετάλλευση, φτώχεια και πόλεμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου