Ενα το μέτωπο της αντιπαράθεσης

Ενα το μέτωπο της αντιπαράθεσης


Πληθαίνουν οι αναλύσεις διαφόρων που ισχυρίζονται πως αρκεί η επικράτηση των σοσιαλδημοκρατών στην Ευρώπη για να αλλάξει το μοντέλο και να ευτυχήσουμε. Η απάντηση έρχεται από τη Γερμανία. Οπου το σοσιαλδημοκρατικό μοντέλο, η περίφημη «ατζέντα 2010» δημιούργησε το πρότυπο πάνω στο οποίο βασίζονται όλες οι εξελίξεις στο εργασιακό τοπίο. Τα στοιχεία από τη Γερμανία είναι εφιαλτικά. Και τονίζουν την ανάγκη η εργατική πάλη να μην κάνει ρούπι πέρα από την αντιμετώπιση του αντίπαλου, δηλαδή των μονοπωλίων, ρούπι από την ταξική συσπείρωση για να αντιμετωπιστούν τα μονοπώλια και η εξουσία τους.
***


Αυτή η γραμμή, η γραμμή της αντιπαράθεσης με τα μονοπώλια, είναι ενιαία, αφορά και στον αγροτικό πληθυσμό. Που φτωχαίνει ακριβώς γιατί τα μονοπώλια καθορίζουν όλες τις παραμέτρους της παραγωγής και της εμπορίας των προϊόντων. Η προσπάθεια της αστικής τάξης, να δείξει ότι το πρόβλημα αφορά μόνο στην ύπαρξη «μεσαζόντων», αποκαλύπτεται γρήγορα κάλπικη. Ηδη μιλάνε για ευθύνες των αγροτών που «δεν τηρούν βιβλία», προαναγγέλλουν μέτρα σε βάρος των ίδιων των αγροτών για την πάταξη - υποτίθεται - της ακρίβειας. Η λαϊκή ανάγκη για φτηνά και καλά προϊόντα διατροφής, επιδιώκεται να αξιοποιηθεί σε όπλο για το χτύπημα των ίδιων των αγροτών, με τα μονοπώλια να τρίβουν τα χέρια τους, καθώς μένουν στο απυρόβλητο, όπως και η κυβέρνησή τους.
***


Αυτό που δείχνει να ανησυχεί πράγματι την αστική τάξη, περνάει στα άρθρα των πίσω σελίδων στις εφημερίδες της, που μιλάνε για το αδιέξοδο της εφαρμοζόμενης πολιτικής, όχι γιατί είναι αντιλαϊκή, αλλά γιατί με τη βία της προκαλεί κι άλλη βία. Αυτό που ομολογούν είναι ένα: Φοβούνται το γεγονός ότι οι αντιδράσεις στην εφαρμογή αυτής της πολιτικής θα εκφραστούν κατά κύριο λόγο μέσα στους χώρους δουλειάς. Είναι αποκαλυπτική η φράση: «Χωρίς κοινωνική γαλήνη όχι μόνο παραγωγικότητα, ούτε παραγωγή δεν υπάρχει». Οι αστοί αναλυτές αναγνωρίζουν πως το πρόβλημα θα λυθεί ακριβώς εκεί: Στους χώρους δουλειάς, όπου οργανωμένοι ταξικά οι εργάτες θα αρνούνται στους καπιταλιστές το δικαίωμα να καρπώνονται την υπεραξία της δικής τους δουλειάς.


Αυτή η ομολογία δείχνει και γιατί πρέπει να ενταθούν ακριβώς αυτές οι προσπάθειες: Για την οργάνωση των εργατών, για την οργάνωση της πάλης τους έτσι που να χτυπά το θεριό στη φωλιά του: στους χώρους παραγωγής.
***


Ξάφνου - μ' ένα μπαράζ που δηλώνει ενιαίο κέντρο - διάφοροι «ανακάλυψαν» ότι το ΚΚΕ στηρίζει τους μεσάζοντες. Είναι οι ίδιοι που έχουν κάνει μέχρι τώρα γαργάρα την ολοκληρωμένη θέση που έχει διατυπώσει το ΚΚΕ για το πώς δεν θα υπάρχουν μεσάζοντες.


Ποιοι είναι αυτοί που επιχειρούν χτύπημα στο ΚΚΕ με αφορμή ...τις πατάτες; Είναι οι ίδιοι που μιλάνε για αγρότες με «Πόρσε». Είναι οι ίδιοι που αξιώνουν το ξεκλήρισμα των αγροτών. Είναι οι ίδιοι που επιχειρηματολογούν υπέρ της φτήνιας των προϊόντων που έρχονται από χώρες της απόλυτης εξαθλίωσης.


Είναι αυτοί που αναγνωρίζουν στο ΚΚΕ και τη στρατηγική του τον αντίπαλο.


Κι επειδή η πραγματικότητα δεν είναι αυτή που προβάλλεται από τα κανάλια της αστικής τάξης, ας κοιτάξουν δίπλα τους οι αγρότες ποιος είναι ποιος. Ποιοι, πράγματι, κερδίζουν αυτήν την περίοδο στις πλάτες των ίδιων των αγροτών. Κι ας τους κάνουν έγκαιρα πέρα.


Χτες έγινε γνωστό ότι στην Κάτω Βροντού, δηλαδή μόνο σ' ένα χωριό, παραμένουν αδιάθετοι 7.000 τόνοι πατάτας. Από τους δήμους θα διατεθούν όλοι κι όλοι 500 τόνοι με προέλευση το Νευροκόπι, άλλο χωριό που έχει επίσης χιλιάδες τόνους αδιάθετης πατάτας. Τι θα γίνει με αυτήν την αδιάθετη πατάτα; Πώς θα φυτέψουν και του χρόνου αυτοί οι άνθρωποι; Σιγή ιχθύος απ' τους διάφορους που παριστάνουν το «φίλο του αγρότη». «Φίλοι», που σκάβουν το λάκκο και του αγρότη και του εργάτη.


Οι «φίλοι του αγρότη» είναι οι ίδιοι που εμπορεύονται το σπόρο, το λίπασμα, το πετρέλαιο, αυτοί που έχουν στα χέρια τους τις μεταφορές, έχουν στα χέρια τους τα μέσα να αγοράζουν την παραγωγή κοψοχρονιά, όπως ήδη συμβαίνει πίσω από τις κάμερες.


Οι ίδιοι οι αγρότες γνωρίζουν πως όπως χτες έτσι και σήμερα στο πλάι τους ενάντια στα μονοπώλια έχουν μόνο έναν συμπαραστάτη: Το ΚΚΕ, τους συναδέλφους τους που συσπειρώνονται στην Παναγροτική Συσπείρωση (ΠΑΣΥ). Γιατί εκεί έξω στο χωράφι, χωριό το χωριό οι άνθρωποι γνωρίζονται μεταξύ τους. Ξέρουν ποιος είναι ο σύγχρονος τσιφλικάς, ποιος ο βιομήχανος, ποιος ο δυνάστης και ποιανού τα χέρια είναι οργωμένα ένα με το χώμα...
***


Ασχετο: Ο εκβιασμός των αστών είναι ήδη δηλωμένος: `Η θα εγκριθεί η πολιτική των μονοπωλίων ή «γαία πυρί μειχθήτω». Η απάντηση είναι μονόδρομος: Να γκρεμιστούν και τα μονοπώλια και η πολιτική τους. Η εργατική τάξη ή θα κάνει το βήμα μπροστά ή θα χαθεί στην άβυσσο. Αυτό είναι το δίλημμά της. Οι αποφάσεις που παίρνονται αυτήν την περίοδο στα εργασιακά είναι οδηγός για τον προσανατολισμό της πάλης των εργατών. Το προσκλητήριο του ΠΑΜΕ έχει καθολική ισχύ.


ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ


    
ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ
6/3/2012
 -- Καιρός να σπας ρίζες
3/3/2012
 -- Στους παραγωγούς του πλούτου η λύση
3/3/2012
 -- Στους παραγωγούς του πλούτου η λύση
1/3/2012
 -- Κανένας σωτήρας, μόνο η οργανωμένη λαϊκή πάλη
5/1/2005
 -- Κλιμακώνουν τις κινητοποιήσεις