ΤΑΞΙΚΟΣ ΚΑΙ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ

Για εντάσεις και καθυστέρηση στην έναρξη του 37^ου συνεδρίου στη ΓΣΕΕ στην Καλαμάτα κάνουν λόγο μέσα ενημέρωσης σε μια προσπάθεια πολλών απ’ αυτά να συμπορευτούν με την  ανακοίνωση της ΓΣΕΕ που κατηγορεί το ΠΑΜΕ για τραμπουκισμούς και αυταρχική συμπεριφορά για να «εμποδίσει τη διεξαγωγή του 37^ου συνεδρίου», παρακάμπτοντας τις καταγγελίες του  ΠΑΜΕ  για  «εργοδοτικό συνδικαλισμό», «νόθους συνέδρους» και για παράνομο τρόπο με τον οποίο εκδόθηκαν και μοιράστηκαν οι κάρτες των Συνέδρων.

               Η Αυγή, δια πένας Χρ. Γιαμπουράνη, κάνει λόγο για ψευτοδιλήμματα τα οποία βάζει το ΠΑΜΕ, ως «αυτόκλητος σωτήρας των εργαζομένων», αναπτύσσοντας «τεχνητή σύγκρουση» με τις «δυνάμεις του εργοδοτικού συνδικαλισμού», ενώ θα πρέπει να συγκροτηθεί «ένα ευρύ προοδευτικό μέτωπο στα συνδικάτα, αρχής γενομένης από το συνέδριο της ΓΣΕΕ», συγχωνεύοντας αριστερή δημαγωγία και διαστρέβλωση της πραγματικότητας με επίδειξη φιλεργατικού προφίλ της κυβέρνησης που χειραγωγεί και καθησυχάζει.

               Σε όλα τα χρόνια της κρίσης, ο συνδικαλισμός δυσφημίστηκε, αφού η συνδικαλιστική γραφειοκρατία εκμεταλλεύτηκε τις διαθέσεις και προσδοκίες των εργαζομένων για να στηρίξει την κυρίαρχη πολιτική, διώχνοντας  τους εργαζομένους από τα συνδικάτα κι  αφήνοντας το εργατικό κίνημα εντελώς εκτεθειμένο στις μνημονιακές πολιτικές των κυβερνήσεων. Ενθεν κακείθεν η απεργία, η οποιαδήποτε κινητοποίηση ή χλευάζονταν ως ανεπαρκής τρόπος αντίδρασης ή καταγγέλλονταν ως κομματική εκμετάλλευση. Και τελικά οι διαφορετικές φωνές απαξίωσης του συνδικαλισμού κατέληγαν να συντονίζονται στις καταγγελίες εναντίον του ΠΑΜΕ, του μοναδικού  ταξικού  συνδικαλιστικού μετώπου.

               Κι εμείς, όλα αυτά τα χρόνια της σκληρής καπιταλιστικής επίθεσης έχοντας πειστεί από τον κυρίαρχο λόγο, επικαλούμαστε συνεχώς την ανεξαρτησία μας από κόμματα και συνδικάτα και βάζουμε τα χέρια μας να προστατέψουμε την πολύτιμή ελευθερία μας, χωρίς να αντιλαμβανόμαστε ότι αυτή είναι πια ένα κόσμημα ξεχαρβαλωμένο που ξεγελά μόνο «ιθαγενείς». Απέμεινε ο καθένας μόνος του με τα προβλήματά του και την απελπισία του που τον οδηγούν στη ζητιανιά για λίγα ψίχουλα αξιοπρεπούς διαβίωσης. Μας ληστεύουν και σχεδόν χρωστούμε και ευγνωμοσύνη σ’ αυτούς που μας ληστεύουν, γιατί δήθεν προστατεύουν αυτόν τον κρυφό θησαυρό, που είναι πολύ κρυφός, κανένας δεν υποψιάζεται πως υπάρχει, την ελευθερία μας –να ζητιανεύει καθένας μόνος την επιβίωσή του. Πολλαπλασιάστηκαν και  οι παντιέρες που  κυματίζουν στον αέρα, παραλλαγές της κυρίαρχης σημαίας, που ξεγελούν με την αριστερή μεταμφίεση  και διαιρούν με κατασκευασμένες διαφορές για να στοιχιζόμαστε πίσω τους παραπλανώντας μας.  

               Και είναι που  η αστική μας δημοκρατία ακόμα αισθάνεται  αρκετά δυνατή που δεν  απαγορεύει άμεσα τον συνδικαλισμό και  την οργάνωση των εργαζομένων, αφού μπορεί να τους χειραγωγεί και  αποπροσανατολίζει αλώνοντας τα συνδικάτα τους και κατευθύνοντας τις διεκδικήσεις τους. Κρατικοδίαιτοι συνδικαλιστές, κατακερματισμός των εργαζομένων, θεσμικό πλαίσιο που καθιστά ανενεργές τις κινητοποιήσεις, εργοδοτικοί και κυβερνητικοί μηχανισμοί, νοθείες στις διαδικασίες εκλογής επιστρατεύονται             για την υποταγή του συνδικαλισμού στο κεφάλαιο και τον έλεγχο έτσι των εργαζομένων

               Στο συνέδριο λοιπόν της ΓΣΕΕ, που δυο μέρες τώρα επιχειρείται να γίνει στην Καλαμάτα, οι συγκρούσεις ανάμεσα στην πλειοψηφία του  διοικητικού συμβουλίου και τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ δεν αντικατοπτρίζουν παρά την αντιπαράθεση ανάμεσα στον κυβερνητικό κι εργοδοτικό συνδικαλισμό από τη μια και τον ταξικό συνδικαλισμό από την άλλη  που προσπαθεί να οργανώσει και να αναπτύξει τους αγώνες της εργατικής τάξης. Όλη η προσπάθεια με τους νόθους συνέδρους και τα συνδικάτα σφραγίδες γίνεται για τον έλεγχο της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας να καθορίζει  την πολιτική και ταχτική των κινητοποιήσεων και κατ’ επέκταση  ο πολιτικός έλεγχος του συνδικαλιστικού κινήματος που μετατρέπει τους συνδικαλιστές σε φερέφωνα της κυβερνητικής πολιτικής.

               Έτσι π.χ. ο  πρόεδρος της ΓΣΕΕ Ν. Παναγόπουλος που στις αντιπαραθέσεις με το ΠΑΜΕ για νόθους συνέδρους θεωρεί  πως «Έχει κλείσει κάθε πόρτα λογικής» και το κατηγορεί για βιαιότητες και τραμπουκισμούς, είναι αυτός που πριν δυο χρόνια σε συνάντηση με «κοινωνικούς εταίρους» δηλ. της ΓΣΕΕ και εργοδοτικών ενώσεων παρουσίασε πρόταση της ΓΣΕΕ «για τη μελέτη για τη δημιουργία Εθνικού Επαγγελματικού Ταμείου για τους χαμηλόμισθους εργαζόμενους», καθώς και «πρόταση για τη διάσωση επιχειρήσεων αλλά με τη διάσωση θέσεων εργασίας...»,  δηλ. προτάσεις για το ασφαλιστικό και την επιχειρηματικότητα στην ίδια λογική με την κυβέρνηση και τους  επονομαζόμενους θεσμούς. Χαρακτηριστικό το παράδειγμα για το  πώς οι γραφειοκράτες συνδικαλιστές δραστηριοποιούνται για να μετατρέψουν τα συνδικάτα σε μηχανισμούς παραγωγής  εποικοδομητικών προτάσεων με ουσιαστικό αντικείμενο τη χειραγώγηση των εργαζομένων για  αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης τους.           

               Ο απαξιωμένος λοιπόν συνδικαλισμός, που τα συνέδρια της ΓΣΕΕ φέρνουν στο προσκήνιο με συνδικαλιστές που νοιάζονται για την κερδοφορία των επιχειρήσεων είτε γιατί οι ίδιοι είναι εργοδότες, όπως ο Δ. Καραγεωργόπουλος, είτε γιατί ποικιλοτρόπως συνδέονται με το κεφάλαιο  αφήνει χωρίς οργάνωση ολόκληρα τμήματα εργαζομένων, έρμαια  στις διαθέσεις της εργοδοσίας και της κυρίαρχης πολιτικής.

               Το ΠΑΜΕ με τις παρεμβάσεις του στο συνέδριο ξεσκεπάζει «την εκφυλιστική δράση της συνδικαλιστικής πλειοψηφίας, τα όργια νοθείας και την ωμή παρέμβαση των εργοδοτών στο συνδικαλιστικό κίνημα» που θέλουν να  μετατρέπουν τη ΓΣΕΕ σε όργανο του κεφαλαίου και υπονομευτή των αγώνων των εργαζομένων, απομακρύνοντας τους εργαζόμενους από κάθε συνδικαλιστική δραστηριότητα.

               Δέκα σχεδόν χρόνια καπιταλιστικής επίθεσης ξέρουμε πια πως έχουμε ανάγκη από την ασφάλεια της ομάδας, της συνδικαλιστικής οργάνωσης, του  κόμματος που υπηρετεί τα συμφέροντά μας. Αν συσπειρωθούν λοιπόν οι ταξικές δυνάμεις μπορούν να αυξηθούν δραματικά  οι περιορισμένες, όπως φαίνεται τώρα, δυνατότητές τους.