Η αλήθεια για την «κοινωνική πολιτική»

Την τελευταία βδομάδα πριν από τις εκλογές, ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ έχουν επιδοθεί σε έναν ανηλεή «σκυλοκαβγά» με αντικείμενο την κοινωνική πολιτική και την προστασία των φτωχών.
Ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να παρουσιαστεί σαν προστάτης των χαμηλόμισθων και των ανέργων και κατηγορεί τη ΝΔ πως θα φέρει τον «Αρμαγεδδώνα» που θα ισοπεδώσει κάθε κοινωνική στήριξη. Η ΝΔ, από την άλλη, κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ ότι γιγάντωσε τη φτώχεια και πως αυτή είναι ο «σωτήρας» που επιτέλους περίμενε ο λαός για να ζήσει με αξιοπρέπεια! Και οι δύο καλούν τους εργαζόμενους να στηρίξουν τη δική τους πολιτική πρόταση.
Στην πραγματικότητα, καθώς και τα δύο κόμματα κινούνται εντός των τειχών της εξουσίας των μονοπωλίων και της ΕΕ, η «κοινωνική πολιτική» τους διαφοροποιείται ελάχιστα. Πρόκειται για την κοινωνική πολιτική του κεφαλαίου, που περιορίζεται στο να δίνει ελάχιστα ψίχουλα διαχείρισης της ακραίας φτώχειας, που ακόμα και αυτά βρίσκονται υπό αμφισβήτηση λόγω των δημοσιονομικών δεσμεύσεων έναντι της ΕΕ και του κεφαλαίου που έχουν από κοινού αναλάβει.

Αναγκαία για το κεφάλαιο η διαχείριση της φτώχειας!

Η διαχείριση της ακραίας φτώχειας δεν πηγάζει από τις «κοινωνικές ευαισθησίες» των δύο κομμάτων. Αντίθετα, αποτελεί αναγκαιότητα για το κεφάλαιο. Γι' αυτό βρίσκεται και στο επίκεντρο της πολιτικής της ΕΕ και κάθε αστικού κράτους. Είναι αναγκαιότητα, αφενός για την αντιμετώπιση της λαϊκής δυσαρέσκειας και αποφυγής απρόβλεπτων κινήσεων λαϊκών μαζών, όταν βρεθούν σε συνθήκες ακραίας εξαθλίωσης. Αφετέρου, γιατί η καπιταλιστική παραγωγή απαιτεί απ' τους εργαζόμενους να βρίσκονται σε κατάσταση όπου δύνανται να εργαστούν.
Στον Ευρωπαϊκό Πυλώνα Κοινωνικών Δικαιωμάτων της ΕΕ, περιγράφεται ότι τα κράτη - μέλη χρειάζεται να παρέχουν «επαρκή» επιδόματα σε μερίδα του λαού, που όμως δεν θα αποτελούν «αντικίνητρα» για την άμεση εύρεση «απασχόλησης» και θα διασφαλίζουν «ικανοποιητική πρόσβαση σε αγαθά και υπηρεσίες». Σε απλή μετάφραση, τα μέτρα αφορούν μόνο όσους ζουν στο όριο και κάτω της επίσημης φτώχειας, παρέχοντάς τους «ψίχουλα» ίσα για να επιβιώνουν και αναγκάζοντάς τους να δουλεύουν χωρίς προϋποθέσεις και δικαιώματα, ενισχύοντας ταυτόχρονα την κερδοφορία του κεφαλαίου. Αυτά τα ψίχουλα διασφαλίζονται απ' την αφαίμαξη των υπόλοιπων μισθωτών και αυτοαπασχολούμενων που βαφτίζονται «μεσαία τάξη».
Το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ είναι αποκαλυπτικό για το χαρακτήρα που έχει η «κοινωνική» τους πολιτική. Το ύψος του είναι ελάχιστο, μεσοσταθμικά 100 ευρώ μηνιαίως, ενώ αφορά λιγότερο από 1 εκατομμύριο «φτωχών», την ώρα που η ίδια η ΕΛΣΤΑΤ κάνει λόγο για περίπου 3 εκατομμύρια λαϊκών ανθρώπων που βρίσκονται κάτω απ' τα όρια της φτώχειας. Η ΝΔ κάνει λόγο για μια μικρή αύξηση του ύψους του και πιο «στοχευμένη εφαρμογή του», δηλαδή για περικοπές σε ορισμένους «προνομιούχους φτωχούς» για να «φανεί καλύτερα» στους λιγότερο προνομιούχους, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ μιλά επίσης για μια μικρή αύξηση του ύψους του.

Νέα επίθεση την επαύριο των εκλογών

Ομως, ακόμα και αυτή η «κοινωνική πολιτική» στον καπιταλισμό σκοντάφτει... στις απαιτήσεις του κεφαλαίου για τη διόγκωση της κερδοφορίας του. Τις απαιτήσεις αυτές έχει αποδεχτεί ο ΣΥΡΙΖΑ στην ΕΕ του κεφαλαίου, τις έχει ψηφίσει αγκαζέ με την ΝΔ, η οποία, στην πρόσφατη συνάντηση του Μητσοτάκη με την Μέρκελ, επιβεβαίωσε ότι θα τις υπηρετήσει «μέχρι κεραίας».
Κυριολεκτικά, την 8η Ιούλη, η νέα κυβέρνηση θα συζητήσει στις Βρυξέλλες τις αναγκαίες «αναπροσαρμογές» που πρέπει να γίνουν στις εφαρμοζόμενες πολιτικές, προκειμένου να παραμείνει η χώρα στις δεσμεύσεις της. Η έκθεση της ΕΕ για την τρίτη «αξιολόγηση» επισημαίνει καθυστερήσεις στην υλοποίηση των (μετα;;;)μνημονιακών δεσμεύσεων... και πρώτη πράξη της - όποιας - νέας κυβέρνησης θα είναι η προώθηση αυτών των καθυστερήσεων.
Οι δεσμεύσεις αυτές περιλαμβάνονται, μαζί με επιπλέον συστάσεις, στην προαναφερθείσα 3η έκθεση της ΕΕ. Η έκθεση εστιάζει πρώτα και κύρια στην ανάγκη υλοποίησης των υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων. Υπενθυμίζουμε πως μέχρι το 2022 τα υποχρεωτικά πλεονάσματα ανέρχονται στο 3,5% του ΑΕΠ και στη συνέχεια πέφτουν σταδιακά, ώστε να είναι μεσοσταθμικά στο 2,2% του ΑΕΠ για την περίοδο μέχρι το 2060.
Η Τράπεζα της Ελλάδας επισημαίνει πως το πλεόνασμα φέτος βρίσκεται υπό αμφισβήτηση ανοίγοντας το ενδεχόμενο λήψης επιπρόσθετων μέτρων για την επίτευξη των στόχων. Παράλληλα, η έκθεση εποπτείας της ΕΕ αναφέρεται στην ανάγκη επιτάχυνσης ιδιωτικοποιήσεων κρατικής περιουσίας, στην απαλλαγή των τραπεζών από τα «κόκκινα» δάνεια, στην επέκταση του δανεισμού στους μονοπωλιακούς ομίλους, κ.ά.
Για την επίτευξη των στόχων αυτών, η έκθεση της ΕΕ μιλάει για ανάγκη επιτάχυνσης ήδη αποφασισμένων μέτρων και πιο συγκεκριμένα για επιτάχυνση της φοροαφαίμαξης του λαού με υψηλή άμεση και έμμεση φορολογία του λαού, επιτάχυνση των πλειστηριασμών λαϊκής κατοικίας και των κατασχέσεων με «διευκόλυνση του δικαστικού τομέα για να δοθεί ώθηση», ενώ η έκθεση μιλάει για περαιτέρω εμπορευματοποίηση της Υγείας και της Παιδείας.
Πέραν της επιτάχυνσης των γνωστών, δρομολογημένων μέτρων, η έκθεση της ΕΕ, που θα συζητηθεί ακριβώς μετά τις εκλογές, φέρνει στο προσκήνιο δύο επιπλέον αφορμές για νέα μέτρα. Με αφορμή την πιθανότητα επιβράδυνσης της καπιταλιστικής οικονομίας, σε Ευρώπη, διεθνώς και στην Ελλάδα και την ανάγκη θωράκισης των κρατών - μελών της ΕΕ απέναντί της, αλλά και τον κίνδυνο δημιουργίας «δημοσιονομικού κενού», από τα ψιχία που μοιράστηκαν στον λαό (π.χ. αύξηση του κατώτατου μισθού), η έκθεση καλεί και σε ετοιμότητα για νέες μεταρρυθμίσεις, ακόμη και σε ακύρωση των παροχών «πτωχοκομείου», ως αντιστάθμισμα στις πιθανές μελλοντικές απώλειες για το κεφάλαιο.

Πραγματικό κριτήριο ψήφου!

Η κατακόκκινη, αγωνιστική, μαχητική ψήφος στο ΚΚΕ, η ενίσχυσή του, μέσα και κυρίως έξω απ' τη Βουλή, αποτελεί τη μοναδική απάντηση του λαού στη μαύρη και μίζερη ζωή που του διαμορφώνουν, τόσο σε καιρό κρίσης όσο και σε καιρό ανάπτυξης, τα κόμματα που στηρίζουν και συντηρούν την εξουσία του κεφαλαίου. Γιατί μόνο το ΚΚΕ αποδεδειγμένα έχει βρεθεί μπροστάρης στους λαϊκούς αγώνες. Παλεύει καθημερινά για την ανασύνταξη του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Ενός κινήματος που θα στοχεύει τον πραγματικό αντίπαλο, την αστική τάξη, τους μονοπωλιακούς ομίλους, το κράτος τους, την ΕΕ που τους στηρίζει, με γραμμή ρήξης με το σύστημα που γεννά τη φτώχεια, τους πολέμους και το φασισμό. Μόνο με ενισχυμένο το κόμμα του λαού, και με την ανασύνταξη του εργατικού - λαϊκού κινήματος, θα ανοίξει ο δρόμος της λαϊκής αντεπίθεσης, για να γίνουν τα σκοτάδια φως!

Της
Αιμιλίας ΒΑΜΒΑΚΙΔΟΥ*
*Η Αιμιλία Βαμβακίδου είναι μέλος του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ του ΚΚΕ