Οι καρακάξες και τ’αηδόνι

Καρακάξα...

“Τρεις στόχους είχαμε, πετύχαμε τους δύο. Ο ένας να φάμε το Σταμέλλο απ´την Καισαριανή. Ο δεύτερος να φάμε τον Βενιζέλο από το ΠΑΣΟΚ. Ο τρίτος, που αποτύχαμε, ήταν να πάρει η Δούρου την περιφέρεια…”

Η ρήση αυθεντική κυκλοφορούσε στα πηγαδάκια του συστήματος Παππά, πέριξ του περιπτέρου Βοσκόπουλου στα …επινίκεια που έπρεπε να βαφτιστούν Κυριακή βράδυ, όαση στη ροζ έρημο. Ξέρετε. Εκεί που γυρίζονται μεγάλες χολυγουντιανές παραγωγές της ενσωματωμένης αριστεράς.

Ούτε αιτία, ούτε δείγμα, ούτε άξια πολιτικής ανάλυσης είναι η ανωτέρω ρήση. Αυτά αλλού, και με αυτούς που πρέπει, και όπως πρέπει με όρους απαιτητικής αντεπίθεσης και βαθύτερης αξιολόγησης της εργαλιοποιημένης  απλής αναλογικής . Κι αυτή γίνεται με όρους επικοινωνίας διαδικτυακής εκπόρνευσης, φτηνού χιούμορ, και μαθηματικών ποσοστώσεων που δεν αντέχουν ούτε στον άβακα.

Είναι όμως μπούσουλας του αντικομμουνισμού, κοινό πεδίο δράσης ΠΑΣΟΚ, ΑΝΕΛ, Σύριζα,κλπ κι όσων συνασπίστηκαν ακόμα και με γαλαζόμαυρους για να συκοφαντηθεί, υπονομευθεί, και κυρίως ανακοπεί η μπαντιέρα με το σφυροδρέπανο, όπου υψώθηκε, ακόμα κι όπου άντεξε και θριάμβευσε, όπως στην Πάτρα.

Μόνιμη επωδός σε κάθε φράση ως τις 7 Ιουλίου θα είναι “εδώ παπάς εκεί παπάς που ναι ο παπάς -ΚΚΕ “, για να πειστούν οι παγιδευμένοι στην αριστερή αυταπάτη ότι η κόκκινη ψήφος με το σφυροδρέπανο  είναι στασιμοπληθωριστική στο σύστημα τους.

Ένα κόκκινο γαρύφαλλο στην Πάτρα, με χώμα από την Ικαριά πλούσιο και γόνιμο, ποτισμένο με καθαρό νερό από την Πετρούπολη, βαμμένο άλικο απ’το αίμα της Καισαριανής και του Χαϊδαρίου δείχνει το δρόμο για να μη γίνει ο λαός ούτε τρόπαιο, ούτε τσούρμο, ούτε λάφυρο , ούτε υπνοβάτης  στο παζάρι των συμφερόντων.

Η ζημιά που έκανε ο Σύριζα ως πρώτη φορά αριστερά, όχι μόνον στην Ελλάδα, αλλά κι εκτός – κι αυτός ήταν πραγματικά ο άθλιος πρωταγωνιστικός ρόλος του Αλέξη και της παρέας του- μας πήρε ξώφαλτσα. Σε βίαια αποπολιτικοποιημένες μάζες ανέργων, λουμπενοποιημένων νεόπτωχων, αιχμαλώτων της καλής διάθεσης ή και της επάρκειας των ψίχουλων του αφεντικού, νέων φευγάτων με μισή καρδιά και προσωρινώς απασχολούμενων με ακόμα βαρύτερη, εξαπατημένων αγανακτισμένων και επινοικιαζόμενων ναζιστοειδών, η ελπίδα και η πραγματικά κερδισμένη ψήφος που είναι το ΚΚΕ θα παιχτεί με όρους παπατζήδων, όλων των αποχρώσεων.

Όσο για τα περί ύφους και ήθους της αριστεράς , ήρθε η ώρα να δουλέψουμε για να ξεχωρίσουν  οι καρακάξες της "προοδευτικής συμμαχίας" απ´ το αηδόνι του ΚΚΕ.

Λιάνα Κανέλλη