--ΟΙ ΑΙΤΙΕΣ ΤΟΥ 6χρονου ΠΟΛΕΜΟΥ ΣΤΗ ΣΥΡΙΑ:

--Γιατί αιματοκυλιούνται οι λαοί, γιατί η Μεσόγειος έχει πλημμυρίσει από πολεμικά πλοία, αεροπλάνα και δυνάμεις θανάτου ?

Η εικόνα της καταστροφής κυριαρχεί σε πολλές πόλεις της Συρίας (εδώ στο Χαλέπι)
Τις μέρες αυτές, πυκνώνουν τα δημοσιεύματα για τη λεγόμενη 6η επέτειο του «εμφυλίου στη Συρία», παίρνοντας ως αρχή τον Μάρτη του 2011, οπότε σημειώθηκαν αντικυβερνητικές διαδηλώσεις κατά της κυβέρνησης Ασαντ. 

Ομως, αυτό που κρύβουν οι διάφοροι «ευαίσθητοι» για το δράμα του συριακού λαού είναι το γιατί η χώρα αυτή έγινε το «μήλον της Εριδος» για διάφορες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Τις ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ, την Τουρκία, το Ισραήλ και τις πετρελαιομοναρχίες του Κόλπου, που έστησαν, για την ανατροπή του Ασαντ, τους φονιάδες του «Ισλαμικού Κράτους» (που δήθεν τώρα πολεμούν) - όπως με παρόμοιο τρόπο στήθηκαν και οι «επαναστάσεις» στη Βόρεια Αφρική (Τυνησία, Λιβύη, Αίγυπτο) η λεγόμενη «αραβική άνοιξη». 

Ταυτόχρονα, είναι και η Ρωσία που μπήκε επίσης στην ιμπεριαλιστική επέμβαση με το πρόσχημα της «καταπολέμησης των τρομοκρατών», κατόπιν έκκλησης της συριακής κυβέρνησης.

Στο γιατί, λοιπόν, πρέπει να ανατρέξουμε κάποια χρόνια πίσω, πριν δηλαδή τον Μάρτη του 2011. 

Η αστική κυβέρνηση του Μπασάρ Ασαντ είχε ήδη δώσει το δικαίωμα εξόρυξης των υδρογονανθράκων της συριακής ΑΟΖ σε ρωσικές εταιρείες. 

Τα συμβόλαια, που είχαν συνάψει ρωσικές εταιρείες για την εξόρυξη, έφταναν τα 1,6 δισ. δολάρια, ενώ, σύμφωνα με Σύρους μελετητές, το μέγεθος των κοιτασμάτων της χώρας «ανατρέπει» τον ισχύοντα «διεθνή ενεργειακό χάρτη», αφού τα κοιτάσματα φυσικού αεριού στη Συρία εμφανίζονταν να είναι δεκαπλάσια των κοιτασμάτων του Ισραήλ (π.χ. του μεγάλου κοιτάσματος του «Ζορ»).

 Επίσης, ο Ασαντ απέρριψε το σχέδιο κατασκευής αγωγού φυσικού αερίου, που προωθούσε το Κατάρ, σε συνεννόηση με την Τουρκία, για να κατασκευαστεί αγωγός, ο οποίος, μέσω Σαουδικής Αραβίας, Ιορδανίας, Συρίας και Τουρκίας, θα προωθούσε στην Ευρώπη το φυσικό αέριο του Κατάρ.

 Την ίδια ώρα, επέλεξε το σχέδιο κατασκευής αγωγού φυσικού αερίου του Ιράν (όπου εμπλέκονται και ρωσικές εταιρείες) και προέβλεπε διαδρομή μέσω Ιράκ και Συρίας και στη συνέχεια, ως LNG (υγροποιημένο) από λιμάνι της Συρίας προς τις αγορές της Ευρώπης. 

Επίσης, οι ρωσοσυριακές εμπορικές σχέσεις είναι ιδιαίτερα αναπτυγμένες σε μια σειρά τομείς, όπως αγορά από τη Συρία ρωσικών όπλων (εκτιμάται ότι εκκρεμούν μετά την έναρξη του πολέμου, συμβόλαια 4 δισ. δολαρίων), ακόμα σε κλάδους όπως καύσιμα, μηχανήματα, τρόφιμα, ξυλεία, τουρισμός, τηλεπικοινωνίες κ.ά.

Ο λαός πληρώνει με το αίμα του τη γεωστρατηγική θέση της χώρας του

Γίνεται, δηλαδή, φανερό ότι οι ενεργειακοί δρόμοι, το ποιο σχέδιο θα πάρει προτεραιότητα, τα τεράστια συμφέροντα μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων είναι οι βασικοί λόγοι που έγινε η ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Συρία, που έχει έως τώρα στοιχίσει πάνω από 300.000 νεκρούς και πάνω 4,5 εκατομμύρια πρόσφυγες. 

Επιπλέον, η Ρωσία διατηρεί στο συριακό λιμάνι της Ταρτούς τη μοναδική ναυτική βάση με πρόσβαση στη Μεσόγειο (κάτι που έχει μείνει από την εποχή της ΕΣΣΔ, υπό άλλες βέβαια συγκυρίες και για άλλους σκοπούς).

Ολα αυτά δίνουν ξεκάθαρη εξήγηση γιατί ΗΠΑ, ΕΕ, ΝΑΤΟ, Τουρκία, Ισραήλ, οι πετρελαιομοναρχίες του Κόλπου είχαν κάθε συμφέρον για τα συμφέροντα των δικών τους μονοπωλιακών ομίλων να ανατρέψουν τη συριακή κυβέρνηση, περιορίζοντας την επιρροή ενός ισχυρού ανταγωνιστή τους όπως είναι η Ρωσία. 

Επίσης, στα αρχικά σχέδια ήταν και η επίθεση στο Ιράν (ωστόσο στη συνέχεια έγινε ο γνωστός συμβιβασμός με τη συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα). 

Στην πορεία, λοιπόν, μπήκε σε εφαρμογή το σχέδιο της στήριξης της δήθεν «αντιπολίτευσης», της στρατιωτικής εκπαίδευσης και του εξοπλισμού των διαφόρων ισλαμιστικών ομάδων, κατά τα πρότυπα της προηγούμενης δράσης των «Ταλιμπάν» στο Αφγανιστάν και της οργάνωσης του πρώην πράκτορα της CIA, Οσάμα Μπιν Λάντεν, της περιβόητης «Αλ Κάιντα».

 Δολοφόνοι από αυτά τα «φυτώρια», με τη συνδρομή των συνδέσμων τους σε διάφορες μυστικές υπηρεσίες του «ελεύθερου» δυτικού κόσμου, έκαναν τα τουρκοσυριακά σύνορα «σουρωτήρι», ενώ για χρόνια συναλλάσσονταν με τους τζιχαντιστές του «Ισλαμικού Κράτους», που ήλεγχαν πετρελαιοπηγές, εξήγαν λαθραία πετρέλαιο, το οποίο στη συνέχεια «νομιμοποιούμενο» κατέληγε στους ενεργειακούς κολοσσούς, που έκαναν τα στραβά μάτια.

Τα κατασκευάσματα των ιμπεριαλιστών, που χρησιμοποιήθηκαν αρχικά ως εργαλείο για την ανατροπή μη αρεστών αστικών κυβερνήσεων στη Μέση Ανατολή και το Μάγκρεπ (χώρες της Β. Αφρικής), 

τώρα χρησιμοποιούνται ως πρόσχημα για τη συνέχιση των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων. 

Βεβαίως, οι διάφορες συμμαχίες και άξονες που δημιουργούνται ανάμεσα στις καπιταλιστικές χώρες δεν μπορεί ποτέ να θεωρούνται δεδομένες και στέρεες (βλέπε τις διακυμάνσεις στις σχέσεις Ρωσίας - Τουρκίας, ή Τουρκίας - ΕΕ). 

Αυτό πάντως που δεν αλλάζει είναι ο στόχος των αστικών τάξεων που συνεργάζονται και ανταγωνίζονται. 

Δηλαδή, το ξαναμοίρασμα αγορών, ενεργειακών πηγών, των δρόμων μεταφορά τους και των γεωστρατηγικών σφαιρών επιρροής που μπορούν να εξασφαλίσουν τα συμφέροντα των μονοπωλίων. 

Γι' αυτό αιματοκυλιούνται οι λαοί, γι' αυτό η Μεσόγειος έχει πλημμυρίσει από πολεμικά πλοία, αεροπλάνα και δυνάμεις, γι' αυτό επίσης στην Κύπρο, που θεωρείται από τους ιμπεριαλιστές «αβύθιστο αεροπλανοφόρο» που περιστοιχίζεται από μπόλικο φυσικό πλούτο, επιχειρείται να κλείσει η υπόθεση εισβολής και κατοχής, να παγιωθεί η διχοτόμηση, ώστε το «πάρτι» των κεφαλαιοκρατών να συνεχιστεί.

Ολα αυτά αναδεικνύουν την ανάγκη για τους κομμουνιστές και κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο, να απαντάμε στις δακρύβρεχτες αναλύσεις, προβάλλοντας τις πραγματικές αιτίες των πολέμων. 

Επίσης, σε μια περίοδο που οξύνονται οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί, που συνεχίζονται οι δυσκολίες η καπιταλιστική οικονομία να περάσει σε φάση σημαντικής ανάπτυξης, η γενίκευση του ιμπεριαλιστικού πολέμου είναι πιθανή. 

Είναι κρίσιμο, επομένως, οι λαοί να προετοιμάζονται με πρωτοπόρους τους κομμουνιστές, ώστε διευρύνοντας τον ταξικό αγώνα, αξιοποιώντας τις αντιθέσεις των καπιταλιστών, να μη χύσουν το αίμα τους για αλλότρια συμφέροντα, αλλά να οργανώσουν τον αγώνα για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου, για την εργατική εξουσία, το σοσιαλισμό.

Δ.Κ