Η «Προοδευτική Ομάδα», η σοσιαλδημοκρατία και το «νέο αίμα» του ΣΥΡΙΖΑ

Η «Προοδευτική Ομάδα», η σοσιαλδημοκρατία και το «νέο αίμα» του ΣΥΡΙΖΑ

Μετά τα συνεχή σούρτα - φέρτα Ευρωπαίων σοσιαλδημοκρατών ηγετών και αξιωματούχων στην Αθήνα και το... μέλι που στάζουν για το αντιλαϊκό έργο της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, μετά την καθιερωμένη πλέον παρουσία του Αλ. Τσίπρα σε όλες τις μαζώξεις κορυφής του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος, τη βδομάδα που μας πέρασε ήρθε να προστεθεί ένα ακόμα επεισόδιο στα διαρκή πάρε - δώσε του ΣΥΡΙΖΑ με την ξεφωνημένη ευρωενωσιακή σοσιαλδημοκρατία, με την ανακοίνωση της συγκρότησης της πολιτικής Κίνησης «Προοδευτική Ομάδα» (Progressive Caucus) στο Ευρωκοινοβούλιο, από ευρωβουλευτές της GUE, των Σοσιαλδημοκρατών και των Πρασίνων.

Οπως έγινε γνωστό, στις διαδικασίες συγκρότησης της εν λόγω κίνησης, η οποία έχει ως στόχο τη «δημιουργία δεσμών μεταξύ των προοδευτικών δυνάμεων στο Ευρωκοινοβούλιο και σε ολόκληρη την Ευρώπη», συμμετέχουν περίπου 100 ευρωβουλευτές, ενώ στην προσωρινή εκτελεστική επιτροπή της Κίνησης φιγουράρει ο αντιπρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου και στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, Δ. Παπαδημούλης, μαζί με ευρωβουλευτές του γερμανικού «Die Linke» και των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων της Γαλλίας και της Ιταλίας.
Ο ίδιος ο Δ. Παπαδημούλης, σε συνέντευξή του στο «tvxs.gr», έσπευσε να τονίσει ότι «η Ευρωομάδα του ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί πολύ σημαντική πρωτοβουλία τη συγκρότηση αυτού του Progressive Caucus. Είναι μία πρωτοβουλία που βρίσκεται σε αντιστοιχία και με την πολιτική που ως ΣΥΡΙΖΑ ακολουθούμε στην Ευρώπη, να διευρύνουμε τα ερείσματά μας και πέραν των δυνάμεων της Ευρωομάδας της Αριστεράς, στο πιο προοδευτικό τμήμα των Σοσιαλιστών και των Πρασίνων, που αναζητά προοδευτικές εναλλακτικές απέναντι στη σημερινή Ευρώπη που κυριαρχείται από το δόγμα Σόιμπλε»...

Και ξανά προς τη «δόξα» τραβά...

Σε αυτό ακριβώς το μήκος κύματος, των περιβόητων «προοδευτικών εναλλακτικών» κινείται και το κείμενο της διακήρυξης της «Προοδευτικής Ομάδας» που δόθηκε στη δημοσιότητα. Ηδη με το... «καλημέρα» του κειμένου, βγάζει μάτι η προσπάθεια να εξωραϊστεί η λυκοσυμμαχία της ΕΕ, όπως και να συντηρηθεί η απάτη περί δυνατότητας για μια νέα, «διορθωμένη» ΕΕ:«Είμαστε πεπεισμένοι ότι ήρθε η ώρα να αλλάξει η νεοφιλελεύθερη, μη βιώσιμη και άδικη Ευρώπη, τόσο σε ευρωπαϊκό όσο και σε εθνικό επίπεδο και να δημιουργήσουμε ένα νέο ευρωπαϊκό εγχείρημα, που να βασίζεται στην αλληλεγγύη, τη συνεργασία και την οικολογία», σημειώνεται χαρακτηριστικά...
Και πραγματικά, αυτή η προσπάθεια να συντηρηθούν τέτοιες χρεοκοπημένες απάτες στις λαϊκές συνειδήσεις, είναι ένας από τους βασικούς λόγους που προμοτάρεται και επιχειρείται πανευρωπαϊκά η αναστήλωση της σοσιαλδημοκρατίας, της δύναμης δηλαδή που έχει αποδείξει ιστορικά στο κεφάλαιο τη δυνατότητά της να χειραγωγεί εργατικές - λαϊκές μάζες στους αντιλαϊκούς στόχους του, τη δυνατότητά της να προωθεί αυτούς τους στόχους με λιγότερες λαϊκές αντιδράσεις σε σχέση με τα παραδοσιακά «δεξιά» κόμματα.
Μετά από μια μακρά περίοδο κρίσης και κλυδωνισμών, ακριβώς γιατί ήταν αυτή που κλήθηκε «να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά» για το κεφάλαιο, πρωτοστατώντας στην υλοποίηση των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων που αυτό είχε ανάγκη, η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία προσπαθεί να «φτιασιδωθεί», καθώς καλείται και σήμερα να μπαλώσει το «όραμα» της «ευρωπαϊκής ενοποίησης», να μπαλώσει το ίδιο το κάλπικο «όραμα» της «δίκαιης ανάπτυξης», της «ανάπτυξης για όλους» μέσα στο πλαίσιο του συστήματος της εκμετάλλευσης, το οποίο προσπαθεί να αθωώσει, ισχυριζόμενη ότι υπεύθυνος για τα δεινά των λαών είναι τάχα ο «νεοφιλελευθερισμός»...
Το «φτιασίδωμα» αυτό της σοσιαλδημοκρατίας επιχειρείται με διάφορους τρόπους, ανάλογα και με τις ιδιαίτερες διεργασίες στο πολιτικό σκηνικό κάθε χώρας: Αλλού γίνονται προσπάθειες «ανανέωσης» των παραδοσιακών σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων - όπως π.χ. με την εκλογή του «αριστερού» Κόρμπιν στην ηγεσία των Εργατικών στη Βρετανία ή με την εκλογή «φρέσκων» προσώπων, όπως στα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα της Ιταλίας και της Ισπανίας - αλλού δημιουργούνται «νέα» σοσιαλδημοκρατικά σχήματα, όπως οι «Podemos» στην Ισπανία, ή επιχειρούνται συνενώσεις τύπου «Η άλλη Ευρώπη με τον Τσίπρα» στην Ιταλία...

Ο ειδικός ρόλος που διεκδικεί ο ΣΥΡΙΖΑ

Σε κάθε περίπτωση όμως, ειδικό ρόλο σε αυτήν την επιχείρηση «αναβάπτισης» της ευρωενωσιακής σοσιαλδημοκρατίας διεκδικεί ο ΣΥΡΙΖΑ ως... το «νέο αίμα» των σοσιαλδημοκρατών στην Ευρώπη, ως... «νέα είσοδος» στην αστική διακυβέρνηση και με όσο «αριστερό» περιτύλιγμα του έχει απομείνει - σε κάθε περίπτωση πολύ περισσότερο από αυτό που έχουν σοσιαλδημοκρατικά κόμματα με δεκαετίες αντιλαϊκής διακυβέρνησης στο ιστορικό τους...
Στο πλαίσιο, μάλιστα, της διαφύλαξης αυτού του πολύτιμου για τη σοσιαλδημοκρατία «αριστερού» περιτυλίγματος του ΣΥΡΙΖΑ, φαίνεται ότι δεν υπάρχει από καμιά πλευρά βιασύνη για «επίσημη» ένταξή του στο Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα. Αντίθετα, επιλέγεται ως πιο βολικό το σχήμα του «παρατηρητή», που συμμετέχει σε όλες τις μαζώξεις και τις διεργασίες της «επίσημης» σοσιαλδημοκρατίας, αλλά ταυτόχρονα είναι και προνομιακός συνομιλητής (και αν χρειαστεί... και προξενητής) παλιών και νέων οπορτουνιστικών σχημάτων...
Γι' αυτόν τον ειδικό ρόλο που διεκδικεί ο ΣΥΡΙΖΑ, «καμαρώνουν» δημοσίως τα ίδια τα στελέχη του. «Η επαναθεμελίωση της Ευρώπης (...) προϋποθέτει επίσης αλλαγές σε ολόκληρη την Αριστερά, με ιδιαίτερη βεβαίως προτεραιότητα στο χώρο της σοσιαλδημοκρατίας», σημείωνε ο υπουργός Παιδείας, Ν. Φίλης, σε πρόσφατη συνέντευξή του, προσθέτοντας: «Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να διαδραματίσει ουσιαστικό ρόλο σε συγκλίσεις και επανατοποθετήσεις στο χώρο της ευρωπαϊκής Αριστεράς (...) Με μια έννοια, το αρνητικό πειραματόζωο για την κρίση, που ήταν η Ελλάδα, μπορεί να αποδειχθεί πολιτικό εργαστήρι για τις αλλαγές στην Ευρώπη»...
Αντίστοιχα, ο υπουργός Οικονομικών, Ευ. Τσακαλώτος, σε δική του συνέντευξη υπογράμμιζε ότι «είναι καλό που βρίσκεται η αριστερά στο ευρωπαϊκό "παιχνίδι" (...) Εάν δεν υπήρχε ο ΣΥΡΙΖΑ, δε θα υπήρχαν οι Podemos και η στροφή προς τη σοσιαλδημοκρατία»...
Ακόμα πιο καθαρά, προετοιμάζοντας το έδαφος και για την οργανωμένη σύμπραξη με τις δυνάμεις της ευρωενωσιακής σοσιαλδημοκρατίας, το τμήμα Ευρωπαϊκής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ σημείωνε ήδη από τα τέλη Ιούνη ότι «το ΚΕΑ και κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ - η μόνη κυβέρνηση της Αριστεράς στην ΕΕ - οφείλουν να έχουν στρατηγική μετατόπισης της σοσιαλδημοκρατίας αποκλειστικά προς τα αριστερά, με κυβερνητικά έργα και όχι με απλές διακηρύξεις», όπως και ότι χρειάζονται «πρωτοβουλίες που να ωθούν δυνάμεις των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών και των Πρασίνων σε μια τοποθέτηση έναντι της κυρίαρχης νεοφιλελεύθερης πολιτικής».

Η σοσιαλδημοκρατία του «Νότου» και η δημοσιονομική «χαλάρωση»

Ταυτόχρονα, βέβαια, η επιχείρηση αναστήλωσης της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας συνδέεται άμεσα με την προσπάθεια των αστικών τάξεων σε ορισμένα κράτη - μέλη της ΕΕ, αλλά και τμημάτων του κεφαλαίου σε άλλα, να επιτύχουν μια «χαλάρωση» στη δημοσιονομική πολιτική της λυκοσυμμαχίας, προκειμένου να μπορέσουν να εξασφαλίσουν ακόμα μεγαλύτερη κρατική στήριξη των επενδύσεών τους.
Από αυτήν την άποψη, δεν είναι τυχαίο ότι στην προσωρινή εκτελεστική επιτροπή της «Προοδευτικής Ομάδας» συμμετέχουν κατά κύριο λόγο δυνάμεις από τις χώρες του λεγόμενου «ευρωπαϊκού Νότου», από τη Γαλλία, την Ιταλία, την Ισπανία και φυσικά την Ελλάδα, από χώρες δηλαδή οι οποίες πρωτοστατούν στη διεκδίκηση ενός άλλου αντιλαϊκού μείγματος για λογαριασμό του κεφαλαίου, μιας πιο «χαλαρής» δημοσιονομικής πολιτικής.
Εξίσου χαρακτηριστικό, άλλωστε, είναι και το γεγονός ότι, όπως ανακοινώθηκε, η πρώτη επίσημη εκδήλωση της «Προοδευτικής Ομάδας» έχει προγραμματιστεί για τις 6 Σεπτέμβρη και θα αφορά τις διατλαντικές εμπορικές συμφωνίες ΤΤΙΡ και CETA, πεδία δηλαδή όπου εκφράζονται με ιδιαίτερη σφοδρότητα οι ενδοκαπιταλιστικοί ανταγωνισμοί, εντός και εκτός της ΕΕ και της Ευρωζώνης.
Η «χαλάρωση» που διεκδικεί, βέβαια, η σοσιαλδημοκρατία του «Νότου», την οποία φροντίζει να «ντύνει» και με τα γνωστά περί «μάχης ενάντια στην αιώνια λιτότητα» και υπέρ της «αλληλεγγύης, κοινωνικής δικαιοσύνης και αειφορίας», δεν έχει καμία σχέση με χαλάρωση της αντεργατικής - αντιλαϊκής επίθεσης: Οι σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις του Ολάντ, του Ρέντσι κ.ο.κ. - ευρωβουλευτές των οποίων πρωτοστατούν μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ στη συγκρότηση της «Προοδευτικής Ομάδας», αραδιάζοντας διάφορα περί «κοινωνικής δικαιοσύνης» - είναι αυτές που τσακίζουν τους λαούς των χωρών τους, προωθώντας μπαράζ αντεργατικών αναδιαρθρώσεων, ακριβώς γιατί αυτό απαιτεί η ανάκαμψη των κερδών και της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου των κρατών τους...
Η «Προοδευτική Ομάδα», μάλιστα, επιδιώκει να παίξει ειδικό ρόλο στη στράτευση εργατικών - λαϊκών στρωμάτων σε αυτήν ξένη για τα συμφέροντά τους ενδοκαπιταλιστική διαμάχη για το μείγμα της αντιλαϊκής διαχείρισης, για τον επιμερισμό χασούρας και κερδών μεταξύ των διαφόρων τμημάτων του κεφαλαίου.
Σε αυτό το πλαίσιο, ο Δ. Παπαδημούλης δηλώνει ανοιχτά ότι «στόχος μας είναι να μην περιοριστούμε σε μία δράση μόνο μέσα στο Ευρωκοινοβούλιο, αλλά να γειώσουμε αυτήν τη δραστηριότητα και σε εθνικό επίπεδο, σε επαφή και σε συνεργασία με τα κοινωνικά κινήματα που έχουν αντίστοιχους προβληματισμούς»...

***

Σε ένα σκηνικό εντεινόμενων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, με τις ίδιες τις εκθέσεις της ΕΕ και του ΔΝΤ να αναφέρουν ότι είναι δύσκολο να ποσοτικοποιηθούν οι αυξανόμενες «αβεβαιότητες» στην Ευρωζώνη και την παγκόσμια οικονομία, είναι προφανώς αβέβαιο και το πώς θα εξελιχθεί η προσπάθεια αναστήλωσης της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, όπως και το τι ρόλο θα διαδραματίσει τελικά στην υπόθεση αυτή ο ΣΥΡΙΖΑ.

Σε κάθε περίπτωση, όμως, το κρίσιμο για το λαό είναι να αχρηστεύσει παλιές και νέες παγίδες που στήνονται σε βάρος του, τόσο με την επιχείρηση «αναβάπτισης» της σοσιαλδημοκρατίας όσο και με τις συνολικότερες διεργασίες αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος. Κόντρα στις διάφορες απάτες περί «επαναθεμελίωσης της ΕΕ», «χειραφέτησης από το νεοφιλελεύθερο μοντέλο» κ.ο.κ., ο λαός πρέπει να αντιτάξει τη δική του συνολική χειραφέτηση από την αστική πολιτική, να βάλει στο στόχαστρο τον πραγματικό του αντίπαλο, το κεφάλαιο, την εξουσία και τις λυκοσυμμαχίες του.

Γ. Ε.