«ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΜΠΡΟΣ, ΔΥΟ ΒΗΜΑΤΑ ΠΙΣΩ»
 |
Τον καιρό του συνεδρίου δεν υπήρχε πια ο παλιός χωρισμός σε οικονομιστές και πολιτικούς, εξακολουθούσαν όμως να υπάρχουν ακόμα πολυποίκιλες οπορτουνιστικές τάσεις που εκδηλώθηκαν στις συζητήσεις και στις ψηφοφορίες πάνω σε μια σειρά ζητήματα και οδήγησαν τελικά στο νέο χωρισμό του κόμματος σε «πλειοψηφία» και «μειοψηφία». Ολη η ουσία του ζητήματος βρίσκεται στο ότι η νέα συνταχτική επιτροπή της «Ισκρα» επιδιώκει, για ευνόητους λόγους, να συγκαλύψει τη σύνδεση που υπάρχει ανάμεσα στο νέο αυτό χωρισμό και στο σύγχρονο οπορτουνισμό μέσα στο κόμμα μας, και γι' αυτό είναι αναγκασμένη να βαδίζει προς τα πίσω, από το νέο χωρισμό στον παλιό. Η ανικανότητά της να εξηγήσει την πολιτική προέλευση του καινούριου χωρισμού (ή η επιθυμία της, εν ονόματι της υποχωρητικότητας, να ρίξει πέπλο σ' αυτήν την προέλευση) την αναγκάζει να αναμασά τον από καιρό ξεπερασμένο παλιό χωρισμό. Είναι πασίγνωστο ότι στη βάση του νέου χωρισμού βρίσκεται η διαφωνία πάνω στα οργανωτικά ζητήματα, που άρχισε με τη διαμάχη γύρω από τις οργανωτικές αρχές (άρθρο 1 του καταστατικού) και τέλειωσε με «δράση» αντάξια για αναρχικούς. Στη βάση του παλιού χωρισμού σε οικονομιστές και πολιτικούς βρισκόταν κυρίως η διαφωνία πάνω στα ζητήματα ταχτικής. Οσο δεν είχαμε ενότητα στα βασικά ζητήματα προγράμματος και ταχτικής, λέγαμε ορθά κοφτά ότι ζούμε σε εποχή διασποράς και πνεύματος στενών Ομίλων, διακηρύχναμε ορθά κοφτά ότι πριν ενωθούμε πρέπει να χαράξουμε μεταξύ μας διαχωριστική γραμμή. Δε θίγαμε καν το ζήτημα των μορφών κοινής οργάνωσης, αλλά συζητούσαμε αποκλειστικά για τα νέα (τότε ήταν πραγματικά νέα) προβλήματα, πώς θα καταπολεμήσουμε τον οπορτουνισμό στα ζητήματα του προγράμματος και της ταχτικής. Σήμερα η πάλη αυτή, κατά γενική ομολογία, έχει πια εξασφαλίσει αρκετή ενότητα που διατυπώνεται στο πρόγραμμα του κόμματος και στις κομματικές αποφάσεις ταχτικής. Τώρα πρέπει να κάνουμε το επόμενο βήμα, το οποίο και κάναμε ύστερα από κοινή συμφωνία: επεξεργαστήκαμε τις μορφές της ενιαίας οργάνωσης που συγχώνευε όλους τους στενούς ομίλους σ' ένα ενιαίο σύνολο. Τώρα μας τράβηξαν προς τα πίσω και κατέστρεψαν τις μισές από τις μορφές αυτές, μας τράβηξαν προς την αναρχική συμπεριφορά, προς την αναρχική λογοκοπία, προς την παλινόρθωση του στενού Ομίλου στη θέση της κομματικής συνταχτικής επιτροπής και τώρα δικαιολογούν αυτό το βήμα προς τα πίσω, λέγοντας ότι το αλφάβητο συντελεί περισσότερο στο να εκφράζεται κανείς γραμματικά σωστά, παρά η γνώση του συνταχτικού.
 |
Ομως άλλο είναι να λέγεσαι κι άλλο να είσαι. Αλλο είναι να θυσιάζεις κατ' αρχήν το πνεύμα των στενών Ομίλων προς όφελος του κόμματος κι άλλο ν' απαρνιέσαι το στενό ομίλό σου. Ο καθαρός αέρας αποδείχτηκε ότι είναι ακόμα πάρα πολύ καθαρός για όσους είχαν συνηθίσει στο μουχλιασμένο μικροαστισμό. «Το κόμμα δεν μπόρεσε ν' αντέξει στο πρώτο του συνέδριο», όπως σωστά εκφράστηκε (τυχαία, χωρίς να το θέλει εκφράστηκε σωστά) ο σ. Μάρτοφ στο «Ακόμα μια φορά μειοψηφία». Το αίσθημα της προσβολής για την απονέκρωση των Οργανώσεων ήταν πολύ μεγάλο. Ο μανιασμένος σίφουνας σήκωσε όλο το βούρκο από τον πάτο του κομματικού χειμάρρου και ο βούρκος αυτός πήρε την εκδίκησή του. Το παλιό αρτηριοσκληρωμένο πνεύμα των στενών Ομίλων έβαλε κάτω τη νεαρή ακόμα κομματικότητα. Η κατατροπωμένη οπορτουνιστική πτέρυγα του κόμματος, ενισχυμένη από το τυχαίο λάφυρο-Ακίμοφ, υπερίσχυσε - προσωρινά βέβαια - απέναντι στην επαναστατική πτέρυγα.
Ενα βήμα μπρος, δύο βήματα πίσω... Αυτό συμβαίνει και στη ζωή των ατόμων, και στην ιστορία των εθνών, και στην ανάπτυξη των κομμάτων. Θα ήταν η πιο εγκληματική λιποψυχία να αμφιβάλει κανείς έστω κι ένα λεπτό για τον αναπότρεπτο και πλήρη θρίαμβο των αρχών της επαναστατικής σοσιαλδημοκρατίας, της προλεταριακής Οργάνωσης και της κομματικής πειθαρχίας. Εχουμε ήδη καταχτήσει πάρα πολλά, πρέπει να συνεχίσουμε τον αγώνα χωρίς να αποθαρρυνόμαστε μπροστά στις αποτυχίες. Ν' αγωνιζόμαστε με συνέπεια και ψυχραιμία, περιφρονώντας τις μικροαστικές μεθόδους των σκυλοκαυγάδων του στενού ομίλου, περιφρουρώντας μέχρις εσχάτων τον ενιαίο κομματικό δεσμό ανάμεσα σ' όλους τους σοσιαλδημοκράτες της Ρωσίας, δεσμό που δημιουργήθηκε με τόσες προσπάθειες, με επίμονη και συστηματική δουλιά να επιδιώκουμε ώστε όλα τα μέλη του κόμματος και ιδιαίτερα οι εργάτες να κατατοπιστούν πλέρια και συνειδητά πάνω στις κομματικές υποχρεώσεις, πάνω στην πάλη που έγινε στο II συνέδριο του κόμματος, σ' όλες τις αιτίες και τις περιπέτειες της διάσπασής μας, πάνω στην ολεθριότητα του οπορτουνισμού που και στον οργανωτικό τομέα τα διπλώνει εξίσου λιπόψυχα μπροστά στην αστική νοοτροπία, υιοθετεί εξίσου άκριτα την άποψη της αστικής δημοκρατίας και αμβλύνει εξίσου το όπλο της ταξικής πάλης του προλεταριάτου, όπως κάνει και στον τομέα του προγράμματος και της ταχτικής μας.
Στην πάλη του για την εξουσία το προλεταριάτο δεν έχει άλλο όπλο, εκτός από την οργάνωση. Διασπασμένο από τον αναρχικό συναγωνισμό που κυριαρχεί στον αστικό κόσμο, εξουθενωμένο από την αναγκαστική δουλιά για το κεφάλαιο, ριγμένο συνεχώς «στο βυθό» της ολοκληρωτικής αθλιότητας, του αγριανθρωπισμού και του εκφυλισμού, το προλεταριάτο μπορεί να γίνει και θα γίνει οπωσδήποτε ακατανίκητη δύναμη μόνο χάρη στο γεγονός ότι η ιδεολογική, με βάση τις αρχές του μαρξισμού, συνένωσή του εδραιώνεται με την υλική ενότητα της Οργάνωσης που συσπειρώνει εκατομμύρια εργαζόμενους στη στρατιά της εργατικής τάξης. Μπροστά σ' αυτή τη στρατιά δε θ' αντέξει ούτε η σαραβαλιασμένη εξουσία της ρωσικής απολυταρχίας ούτε η παραγερασμένη εξουσία του διεθνούς κεφαλαίου. Η στρατιά αυτή θα συσπειρώνει όλο και πιο στενά τις γραμμές της, παρ' όλα τα ζικ-ζακ και τα βήματα προς τα πίσω, παρά τις οπορτουνιστικές λογοκοπίες των γιρονδίνωντης σύγχρονης σοσιαλδημοκρατίας, παρά τη γεμάτη αυτοϊκανοποίηση εξύμνηση του καθυστερημένου πνεύματος των στενών Ομίλων, παρά την επιφανειακή λάμψη και το θόρυβο του διανοουμενίστικου αναρχισμού.
ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ
7/1/2012
-- Η Ρώσικη Επανάσταση του 1905
26/7/2009
-- Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ*
25/4/2004
-- ΚΕΦΑΛΑΙΟ IV
25/1/2004
-- «Για το Προλεταριακό Κόμμα Νέου Τύπου»
30/7/1998
-- Η εμφάνιση και η νίκη του μπολσεβικισμού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου