Ήταν μεσημέρι στις 28 του Ιούλη 1980, όταν έξω από την πύλη του
εργοστασίου της ΕΤΜΑ, δολοφονήθηκε η κομμουνίστρια φοιτήτρια της
Παντείου Σωτηρία Βασιλακοπούλου.
Η Σωτηρία ήταν μέλος της ΚΝΕ και με συντρόφους της οργάνωσής της βρίσκονταν έξω από την πύλη για να μοιράσουν στους εργάτες προκηρύξεις για την πανεργατική απεργία που θα γινόταν την επόμενη μέρα. Η εργοδοσία, στηριγμένη και στις πλάτες της αστυνομίας που βρισκόταν στον περίβολο του εργοστασίου, είχε δώσει ρητή διαταγή στους μπράβους της: «Να μην πάρουν οι εργάτες προκηρύξεις του ΚΚΕ. Για κανέναν λόγο…»!
Όταν σχόλασε η βάρδια και άνοιξε η πύλη, ο Μάριος Χαρίτος γνωστός τραμπούκος της εργοδοσίας και οδηγός ενός από τα λεωφορεία που μετέφεραν τους εργάτες, με μεγάλη ταχύτητα έπεσε πάνω στους φοιτητές. Το λεωφορείο πέρασε πάνω από το σώμα της Σωτηρίας και τη σκότωσε. Οι αστυνομικοί που παρακολουθούσαν από απόσταση τη δολοφονική επίθεση φυγάδευσαν τον δολοφόνο οδηγό και κατέγραψαν στα συμβάντα της ημέρας την εν ψυχρώ δολοφονία ως «τροχαίο ατύχημα».
Λίγο μετά τη δολοφονία χιλιάδες εργατών και λαού έξω από το εργοστάσιο διαδηλώνουν και αφήνουν λουλούδια στο ποτισμένο με το αίμα της Σωτηρίας σημείο του δρόμου, ακριβώς έξω από την πύλη που χωρίζει τους εργάτες του εργοστασίου από τους διαδηλωτές. Μια εργάτρια της ΕΤΜΑ θα πει: «Η Σωτηρία ήταν δικό μας σπλάχνο… Τη φάγανε κι είχαν όλους εμάς στο νου τους…». Οι δυνάμεις καταστολής χτυπούν τους διαδηλωτές.
Για το έγκλημα δεν τιμωρήθηκε κανείς. Ο εισαγγελέας Θεοφανόπουλος έκρινε τη δολοφονία της Σωτηρίας σαν «τροχαίο ατύχημα» και άσκησε δίωξη κατά του δολοφόνου Χαρίτου για «ανθρωποκτονία εξ αμελείας». Στους ηθικούς αυτουργούς του εγκλήματος, δηλαδή στην εργοδοσία της ΕΤΜΑ, δεν ασκήθηκε καμία δίωξη.
Την επόμενη μέρα πραγματοποιήθηκε η προγραμματισμένη πανεργατική απεργία. Η θυσία της Σωτηρίας συντέλεσε στο να σπάσει η τρομοκρατία στην ΕΤΜΑ και η συμμετοχή των εργατών του εργοστασίου να είναι καθολική.
Η Σωτηρία Βασιλακοπούλου πήρε τη θέση της δίπλα στους ήρωες-μάρτυρες της ταξικής πάλης, που θυσίασαν τη ζωή τους για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, για τη νίκη της εργατικής τάξης, για έναν κόσμο σοσιαλιστικό. Τα οράματα και τα ιδανικά της Σωτηρίας είναι σήμερα επίκαιρα όσο ποτέ. Η θυσία της δεν πήγε χαμένη, παραμένει ζωντανή στη μνήμη και την καρδιά, και εμπνέει τους σύγχρονους αγώνες της εργατιάς, του λαού, της νεολαίας.
Το έγκλημα στην ΕΤΜΑ δεν ξεχνιέται. «Τον ξέρομε τον ένοχο, είναι γνωστή η αιτία…», το εκμεταλλευτικό σύστημα που μας στερεί τη ζωή που μας αξίζει και δικαιούμαστε.
Γιάννης Ρίτσος: Στη συντρόφισσα Σωτηρία Βασιλακοπούλου
Η Σωτηρία ήταν μέλος της ΚΝΕ και με συντρόφους της οργάνωσής της βρίσκονταν έξω από την πύλη για να μοιράσουν στους εργάτες προκηρύξεις για την πανεργατική απεργία που θα γινόταν την επόμενη μέρα. Η εργοδοσία, στηριγμένη και στις πλάτες της αστυνομίας που βρισκόταν στον περίβολο του εργοστασίου, είχε δώσει ρητή διαταγή στους μπράβους της: «Να μην πάρουν οι εργάτες προκηρύξεις του ΚΚΕ. Για κανέναν λόγο…»!
Όταν σχόλασε η βάρδια και άνοιξε η πύλη, ο Μάριος Χαρίτος γνωστός τραμπούκος της εργοδοσίας και οδηγός ενός από τα λεωφορεία που μετέφεραν τους εργάτες, με μεγάλη ταχύτητα έπεσε πάνω στους φοιτητές. Το λεωφορείο πέρασε πάνω από το σώμα της Σωτηρίας και τη σκότωσε. Οι αστυνομικοί που παρακολουθούσαν από απόσταση τη δολοφονική επίθεση φυγάδευσαν τον δολοφόνο οδηγό και κατέγραψαν στα συμβάντα της ημέρας την εν ψυχρώ δολοφονία ως «τροχαίο ατύχημα».
Λίγο μετά τη δολοφονία χιλιάδες εργατών και λαού έξω από το εργοστάσιο διαδηλώνουν και αφήνουν λουλούδια στο ποτισμένο με το αίμα της Σωτηρίας σημείο του δρόμου, ακριβώς έξω από την πύλη που χωρίζει τους εργάτες του εργοστασίου από τους διαδηλωτές. Μια εργάτρια της ΕΤΜΑ θα πει: «Η Σωτηρία ήταν δικό μας σπλάχνο… Τη φάγανε κι είχαν όλους εμάς στο νου τους…». Οι δυνάμεις καταστολής χτυπούν τους διαδηλωτές.
Για το έγκλημα δεν τιμωρήθηκε κανείς. Ο εισαγγελέας Θεοφανόπουλος έκρινε τη δολοφονία της Σωτηρίας σαν «τροχαίο ατύχημα» και άσκησε δίωξη κατά του δολοφόνου Χαρίτου για «ανθρωποκτονία εξ αμελείας». Στους ηθικούς αυτουργούς του εγκλήματος, δηλαδή στην εργοδοσία της ΕΤΜΑ, δεν ασκήθηκε καμία δίωξη.
Την επόμενη μέρα πραγματοποιήθηκε η προγραμματισμένη πανεργατική απεργία. Η θυσία της Σωτηρίας συντέλεσε στο να σπάσει η τρομοκρατία στην ΕΤΜΑ και η συμμετοχή των εργατών του εργοστασίου να είναι καθολική.
Η Σωτηρία Βασιλακοπούλου πήρε τη θέση της δίπλα στους ήρωες-μάρτυρες της ταξικής πάλης, που θυσίασαν τη ζωή τους για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, για τη νίκη της εργατικής τάξης, για έναν κόσμο σοσιαλιστικό. Τα οράματα και τα ιδανικά της Σωτηρίας είναι σήμερα επίκαιρα όσο ποτέ. Η θυσία της δεν πήγε χαμένη, παραμένει ζωντανή στη μνήμη και την καρδιά, και εμπνέει τους σύγχρονους αγώνες της εργατιάς, του λαού, της νεολαίας.
Το έγκλημα στην ΕΤΜΑ δεν ξεχνιέται. «Τον ξέρομε τον ένοχο, είναι γνωστή η αιτία…», το εκμεταλλευτικό σύστημα που μας στερεί τη ζωή που μας αξίζει και δικαιούμαστε.
***
Δείτε ακόμα:Γιάννης Ρίτσος: Στη συντρόφισσα Σωτηρία Βασιλακοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου