ΦΓΑΝΙΣΤΑΝ Το ρεπορτάζ του αυτόπτη μάρτυρα

ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ

Το ρεπορτάζ του αυτόπτη μάρτυρα

Ο ενθουσιασμός της Λαϊκής Επανάστασης του 1978, οι ΗΠΑ και η προσπάθεια πραξικοπήματος με επιθέσεις από το Πακιστάν, οι εξελίξεις στα τέλη του 1979, όπως καταγράφτηκαν εκείνη την εποχή από το Γάλλο δημοσιογράφο Ρολάν Μισέλ

Η Αφγανική Επανάσταση που επιχείρησε ν' αλλάξει το ρου της ιστορίας της πολύπαθης χώρας και του άμοιρου αυτού λαού, πέθαινε κάτω από τα χτυπήματα της εσωτερικής και εξωτερικής αντίδρασης και τότε ακριβώς γεννήθηκε η ανάγκη να ζητηθεί η βοήθεια του σοβιετικού στρατού. Κάπως έτσι ολοκληρώνει τα ρεπορτάζ της αποστολής που έκανε στο Αφγανιστάν ο Ρολάν Μισέλ, της «Ουμανιτέ Ντιμάνς» και τα οποία δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα του από τις 5 μέχρι και τις 15 του Γενάρη του 1980. Με την υποσημείωση και μόνο ότι τα ρεπορτάζ αυτά έχουν ιδιαίτερη αξία επειδή δημοσιεύτηκαν στη συγκεκριμένη εφημερίδα (που γενικά κράτησε αποστάσεις από τα γεγονότα στο Αφγανιστάν), αλλά αποτελούν τα λεγόμενα ενός αυτόπτη μάρτυρα, ο «Ρ», δημοσιεύει σήμερα ένα σχετικό, με τις εξελίξεις απόσπασμα:

***

«Βρισκόμουν στην Καμπούλ, τον Αύγουστο του 1978. Τότε, που τα πάντα άλλαζαν κυριολεκτικά μπροστά στα μάτια σου. Στα παζάρια και στα απομακρυσμένα από την πρωτεύουσα χωριά, οι αχτιβιστές κομμουνιστές του Λαϊκού Δημοκρατικού κόμματος εξηγούσαν στους έκπληκτους αγρότες, ότι τέρμα πια με το βασιλιά, τέρμα και με τους διαδόχους. Τους έλεγαν ότι τα νέα διατάγματα υποχρεώνουν τους άρχοντες να επιστρέψουν τη γη στους απόκληρους ακτήμονες, από τους οποίους κάποτε είχαν αρπάξει. Τους βεβαίωναν ότι τα μέχρι τότε αφεντικά του νερού δε θα μπορούν πλέον να μοιράζουν το φυσικό αυτό πλούτο, όπως τους γουστάρει. Τους παρουσίαζαν την απόφαση για την παραγραφή των υπέρογκων χρεών που το προηγούμενο καθεστώς είχε φορτώσει στη φτωχή αγροτιά. Στις 27 του Απρίλη του 1978 η εξουσία κατέρρευσε πλήρως. Και έπεσε κάτω από τα χτυπήματα που της κατάφερε το Λαϊκό Δημοκρατικό Κόμμα, με το οποίο ενώθηκε το κυριότερο μέρος του στρατού (...)

Τα Αφγανάκια της φωτογραφίας (από την Καμπούλ στα τέλη του 1978) δεν είχαν δικαίωμα στο όνειρο για μια νέα ζωή. Η Ιερή συμμαχία που έφτιαξαν ΗΠΑ, Πακιστάν, φεουδάρχες και μουλάδες, είχε στόχο να ανατρέψει το καθεστώς της Λαϊκής Επανάστασης, για να ανοίξει ο δρόμος που θα οδηγούσε στις συμμορίες των Ταλιμπάν

Στην εξουσία βρέθηκαν άνθρωποι, τα ονόματα των οποίων οι Αφγανοί δε σταματούν να τα επαναλαμβάνουν συνέχεια. Επρόκειτο για ονόματα που απουσίαζαν εντελώς από ολόκληρη την ιστορία της χώρας. Ενας από αυτούς, ο Χαζάρος Αλί Κεστμάντ, ήταν υπουργός Σχεδιασμού. Ακου ένας Χαζάρος, υπουργός. Οι Χαζάροι, από όλα τα στρώματα του πληθυσμού της χώρας, είναι ο πιο φτωχός λαός. Αυτός που μέσα στους αιώνες τον χρησιμοποιούσαν σαν υποζύγιο για τις πιο δύσκολες και επαχθείς δουλιές. Και να τώρα που και οι πιο καταφρονημένοι απέκτησαν το δικό τους υπουργό στην κυβέρνηση! Αυτός ο ενθουσιώδης τύπος, μιλούσε με αγωνία για το λαό του και ήταν πασιφανές πως γνώριζε τα πάντα για τη μοίρα που του είχαν επιφυλάξει στο παρελθόν, κάτι που το έπαιρνε υπόψη του όταν έκανε τα πλάνα του μέλλοντος(...)»/

Τα απροσδόκητα γεγονότα

«Ακριβώς εκείνη την περίοδο, συνέβησαν στην Καμπούλ τα απροσδόκητα γεγονότα (σ.σ. εννοεί το πραξικόπημα του Αμίν), που φρέναραν την εξέλιξη της επανάστασης και απέβλεπαν στην αποδιοργάνωσή της. Οι καθοδηγητές του κόμματος και της επανάστασης απομακρύνθηκαν και συνελήφθησαν. Τον Μπαμπράκ Καρμάλ (σ.σ. ηγετικό στέλεχος του Κόμματος κατά την Επανάσταση και πρόεδρο της χώρας όταν εκδιώχθηκαν οι πραξικοπηματίες το Δεκέμβρη του 1979) τον εξόρισαν εκτός της χώρας, τον Αλί Κεστμάντα τον έκλεισαν σε κάποια φυλακή. Θύμα βασανιστηρίων έπεσε ο υπουργός Αμυνας, που δεν ανήκε σε καμιά από τις πολιτικές ομάδες, αλλά έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην Επανάσταση του Απρίλη.

Λίγες μέρες μετά από αυτές τις συλλήψεις, προκηρύξεις που απευθύνονταν προς "αδελφούς μουσουλμάνους", υπόσχονταν ότι τους άπιστους, δηλαδή τους κομμουνιστές, θα τους περάσουν από τη μοναδική "θεραπεία" που τους χρειάζεται- το θάνατο. Στα χωριά σήκωσαν κεφάλι οι μουλάδες, διακηρύσσοντας ότι ένας είναι ο θεός και ότι ο άνθρωπος οφείλει να μένει στον παλιό τρόπο ζωής. Κι έτσι πάνε και οι αγροτικοί συνεταιρισμοί, πάει και ο αγώνας κατά του αναλφαβητισμού, πάει και η θέση της γυναίκας στην κοινωνία. Και μαύρες μέρες περιμένουν όσους αντιταχτούν σ' αυτές τις επιλογές.

Πολλοί νέοι κομμουνιστές, που έφτασαν στα πιο μακρινά χωριά για να φέρουν γεμάτοι ενθουσιασμό τα νέα της Επανάστασης και να μάθουν γράμματα τους κατοίκους, δολοφονήθηκαν με τον πιο άγριο τρόπο. Ολες αυτές οι αποτρόπαιες πράξεις είχαν τη μαζική και απροκάλυπτη βοήθεια από την πλευρά του Πακιστάν, το οποίο έγινε το ορμητήριο της αντεπανάστασης. Εκεί ανοιχτά δημιουργούσαν στρατιωτικές ομάδες, που κλιμάκωναν καθημερινά τις επιδρομές τους, προκαλώντας τη γενικευμένη ανησυχία. Η κάστα των φεουδαρχών κατέληξε στο συμπέρασμα ότι είχε φτάσει η στιγμή να ξανααρπάξουν ό,τι είχε χαθεί. Και εννοείται ότι τα συμφέροντά τους διαπλέκονταν στενά με τις επιδιώξεις του Πακιστάν, συμμάχου των ΗΠΑ σ' αυτή την περιοχή της υδρογείου.

Το νέο της δολοφονίας του Νουρ Ταράκι από τον Αμίν, ο οποίος από καιρό ζητούσε την αποπομπή του Μπαμπράκ Καρμάλ και οι μετέπειτα συλλήψεις των οργανωτών και καθοδηγητών της Επανάστασης, συγκλόνισαν όλη την προοδευτική ανθρωπότητα. Ηταν καθαρό ότι ο Αμίν χρησιμοποίησε την Επανάσταση για άλλου είδους σκοπούς, εξολοθρεύοντας τους πιο γνωστούς δημοκρατικούς παράγοντες.

Στη χώρα αυτή κάτι συνέβαινε που ήταν ανάγκη να σωθεί. Αυτό που έπρεπε να σωθεί ήταν ακριβώς οι κανόνες της νέας ζωής, που θέσπισε για τους Αφγανούς το δικαίωμά τους στον καταστατικό χάρτη του ανθρώπου.

Το νέο Αφγανιστάν, το οποίοι τολμηροί άνθρωποι οραματίστηκαν να δημιουργήσουν για το δικό τους το λαό, πέθαινε κάτω από τα χτυπήματα της εξωτερικής και εσωτερικής αντίδρασης. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή γεννήθηκε η ανάγκη να ζητηθεί η βοήθεια του σοβιετικού στρατού.

Τώρα, στην αφγανική κυβέρνηση επικεφαλής είναι ακριβώς εκείνοι, που προετοίμασαν και καθοδήγησαν την Επανάσταση της 27ης του Απρίλη».

***

Ολα αυτά, που υπογραμμίζει ένας αυτόπτης μάρτυρας, την προσπάθεια των Αφγανών να φτιάξουν μια κοινωνία ξένη στους θρησκευτικούς φανατισμούς και μακριά από την ταξική βαρβαρότητα του καπιταλισμού, είναι μια σελίδα που στη Δύση και στη χώρα μας, οι περισσότεροι από αυτούς που γνωρίζουν, κάνουν πως δεν την ξέρουν. Βολεύονται να τη χαρακτηρίζουν σαν περίοδο «σοβιετικής εισβολής» και «κομμουνιστικής επέμβασης», προκαλώντας στο θυμικό της κοινής γνώμης συνειρμούς που δεν έχουν καμιά σχέση με την πραγματικότητα. Οι οπαδοί αυτής της άποψης και ενημέρωσης που παρακολουθούμε τις τελευταίες βδομάδες, είναι φυσικό να κάνουν τέτοιου είδους παγαποντιές επειδή ακριβώς η διαστρέβλωση της πραγματικότητας δεν είναι εύκολο πράγμα. Γιατί, εδώ που τα λέμε, όταν θέλεις να δικαιολογήσεις και να απολογηθείς για τις ΗΠΑ και τους βομβαρδισμούς του αφγανικού λαού, των κτιρίων του ΟΗΕ και του Ερυθρού Σταυρού, τις αυτοκινητοπομπές των προσφύγων και τις κλινικές, πράγματι η κουτοπονηριά στην επιχειρηματολογία και η απάτη στην ενημέρωση, είναι ιδιαίτερα χρήσιμα εργαλεία.

Κ.

    

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ

12/7/2009

 -- Αντικομμουνισμός. Χτες και σήμερα

1/1/2008

 -- Αντισοβιετική υστερία

29/4/2004

 -- Αφγανιστάν - 12 χρόνια πριν...

1/1/2002

 -- Σοβιετική Ενωση και Αφγανιστάν

16/10/2001

 -- Γιατί, κύριε πρόεδρε, των ΗΠΑ;