Στις απαιτήσεις των μονοπωλίων απαντάμε με οργάνωση και πάλη

Το προχτεσινό δημοσίευμα του «Ριζοσπάστη» για την έρευνα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, που καταγράφει τα «θέλω» των μονοπωλιακών ομίλων στις εργασιακές σχέσεις, ήταν αρκετά διαφωτιστικό για το τι έχουν να λαμβάνουν οι εργαζόμενοι στη φάση της καπιταλιστικής ανάκαμψης. Οι απαιτήσεις των «κορυφαίων επιχειρήσεων» της Ευρωζώνης, που δραστηριοποιούνται στη βιομηχανία, στο εμπόριο κ.λπ., για περισσότερη ευελιξία και γενίκευση της προσωρινής απασχόλησης, έστειλαν σαφές μήνυμα. Γίνεται για μια ακόμα φορά καθαρό ότι παρά τα φληναφήματα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ περί «δίκαιης» καπιταλιστικής ανάπτυξης, η θωράκιση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας είναι ο «μπούσουλας» που καθοδηγεί την ένταση της εκμετάλλευσης.

Τι απαιτούν πιο συγκεκριμένα οι επιχειρηματικοί όμιλοι; «Περαιτέρω δράση» στην «αγορά εργασίας», με προτεραιότητες τη βελτίωση της «ευελιξίας», τη «διευθέτηση» του χρόνου εργασίας, τη λιγότερο αυστηρή νομοθεσία για την «προστασία της απασχόλησης» και τη «διευκόλυνση χρήσης» συμβάσεων προσωρινής απασχόλησης. Τα παραπάνω, μαζί με άλλα, συνθέτουν τη στρατηγική του κεφαλαίου, που αφορά όλα τα κράτη της ΕΕ, και αυτή η διακηρυγμένη στρατηγική κάνει θρύψαλα την «επιστροφή στην ευρωπαϊκή κανονικότητα» που διαλαλεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Γι' αυτό έχουν γίνει πλέον καθεστώς η εκ περιτροπής εργασία, η μερική απασχόληση και οι δουλειές με ημερομηνία λήξης, στοιχεία που αποτυπώνονται και στα πρόσφατα αποτελέσματα του συστήματος «ΕΡΓΑΝΗ».

Θέλουν εργαζόμενους «καθαρούς» από... στοιχειώδη δικαιώματα

Τι επιβεβαιώνεται λοιπόν; Οτι η «καθαρή έξοδος από τα μνημόνια», η οποία, σύμφωνα με την κυβέρνηση, ξεκινάει με τον «πρώτο μη μνημονιακό προϋπολογισμό» που επεξεργάζεται για το 2018 και ολοκληρώνεται τον επόμενο Αύγουστο, θα είναι «καθαρή» μόνο για το κεφάλαιο. Η εργοδοσία θα έχει στη διάθεσή της να εφαρμόζει στους τόπους δουλειάς όλους τους εφαρμοστικούς νόμους των τουλάχιστον 4 μνημονίων και η εργατική τάξη θα είναι «πεντακάθαρη» από δικαιώματα: Χωρίς Συλλογικές Συμβάσεις, χωρίς σταθερή δουλειά, μισθό και Ασφάλιση, χωρίς κυριακάτικη αργία, με τα χρέη, τις κατασχέσεις και τους πλειστηριασμούς να είναι η μόνιμη δαμόκλειος σπάθη πάνω από τα λαϊκά νοικοκυριά.
Τα περί «δίκαιης ανάπτυξης», που υπερασπίζεται η κυβέρνηση και προπαγανδίζει με τα απανωτά περιφερειακά συνέδρια, καταρρέουν μπροστά στην πραγματικότητα της ανάγκης των μονοπωλίων για πιο φτηνή κι ευέλικτη εργατική δύναμη, αποδεικνύοντας ότι το σύστημα της εκμετάλλευσης δεν μπορεί να «αναπτυχθεί» με δικαιοσύνη. Το αφήγημα της «προστασίας των εργαζομένων», των κοινωνικά «ευαίσθητων υπουργών», που δήθεν στέκονται απέναντι στην «εργοδοτική αυθαιρεσία», τσακίζεται μπροστά σε αυτό που επικρατεί στους τόπους δουλειάς. Στα καθημερινά παραδείγματα που αποδεικνύουν ότι εργοδοσία και κυβέρνηση είναι στην ίδια όχθη. Αυτό επιβεβαιώνεται και το τελευταίο διάστημα με επιχειρήσεις που κλείνουν ή αλλάζουν χέρια, όπως η «Froneri» της «Nestle», τα πρακτορεία διανομής Τύπου κ.ά.
Την ίδια στιγμή, στο φουλ δουλεύει η προπαγανδιστική μηχανή της κυβέρνησης ενόψει του νέου γύρου επίθεσης που ετοιμάζει με την 3η «αξιολόγηση» και τον προϋπολογισμό του 2018. Στην ημερήσια διάταξη μπαίνουν το χτύπημα του δικαιώματος στην απεργία, μια «υποχρέωση» της κυβέρνησης απέναντι στο κεφάλαιο που εκκρεμεί από πέρυσι, η τήρηση των ματωμένων πλεονασμάτων με περικοπές των προνοιακών δαπανών κάθε είδους, αλλά και νέες μειώσεις στις συντάξεις. Και προκλητικά η κυβέρνηση παρουσιάζει ως «αντιστάθμισμα» τη διανομή «κοινωνικού μερίσματος» με βάση την «υπεραπόδοση» από το στράγγισμα των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων. Δηλαδή, διαφημίζει το μοίρασμα της φτώχειας από τους φτωχούς στους φτωχότερους και από αυτούς στους πιο εξαθλιωμένους, που η ίδια η πολιτική της προκαλεί. Παράλληλα, εντείνονται οι εκβιασμοί στα λαϊκά νοικοκυριά, με τον πολλαπλασιασμό των πλειστηριασμών από τις τράπεζες και των ποικίλων κατασχέσεων από το κράτος, αφαιμάσσοντας περαιτέρω το εισόδημά τους.
Στα «έργα και τις ημέρες» του ΣΥΡΙΖΑ, οι εργαζόμενοι πρέπει να προσθέσουν και το ρόλο που παίζουν οι συνδικαλιστές του στο εργατικό κίνημα. Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα του «Σωματείου» Σούπερ Μάρκετ Αττικής, που ελέγχεται από το συνδυασμό του ΣΥΡΙΖΑ. Για άλλη μια φορά, το ψηφοδέλτιο των κυβερνητικών συνδικαλιστών «σφύζει» από πρωτοκλασάτα στελέχη της εργοδοσίας και διευθυντές καταστημάτων. Οι αποκαλύψεις του «Ριζοσπάστη» για τις γραπτές συστάσεις - προειδοποιήσεις των προϊσταμένων προς τους εργαζόμενους να μη στηρίξουν τις δυνάμεις της ΔΑΣ στο εν λόγω «σωματείο», δηλαδή τις δυνάμεις που παλεύουν σε ταξική κατεύθυνση και για συσπείρωση στο ΠΑΜΕ, δείχνουν πώς θέλουν το κεφάλαιο και η κυβέρνησή του το συνδικαλιστικό κίνημα, σε μια περίοδο που προετοιμάζεται και το νέο χτύπημα στο απεργιακό δικαίωμα. Από τη μία, η κυβέρνηση δήθεν μάχεται για την επαναφορά των «συλλογικών διαπραγματεύσεων» και, από την άλλη, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στο συνδικαλιστικό κίνημα κάνουν ό,τι μπορούν ώστε οι «εκπρόσωποι» των εργαζομένων να είναι τα αφεντικά και τα τσιράκια τους και οι εργοδότες να «διαπραγματεύονται» με τους εαυτούς τους... Η κυβέρνηση και το κεφάλαιο αμολάνε τους συνδικαλιστές τους και με κάθε είδους εκβιασμό προσπαθούν να τους βάζουν επικεφαλής σε συνδικάτα ώστε τελικά οι εργοδότες ανεμπόδιστα να εφαρμόζουν τους αντιλαϊκούς νόμους.

Στρατηγική σύμπλευση για την προσέλκυση επενδύσεων

Η στρατηγική του κεφαλαίου, που είναι συγκεκριμένη και απαιτεί την ένταση της εκμετάλλευσης και το ξεκλήρισμα των αυτοαπασχολούμενων για να ανακάμψει η κερδοφορία, είναι «ένα το κρατούμενο» για όλες τις αστικές δυνάμεις. Γι' αυτό, όσο περισσότερο θολώνουν οι ουσιαστικές διαφορές ανάμεσα στην κυβέρνηση, στη ΝΔ και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, τόσο περισσότερο εντείνεται και ο ψευτοκαβγάς τους. Το νέο επεισόδιο στην κάλπικη δικομματική αντιπαράθεση, με αφορμή την τελική γνωμοδότηση του ΚΑΣ για την «επένδυση» στο Ελληνικό, ήταν άλλη μια απόδειξη ότι τόσο η κυβέρνηση όσο και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα πορεύονται με την ίδια στρατηγική. Με μια φωνή καλούν τους εργαζόμενους να κάνουν κριτήριό τους το ποιος μπορεί πιο αποτελεσματικά να διαμορφώσει το «φιλικό επενδυτικό περιβάλλον». Αυτό το κριτήριο, στο βαθμό που υιοθετείται από τους εργαζόμενους, φέρνει τελικά την υποταγή τους στις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις και στο κυνήγι της ανταγωνιστικότητας, το συμβιβασμό με τις θυσίες διαρκείας για λογαριασμό τελικά του κεφαλαίου.
Την ίδια στιγμή, βέβαια, που τα αστικά κόμματα σφάζονται μεταξύ τους στην ποδιά των «επενδυτών», ομονοούν στη βαθύτερη εμπλοκή της Ελλάδας στους επικίνδυνους ανταγωνισμούς στην περιοχή και στην αναβάθμιση του ρόλου που παίζει στους πολεμικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ. Ούτε τη ΝΔ ούτε τα κόμματα που συνθέτουν τη «νέα κεντροαριστερά» ούτε τη Χρυσή Αυγή απασχόλησαν οι σοβαρές καταγγελίες για τα πυρηνικά που ενδέχεται να μεταφερθούν στον Αραξο, οι καθημερινές παρεμβάσεις του πρέσβη των ΗΠΑ, ειδικά στη Βόρεια Ελλάδα, που οι ΗΠΑ την αντιμετωπίζουν ως προγεφύρωμα για τη Βαλκανική Χερσόνησο. Ενώ τσακώνονται μεταξύ τους για κάθε ψευτοαφορμή για να χαράσσουν διαχωριστικές γραμμές, επικρατεί αταλάντευτη προσήλωση στους στόχους της «γεωστρατηγικής αναβάθμισης» της ελληνικής αστικής τάξης, που για το λαό σημαίνει μονάχα «αναβάθμιση» των κινδύνων που διατρέχει από τα πολεμικά σχέδια.

Καμιά αναμονή - Ενταση της εργατικής - λαϊκής πάλης

Αν κάτι πρέπει πλέον να απασχολεί τους εργαζόμενους δεν είναι αν και πότε θα έρθουν και πόσες επενδύσεις. Δεν χωράει πλέον καμιά αναμονή ή αυταπάτη ότι ο λαός θα δει βελτίωση από την εφαρμογή της πολιτικής της κυβέρνησης. Η διέξοδος βρίσκεται στον αντίποδα της προσπάθειας να στρατευτούν η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα κάτω από τους στόχους του κεφαλαίου. Η ένταση της επίθεσης που βρίσκεται σε εξέλιξη πρέπει να απαντηθεί από την ένταση της οργάνωσης και της πάλης για την ικανοποίηση των σύγχρονων εργατικών - λαϊκών αναγκών. Σε κάθε τόπο δουλειάς, σε κάθε κλάδο πρέπει να ανέβουν η μαχητικότητα, η διεκδίκηση, η σύγκρουση με τους σχεδιασμούς της κυβέρνησης και της εργοδοσίας.
Το κάλεσμα του ΠΑΜΕ στα σωματεία για δράση ενάντια στο χτύπημα του απεργιακού δικαιώματος και για οργανωμένη αντιμετώπιση της γενίκευσης των πλειστηριασμών λαϊκών κατοικιών πρέπει να φτάσει σε κάθε τόπο δουλειάς, σε κάθε γειτονιά. Αλλωστε, ήδη Εργατικά Κέντρα, Ομοσπονδίες και άλλες εργατικές οργανώσεις έχουν πάρει απόφαση για απεργιακή κινητοποίηση όταν η κυβέρνηση φέρει το νόμο που ετοιμάζει για τον περιορισμό της απεργίας, ενώ σε εξέλιξη είναι οι κινητοποιήσεις των συνταξιούχων σε όλη την Ελλάδα.
Σε αυτές τις μεγάλες μάχες που θα δώσει το εργατικό κίνημα, τα μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ θα βρεθούν στην πρώτη γραμμή. Θα συμβάλουν με όλες τους τις δυνάμεις για να μετρήσουν νέα βήματα η προσπάθεια της ανασύνταξης του κινήματος, η ενίσχυση της συμμαχίας ανάμεσα στην εργατική τάξη και τους αυτοαπασχολούμενους της πόλης και της υπαίθρου. Για να δυναμώσει η αντιπαράθεση με τον κυβερνητικό - εργοδοτικό συνδικαλισμό και για να ξεμπερδεύει το εργατικό κίνημα με τους συνδικαλιστές της εργοδοσίας που ξεσαλώνουν για να μένουν οι εργαζόμενοι στο γύψο.