Χρήσιμες... πεταμένες «μαριονέτες»

Χρήσιμες... πεταμένες «μαριονέτες»

Ακόμα και μετά την «αποκαθήλωση» των ...ειδώλων στον αθλητισμό, η εκμετάλλευση με τον ένα ή άλλον τρόπο δε σταματάει

Από τους αγώνες στίβου στα... ζογκλερικά το έριξε ο Τσέιμπερς (αριστερά στη φωτ.) προκειμένου να ξεχρεώσει

Sportidea

Αποτελούν χαρακτηριστικά παραδείγματα ...ειδώλων τα οποία την κατάλληλη στιγμή κάποιοι αποφάσισαν να τα κατεβάσουν από τη σκηνή. Ισως γιατί έτσι επέβαλαν τα καινούργια συμφέροντα. Το κατέβασμα μάλιστα γίνεται γρήγορα. Με τη μορφή ραγδαίων εξελίξεων... Κάτι σαν «χιονοστιβάδα». Ισως να επιλέγεται αυτός ο τρόπος για να αντισταθμιστεί με τον ανάλογο ο οποίος τους έφερε στην κορυφή... Εξίσου ταχύτατα νικώντας (τεχνικά πάντα) πολλές φορές και την ίδια τη φύση. Και στις δύο περιπτώσεις πίσω από τα είδωλα του σημερινού αθλητισμού τα συμφέροντα είναι αυτά που καθορίζουν τη διαδρομή. Είτε προς τα επάνω είτε προς τα κάτω... Για την πρώτη, τα πράγματα είναι λίγο - πολύ γνωστά. Στην κορυφή της επιτυχίας περιμένει η λάμψη, το χρήμα και όλα όσα ακολουθούν τις στιγμές της λεγόμενης καταξίωσης. Στη δεύτερη περίπτωση, όμως, της «αποκαθήλωσης» τα πράγματα είναι διαφορετικά.... Και ιδιαίτερα μοναχικά. Ισως γιατί θα πρέπει να αποδειχθεί και στην πράξη ο ρόλος του «πραγματικού θύματος». Το... ξεσούρωμα από το «μεθύσι» της επιτυχίας επιφέρει την επιστροφή στην πραγματικότητα και αλλάζει τα δεδομένα. Ακόμα και στην περίπτωση που τα ίδια τα «θύματα» γνώριζαν το ρόλο τους, η επόμενη μέρα είναι πάντα διαφορετική. Και βέβαια και εδώ τα πράγματα δεν είναι αθώα. Ακόμα και σε αυτήν την περίπτωση κάποιοι θα βρεθούν να βγάλουν το δικό τους κέρδος από τις «πεσμένες μαριονέτες». Λιγότερο μάλλον απ' ό,τι κάποιοι άλλοι πιο πριν. Ωστόσο, ένας καπιταλιστικός κόσμος (ακόμα και στον αθλητισμό) είναι κόσμος της εκμετάλλευσης. Και η αλυσίδα δε σταματάει....

Η ώρα του ...λογαριασμού

Δυο από τις πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις, το τελευταίο διάστημα, γκρεμίσματος ειδώλων είναι του Βρετανού σπρίντερ Γούιντ Τσέιμπερς και της Αμερικανίδας, επίσης αθλήτριας στις κούρσες ταχύτητας, Μάριον Τζόουνς. Τη φετινή χρονιά και για τους δύο ήρθε το τέλος του ...παραμυθιού, αφού έγιναν τα πιο «διάσημα» θύματα της περίφημης υπόθεσης φαρμακευτικής εταιρείας BALCO. Της εταιρείας που κατέρρευσε πριν τρία χρόνια, όταν αποδείχτηκε ότι κατασκεύαζε και προμήθευε σε αθλητές την αναβολική ουσία THG, η οποία για χρόνια παρέμενε μη ανιχνεύσιμη. Η υπόθεση κάποια στιγμή αποκαλύφθηκε, έγινε ο σχετικός ντόρος και ο υπεύθυνος για όλα αυτά Βίκτορ Κόντε τιμωρήθηκε. Ισως, όμως, κάποιοι να χρειάζονταν καινούργιους ενόχους και μάλιστα ιδιαίτερα σημαντικούς. Οπότε ο κλήρος έπεσε στα δυο μέχρι τότε σπουδαία ονόματα του χώρου. Τσέιμπερς και Τζόουνς ήταν τα χαρτιά που κάηκαν και ακολούθησαν τα τυπικά (τιμωρίες από ΙΑΑΦ, ΔΟΕ, εθνικές ομοσπονδίες κτλ.), με αποκλεισμό από τις διεθνείς διοργανώσεις. Ομως, για τους δύο αυτό ήταν μόνο η αρχή. Γιατί αργότερα άρχισαν τα δύσκολα... Η παγκόσμια ομοσπονδία στίβου τους κάλεσε να επιστρέψουν τα χρήματα που είχαν κερδίσει στα διάφορα μήτινγκ ή και παγκόσμια πρωταθλήματα, στα οποία η ίδια η ΙΑΑΦ εδώ και χρόνια έχει καθιερώσει χρηματικά έπαθλα. Και όταν μιλάμε για εκατομμύρια δολάρια, τότε τα πράγματα, ακόμα και για αθλητές που κάποτε είχαν αποκτήσει αρκετά λεφτά, τα πράγματα είναι δύσκολα. Αρα και η ανάγκη μεγάλη, προκειμένου πλέον να γίνει το οτιδήποτε....

Για παράδειγμα, ο Τσέιμπερς μετά την αποτυχημένη προσπάθειά του να ορθοποδήσει στο αμερικανικό ποδόσφαιρο συμμετέχει πλέον σε ένα ιδιότυπο ριάλιτι παιχνίδι βρετανικού τηλεοπτικού δικτύου με διασημότητες, μαθαίνοντας να κάνει ακροβατικά, αφού το θέμα έχει να κάνει με το τσίρκο. Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, η Μάριον Τζόουνς αρχίζει να πουλάει το μύθο της, δίνοντας ακριβοπληρωμένες συνεντεύξεις για το τι πραγματικά έγινε, ενώ - στο γνωστό χόμπι της αμερικανικής κουλτούρας το κάθε γεγονός να γίνεται βιβλίο - προπονείται και για συγγραφέας. Αλλωστε, και το γεγονός ότι έχει να πει πολλά τόσο για την ίδια όσο και για τους δύο πρώην συζύγους της Τιμ Μοντγκόμερι - Σι Τζέι Χάντερ, που επίσης έχουν εμπλακεί σε υποθέσεις αναβολικών, κάνει τους εκδοτικούς οίκους και τα τηλεοπτικά δίκτυα των ΗΠΑ να σφάζονται στα ...πόδια της.

    

Στα χέρια των αθλητών η ανατροπή

Το θέμα δεν είναι πού θα πάει το μετάλλιο, αλλά πολύ πιο σοβαρό

Sportidea

Κάποια στιγμή θα πρέπει να καταλάβουμε ότι ο υψηλός αθλητισμός σήμερα και όχι βέβαια μόνο στη χώρα μας, αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο, προκειμένου να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της άκρατης εμπορευματοποίησής του, δηλαδή της μετάλλαξής του σε είδος παραγωγής πλούτου, πρέπει να κάνει χρήση διεγερτικών φαρμάκων. Τελεία και παύλα. Οι υψηλού επιπέδου πρωταθλητές ομαδικών και ατομικών αθλημάτων, προκειμένου να πετύχουν υψηλή απόδοση, η οποία θα βάλει και το χρήμα στα ταμεία των πολυεθνικών, πρέπει να ντομπαριστούν. Αυτά είναι γνωστά σε όλους μας. Οπως, βέβαια, είναι γνωστό για το τι πρέπει να γίνει για να σταματήσει αυτή η μάστιγα, η οποία οδηγεί τους μεγάλους αυτούς αθλητές στη σωματική και ψυχική εξαθλίωση, στον εξευτελισμό, προκειμένου να βγάλουν κάποια χρήματα τα οποία πολύ λίγοι από αυτούς καταφέρνουν να χαρούν. Και κάτι που δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι η πλειοψηφία των μεγάλων αθλητών σε όλα τα σπορ προέρχεται από τις φτωχές γειτονιές.

Μη μου πείτε ότι η υπόθεση Τζόουνς μας ξάφνιασε, αλλά μας θύμισε - για να μην ξεχνιόμαστε - το βούρκο μέσα στον οποίο έχει σπρώξει τον παγκόσμιο αθλητισμό άρα και τον ελληνικό η «Μαφία» - τα καρτέλ αν θέλετε - των πολυεθνικών με τις ευλογίες της ΔΟΕ και των παγκόσμιων και εθνικών αθλητικών ομοσπονδιών και οργανισμών.

Γιατί, λοιπόν, δε βλέπουμε τα πράγματα από τη σωστή οπτική γωνία; Γιατί ασχολούμαστε αν θα πάρει η Θάνου το μετάλλιο της Τζόουνς ή αν ο ΣΕΓΑΣ κάνει καλά τη δουλιά του ή όχι; Οι ελληνικές αθλητικές ομοσπονδίες χορεύουν στους ρυθμούς των χορηγών τους, ό,τι τους λένε κάνουν. Π.χ. στο Διεθνή Μαραθώνιο της Αθήνας που γινόταν για τη μνήμη του Γρ. Λαμπράκη σήμερα αναφέρονται μόνο τα ονόματα των χορηγών. Αλλά και πέρα από αυτό. Τι νομίζετε ο Ρογκ έχει τη δυνατότητα παρέμβασης στον αθλητισμό; Καμία. Γιατί αυτός και τα μέλη της ΔΟΕ στην ουσία είναι υπάλληλοι των πολυεθνικών. Είναι, λοιπόν, τουλάχιστον υποκρισία όταν π.χ. στα διεθνή μίτινγκ ζουμάρει η κάμερα στο τραπέζι με τους ράβδους χρυσού και εσύ να στέλνεις τους γιατρούς της WADA, ό,τι ώρα της γουστάρει της ΔΟΕ, για να πάρουν ούρα από τους αθλητές.

Το πρόβλημα, λοιπόν, δεν είναι η Θάνου, ο Κεντέρης ή ο Σεβαστής. Το ντόπινγκ είναι πολιτικό ζήτημα. Οι εθνικές κυβερνήσεις, οι παγκόσμιοι αθλητικοί οργανισμοί έχουν μεγάλες ευθύνες. Η μόνη ελπίδα για την πάταξη αυτής της μάστιγας είναι οι ίδιοι οι αθλητές. Αυτοί μόνο μπορούν να βάλουν φρένο στην άγρια εκμετάλλευσή τους και στον εξευτελισμό που υφίστανται σαν άνθρωποι από τις πολυεθνικές. Αυτοί έχουν το «μαχαίρι και το καρπούζι». Μόνο ένα παγκόσμιο συνδικαλιστικό κίνημα μπορεί να δώσει λύσεις. Το αν θα πάρει μετάλλιο η Θάνου ή όχι ή αν έγινε τροχαίο «μαϊμού» την παραμονή της έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας το 2004 πολύ λίγη σημασία έχει.

Νίκος ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ