Η εποικοδομητική συμβολή των οπορτουνιστών

Η εποικοδομητική συμβολή των οπορτουνιστών

Να δεσμευτεί ο «λύκος» ότι «δε θα φάει τα πρόβατα» αξιώνουν βουλευτές και ευρωβουλευτές κομμάτων του ΚΕΑ, μεταξύ των οποίων οι Δ. Παπαδημούλης και Ν. Χουντής του ΣΥΡΙΖΑ. Στο πλαίσιο της διακοινοβουλευτικής διάσκεψης για την οικονομική διακυβέρνηση της ΕΕ συνυπογράφουν δήλωση με την οποία ζητούν απ' την ΕΕ: «Να δεσμευτεί για πολιτικές πραγματικής σύγκλισης, βασισμένες στην κοινωνική πρόοδο και στη διασφάλιση και προαγωγή των δυνατοτήτων κάθε χώρας, με στόχο την πραγματική οικονομική ανάπτυξη και κοινωνική συνοχή ... πολιτικές που λαμβάνουν υπόψη τις αναπτυξιακές ανάγκες κάθε κράτους-μέλους και μειώνουν το χάσμα ανάπτυξης μεταξύ των κρατών μελών».

Αραγε δε γνωρίζουν ότι κοινωνική πρόοδος και καπιταλισμός είναι ασύμβατες έννοιες. Δε γνωρίζουν ότι οι μόνες δυνατότητες που προάγονται είναι όσες μπορούν να αποφέρουν κέρδη στους καπιταλιστές, που κρατάνε τα κλειδιά της οικονομίας στα χέρια τους; Δε γνωρίζουν πως ούτε για αστείο δεν μπορεί να γίνεται λόγος για πραγματική σύγκλιση σε ένα σύστημα που η ανισομετρία είναι συστατικό, εγγενές του στοιχείο;
Δεν είναι όμως αυτό το κύριο ζήτημα της δήλωσής τους, το κύριο είναι ο καημός που αυτή εκφράζει για πολιτικές που θα ευνοήσουν την καπιταλιστική ανάπτυξη και θα διαμορφώσουν όρους υποταγής του λαού σ' αυτόν τον, εχθρικό για τα συμφέροντά του, στόχο. Δηλαδή ανάκαμψη των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων (βλ. ανάπτυξη) πάνω στα ερείπια των εργασιακών δικαιωμάτων και σιγή νεκροταφείου σε επίπεδο κινήματος (βλ. κοινωνική συνοχή). Γι' αυτό και προειδοποιούν τη λυκοσυμμαχία και τα μονοπώλια, που αυτή εκφράζει, πως «η διαφορά μεταξύ πλουσίων και φτωχών αυξάνεται συνεχώς και θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε κοινωνική αναταραχή και διάβρωση των δημοκρατικών δομών»!
Οι συνυπογράφοντες τη δήλωση χτυπάνε καμπανάκι για το «τεράστιο έλλειμμα δημοκρατίας στα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα», διαμηνύοντας έτσι ότι υπάρχει μεγαλύτερη ανάγκη από πριν, οι πολιτικές που χαντακώνουν τους λαούς να έχουν τη μεγαλύτερη δυνατή συναίνεση και νομιμοποίηση από αιρετά όργανα, όπως το Ευρωκοινοβούλιο, έτσι που και να επιτυγχάνονται οι απαραίτητοι συμβιβασμοί αλλά ταυτόχρονα να διαμορφώνεται επίχρισμα δημοκρατικότητας σε αντιλαϊκές αποφάσεις. Δεν κρύβουν λόγια: «Για να διαμορφώσουμε την κοινοβουλευτική συζήτηση για την οικονομική και δημοσιονομική πολιτική στην ΕΕ, ζητούμε σαφείς, δημοκρατικούς κανόνες και διαδικασίες για τη Διάσκεψη, προκειμένου να έχουμε ουσιαστική συμβολή στη διαδικασία λήψης αποφάσεων στην Ευρώπη (...) Οι οικονομικές και δημοσιονομικές πολιτικές στην Ευρωπαϊκή Ενωση δεν είχαν, μέχρι τώρα, κανένα δημοκρατικό έλεγχο»...
Εκεί που δίνουν τα ρέστα τους είναι στο σημείο της δήλωσης που παραδέχονται ότι «το πρόβλημα δεν τελειώνει με την τρόικα», αφού «η Δημοσιονομική Συνθήκη είναι η θεσμοθέτηση αυτών των πολιτικών». Τι προτείνουν; Να αλλάξει ο Μανωλιός και να βάλει τα ρούχα του αλλιώς. Την «αντικατάσταση της τρέχουσας στρατηγικής της ΕΕ για το 2020, από μια "Ευρωπαϊκή Στρατηγική για την Αλληλεγγύη και την Αειφόρο Ανάπτυξη"». Αυταπάτες στους λαούς θέλουν καλλιεργήσουν ισχυριζόμενοι ότι μπορεί η ΕΕ να συνομολογήσει μια στρατηγική που θα κάνει ίσα κι όμοια τα συμφέροντα των μονοπωλίων με αυτά των λαών. Ετσι, προτείνουν, π.χ., αύξηση των επενδύσεων σε βασικές υποδομές και υποδομές στήριξης της βιομηχανίας, προώθηση οικονομικής και κοινωνικής συνοχής και ταυτόχρονα μέτρα όπως, π.χ., για ενίσχυση της κοινωνικής προστασίας, εξάλειψη της φτώχειας, προστασία του περιβάλλοντος, βελτίωση της ποιότητας της εργασίας...