Η παραμόρφωση της πραγματικότητας και ο ανορθολογισμός δεν μπορούν να παρουσιάζονται ως προοδευτικές ιδέες

Αποσπάσματα από την ομιλία του βουλευτή του ΚΚΕ, Γιάννη Δελή, στην τρίτη συνεδρίαση της Επιτροπής της Βουλής σχετικά με το νομοσχέδιο για τη «Νομική Αναγνώριση της Ταυτότητας Φύλου»

Στιγμιότυπο από τη συνεδρίαση της Επιτροπής

Το ΚΚΕ αναγνωρίζει το δικαίωμα της αλλαγής του φύλου στα νομικά έγγραφα, στις περιπτώσεις εκείνες που το άτομο βιώνει έντονη σύγκρουση ανάμεσα σε ορισμένα χαρακτηριστικά του φύλου του και στο φύλο που νιώθει ότι ανήκει, για βιολογικούς, κοινωνικούς ή άλλους λόγους. Ομως, η νομική αναγνώριση αυτού του ατομικού δικαιώματος χρειάζεται να βασίζεται σε ορισμένα αντικειμενικά, δηλαδή επιστημονικά κριτήρια.
Εδώ φυσικά δεν εννοούμε σε καμία περίπτωση τη χειρουργική επέμβαση ως προϋπόθεση. Ταυτόχρονα, χρειάζεται να συνοδεύεται από μέτρα κοινωνικής προστασίας του ατόμου. Δηλαδή, η ατομική απόφαση πρέπει να στηρίζεται σε μια διακριτική, τεκμηριωμένη επιστημονικά και κοινωνικά θεσμοθετημένη γνωμοδότηση, ώστε να βοηθηθεί το άτομο ουσιαστικά να επιλύσει αυτήν την ασυμβατότητα, έχοντας την ολόπλευρη στήριξη του οικογενειακού, φιλικού και ευρύτερα του κοινωνικού περιβάλλοντος.
Γιατί επιμένουμε τόσο πολύ στην επιστημονική και κοινωνική στήριξη; Για να μπορέσει να ασκηθεί το ατομικό δικαίωμα με ουσιαστικό και όχι τυπικό τρόπο, προϋποτίθενται ορισμένοι κοινωνικά καθορισμένοι παράγοντες. Για να είναι αποτέλεσμα ώριμης σκέψης και ουσιαστική η ατομική αλλαγή της ταυτότητας φύλου χρειάζεται να βασίζεται στη γνώση μια σειρά παραγόντων και συνεπειών από αυτή την επιλογή. Αυτή η γνώση μπορεί να μεταφερθεί μόνο μέσα από την επιστημονική, κοινωνική στήριξη του ατόμου. Δεν αρκεί σε καμία περίπτωση μόνο η υποκειμενική εμπειρία. Να γιατί χρειάζεται επιστημονική γνωμοδότηση. Για να ενημερωθεί και, κυρίως, για να υποστηριχτεί η όποια επιλογή του ατόμου.
Αυτό δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση ιατρικοποίηση ή ψυχιατρικοποίηση, όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση, αλλά προϋπόθεση για την ουσιαστική ανάπτυξη της προσωπικότητας, βασιζόμενη στην ψυχοκοινωνική στήριξη του ατόμου. Ομως, το νομοσχέδιο το οποίο συζητάμε δεν προσεγγίζει καν τις ελάχιστες κοινωνικές προϋποθέσεις για να στηριχτεί το ατομικό δικαίωμα. Αντίθετα, τις αρνείται στο όνομα του ατομικού δικαιώματος. Σύμφωνα με την τοποθέτηση του υπουργού Δικαιοσύνης, η κυβέρνηση κατεβάζει το ηλικιακό όριο στα 15 έτη, με την προϋπόθεση το 15 ετών ή το 16 ετών άτομο να καταθέσει στο δικαστήριο και επιστημονική γνωμάτευση από κρατικό φορέα.

Απάντηση στη διαστρέβλωση...

Με αφορμή τις προηγούμενες συνεδριάσεις της Επιτροπής για το νομοσχέδιο και την αντικομμουνιστική υστερία που κατέλαβε βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, και που εκδηλώθηκε έχοντας όχι μόνο την κάλυψη αλλά και την πλειοδοσία του υπουργού Δικαιοσύνης, δηλαδή της κυβέρνησης, θεωρούμε πως καλό είναι να προβληματιστούν οι προοδευτικοί άνθρωποι για το πόσο ζεστά έχει πάρει ο ΣΥΡΙΖΑ την υπεράσπιση του βάρβαρου συστήματος που ζούμε, τόσο ζεστά, που καταφεύγει ακόμη και στον πιο ωμό και απροκάλυπτο αντικομμουνισμό.
Αντικομμουνισμός είναι η διαστρέβλωση, η παραποίηση των θέσεων του Κόμματος, τα ψέματα και η συκοφάντηση της ιστορίας του κομμουνιστικού κινήματος. Τελικά, αυτή η πολιτική κατρακύλα του ΣΥΡΙΖΑ είναι απλά η ομολογία της αδυναμίας του να απαντήσει επί της ουσίας των ερωτημάτων και των προβληματισμών που θέτει το ΚΚΕ για το νομοσχέδιο, σχετικά με τη νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου.
Για παράδειγμα, ο κύριος υπουργός επιμένει να απομονώνει μια φράση της τοποθέτησής μας για τον αντικειμενικό προσδιορισμό του φύλου, με φράση που κωδικοποιεί το αντικειμενικό βιολογικό υπόβαθρο του φύλου, από τη συνολική ανάλυση που κάνει το ΚΚΕ, σχετικά με την κοινωνική επίδραση σε αυτό, σχετικά με το γεγονός ότι οι αντιλήψεις για την κοινωνική θέση του κάθε φύλου αναπαράγονται κοινωνικά, μέσα από το οικογενειακό, σχολικό και ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον.
Υπήρξαν και άλλα επιχειρήματα από βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Σε ένα από αυτά, ο κύριος Λάππας, ο οποίος, παραβιάζοντας στην πραγματικότητα «ανοικτές θύρες», έφτασε να καλεί το ΚΚΕ να προασπίζεται τα ατομικά δικαιώματα, λέγοντας, μάλιστα, ότι η έννοια του δικαιώματος της ελευθερίας του ατόμου δεν είναι καν μαρξιστική, ούτε καν αστική, αλλά προ-αστική. Η έννοια, ασφαλώς, κύριε Λάππα. Το περιεχόμενό της, όμως, δεν άλλαζε στο διάβα της Ιστορίας; Η ελευθερία του ατόμου, στη δουλοκτητική κοινωνία, αφορούσε όλους τους ανθρώπους; Στη φεουδαρχία, μήπως, αφορούσε και τους δουλοπάροικους; Και στην αστική κοινωνία, που ζούμε, η ελευθερία δεν έχει ταξικό περιεχόμενο;
Προμετωπίδα των αστικών ατομικών δικαιωμάτων δεν είναι η ελευθερία ενός ατόμου να εκμεταλλεύεται την εργατική δύναμη ενός άλλου ατόμου, μέσω της μίσθωσης εργασίας; Και τι σόι ελευθερία είναι αυτή, που σκλαβώνει στα δεσμά της καπιταλιστικής σκλαβιάς εκατομμύρια ανθρώπους; Και αυτή η σκλαβιά δεν φαλκιδεύει τελικά και δεν προσδιορίζει ταξικά όλα τα υπόλοιπα αστικά ατομικά δικαιώματα; Η πραγματική απελευθέρωση του ανθρώπου από τα δεσμά όλων των εκμεταλλευτικών συστημάτων, ο μόνος δρόμος για να περάσει ο άνθρωπος από το βασίλειο της ανάγκης στο βασίλειο της ελευθερίας, της πραγματικής και ουσιαστικής ελευθερίας, βρίσκεται στη σοσιαλιστική - κομμουνιστική κοινωνία, και μόνο τότε τα ατομικά δικαιώματα θα συνδέονται αρμονικά με τα κοινωνικά, χωρίς αντιφάσεις και αδιέξοδα.

...και στις κατηγορίες για «βιολογισμό»

Η κυρία Βάκη εγκάλεσε το ΚΚΕ για βιολογισμό, ότι καταφεύγει στο βιολογισμό ως άλλοθι για να αρθεί το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού διεμφυλικών και μεσοφυλικών ανθρώπων. Είναι εντελώς ανυπόστατο και αστήριχτο αυτό το επιχείρημα. Οσο κακή είναι η απολυτότητα των βιολογικών κριτηρίων, άλλο τόσο κακή είναι και η πλήρης άρνησή τους. Διότι καταλήγει στην ιδεαλιστική άρνηση της ίδιας της αντικειμενικής πραγματικότητας. Αυτό, φυσικά, καμία σχέση δεν έχει με την επιστήμη και ούτε μπορεί να θεωρείται «a priori» επιστήμη οποιοδήποτε ιδεολογικό ή κοινωνιολογικό ρεύμα. Οπως αυτό, για παράδειγμα, της Τζούντιθ Μπάτλερ περί «επιτελεστικότητας». Είναι μία άποψη η οποία «μπάζει από παντού» και η οποία φτάνει να ισχυρίζεται ότι το φύλο δεν προσδιορίζεται από το είναι, αλλά από το πράττειν, πετώντας στο καλάθι των αχρήστων την επιστήμη της βιολογίας.
Η επιστημονική προσέγγιση του θέματος γίνεται μόνο όταν συνδυάζονται και δεν διαχωρίζονται τα βιολογικά με τα κοινωνικά κριτήρια για τον φυλετικό προσδιορισμό. Αυτό ακριβώς είναι που αρνείται το νομοσχέδιό σας. Μα και αυτό ακριβώς αποτελεί και τη βάση για τη θέση του ΚΚΕ. Δεν διεκδικούμε καμία αποκλειστικότητα στην επιστήμη. Απλώς, πάντα τη σεβόμαστε και τη λαμβάνουμε υπόψη μας. Μάλιστα, υπάρχουν και επιστημονικές οργανώσεις που μίλησαν στη συζήτηση με τους φορείς της Επιτροπής, καθώς υπάρχουν και απόψεις επιστημόνων στο δημόσιο διάλογο, που προτείνουν τη θεσμική κατοχύρωση της επιστημονικής γνωμοδότησης προσδιορισμού του φύλου, με βάση αυστηρά επιστημονικά κριτήρια, που ανέδειξαν πόσα πολλά προβλήματα κοινωνικών σχέσεων μπορεί να προκύψουν από μια πρόχειρη και επιφανειακή εφαρμογή του νόμου για το θέμα της νομικής αναγνώρισης της ταυτότητας φύλου.

Θεωρίες που καταλήγουν στην άρνηση της αντικειμενικής πραγματικότητας

Τελικά, γιατί η κυβέρνηση προωθεί το συγκεκριμένο νομοσχέδιο; Αυτό που έρχεται να υιοθετήσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με τη βούλα του νόμου είναι ο πλήρης διαχωρισμός του βιολογικού και του κοινωνικού φύλου. Πρόκειται για τις γνωστές θεωρίες, οι οποίες βασίζονται στην πλήρη απόσπαση των ανατομικών χαρακτηριστικών του φύλου, που προσδιορίζονται, βέβαια, αντικειμενικά από την αντίληψη που έχει το άτομο για το φύλο όπου ανήκει. Ομως, αυτή η αντίληψη διαμορφώνεται τελικά κάτω από πολύ συγκεκριμένες ιστορικές, κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές συνθήκες.
Στην πραγματικότητα, στην ατομική επιλογή επιδρά το ευρύτερο κοινωνικό πλαίσιο, το οποίο σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό και την επηρεάζει. Από την επίδραση αυτή δεν εξαιρείται, φυσικά, ούτε ο εσωτερικός και προσωπικός τρόπος με τον οποίο το άτομο βιώνει το φύλο, στο οποίο αναφέρεται και το νομοσχέδιο. Από αυτό, όμως, μέχρι την άποψη ότι το φύλο είναι αποκλειστικά ένα καλούπι που προσδίδει η κοινωνία στο άτομο και, επομένως, είναι κάτι το ρευστό και το μεταβαλλόμενο, η απόσταση είναι τεράστια και αυτή η χυδαία διαστρέβλωση της αντικειμενικής, της κοινωνικής πραγματικότητας, αυτός ο ανορθολογισμός και ο ιδεαλισμός, δεν μπορούν να παρουσιάζονται ως προοδευτισμός.