Ο λαϊκισμός και ο τυχοδιωκτισμός έχουν όρια ?

Ο λαϊκισμός και ο τυχοδιωκτισμός έχουν όρια ?

Πρόταση προς τις ηγεσίες του ΚΚΕ, της Δημοκρατικής Αριστεράς και των Οικολόγων-Πρασίνων για κοινό υποψήφιο στις μονοεδρικές περιφέρειες της χώρας απευθύνει μέσω του Βήματος της Κυριακής ο επικεφαλής της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας.

«Είναι οκτώ έδρες, ας μην τις χαρίσουμε ούτε στο ΠΑΣΟΚ ούτε στη ΝΔ» λέει χαρακτηριστικά.

Σχετικά με την πρότασή του, εξηγεί: «Εμείς δηλώνουμε εκ των προτέρων ότι δεν θέλουμε παρά μία μόνο από τις οκτώ μονοεδρικές. Στις υπόλοιπες θα στηρίξουμε τα άλλα κόμματα. Θα μπορούσαμε για παράδειγμα να συμφωνήσουμε ότι στις τέσσερις θα στηρίξουμε όλοι το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ, στις δύο της ΔΗΜΑΡ, σε μία των Οικολόγων και σε μία του ΣΥΡΙΖΑ.»

Από το In.gr 


Όπως βλέπετε, ο λαϊκισμός και ο τυχοδιωκτισμός δεν έχουν όρια. Ο τρόπος με τον οποίον χειρίζεται την πολιτική ο κ. Τσίπρας και οι συνάδελφοί του στον ΣΥΡΙΖΑ, φυσικά και δεν ταιριάζει σε ανθρώπους που υποτίθεται πως αγωνιούν για το μέλλον του ελληνικού λαού, παρά μόνο σε διαχειριστές πολιτικάντηδες που προβάλλουν τις εκλογές ως πανάκεια, απέναντι στον ταξικό πόλεμο που έχουν εξαπολύσει, ντόπια και διεθνής πλουτοκρατία.

Καταρχάς η πρόταση ΔΕΝ απευθύνεται στο ΚΚΕ ! Είναι γνωστή η θέση του ΚΚΕ και των κομμουνιστών. Η πρόταση απευθύνεται σε ψηφοφόρους που ταλαντεύονται, σε εργαζόμενους που είναι έτοιμοι να κάνουν το βήμα προς το ΚΚΕ αλλά μέσα στον ορυμαγδό παραπλάνησης ακόμα επηρρεάζονται απο τέτοιου είδους "πονηριές", σε ανθρώπους που δεν είναι καλά ενημερωμένοι ή δεν έχουν την εμπειρία να αντιληφθούν τέτοιου είδους πολιτικές παγίδες. Ουσιαστικά είναι μια πρόταση που προσπαθεί να μπερδέψει συνειδήσεις και να θολώσει τα νερά.

Τι κάνει λοιπόν ο κ. Τσίπρας και η παρέα του κατα την γνώμη μας ?

α) Καταρχάς συνεχίζει να αντλεί "αριστεροσύνη", καθώς αναπαράγει το κλασσικό τροπάριο περι ενιαίας Αριστεράς, ... λες και ο Σύριζα και το ΚΚΕ, έχουν έστω και μια πολιτική προγραμματική ή κινηματική σύγκλιση. Οποιοσδήποτε μελετήσει τις πολιτικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, θα καταλάβει πως δεν πρόκειται καν για επανέκδοση της ίδιας σοσιαλδημοκρατικής καραμέλας της δεκαετίας του 80, καθώς ακόμα και ο απατεώνας Ανδρέας Παπανδρέου ήταν στα λόγια τουλάχιστον, πολύ πιο προοδευτικός και αριστερός απο τον Αλέξη Τσίπρα. Ο συντηρητικός αστικός χώρος έχει τον Καμμένο του, να μην έχει και ο αριστερός αστικός χώρος τον δικό του ?

β) Προσπαθεί να κάνει εξαγωγή των εσωτερικών προβλημάτων του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς το μέγεθος της κρίσης αποκαλύπτει και την πολιτική γύμνια τους. Οι εξαγγελίες περι αναδιαπραγμάτευσης, περι στάσης πληρωμών για 3 χρόνια και οι γενικότητες περι αναδιανομής του πλούτου σε συνδυασμό με την υποταγή που δηλώνει στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αποκαλύπτουν μέρα την ημέρα, το μέγεθος της πολιτικής απάτης που ασκείται απο τα ηγετικά στελέχη μιας παρηκμασμένης και αποτυχημένης ιδεολογικής φούσκας. Της φούσκας της Ευρωαριστεράς. Πάνω σε αυτήν την σύγκρουση, ήδη οι κ. Λαφαζάνης και (σήμερα μόλις) κ. Αλαβάνος, παίρνουν θέση κατά του ευρώ (κατά του ευρώ είπαμε, όχι και κατά της Ε.Ε., μην τρελαθούμε δηλαδή), με την ελπίδα πως θα ησυχάσουν με αυτόν τον τρόπο τις ανησυχίες της βάσης. Μάταιος κόπος, σας το λέμε απο τώρα ... αλλά είμαστε σίγουροι πως το ξέρετε και οι ίδιοι.

γ) Αποκρύπτει τις αμαρτίες των συνδικαλιστικών του δυνάμεων, που δεν "φτιάχνουν" απλά τις κινητοποιήσεις των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, δεν εμποδίζουν μόνο την όξυνση της ταξικής πάλης ... αλλά αντιπαλεύουν κάθε πρόταση και πλαίσιο των δυνάμεων του ΠΑΜΕ και των ταξικών σωματείων του, υποσκάπτωντας το ίδιο το εργατικό κίνημα. Πως επιδιώκει λοιπόν απο την μια πολιτικές-κοινοβουλευτικές συνεργασίες, ενώ στα πλαίσια του κινήματος τάσσεται όχι μονάχα στο πλευρό της ΓΣΕΕ και απέναντι στο ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ, αλλά ξεκάθαρα στο πλευρό της εργοδοσίας ? Διότι απλούστατα δεν είναι στόχος τους εργοδοσία, αλλά ο Βενιζέλος, ο Μπαρόζο και οι έδρες στην Βουλή.

δ) Προβάλλουν όπως αναφέραμε τις εκλογές ως γιατρειά στην κρίση. Μια αριστερή διαχειριστική λύση, η οποία δεν θα αγγίξει την καρδιά του προβλήματος (που είναι η ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής), αλλά η οποία θα βουλιάξει τις συνειδήσεις των εργαζομένων σε νέες αυταπάτες περι ενός καπιταλισμού με ανθρώπινου πρόσωπο. Όσοι λοιπόν ενδιαφέρονται για την σωτηρία του καπιταλιστικού συστήματος και της δικτατορίας των μονοπωλίων, ας συμμαχήσουν μεταξύ τους να τελειώνουμε.

Πέρα αυτών, θα θυμίσω ένα ακόμη πολιτικό γεγονός.

9 Νοεμβρίου 2010, δημοτικές εκλογές - Ικαρία

Σύμπραξη ΣΥΡΙΖΑ με τα κόμματα/ θιασώτες του μνημονίου και της αστικής τάξης ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑΟΣ με κοινή στήριξη στην υποψηφιότητα του Χρήστου Σταυρινάδη για το δήμο της Ικαρίας απέναντι στον υποψήφιο του ΚΚΕ, Στέλιο Σταμούλο. Τα κατάφεραν και έδιωξαν τον κομμουνιστή ... Και σκεφτείτε, το διακήδευμα ήταν μονάχα ένας δήμος !

Και αφού τελειώσαμε με την πολιτική μας άποψη, ας πάμε και λίγο στην λογική ΣΥΡΙΖΑ χρησιμοποιώντας λιγάκι αυθαίρετα την στατιστική.

Ποιές είναι οι 8 μονοεδρικές περιφέρειες ? Η Ζάκυνθος, η Κεφαλονιά, η Λευκάδα, η Σάμος, η Ευρυτανία, η Φωκίδα, τα Γρεβενά και η Θεσπρωτία. Να σημειωθεί πως η περιφέρεια της Σάμου περικλείει και τον δήμο Ικαρίας. Αντιλαμβάνεστε την ειρωνεία υποθέτω.

Σύμφωνα λοιπόν με τα αποτελέσματα των εκλογών του 2009 και τις περιφερειακές εκλογές του 2010 σε συνδυασμό με τις αναμενόμενες ρεαλιστικές αυξητικές τάσεις της επιρροής του ΚΚΕ, του ΣΥΡΙΖΑ, της ΔΗΜΑΡ και των Οικολόγων, γίνεται εύκολα αντιληπτό πως οι 8 μονοεδρικές του Αλέξη που "δεν πρέπει να χάσουμε", μειώνονται αυτομάτως σε 3 ή έστω 4. Εκτός εαν πιστεύει κάποιος πως τα αρθροιστικά αποτελέσματα του 7 έως 14 %, μπορούν να μετατραπούν σε 40% !!

Στην μια από τις τέσσερις αυτές περιφέρειες (Σάμος), γίνεται επίσης αντιληπτό πως το ΚΚΕ έχει σημαντικές πιθανότητες να πάρει την έδρα απο μόνο του, βάφοντας για πρώτη φορά έναν νομό σε κόκκινο χρώμα, ειδικά εαν λάβουμε υπόψιν μας το 25% των περιφερειακών εκλογών του 2010. Άρα μας έμειναν πρακτικά 3 περιφέρειες, η Ζάκυνθος, η Λευκάδα και η Κεφαλονιά. Και εδώ βρίσκεται το καρότο της πρότασης ...

Τα υπόλοιπα τα αφήνω σε εσάς.