Πιο μαζικά, πιο μαχητικά στην πάλη ενάντια στους επικίνδυνους σχεδιασμούς

«Η Ελλάδα από το καλοκαίρι και μετά γυρίζει σελίδα...». Η παραπάνω τοποθέτηση επαναλαμβάνεται μονότονα από κυβερνητικά στελέχη, προκειμένου να συντηρήσουν τις ψεύτικες ελπίδες σε ένα κομμάτι εργαζομένων και για να μην αμφισβητηθούν οι στόχοι της καπιταλιστικής ανάκαμψης, που τσακίζουν τα εργατικά δικαιώματα.
Με κάθε ευκαιρία η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ προπαγανδίζει το παραπάνω σχήμα, στέλνοντας το μήνυμα στο λαό ότι τώρα το μόνο που πρέπει να τον ενδιαφέρει είναι το αν υπηρετείται αυτός ο στόχος, δηλαδή της κατοχύρωσης της καπιταλιστικής ανάκαμψης, της προσέλκυσης επενδύσεων, της διευθέτησης του χρέους κ.λπ. Ενας σχεδιασμός που εκτός από το «ξεκαθάρισμα» με το παρελθόν, δηλαδή με τις λαϊκές κατακτήσεις που ξηλώθηκαν τα τελευταία χρόνια, περιλαμβάνει και τον αναβαθμισμένο ρόλο της χώρας στα βρώμικα ιμπεριαλιστικά σχέδια στην περιοχή. Αυτό δηλαδή που η κυβέρνηση περιγράφει ως «γεωστρατηγική αναβάθμιση» και περιλαμβάνει τη μετατροπή της Ελλάδας σε μπροστάρη στους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ στην περιοχή.

Οι «τοποτηρητές» του ΝΑΤΟ και της ΕΕ φέρνουν την αστάθεια

Πρόκειται για στρατηγική που από το κεφάλαιο προβάλλεται ως «ευλογία» για τον τόπο, όμως στην πραγματικότητα φέρνει το λαό μπροστά σε ανυπολόγιστους κινδύνους. Η κυβέρνηση, προκειμένου να καθησυχάσει και να πείσει τους εργαζόμενους να παραιτηθούν από την πάλη ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, την αλλαγή συνόρων, τη ΝΑΤΟική παρουσία στην περιοχή, αναγορεύει τους ιμπεριαλιστές συμμάχους της σε παράγοντες σταθερότητας και ασφάλειας. Αυτό επιχειρήθηκε ξανά τη βδομάδα που μας πέρασε, ειδικά στο υπουργικό συμβούλιο, όπου ο πρωθυπουργός ξεδίπλωσε όλη τη σχετική επιχειρηματολογία της κυβέρνησης.
Αποδεικνύεται όμως ότι ισχύει το ακριβώς αντίθετο από τους ισχυρισμούς της κυβέρνησης. Τις τελευταίες μέρες είχαμε νέα επεισόδια στην κλιμάκωση της τουρκικής επιθετικότητας. Οι δεκάδες καθημερινές παραβιάσεις του εναέριου χώρου συμπληρώθηκαν από ένα ακόμα επεισόδιο στα σύνορα, με την προσπάθεια παρεμπόδισης του Λιμενικού να διασώσει πρόσφυγες από τουρκικό σκάφος. Κι αυτά έρχονται σε συνέχεια όλων των προκλήσεων από την τουρκική αστική τάξη, που καταρρίπτουν με πάταγο όλη τη φιλολογία περί ΝΑΤΟικής προστασίας των συνόρων και της εδαφικής ακεραιότητας.
Την ώρα που η κυβέρνηση καθησυχάζει επειδή η «Ελλάδα έχει ισχυρά διεθνή ερείσματα», ένα από αυτά τα ...ερείσματα, δηλαδή το ΝΑΤΟ, όλο και περισσότερο προχωρά σε διάταξη πολέμου, στον ανταγωνισμό του με τη Ρωσία. Από την άλλη, η Ρωσία προσεγγίζει την Τουρκία, με πιο χαρακτηριστικό στοιχείο την επίσκεψη Πούτιν στη γειτονική χώρα και τη συνάντηση με τους Προέδρους Τουρκίας και Ιράν για την κατάσταση στη Συρία. Ολα αυτά τα γεγονότα συνηγορούν ότι όλο και περισσότερο πλέκεται το κουβάρι των ανταγωνισμών, συμμαχίες αναδιατάσσονται, δημιουργούνται νέες και δοκιμάζονται οι «παραδοσιακές». Αυτό το περιβάλλον ρευστότητας δεν πρέπει να το χάνει από τα μάτια του ο λαός, αλλιώς θα πέφτει στην παγίδα αναλύσεων, φημών και εκτιμήσεων, στις οποίες ποντάρει και η κυβέρνηση για να εντείνει τον αποπροσανατολισμό και την καλλιέργεια αυταπατών.

Τσακίζουν τις λαϊκές ανάγκες για την καπιταλιστική ανάπτυξη

Αν στη λεγόμενη «εξωτερική πολιτική» το κυνήγι της καπιταλιστικής ανάπτυξης σημαίνει εμπλοκή σε παιχνίδια με τη φωτιά σε μια περιοχή που μυρίζει μπαρούτι, στο εσωτερικό κάθε εξέλιξη συνηγορεί στη χρεοκοπία του αφηγήματος της κυβέρνησης ότι «τα δύσκολα τελειώνουν τον Αύγουστο»...
Οσα είπε ο πρωθυπουργός από το αστυνομοκρατούμενο Λαύριο, στο πλαίσιο της κυβερνητικής - επιχειρηματικής φιέστας για την καπιταλιστική ανάπτυξη, είναι χαρακτηριστικά. Από τη μία, ανέλυσε με κάθε λεπτομέρεια τα διάφορα «αναπτυξιακά πακέτα», τον πακτωλό των δισεκατομμυρίων ευρώ για τις επενδύσεις του κεφαλαίου, τα έργα υποδομής που έχει ανάγκη ώστε να βγάζουν περισσότερα κέρδη οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές, οι μεγαλοξενοδόχοι. Από την άλλη, για μια ακόμα φορά ξεκαθάρισε ότι οι εργαζόμενοι πρέπει να κρατούν μικρό καλάθι, αφού δεσμεύτηκε να «μην κάνουμε τα λάθη του παρελθόντος, να μην επιστρέψουμε ποτέ στο σημείο εκείνο που βρεθήκαμε 8 χρόνια πριν...».
Ομως, το τι σημαίνει για το λαό ανάπτυξη με γνώμονα την κερδοφορία, την εξοικονόμηση πόρων για το κεφάλαιο και τις προτεραιότητές του, έγινε για μια ακόμα φορά σαφές στη Θεσσαλονίκη, με την πολυήμερη διακοπή της υδροδότησης, που έφερε σοβαρά προβλήματα σε ολόκληρη την πόλη. Μια βλάβη που οφείλεται στην ελλιπή συντήρηση αλλά και στην απουσία έγκαιρου σχεδιασμού για εναλλακτική λύση παροχής νερού, έργα που όμως κοστίζουν, οπότε η ΕΥΑΘ, στο όνομα της εξοικονόμησης, ουσιαστικά άφησε χωρίς νερό την πόλη.
Παράλληλα, για όσα δεν καταφέρνει να κάνει μόνη της, η κυβέρνηση αξιοποιεί τους πολύτιμους βαστάζους της στο εργατικό - συνδικαλιστικό κίνημα, τους συνδικαλιστές της. Η στράτευση όλων τους στο στόχο της ανάκαμψης της καπιταλιστικής κερδοφορίας δεν αφήνει πολλά περιθώρια διαφοροποιήσεων. Ετσι, για μια ακόμα φορά η ΓΣΕΕ, η κυβέρνηση και οι βιομήχανοι ανανέωσαν το αίσχος του κατώτατου και υποκατώτατου μισθού, την ίδια στιγμή που μια σειρά κλαδικές Ομοσπονδίες εργαζομένων δίνουν τη μάχη για την υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας.
Σε όλα τα παραπάνω εντοπίζεται με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο η «συναίνεση» που υπάρχει αντικειμενικά ανάμεσα σε όλα τα κόμματα του κεφαλαίου. Παρά τους καβγάδες τους γύρω από διάφορες αφορμές, όπως τα σκάνδαλα προκειμένου να συντηρούνται οι κάλπικες διαχωριστικές γραμμές, το νήμα που τους ενώνει είναι τα συμφέροντα των μονοπωλίων. Και μπροστά σε αυτά στοιχίζονται απόλυτα. Αυτό φαίνεται και με τις εξελίξεις στην αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού, που μπαίνουν σε νέα φάση με αφορμή τη συνταγματική αναθεώρηση, η οποία αναδεικνύεται σε πολυεργαλείο. Εδώ «δοκιμάζονται» συγκλίσεις, κατά κύριο λόγο ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ (Κίνημα Αλλαγής), με απώτερο στόχο την επίτευξη της κυβερνητικής σταθερότητας που απαιτεί το κεφάλαιο ώστε να ξεδιπλώνεται απρόσκοπτα ο σχεδιασμός που έχει ανάγκη.

Το «στοίχημα» για τους εργαζόμενους

Αν το «στοίχημα» που παλεύει να κερδίσει η κυβέρνηση είναι η ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου, η γεωστρατηγική αναβάθμιση της αστικής τάξης και ο ρόλος σημαιοφόρου των ΝΑΤΟικών σχεδιασμών στην περιοχή, το «στοίχημα» για τους εργαζόμενους βρίσκεται στον αντίποδα.
«Στοίχημα» λοιπόν για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα είναι να ανακάμψει το κίνημά τους και να περάσει στην αντεπίθεση, σε σύγκρουση με τους σχεδιασμούς κυβέρνησης - κεφαλαίου.
Τώρα πρέπει να τραβηχτούν νέοι εργαζόμενοι στην οργανωμένη πάλη. Να μπουν μαζικά και μαχητικά στα συνδικάτα, στις Επιτροπές Αγώνα, να συμμετάσχουν ενεργά στον προγραμματισμό της δράσης και να αναζωογονήσουν το εργατικό κίνημα. Το κυριότερο: Να έχουν «σημαία» τους την ικανοποίηση των αναγκών τους και όχι τα παζάρια για το πόσα θα χάσουν ή τις «αντοχές» της καπιταλιστικής οικονομίας.
Ο λαός, μέσα από την πάλη του, να στείλει το μήνυμα ότι δεν εφησυχάζει. Οτι εχθροί του δεν είναι οι γειτονικοί λαοί, αλλά οι κυβερνήσεις, οι αστικές τάξεις, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ. Το επόμενο διάστημα, με κορύφωση τον εορτασμό της Πρωτομαγιάς, αυτή η δράση πρέπει να γενικευτεί μέσα στους χώρους δουλειάς και τους κλάδους.
Μέσα στην εργατική τάξη να αναπτυχθεί ο προβληματισμός για τη διέξοδο από αυτήν τη βαρβαρότητα, που φέρνει πότε τον πόλεμο και πότε την «ειρήνη» με το πιστόλι στον κρόταφο των λαών. Τα 100χρονα του ΚΚΕ, τα συμπεράσματα που αντλούμε από την ηρωική μας Ιστορία, η πολύμορφη δράση που αναπτύσσουν οι Κομματικές Οργανώσεις, είναι το πεδίο όπου πρέπει να αναπτυχθεί η συζήτηση για τη δυνατότητα που υπάρχει σήμερα να ικανοποιήσει ο λαός ολόπλευρα τις ανάγκες του, να εξασφαλίσει σχέσεις αμοιβαίας εμπιστοσύνης με τους γειτονικούς λαούς. Για τη δυνατότητα η εργατική τάξη, παίρνοντας την εξουσία, να οικοδομήσει τη δική της κοινωνία, τη σοσιαλιστική, χωρίς πολέμους, φτώχεια, εκμετάλλευση.