Δεν ανασχηματίζεται

Ο ανασχηματισμός στον οποίο προχώρησε χτες ο πρωθυπουργός, όπως και οι παραιτήσεις του υπουργού Οικονομίας και της αναπληρώτριας υπ. Εργασίας που προηγήθηκαν, μετά την κατακραυγή για τα επιδόματα ενοικίου που έπαιρναν, επιχειρήθηκε να παρουσιαστούν από την κυβέρνηση ως μια ακόμα υποτιθέμενη «διαχωριστική γραμμή» της με τα άλλα αστικά κόμματα και τις κυβερνήσεις που προηγήθηκαν.
Ο δε πρωθυπουργός, από την Τρίπολη, όπου στήθηκε την Τρίτη η τελευταία «αναπτυξιακή» φιέστα, με τα γνωστά παχιά λόγια, είπε ότι η κυβέρνησή του τάχα δεν θα συμβιβαστεί με το «μότο» πως «ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό», ενώ επανέλαβε και τα γνωστά περί «άλλου υλικού» απ' το οποίο δήθεν είναι φτιαγμένη η κυβέρνησή του.
Ξεπερνάει, βέβαια, τα όρια της πρόκλησης όλα αυτά να τα λέει μια κυβέρνηση που έχει αναδειχτεί «πρωταθλήτρια» της βάρβαρης αντιλαϊκής πολιτικής, γεγονός που δεν «ξεπλένεται», όσοι ανασχηματισμοί, «τρίπλες» και προπαγανδιστικά σχήματα κι αν επιστρατευτούν.
Κανένα «ήθος» και «αρετή» δεν υπάρχει στην πολιτική της κυβέρνησης, που στρώνει χαλί στην καπιταλιστική κερδοφορία και για το λόγο αυτό τσακίζει εργατικά δικαιώματα, εκτοξεύει την ευελιξία στους χώρους δουλειάς, διαλύει τον κοινωνικό χαρακτήρα της Ασφάλισης, απελευθερώνει τις απολύσεις, επιχειρεί να βάλει στο γύψο το δικαίωμα στην απεργία που κατακτήθηκε με αίμα.
Ολα αυτά τα αντεργατικά μέτρα που πέρασε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ τα προηγούμενα χρόνια, επεκτείνοντας παραπέρα το αντιλαϊκό οπλοστάσιο, «τρέχει» τώρα - στο πλαίσιο και της 4ης «αξιολόγησης» - να «κωδικοποιήσει», να μονιμοποιήσει δηλαδή, με τη νέα της πλέον σύνθεση.
Οπως, βέβαια, ανεξαρτήτως σύνθεσης και «ευθιξίας», «τρέχουν» οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου, και η σημερινή, τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις και τους υπόλοιπους στόχους του κεφαλαίου, που σαρώνουν αυτοαπασχολούμενους και φτωχούς αγρότες.
Καμία αξία - πέρα από τις «αξίες» της καπιταλιστικής αγοράς - δεν υπηρετεί μια κυβέρνηση που, όπως έγινε ξανά χτες, επιστρατεύει την καταστολή ενάντια σε όσους υπερασπίζονται τα σπίτια της λαϊκής οικογένειας από το «σφυρί» των τραπεζιτών.
Που κόβει χωρίς τσίπα κοινωνικά επιδόματα, κονδύλια για Υγεία και Πρόνοια, προκειμένου να δημιουργήσει «μαξιλάρια ασφαλείας» για το κεφάλαιο. Που θεωρεί «κόστος» τα έργα αντιπλημμυρικής, αντισεισμικής, αντιπυρικής προστασίας, τις δαπάνες για υποδομές που καλύπτουν τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες.
Οπως, βέβαια, καμία «ηθική» - πέρα από την «ηθική» του κεφαλαίου, το οποίο όλοι μαζί και με εναλλασσόμενους ρόλους υπηρετούν - δεν αποπνέει η εμπλοκή στους επικίνδυνους σχεδιασμούς ΝΑΤΟ - ΗΠΑ - ΕΕ στην περιοχή, όπου η κυβέρνηση δίνει τα ρέστα της, βάζοντας για λογαριασμό των επιχειρηματικών ομίλων το κεφάλι του λαού στον «τορβά» των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών που ανάβουν το φιτίλι του πολέμου στην περιοχή.
Οι εργαζόμενοι, ο λαός δεν έχουν τίποτα να περιμένουν από την εναλλαγή υπουργών, αστικών κυβερνήσεων και κομμάτων που υπηρετούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου και γι' αυτό τσακίζουν το λαό, με ή χωρίς «ευθιξία», «ήθος» και «ευπρέπεια». Η αντιλαϊκή πολιτική και η στρατηγική του κεφαλαίου δεν «ανασχηματίζονται» ούτε μακιγιάρονται, αλλά ανατρέπονται από την οργανωμένη πάλη και τη συμμαχία εργατών - αγροτών - αυτοαπασχολούμενων.