ΓΣΕΕ - ΣΕΒ

ΓΣΕΕ - ΣΕΒ

Σε κοινή πορεία ενάντια στους εργάτες

Σε σαρωτική επίθεση ενάντια στο τελευταίο ανάχωμα της εργατικής τάξης, στην Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, δηλαδή στον κατώτερο μισθό, στα δώρα (13ο και 14ο μισθό), στις τριετίες και στα άλλα επιδόματα που κατοχυρώνονται με αυτή, αλλά και στις εισφορές προς τα ασφαλιστικά ταμεία και Οργανισμούς, περνά το μαύρο μέτωπο της συγκυβέρνησης για λογαριασμό του κεφαλαίου. Στην επίθεση αυτή πρωτοστατεί ο ΣΕΒ, ακολουθούν οι ηγεσίες των άλλων εργοδοτικών οργανώσεων (ΕΣΕΕ, ΓΣΕΒΕΕ), ενώ σε πολύτιμο αρωγό τους αναδεικνύεται για άλλη μια φορά η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ.

Αυτή η στάση της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ γίνεται ακόμα πιο επικίνδυνη, καθώς οι αξιώσεις του κεφαλαίου, που διατυπώθηκαν στις συναντήσεις του πρωθυπουργού με τους «κοινωνικούς εταίρους» δεν αφορούν απλά κάποια επιμέρους αντεργατική ρύθμιση, αλλά χτυπάνε την καρδιά των εργατικών δικαιωμάτων, καταλύουν ό,τι έχει απομείνει στα χέρια του εργάτη, οδηγούν στον πιο μαύρο εργασιακό Μεσαίωνα.

Οι νέες ανατροπές επιχειρούνται στο έδαφος μιας άνευ προηγουμένου επίθεσης που βρίσκεται σε εξέλιξη μέσα στις επιχειρήσεις, στους χώρους δουλειάς και σε ολόκληρους κλάδους, με την επιβολή επιχειρησιακών συμβάσεων που καταργούν τις κλαδικές, με την πλατιά διάδοση των ατομικών συμβάσεων, με χιλιάδες απολύσεις, με απλήρωτους για μήνες χιλιάδες εργαζόμενους, με εκβιασμούς και τρομοκρατία από την εργοδοσία, για να αποδεχτούν οι εργάτες να δουλεύουν κυριολεκτικά για ένα κομμάτι ψωμί. Δεν είναι τυχαίο ότι μόλις τις τελευταίες ημέρες οι βιομήχανοι στην κλωστοϋφαντουργία αξίωσαν την κατάργηση της κλαδικής σύμβασης, διευθέτηση του χρόνου εργασίας και μείωση κατά 50% των ασφαλιστικών εισφορών, ενώ οι μεγαλοεργολάβοι και οι εφοπλιστές στη «Ζώνη» απαιτούν δουλειά με μισό μεροκάματο.

Θρήνος... για τον κοινωνικό διάλογο

Μπροστά σε αυτή την ανελέητη και προκλητική επίθεση κυβέρνησης - τρόικας - μεγαλοεργοδοσίας, ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Γ. Παναγόπουλος αυτό που βρήκε να σχολιάσει μετά τη συνάντηση με τον πρωθυπουργό, είναι ότι «τον κοινωνικό διάλογο πολύ αργά τον θυμήθηκαν...». Εξέφρασε δηλαδή δυσαρέσκεια επειδή η κυβέρνηση δήθεν δε σέβεται τον «κοινωνικό διάλογο»...

Η επιμονή της ΓΣΕΕ στον «κοινωνικό διάλογο» δεν είναι τυχαία, αφού εδώ και μια δεκαετία έχει αναδειχτεί σε πολύτιμο εργαλείο προπαγάνδας της ταξικής ειρήνης, του συμβιβασμού, του «κοινωνικού εταιρισμού» και κυρίως της εξουδετέρωσης των εργατικών αγώνων. Γιατί όταν η ΓΣΕΕ διακηρύσσει ότι εργάτες και εργοδότες έχουν κοινά συμφέροντα, όταν γίνεται ο κήρυκας της «ανάπτυξης» για το καλό γενικά της χώρας, όταν υπογράφει «Συμφωνίες» με τον ΣΕΒ - όπως αυτή «των 11 σημείων» το Φλεβάρη του 2009 - δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να προωθεί την πολιτική του κεφαλαίου στις γραμμές του συνδικαλιστικού κινήματος.

Οσο για την έκκληση της ΓΣΕΕ προς τις εργοδοτικές οργανώσεις να σεβαστούν (!) την ΕΓΣΣΕ, δεν έχει την παραμικρή αξία. Προκλητική είναι και η στάση του ΣΕΒ, ο πρόεδρος του οποίου δήλωνε πως «ο ΣΕΒ θα κάνει ό,τι μπορεί για να μη θιγεί ο κατώτατος μισθός»! Από ποιον δηλαδή κινδυνεύει ο κατώτερος μισθός αν οι βιομήχανοι και οι άλλοι εργοδότες δεν θέτουν ζήτημα; Ολοι τους υποκρίνονται, χωρίς ντροπή. Κοροϊδεύουν κατάμουτρα τους εργαζόμενους, επιχειρούν να τους παραπλανήσουν.

Πρώτη η ΓΣΕΕ, αφού την Εθνική Σύμβαση και γενικά τις συλλογικές συμβάσεις τις έχει ήδη υπονομεύσει διαχρονικά η πλειοψηφία, με τις μηδενικές αυξήσεις, με το πάγωμα ουσιαστικά των κατώτερων μισθών στην τελευταία σύμβαση, που έχει ισχύ για τρία χρόνια (2010-2012), με το γεγονός ότι στήριξε τις επιχειρησιακές συμβάσεις και την κατάργηση των κλαδικών συνδέοντάς τες με την «προστασία των θέσεων εργασίας». Από την άλλη, μήπως δεν είναι μέλη του ΣΕΒ οι εργοδότες που επιβάλλουν τριήμερα και τετραήμερα, εκβιάζουν με ατομικές συμβάσεις, εισφοροδιαφεύγουν, δεν καταβάλλουν τις εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία;

Ολα στο τραπέζι των βιομηχάνων

Και τι σημαίνει η αξίωση του ΣΕΒ για «να διαμορφωθεί το μέσο κόστος εργασίας σε ένα άλλο σημείο ισορροπίας που θα βοηθήσει και την απασχόληση και την ανταγωνιστικότητα της παραγωγής...»; Αυτό που ο ίδιος ο πρόεδρός του Δ. Δασκαλόπουλος έσπευσε να διευκρινίσει στην ίδια απάντησή του, ότι: Μισθολογικά, ωριμάνσεις, τριετίες... «Αυτά είναι όλα που θα μπουν στο τραπέζι των συζητήσεων...»!

Πού οδηγεί λοιπόν ο περίφημος «διάλογος» που στήνουν; Οτι αυτά που κατοχυρώνονται μέσα από την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας βρίσκονται σε κίνδυνο. Οτι κυβέρνηση, τρόικα και ΣΕΒ, με την ανοχή της ΓΣΕΕ, αξιώνουν την κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού, των τριετιών, άλλων επιδομάτων, συνολικά δηλαδή τον εργατικό μισθό. Αξίζει να σημειώσουμε ότι μόνο με την κατάργηση των δώρων, η μείωση στους μισθούς θα ανέλθει αυτόματα στο 15% για ολόκληρη την εργατική τάξη, πέραν της μείωσης κατά 12% περίπου που επιβλήθηκε με τους πάσης φύσης σφετερισμούς του κεφαλαίου το διάστημα της κρίσης. Οτι η κατάργηση των τριετιών για έναν εργαζόμενο με 10 χρόνια στην παραγωγή σημαίνει άλλο ένα 11% μείωση των αποδοχών του.

Απειλούν τη ζωή της εργατικής τάξης

Και οι αξιώσεις δεν τελειώνουν εδώ. Ετσι όλες οι εργοδοτικές οργανώσεις, υπό την υψηλή προστασία της κυβέρνησης, επικεντρώνουν το ενδιαφέρον τους και στο λεγόμενο «μη μισθολογικό κόστος» και ζητάνε τη μείωσή του. Και ενώ υποτίθεται η ΓΣΕΕ δεν συζητά για την ΕΓΣΣΕ, ο πρόεδρός της δήλωσε ότι «μπορούμε να συζητήσουμε ζητήματα που αφορούν μη μισθολογικά κόστη, μπορούμε να συζητήσουμε ζητήματα που αφορούν προστασία των θέσεων εργασίας...». Δίνει έτσι με τον πιο απροκάλυπτο τρόπο νομιμοποίηση στις αξιώσεις της κυβέρνησης, της τρόικας και των βιομηχάνων για μείωση των εισφορών προς τα ασφαλιστικά ταμεία και την ίδια στιγμή συνδέει τα αντεργατικά μέτρα με τη δήθεν προστασία των θέσεων εργασίας, όταν οι απολύσεις σαρώνουν σε όλους τους κλάδους.

Μόνο που αυτό που ονομάζουν «μη μισθολογικό κόστος» αφορά άμεσα στη ζωή του εργάτη. Οι ασφαλιστικές εισφορές, τις οποίες ζητάνε να μειωθούν και η κυβέρνηση ετοιμάζει το σχετικό νόμο, καθορίζουν τη σύνταξή του, το επίπεδο ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, την αποζημίωσή του για την ασθένεια και το ατύχημα. Οι εισφορές στον ΟΑΕΔ καθορίζουν την κάλυψη των ανέργων, το αν θα μπορούν να παίρνουν επίδομα ανεργίας, άλλα επιδόματα και καλύψεις για ώρα ανάγκης. Οι εισφορές σε Εργατική Κατοικία και Εστία καλύπτουν εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους και τις παροχές που δίνουν αυτοί οι Οργανισμοί (εργατικές κατοικίες, δάνεια, κοινωνικό τουρισμό κλπ.). Η μείωσή του θα έχει άμεση και καθοριστική επίπτωση στο βιοτικό επίπεδο της εργατικής λαϊκής οικογένειας, αφού βασικές παροχές θα αφαιρεθούν καθώς δεν θα υπάρχουν οι απαιτούμενοι πόροι. Αυτοί οι πόροι θα κατευθυνθούν στα ταμεία των επιχειρήσεων ενισχύοντας την κερδοφορία τους. Μια μείωση, λοιπόν, κατά 10% - όπως προτείνουν η ΕΣΕΕ και οι υπόλοιπες εργοδοτικές ενώσεις - θα δώσει στη μεγαλοεργοδοσία πάνω από 2 δισ. ευρώ ετησίως, με δεδομένο ότι οι εισφορές προς τα ασφαλιστικά ταμεία και τους υπόλοιπους φορείς το 2012 φτάνουν τα 22 δισ. περίπου. Και, βέβαια, αυτό το όφελος των επιχειρήσεων εξασφαλίζεται στο διηνεκές.

Σηκώνουν την ίδια σημαία

Επιστέγασμα όλων των παραπάνω είναι η «ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας». Είναι η ιερή βίβλος στην οποία υποκλίνονται όλοι τους, κυβέρνηση, εργοδοτικές οργανώσεις και η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ. Ο ίδιος μάλιστα ο πρωθυπουργός έδωσε και την απαραίτητη ιδεολογική θεμελίωση, ισχυριζόμενος ότι «η έλλειψη ανταγωνιστικότητας είναι η θεμελιώδης αιτία για την καθίζηση της οικονομίας και την διόγκωση της ανεργίας». Τι μας λέει ο πρωθυπουργός; Οτι για την ανεργία και την καπιταλιστική κρίση ευθύνονται οι εργάτες, φταίνε οι μεγάλοι μισθοί. Και ως εκ τούτου, για να έχουμε ανάπτυξη, για να βρούνε οι άνεργοι δουλειά, πρέπει όσοι εργαζόμενοι έχουν ακόμα εργασία να αποδεχτούν τη μείωση των μισθών τους, να ελαφρύνουμε τους βιομήχανους από τις εισφορές. Να, γιατί η συγκυβέρνηση Παπαδήμου είναι κυβέρνηση του κεφαλαίου, βιομηχανικού, τραπεζικού, εφοπλιστικού, μιλάει εξ ονόματός του. Να, γιατί και η ΓΣΕΕ, υιοθετώντας τη λογική της «ανταγωνιστικότητας», σηκώνει τη σημαία του ΣΕΒ, της πλουτοκρατίας και των κυβερνήσεών της. Γίνεται υπηρέτης τους, εναντιώνεται και υπονομεύει τα συμφέροντα της εργατικής τάξης. Με τη στάση και τη στρατηγική της αποδεικνύεται για άλλη μια φορά επικίνδυνη για τους εργαζόμενους.

Γ. ΖΑΧ.

    

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ

4/1/2012

 -- Τέρμα στις θυσίες

29/1/2006

 -- Η «Ιερή Συμμαχία» ακονίζει τα μαχαίρια της

15/1/2006

 -- Τα κέρδη «τρώνε» τις συμβάσεις και τα μεροκάματα

12/1/2006

 -- Κλιμάκωση της επίθεσης