22 Ιουν 2012

ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΥ


ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΥ
Ενα σύστημα βουτηγμένο στο αίμα των λαών
Τα εγκλήματα του καπιταλισμού είναι διαρκή και απότοκα της φύσης του συστήματος
Αφγανιστάν: Ο κατοχικός και το αίμα...
Associated Press
Μέσα και από το 18ο Συνέδριό του το ΚΚΕ εμβάθυνε στις αιτίες νίκης της αντεπανάστασης και της καπιταλιστικής παλινόρθωσης, μελετώντας την πορεία οικοδόμησης του σοσιαλισμού σε συνθήκες συνεχούς και γενικευμένης πάλης με τονκαπιταλισμό σε διεθνές επίπεδο. Σ' αυτά τα πλαίσια εκτιμά ότι «εδώ και έναν αιώνα, η αστική πολεμική απέναντι στο κομμουνιστικό κίνημα, που συχνά παίρνει και τη μορφή διανοητικού ελιτισμού, επικεντρώνει τα πυρά της στον επαναστατικό πυρήνα του εργατικού κινήματος: Πολεμά γενικά την αναγκαιότητα της επανάστασης και το πολιτικό της προϊόν, τη δικτατορία του προλεταριάτου, δηλαδή την επαναστατική εργατική εξουσία. Eιδικότερα, πολεμά το προϊόν της πρώτης νικηφόρας επανάστασης, της Oχτωβριανής Eπανάστασης στη Pωσία, αντιπαλεύοντας με μένος κάθε φάση όπου η Eπανάσταση αποκάλυπτε και αντέκρουε την αντεπαναστατική δράση, τα οπορτουνιστικά αναχώματα, τα οποία, σε τελική ανάλυση, άμεσα ή έμμεσα αποδυνάμωναν την Eπανάσταση σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο».
Με αφορμή και τους γιορτασμούς των καπιταλιστών για το «τείχος» το προηγούμενο διάστημα, άρχισε να ξεδιπλώνεται μια γενικευμένη επίθεση στο σοσιαλισμό που γνωρίσαμε. Ηδη ο ιδεολογικός μηχανισμός της αστικής τάξης δεν κρύβει πως αυτό με το οποίο θέλει να ξεμπερδέψει είναι η ίδια η κοσμοθεωρία του επαναστατικού κινήματος, τα ίδια τα κομμουνιστικά κόμματα που καθοδηγούνται από την κοσμοθεωρία του Μαρξισμού - Λενινισμού, αυτό που θέλει να θάψει είναι η ίδια η διακήρυξη ότι οι εργάτες μπορούν να ζήσουν χωρίς τους καπιταλιστές και σ' αυτό πρέπει να κατευθύνεται η πάλη τους. Οι αστοί επιδιώκουν όχι μόνο να υπερασπίσουν τον καπιταλισμό, αλλά και να απομακρύνουν τη νομοτελειακά αναπόφευκτη ανατροπή του. Σ' αυτή τη στρατηγική εντάσσεται και η προσπάθειά τους να παρουσιάσουν το σοσιαλισμό όχι μόνο ως αποτυχημένο, αλλά ως και εγκληματικό σύστημα.
Από τη σκοπιά των συμφερόντων της εργατικής τάξης το ΚΚΕ τονίζει στην Απόφαση του Συνεδρίου για το σοσιαλισμό: «Mελετάμε τη σκληρή πορεία της ταξικής πάλης για το πέρασμα στη νέα κοινωνία, για τη θεμελίωση και ανάπτυξή της, για την επέκταση και εμβάθυνση των νέων σχέσεων παραγωγής - κατανομής και όλων των κοινωνικών σχέσεων και τη διαμόρφωση του νέου ανθρώπου. Aναδεικνύουμε τις αντιφάσεις, τα λάθη και τις παρεκκλίσεις υπό την πίεση και του διεθνούς συσχετισμού δυνάμεων, χωρίς να οδηγούμαστε στο μηδενισμό». Και επισημαίνει: «Oι κατακτήσεις που, αναμφισβήτητα, σημειώθηκαν στα σοσιαλιστικά κράτη, σε σύγκριση με το σημείο εκκίνησής τους, αλλά και σε σύγκριση με τη ζωή των εργαζομένων στον καπιταλιστικό κόσμο, αποδεικνύουν ότι ο σοσιαλισμός έχει εγγενείς δυνατότητες για αλματώδη και συνεχή άνοδο της κοινωνικής ευημερίας και ολόπλευρης ανάπτυξης του ανθρώπου». Τονίζει ότι το ιστορικά καινούριο που έφερε ο σοσιαλισμός «είναι ότι η ανάπτυξη αφορούσε στο σύνολο των μαζών, σε αντίθεση με την καπιταλιστική ανάπτυξη τη συνδεδεμένη με την εκμετάλλευση και την κοινωνική αδικία, με τεράστιες καταστροφές, όπως των αυτόχθονων πληθυσμών στην αμερικανική ήπειρο, στην Aυστραλία, με το μαζικό δουλεμπόριο στις HΠA των προηγούμενων αιώνων, με την αποικιοκρατική εκμετάλλευση, με την αναρχία στην παραγωγή και τις καταστροφές των μεγάλων οικονομικών κρίσεων, τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, την παιδική εργασία και τόσα άλλα. H προσφορά και η υπεροχή της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στην EΣΣΔ πρέπει να κριθεί σε συνάρτηση με την ιμπεριαλιστική στρατηγική περικύκλωσής της, που προκάλεσε μεγάλες καταστροφές, συνεχή εμπόδια και απειλές» (από την Απόφαση του 18ου Συνεδρίου του ΚΚΕ για το σοσιαλισμό).
Η συνέχιση της συζήτησης για το σοσιαλισμό που γνωρίσαμε δεν μπορεί να γίνεται χωρίς αναφορά και στον «υπαρκτό καπιταλισμό». Και ειδικότερα στα εγκλήματα που αναγκαστικά συνοδεύουν την ύπαρξή του. Στο σημερινό αφιέρωμά μας παραθέτουμε μια σειρά στοιχεία από παλιότερα δημοσιεύματα του «Ρ» σχετικά με αυτό το θέμα και για να θυμούνται οι παλιότεροι και για να μαθαίνουν οι νεότεροι.
Ο ιμπεριαλισμός ποτέ δε συμβιβάστηκε με την ήττα που υπέστη το 1917, με τη νίκη της Μεγάλης Οχτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης. Πολύ περισσότερο δε συμβιβάστηκε με το πιο ουσιαστικό αποτέλεσμα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, την εγκαθίδρυση του σοσιαλισμού σε μια σειρά χώρες της Ευρώπης, της Ασίας και στη συνέχεια στην Κούβα. Γι' αυτό και συνέχιζε επίμονα και μεθοδευμένα την υπονομευτική του δραστηριότητα κατά του σοσιαλισμού για την ανατροπή του.
Το φρούριο από μέσα παίρνεται
Το Κογκρέσο των ΗΠΑ το 1951 ενέκρινε 100 εκατομμύρια δολάρια για τους σκοπούς της «Εθνικής Ασφαλείας». Ενα σημαντικό μέρος αυτών των χρημάτων προοριζόταν για τη δημιουργία τρομοκρατικών και στρατιωτικών σχηματισμών από ανθρώπους «ανατολικο-ευρωπαϊκής προέλευσης» και για τη χρηματοδότηση παράνομων οργανώσεων μέσα στις σοσιαλιστικές χώρες («Ο μαρξισμός και η σύγχρονη εποχή», τεύχος Νο 1-2 (31-32), 2005, σελ. 201.)
Η αιχμή του δόρατος του αμερικανικού στρατιωτικού δόγματος του διευθυντή της CIA Αλαν Ουέλς Ντάλες ακόμα από το 1945 ήταν στραμμένη ενάντια στην ΕΣΣΔ. Σ' αυτό υποδειχνόταν το πώς θα έπρεπε να γίνεται η κατασκοπία και η υπονόμευση από τα μέσα των σοσιαλιστικών χωρών. Ο πυρήνας αυτού του δόγματος ήταν ο παρακάτω:
«Ο πόλεμος θα τελειώσει. Ολα κάπως θα καταλαγιάσουν, θα κατασταλάξουν και θα τακτοποιηθούν. Και εμείς θα ρίξουμε όλες τις δυνάμεις, όλο το χρυσό, όλη την υλική δύναμη για την εξαπάτηση και την αποβλάκωση των ανθρώπων. Το ανθρώπινο μυαλό, η συνείδηση είναι επιδεκτικά στην αλλαγή. Σπέρνοντας εκεί το χάος, θα αντικαταστήσουμε τις ανθρώπινες αξίες με διαστρεβλωμένες, στις οποίες να πιστεύουν. Πώς θα γίνει αυτό; Θα βρούμε δικούς μας ομοϊδεάτες... δικούς μας συμμάχους και αρωγούς στην ίδια τη Ρωσία.
Επεισόδιο το επεισόδιο, θα διαδραματίζεται μια τεράστιας κλίμακας τραγωδία για τον αφανισμό της αυτοσυνείδησης του πιο ανυπότακτου λαού της Γης. Από τη φιλολογία και την τέχνη βαθμιαία θα αφαιρέσουμε την κοινωνική τους ουσία, θα ξεμάθουμε τους ζωγράφους, θα τους αφαιρέσουμε την επιθυμία να ασχολούνται με την απεικόνιση και την έρευνα αυτών των προτσές που συντελούνται στα βάθη της καρδιάς των λαϊκών μαζών. Η λογοτεχνία, τα θέατρα, ο κινηματογράφος θα απεικονίζουν και θα εξυμνούν τα πιο χαμηλά, τα πιο χαμερπή αισθήματα των ανθρώπων.
Εμείς με κάθε τρόπο θα υποστηρίζουμε και θα προβάλλουμε τους λεγόμενους ζωγράφους που θα καλλιεργούν και θα μπάζουν στην ανθρώπινη συνείδηση τη λατρεία του σεξ, της βίας, του σαδισμού, της προδοσίας - κοντολογίς - ό,τι είναι ανήθικο.
Στη διεύθυνση του κράτους θα δημιουργήσουμε το χάος και την αταξία. Οπωσδήποτε, αλλά ενεργά και σταθερά, θα συνεργαστούμε στην απειθαρχία των υπαλλήλων, στους ρουσφετολόγους, να κάνουν ό,τι τους κατέβει. Η γραφειοκρατία και η ασυνείδητη εργασία θα αναδειχτούν σε αρετές... Η τιμιότητα και ο σεβασμός θα γελοιοποιούνται και θα αχρηστευτούν, θα μετατραπούν σε υπολείμματα του παρελθόντος. Τη βλακεία και την αυθάδεια, το ψέμα και την απάτη, το μεθύσι, τη ναρκομανία, τα κτηνώδη πάθη ενός εναντίον του άλλου, την αναίδεια, την προδοσία, τον εθνικισμό και την εχθρότητα ανάμεσα στους λαούς, ακόμα περισσότερο την εχθρότητα και το μίσος προς το ρωσικό λαό, όλα αυτά θα τα καλλιεργήσουμε.
Μόνο λίγοι, πολύ λίγοι άνθρωποι θα το αισθανθούν ή μάλλον θα καταλάβουν το τι γίνεται... Ομως, αυτούς τους ανθρώπους θα τους απογοητεύσουμε, θα τους γελοιοποιήσουμε, θα βρούμε τρόπο να τους συκοφαντήσουμε και να τους κάνουμε σκουπίδι της κοινωνίας. Θα αφαιρέσουμε τις πνευματικές ρίζες του μπολσεβικισμού, θα καταστρέφουμε και θα χαλάμε τις βάσεις της ηθικής. Με τον τρόπο αυτό θα κλονίζουμε από γενιά σε γενιά, θα προκαλούμε τη διάβρωση και θα απομακρύνουμε το λενινιστικό φανατισμό. Με τους ανθρώπους θα καταπιαστούμε ακόμα από τα παιδικά και εφηβικά τους χρόνια. Το κύριο στοίχημα θα είναι η νεολαία, θα τη διαφθείρουμε, θα την εκφυλίσουμε..., θα της στερήσουμε την τιμιότητα.
Από τη νεολαία θα κάνουμε κυνικούς και χυδαίους ανθρώπους, βλάκες και κοσμοπολίτες. Να, έτσι θα το κάνουμε» (Πέταρ Κάμενοφ: «Μαρξισμός, λενινισμός, σταλινισμός, κομμουνισμός». Εκδοτικό «Ζεράβα», Σόφια, 2003, σελ. 4-5).
Υστερα από 11 χρόνια από την εκπόνηση του σχεδίου υπονομευτικής δράσης ενάντια στο σοσιαλιστικό σύστημα, από τον Αλαν Ουέλς Ντάλες, ο Ν. Χρουστσόφ δήλωνε στη μυστική Συνεδρίαση του 20ού Συνεδρίου του ΚΚΣΕ ότι η ταξική πάλη στην ΕΣΣΔ θα ατονήσει και θα εξαφανιστεί. Οταν, την ίδια περίοδο εντείνονταν οι αντισοσιαλιστικές ενέργειες του ιμπεριαλισμού.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

TOP READ