Με
αφορμή το προσχέδιο του κρατικού προϋπολογισμού για το 2018, η
κυβέρνηση πανηγυρίζει ότι ο ΕΦΚΑ από ελλειμματικός γίνεται
πλεονασματικός. Φορώντας μάλιστα το «φωτοστέφανο» του ικανότερου
διαχειριστή, διαλαλεί ότι θα μοιράσει και «κοινωνικό μέρισμα» σε
ορισμένους απ' αυτούς που ζουν σήμερα σε συνθήκες ακραίας φτώχειας,
εξαιτίας και της δικής της πολιτικής!
Η απάτη που επιχειρεί η κυβέρνηση χρειάζεται να απαντηθεί οργανωμένα και αποφασιστικά από ασφαλισμένους και συνταξιούχους. Τα πλεονάσματα του ΕΦΚΑ είναι το δικό τους «έλλειμμα» σε εισόδημα και παροχές, μιας και διαμορφώθηκαν από τις απανωτές περικοπές στις συντάξεις, την αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών, την καθυστέρηση στην απονομή νέων συντάξεων.
Κι όλα αυτά, προκειμένου να «ευθυγραμμιστούν» οι ασφαλιστικές δαπάνες του κράτους με το στόχο της δημοσιονομικής προσαρμογής και σαν λεπίδι να θερίσουν τα δικαιώματα στη σύνταξη και στις παροχές Υγείας. Αλλά και για να απαλλαγεί η εργοδοσία από ένα μεγαλύτερο μέρος των υποχρεώσεών της απέναντι στο σύστημα της Κοινωνικής Ασφάλισης, που ολοένα και περισσότερο μετατρέπεται σε ατομική υπόθεση.
Εξίσου προκλητική είναι όμως και η στάση της ΝΔ, που κατηγορεί την κυβέρνηση για «μαγειρεμένα» στοιχεία, επειδή υπηρετεί την ίδια ταξική - αντιλαϊκή πολιτική και στο Ασφαλιστικό. ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, μαζί με άλλα αστικά κόμματα, έβαλαν φαρδιά -πλατιά την υπογραφή τους στο 3ο μνημόνιο, με το οποίο, αφού καθαγίασαν τα πρώτα δύο, «έστυψαν» τους συνταξιούχους, αύξησαν όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, κατάργησαν ασφαλιστικά δικαιώματα.
Αλλά και τώρα, για ποιο πράγμα τσακώνονται; Σίγουρα όχι για το γεγονός ότι 4 στις 10 συντάξεις είναι σήμερα κάτω από 500 ευρώ μεικτά, αποτέλεσμα της πολιτικής που κληροδοτεί ο ένας στον άλλο. Ούτε διαφωνούν για τη μείωση της κρατικής χρηματοδότης στα ασφαλιστικά ταμεία και τις απαλλαγές που ψήφισαν προς τις επιχειρήσεις. Αντίθετα, και οι δύο θεωρούν κίνδυνο για τη «δημοσιονομική σταθερότητα» τις συντάξεις και ανησυχούν μήπως το Ασφαλιστικό υπονομεύσει το «επιχειρηματικό κλίμα».
Είτε με «ελλείμματα», είτε με «πλεονάσματα» στα ασφαλιστικά ταμεία, οι περικοπές στις συντάξεις και στις άλλες παροχές θα συνεχίζονται στο διηνεκές, γιατί αυτό επιβάλλουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Γι' αυτό άλλωστε η κυβέρνηση, παρά τα πανηγύρια για τον πλεονασματικό ΕΦΚΑ, δεν πρόκειται να πάρει πίσω τα αντιασφαλιστικά μέτρα που ψήφισε στο όνομα των ελλειμματικών Ταμείων, ούτε θα επιστρέψει τη 13η και 14 σύνταξη που έκοψαν οι προηγούμενοι.
Αντίθετα, θα εφαρμόσει κανονικά τις νέες περικοπές στις καταβαλλόμενες συντάξεις μέχρι 18%, καταργώντας τη λεγόμενη «προσωπική διαφορά», και θα επιβάλλει στους συνταξιούχους, όπως και σε όλους τους χαμηλόμισθους, φτωχούς αγρότες και επαγγελματίες, τη μείωση του αφορολόγητου, που θα οδηγήσει στην περικοπή ακόμα μιας σύνταξης, και μάλιστα από τους χαμηλοσυνταξιούχους.
Η στρατηγική του κεφαλαίου αντιμετωπίζει την Ασφάλιση ως κόστος, τις κρατικές δαπάνες για συντάξεις και Υγεία ως δημοσιονομικό πρόβλημα. Με αυτήν τη στρατηγική, που συνυπηρετούν όλα τα αστικά κόμματα, έχουν να αναμετρηθούν οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι. Κυρίως, όσοι τώρα μπαίνουν στην παραγωγή και θα γνωρίσουν ένα ασφαλιστικό σύστημα με προδιαγραφές Μεσαίωνα.
Γι' αυτό χρειάζεται ο αγώνας για ανάκτηση των απωλειών σε συντάξεις και άλλα ασφαλιστικά δικαιώματα, αλλά και για υπηρεσίες Υγείας με βάση τις σύγχρονες πραγματικές ανάγκες. Αγώνας που να στοχεύσει τον αντίπαλο, την καρδιά του προβλήματος, που δεν είναι λογιστικό, αλλά πολιτικό και αφορά το ποιος κάνει κουμάντο στην οικονομία. Τα κέρδη των καπιταλιστών είναι ασύμβατα με τα δικαιώματα των εργαζομένων και τις λαϊκές ανάγκες, κι αυτό το συμπέρασμα πρέπει να αποτελεί οδηγό οργάνωσης και δράσης.
Η απάτη που επιχειρεί η κυβέρνηση χρειάζεται να απαντηθεί οργανωμένα και αποφασιστικά από ασφαλισμένους και συνταξιούχους. Τα πλεονάσματα του ΕΦΚΑ είναι το δικό τους «έλλειμμα» σε εισόδημα και παροχές, μιας και διαμορφώθηκαν από τις απανωτές περικοπές στις συντάξεις, την αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών, την καθυστέρηση στην απονομή νέων συντάξεων.
Κι όλα αυτά, προκειμένου να «ευθυγραμμιστούν» οι ασφαλιστικές δαπάνες του κράτους με το στόχο της δημοσιονομικής προσαρμογής και σαν λεπίδι να θερίσουν τα δικαιώματα στη σύνταξη και στις παροχές Υγείας. Αλλά και για να απαλλαγεί η εργοδοσία από ένα μεγαλύτερο μέρος των υποχρεώσεών της απέναντι στο σύστημα της Κοινωνικής Ασφάλισης, που ολοένα και περισσότερο μετατρέπεται σε ατομική υπόθεση.
Εξίσου προκλητική είναι όμως και η στάση της ΝΔ, που κατηγορεί την κυβέρνηση για «μαγειρεμένα» στοιχεία, επειδή υπηρετεί την ίδια ταξική - αντιλαϊκή πολιτική και στο Ασφαλιστικό. ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, μαζί με άλλα αστικά κόμματα, έβαλαν φαρδιά -πλατιά την υπογραφή τους στο 3ο μνημόνιο, με το οποίο, αφού καθαγίασαν τα πρώτα δύο, «έστυψαν» τους συνταξιούχους, αύξησαν όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, κατάργησαν ασφαλιστικά δικαιώματα.
Αλλά και τώρα, για ποιο πράγμα τσακώνονται; Σίγουρα όχι για το γεγονός ότι 4 στις 10 συντάξεις είναι σήμερα κάτω από 500 ευρώ μεικτά, αποτέλεσμα της πολιτικής που κληροδοτεί ο ένας στον άλλο. Ούτε διαφωνούν για τη μείωση της κρατικής χρηματοδότης στα ασφαλιστικά ταμεία και τις απαλλαγές που ψήφισαν προς τις επιχειρήσεις. Αντίθετα, και οι δύο θεωρούν κίνδυνο για τη «δημοσιονομική σταθερότητα» τις συντάξεις και ανησυχούν μήπως το Ασφαλιστικό υπονομεύσει το «επιχειρηματικό κλίμα».
Είτε με «ελλείμματα», είτε με «πλεονάσματα» στα ασφαλιστικά ταμεία, οι περικοπές στις συντάξεις και στις άλλες παροχές θα συνεχίζονται στο διηνεκές, γιατί αυτό επιβάλλουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Γι' αυτό άλλωστε η κυβέρνηση, παρά τα πανηγύρια για τον πλεονασματικό ΕΦΚΑ, δεν πρόκειται να πάρει πίσω τα αντιασφαλιστικά μέτρα που ψήφισε στο όνομα των ελλειμματικών Ταμείων, ούτε θα επιστρέψει τη 13η και 14 σύνταξη που έκοψαν οι προηγούμενοι.
Αντίθετα, θα εφαρμόσει κανονικά τις νέες περικοπές στις καταβαλλόμενες συντάξεις μέχρι 18%, καταργώντας τη λεγόμενη «προσωπική διαφορά», και θα επιβάλλει στους συνταξιούχους, όπως και σε όλους τους χαμηλόμισθους, φτωχούς αγρότες και επαγγελματίες, τη μείωση του αφορολόγητου, που θα οδηγήσει στην περικοπή ακόμα μιας σύνταξης, και μάλιστα από τους χαμηλοσυνταξιούχους.
Η στρατηγική του κεφαλαίου αντιμετωπίζει την Ασφάλιση ως κόστος, τις κρατικές δαπάνες για συντάξεις και Υγεία ως δημοσιονομικό πρόβλημα. Με αυτήν τη στρατηγική, που συνυπηρετούν όλα τα αστικά κόμματα, έχουν να αναμετρηθούν οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι. Κυρίως, όσοι τώρα μπαίνουν στην παραγωγή και θα γνωρίσουν ένα ασφαλιστικό σύστημα με προδιαγραφές Μεσαίωνα.
Γι' αυτό χρειάζεται ο αγώνας για ανάκτηση των απωλειών σε συντάξεις και άλλα ασφαλιστικά δικαιώματα, αλλά και για υπηρεσίες Υγείας με βάση τις σύγχρονες πραγματικές ανάγκες. Αγώνας που να στοχεύσει τον αντίπαλο, την καρδιά του προβλήματος, που δεν είναι λογιστικό, αλλά πολιτικό και αφορά το ποιος κάνει κουμάντο στην οικονομία. Τα κέρδη των καπιταλιστών είναι ασύμβατα με τα δικαιώματα των εργαζομένων και τις λαϊκές ανάγκες, κι αυτό το συμπέρασμα πρέπει να αποτελεί οδηγό οργάνωσης και δράσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου