Επιμέλεια: Αλέκος Χατζηκώστας //
Το εκλογικό σύστημα, διαχρονικά, αποτέλεσε και αποτελεί ισχυρό όπλο στα χέρια της αστικής τάξης και του πολιτικού της προσωπικού τόσο για την διαμόρφωση των «εκλογικών προτιμήσεων» του λαού όσο και για τη διαμόρφωση μετά από κάθε εκλογική μάχη «βολικών» για τη εκάστοτε συγκυρία, πολιτικών συσχετισμών μεταξύ των διαφόρων κομμάτων. Ένα από τα βασικά  «επιχειρήματα» που χρησιμοποιούνται, για την εφαρμογή διάφορων καλπονοθευτικών εκλογικών συστημάτων είναι και αυτό της «ακυβερνησίας» και της ανάγκης «ισχυρών κυβερνήσεων». Μία συζήτηση που γίνεται και σήμερα, αλλά και παλιότερα όπως φαίνεται από τα ντοκουμέντα που παρουσιάζουμε από το 1928…
Βρισκόμαστε στα 1928. Ο Ελευθέριος Bενιζέλος, ιδρυτής της παράταξης των Φιλελευθέρων, μετά από μια σειρά μεθοδεύσεων, επανήλθε στο πολιτικό προσκήνιο, ύστερα από μια πενταετή περίοδο απουσίας. Οι εκλογές προκηρύχτηκαν για τις 19 Αυγούστου 1928. Το εκλογικό σύστημα (πλειοψηφικό) του 1928 ήταν επαναφορά του εκλογικού συστήματος που εφαρμόστηκε και στις εκλογές του 1923. Χαρακτηριστικό του εκλογικού συστήματος ήταν η στενή και η ευρεία περιφέρεια, όπου οι “στενές” εκλογικές περιφέρειες – συνολικά 69 – αντιστοιχούσαν σε επαρχίες και οι ευρείες σε πρωτοδικεία – 27. Από την περιφέρεια του ∆ήµου Αθηναίων αποχωρίστηκε η περιφέρεια του ∆ήµου Πειραιά, στην οποία υπήρχε µεγάλος πληθυσμούς προσφύγων, επομένως και δυνητικών εκλογέων των βενιζελικών. Το 1928 επιδιώχθηκε να κερµατιστεί η «Παλαιά Ελλάδα» σε µικρές εκλογικές περιφέρειες έτσι ώστε να περιοριστεί η επίδραση των αντιβενιζελικών εκλογέων, ενώ αντίστοιχα οι «ευρείες» περιφέρειες των Νέων Χωρών ουσιαστικά «έπνιγαν» τις νησίδες αντιβενιζελικής υποστήριξης. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε καµία από τις περιφέρειες των Νέων Χωρών δεν εξελέγη κάποιος αντιβενιζελικός υποψήφιος – σε αντίθεση µε το 1926.
ekloges1928c
Τα αποτελέσματα χαρακτηριστικά της εκλογικής ληστείας: Εκλογικός νόμος : Ν.Δ. 11.7.1928 (ΦΕΚ 122τ.Α΄11.7.1928)
Εκλογικές περιφέρειες : 98
Σύνολο υποψηφίων : 1.354
Προκήρυξε εκλογές για τις 19 Αυγούστου με πλειοψηφικό κι έβγαλε μιαν ασύλληπτη κοινοβουλευτική πλειοψηφία: 178 έδρες έναντι 72 όλων των άλλων (εννέα) κομμάτων! Με ποσοστό 46.94%  (178 σε σύνολο 250) εδρών πήρε το 71%  των εδρών! Να σημειώσουμε ότι ακόμη έλαβαν: 23.94% το Λαϊκού κόμματος που έβγαλε 19 βουλευτές, ενώ η Δημοκρατική Ένωση είκοσι με 6.71%. Με το ΚΚΕ χωρίς κοινοβουλευτική εκπροσώπηση (1.41%) και την Προοδευτική Ένωση με πέντε βουλευτές (1.32%) (!), ενώ οι Ελευθερόφρονες του Ιωάννη Μεταξά έβγαλαν μόνον έναν με ποσοστό 5.30%.
Το ΚΚΕ αντέδρασε στην προσπάθεια νόθευσης της εκλογικής θέλησης. Χαρακτηριστικό είναι το άρθρο του  ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ στην πρώτη σελίδα με τίτλο «Η ΙΣΧΥΡΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΚΟ» (12/7/1928) . Ένα άρθρο που θα μπορούσε κάλλιστα να γραφτεί και σήμερα. Το σχετικό δημοσίευμα αναφέρει:
ekloges1928b«Η χώρα σήμερον ειπέρ ποτέ και άλλοτε έχει ανάγκην κυβερνήσεως ισχυράς, δυναμένης να αντιμετωπίση όλα τα δύσκολα προβλήματα των οποίων επέιγει η λύσις»
Αυτά έγραφε στο περίφημο υπόμνημα του προς τον Πρόεδρον της Δημοκρατίας κ. Ελ. Βενιζέλος την ημέρα που ο πρώτος αυτός ακύρωνε την αναλογική και ανεγνώριζε το πλειοψηφικό ως σύστημα με το οποίο πρέπει να διεξαχθούν οι βουλευτικές εκλογές.
Κυβέρνησιν ισχυράν, Κυβέρνησιν που να μπορέση να κρατηθή γερότερα από ό,τα κρατήθηκε η Οικουμενική. Κυβέρνησιν που να μπορέση καλύτερα από την Οικουμενική να επιβάλη το πρόγραμμά της. Κυβέρνησιν που να «αντιμετωπίση» ασφαλέστερα τα προβλήματα που «αντιμετώπισε» η Οικουμενική.
Κυβέρνησιν ισχυράν! Κυβέρνησιν των φόρων και της εκμετάλλευσης. Κυβέρνησιν των υποδουλωτικών δανείων και της υποδουλωτικής πολιτικής. Κυβέρνησιν της τρομοκρατίας, της συστηματικής, σκληρής, οργανωμένης λευκής τρομοκρατίας που η Οικουμενική δεν επέβαλε όσο και όπως έπρεπε.
Κυβέρνησιν ισχυράν: Ισχυράν χάριν ποίους και ισχυράν εναντίον ποίου; Ποιόν θα εξυπηρετήση η ισχύς που εξάγγειλε ο Βενιζέλος, σε ποιού τη διάθεση θα τεθή η ισχύς αυτή και εναντίον ποίου θα στραφεί;
Οι εργαζόμενες μάζες ξαίρουν καλά τι σημαίνει «κυβέρνηση πυγμής», «κυβέρνηση ισχυρά», «κυβέρνηση μεγάλων χειρονομιών», όπως τη θέλει ο Σίμος. Οι εργαζόμενες μάζες έχουν πικρή μα μεγάλη πείρα τι σημαίνει όλα αυτές οι «ισχυρές» κυβερνήσεις από τότε που ο Πάγκαλος ρεκλαμάριζε τη φίρμα αυτή ίσαμε τότε που ο «εμποροβιομηχανικός κόσμος» σηκωνόταν εναντίον των αγροτών και των εργατών όλης της Ελλάδος με το ίδιο ακριβώς σύνθημα.
Κυβέρνησις ισχυρά; Κυβέρνησις που να ειπσράξη έντεκα και πλέον δισεκατομμύρια δραχμές για τον προϋπολογισμό του Κράτους, έναντι οχτώμισι πέρσι! Κυβέρνηση που να βαρέση μια για πάντα κατακέφαλα τους Δημοσίους Υπαλλήλους! Κυβέρνησις που να «κανονίση» μια για πάντα τις σχέσεις κεφαλαίου και εργασίας, έτσι που ούτε απεργίες να γίνουνται πια,ούτε συγκρούσεις, ούτε ¨ανωμαλίες» και προστριβές. Κυβέρνησις που να παραδώσει ό,τι ακόμη απόμεινε στους πρόσφυγες στην ΕΑΠ και στην Αγροτική Τράπεζα Αθηνών, Κυβέρνησις που να ξεπουλήσει τους αγρότες της Ελλάδος και όλους τους εργαζόμενους στους Στάγερ και στους Ζαχάρωφ.
Μία τέτοια ισχυρά Κυβέρνησις χρειαζότανε στην Ελλάδα. Και μια τέτοια Κυβέρνησις έπρεπε να εξασφαλισθεί, όπως εξηγεί στο υπόμνημα του, με το πλειοψηφικό και όχι με την αναλογική που ένα σωρό «κόμματα και κομματίδια» θα βρίσκονται εμπόδιο στα πόδια του.
ekloges1928
Γι’αυτό κατάργησε την αναλογική. Γι’αυτό οι εκλογές θα γίνουν απλώς και μόνο για να «νομιμοποιήσουν» και να «συνταγματοποιήσουν» το καθεστώς της διχτατορίας του Βενιζέλου, το καθεστώς της «ισχυράς Κυβερνήσεως».
Ο κ. Βενιζέλος όμως κι όλη η τάξη του απατάται απάτην οιχτράν. Μήτε ο βενιζέλος, μήτε κανένας άλλος θα πνίξουν τη φωνή, την αντίσταση , την εξέγερση, την νίκη των καταπιεζομένων εργαζόμενων μαζών.
Και αν τον αναδείξη το βενιζελικό εκλογικό σύστημα διχτάτορα, θάχει να αντιμετωπίσει την αντίσταση των εργαζόμενων μαζών και δεν είνε αυτές που θα λυγίσουν στη πάλη. Την πρώτη «νίκη», όπως τη διαλαλεί η «Πατρίς» την πέτυχε. Δεν ειν’ εδώ όμως που τελειώνει η πάλη. Οι εργαζόμενες μάζες θα παλαίψουν κατά τις εκλογές. Θα αγωνισθούν για την αντιπροσώπευσή τους με πείσμα. Μα θα συνεχίσουν την πάλη κ’ ύστερα από τις εκλογές. Την πάλη τους κατά της μπουρζουαζίας και της «ισχυράς της Κυβέρνησης» του Βενιζέλου και θα τη συνεχίσουν ίσαμε το τέλος, ίσαμε τη νίκη.
Οι εργαζόμενες μάζες ας κινηθούν. Πλειοψηφικό; Πλειοψηφικό! Θα αγωνισθούν και μ’αυτό έντονα και δραστήρια. Όποια και νάναι τα’ αποτελέσματα, δεν έχουν κεφαλαιώδη σημασία. Ο αγώνας κατά της μπουρζουαζίας και της ισχυράς κυβέρνησης του κ. Ελευθερίου Βενιζέλου θα συνεχισθή.»